Month: March 2023

கேள்வி: முளைப்பாரிகை பூஜையின் தாத்பரியம் என்ன?

இறைவனின் கருணையைக் கொண்டு எத்தனையோ மரபுகள் வழக்கொழிந்து போயிருக்கின்றன. எத்தனையோ பூஜைகள் வழக்கொழிந்து போயிருக்கின்றன. இதுபோல் பாவனா பக்தி மார்க்கத்தில் எத்ததனையோ விஷயங்கள் இருக்கின்றன. தத்துவார்த்த பக்திக்கும் பாவனா பக்திக்கும் வெகுதூரம். சித்த நிலைக்கும் பக்த நிலைக்கும் வெகுதூரம். இருந்தாலும் சித்தனாக இருந்தாலும் ஒரு பக்தனை அல்லது பக்தி வழியை ஏன் ஆதரிக்கிறோம் என்றால் ஏதாவது ஒரு வழிமுறையை பிடித்துக் கொண்டு அவன் இறையை நோக்கி செல்ல வேண்டும் என்றுதான். குழந்தை நடக்க வேண்டும் என்பதே தாய்க்கும் தந்தைக்கும் விருப்பம். அதற்குத்தான் நடைபழக ஒரு வண்டி நடை வண்டி ஆனால் கடை (இறுதி காலம்) வரையிலும் ஒரு குழந்தை நடை வண்டியை பிடித்துக் கொண்டு நடந்தால் தாய் தந்தை அதை ஆதரிக்க மாட்டார்கள். எனவே பக்தியில் இருக்கக்கூடிய அத்தனை மரபுகளும் ஏற்புடையதே. ஒரு குழந்தையின் நடைவண்டி போல ஒரு நிலை தாண்டத் தாண்ட அந்த மரபுகளெல்லாம் அடுத்த குழந்தைக்கு பொருந்தும் என்று கூறிவிட்டு இந்த குழந்தை வளர வேண்டும்.

சிறுகுழந்தையாக இருக்கும் பொழுது அட்சரம் அட்சரமாக கூட்டி வாசிக்கும் பொழுது ஆஹா என் குழந்தை நன்றாக கல்வி கற்கிறான் என்று அனைவரும் பெருமிதம் கொள்வார்கள். 20 வருடம் கடந்த பிறகு எங்கே நீ என்ன கற்றிருக்கிறாய் கூறு எனும் பொழுது முன்பு போலவே அட்சரம் அட்சரமாக எழுத்தை கூட்டி வாசித்தால் யாரும் பாராட்ட மாட்டார்கள். எனவே பக்தி வழியில் சம்பிரதாயங்கள் அனைத்தும் ஏற்புடையதே உயர்ந்ததே. ஆனாலும் அதே இறைவனிடம் கரைவரையும் அழைத்துச் செல்லாது.

அதுபோலவே புத்தி வளர வளர எப்படி உலகியல் முறைகள் எல்லாம் மாறிக் கொண்டு வருகிறதோ பக்தியில் மேலே ஏற ஏற பல்வேறு மரபுகளை தாண்டி ஒரு மனிதன் அமைதியாக அமர்ந்து உள்ளத்திற்குள் இறைவனை தேடுகின்ற நிலைக்கு வந்துவிட வேண்டும். இருந்த போதிலும் இதுபோல் சேயவள் கேட்டிட்ட வழிபாடெல்லாம் ஒரு வளர்ச்சியை நன்றாக கவனிக்க வேண்டும். இப்பொழுது கூட திருமண சடங்குகளில் இது பயன்பட்டு வருகிறது. இது போல் அடுத்தடுத்து வாழையடி வாழையாக ஒரு வளர்ச்சி வேண்டும் என்று மனதிலேயே வளர்த்துக் கொண்டு முற்காலத்தில் இதுபோன்ற பழக்க வழக்கங்களை ஏற்படுத்தினார்கள். இன்னும் இதைத் தாண்டி இன்னும் பல்வேறு விதமான மங்கலம் என்கிற பொருள் பட பல்வேறு பழக்க வழக்கங்கள் ஆலயங்களில் ஏற்படுத்தப்பட்டது. அனைத்தும் சுபத்தை சுட்டிக் காட்டுவதாகா இனியாவது வாழ்க்கை சுபமாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகவும் பாவங்கள் ஒரு மனிதனை எந்த அளவிற்கு வாட்டினாலும் இனி இது போல் வழிபாட்டிற்கு பிறகு அந்த குறிப்பிட்ட பாவம் அவனை விட்டு விலக வேண்டும் என்பதற்காகவும் எல்லாவற்றையும் தாண்டி கடும் களத்திர தோஷம் நீங்க வேண்டியும் வழிபாட்டு முறை முற்காலத்தில் ஏற்படுத்தப்பட்டது.

இதைத் தாண்டி இன்னவளுக்கு போதிக்கப்பட்ட விஷயமும் இதில் அடங்கும். பத்திரம் என்ற சொல்லுக்கு எத்தனை பொருள் இருக்கிறது? கவனம் என்று சொல்லும் வருகிறது. அதி முக்கியம் என்ற சொல்லும் வருகிறது. ஆஸ்தி குறித்து ஒரு சாசனம் எழுதி வைத்தால் அதற்கும் இந்த பெயர் வருகிறது. இதே போல் இறைவனுக்கு சாற்றுகின்ற வில்வத்திற்கு பின்னால் இந்த சொல் பொருந்தி வருகிறது. இன்று சாளக்கிராம மூர்த்தி திருவடியை வணங்கினீர்களே? அதுபோல் ராமருக்கு பிரியமான பக்தன் ராமதாசன் என்ன செய்தான்? அந்த பத்ராசனத்திலே ராமருக்கு அற்புதமான ஆலயம் ஒன்றை எழுப்பியிருக்கிறான் கோதாவரி நதிக்கரையிலே. இவற்றை சரியாக சொல் ஆய்ந்து பார்த்தால் மிக அதி முக்கியம் என்று சொல்லானது வருகிறது. ஆனால் தெய்வ சந்தித்தியம் என்று வரும்பொழுது அதி அதி அதி அதி கூர்மையான அதி அதி தேவையான என்ற பொருள் வருகிறது வேற்றையெல்லாம் வைத்து பார்க்கும் பொழுது அது தெய்வத்தை சார்ந்த, தெய்வத்தை தொழ, தெய்வ அருளை பெற உதவியாக தேவையாக இருக்கக் கூடிய ஒரு சூழலை தருவதால் இன்னவள் கூறிய இந்த விஷயம் அந்த பொருள்படும்படி அதற்கு சூட்டப்படுகின்றது. இருந்தாலும் இந்த தத்துவார்த்த விளக்கத்தை சார்ந்து இதுபோல் கூறும் பொழுது இது போன்ற நல்ல விதமான விஷயங்கள் எல்லாம் பொதுவாக எதற்காக தெய்வத்தோடு இணைக்கப்பட்டது? என்றால் ஒரு மனிதன் சராசரி நிலையிலிருந்து எடுத்த எடுப்பிலேயே தத்துவார்த்தமாக தெய்வத்தை புரிந்து கொள்ள முடியாது என்பதற்காகத்தான் தல விருட்சமோ நதி தொடர்பான விசயமோ மற்ற விஷயங்களோ ஏற்படுத்தப்பட்டது. இவைகளை எல்லாம் தாண்டி பக்தியில் எத்தனையோ விஷயங்கள் வழக்கொழிந்து இருக்கின்றன. அவையெல்லாம் கால ஓட்டத்தில் மெல்ல மெல்ல மேலே மேலே வரும்.

அதுபோல் பல்வேறு நுணுக்கமான விஷயங்கள் எல்லாம் சில ஜாதக நிலைக்கு ஏற்புடையதாக இருக்கும். பல ஜாதக நிலைக்கு அமையாமல் விதி தடுத்து விடும். இறைவனின் கருணையை கொண்டு இருக்கின்ற பரம்பொருள் ஒன்று வடிவங்கள் வேறு. இந்த வடிவங்களில் ஆண் தன்மை பெண் தன்மை என்று இரு பகுதியாக பிரிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. எப்பொழுதுமே ஒரே ஒரு சக்தி அது எந்த ஆற்றலாக இருந்தாலும் அந்த ஆற்றலில் கட்டாயம் இரு துருவங்கள் இருக்கத்தான் செய்யும். அது இயல்பு. அது போல் ஒரே சக்தியின் இரு நேர் வடிவங்கள் தான் ஆண் சக்தி பெண் சக்தி. ஆண் பெண்ணை தாண்டியது தான் பரம்பொருள் தான் என்பது உண்மையான தத்துவார்த்த விளக்கம். இதனையும் தாண்டி சிறு சிறு வடிவங்கள் கூட பரம்பொருளுக்கு சுட்டப்பட்டு விட்டது. இன்னொன்று இருக்கிறது. நன்றாக வாழ்ந்து பாவங்களையே சேர்க்காமல் பாவங்களை எல்லாம் அனுபவித்து பரிகாரம் செய்து பல புண்ணியக்காரன் காரியங்கள் செய்து முழுக்க முழுக்க புண்ணிய ஆத்மாவாக ஒரு பிறவியை அல்லது எத்தனையோ பிறவிகள் எடுத்து முடித்துக் கொண்ட ஆத்மாக்கள் எல்லாம் பதிவு உயர்வு என்று மனிதனால் கொடுக்கப்படுவது போல இறைவனால் சிறு சிறு தேவதை வர்க்கங்களாகவும் அல்லது காவல் தெய்வங்கள் ஆகவும் பதவி உயர்வு தரப்படுகிறது. அப்படியெல்லாம் கூட பல தெய்வ வழிபாடுகள் தோன்றி இருக்கின்றன.

இவைகள் ஒரு புறம். அதே சமயம் பைரவர் மூர்த்தங்களை 64 என்று மனிதர்கள் கருதுகிறார்கள். அல்ல 108 பைரவ மூர்த்தங்கள் அதற்கு மேலும் உண்டு. இதில் மனித லோகத்திற்கு என்று சில பைரவ வழிபாடுகள் கூறப்பட்டிருக்கின்றன. பாதாள லோக பைரவ வழிபாடு என்று இருக்கிறது. அதே சமயம் பல்வேறு மலினங்களையும் தவறுகளையும் செய்தாலும் மனித பக்தியில் மட்டும் எங்காவது எள்ளளவு கடுகளவு பக்தி இருந்தாலும் இறைவன் ஏற்றுக் கொண்டு விடுகிறார். ஆனால் பாதாள லோகம் மேலுலகம் தேவருலகம் யட்சர் உலகம் அசுர உலகத்தில் எல்லாம் கடுகளவு பிழை என்றாலும் இறைவன் அதனை ஏற்றுக் கொள்வதில்லை. இதனால் தான் எப்பொழுதுமே இறைவனுக்கு மனிதர்கள் செல்லப் பிள்ளைகள் என்கிற கோபம் அனைத்து மேல் உலக வர்க்கத்தினர் இடமும் இருக்கிறது. அதனால் தான் சிறு சிறு தேவர்கள் கூட பல்வேறு தருணங்களில் எத்தனை தவறுகள் செய்யும் மனிதர்களுக்கு ஏன் இறைவன் இத்தனை சலுகைகள் காட்டுகிறார் என்றெல்லாம் கூட இறைவனை பார்க்கும் பொழுது எதிர்வாதம் செய்கிறார்கள்.

இது ஒரு புறம் இருக்கட்டும். அதைப்போல விநாயக மூர்த்தங்கள் என்று எடுத்துக் கொண்டால் அதையும் 108 என்று வகை வகையாக பிரிக்கலாம். இதை அறிவு பூர்வமாக எப்படி புரிந்து கொள்வது? ஒரு மனிதன் இருக்கிறான் ஒரு அலுவலகத்தில் குறிப்பிட்ட பணி அவனுக்கு தரப்படுகிறது. இன்ன பதவி என்று நாமும் இடப்பட்டு அவனுக்கு என்று ஒரு இடம் ஒதுக்கப்படுகிறது. பிறகு வேறு சில காரணங்களுக்காக அதைத் தாண்டி அந்த பணி இருக்க வேறொரு வேலை கொடுக்கப்படுகிறது. அப்பொழுது அதே மனிதன் வேறு சில வேலைகளை செய்ய வேண்டி இருக்கிறது. அப்பொழுது அவனுக்கு வேறு நாமம் கொடுக்கப்படுகிறது. பிறகு இன்னும் சில காலங்கள் கழித்து வேறொரு பணி கொடுக்கப்படுகிறது. இப்பொழுது அவன் முதலில் செய்த பணி தொடர்பாக ஒருவன் வந்தால் நீ கூறுவது உண்மைதானப்பா. அந்த பணியும் எனக்குத்தான் ஆனால் அதைத் தாண்டி இப்பொழுது வேறு சில பணிகள் வந்து விட்டதால் அதை செய்ய வேண்டி இருக்கிறது. எனவே எனக்கு பதிலாக அந்த இடத்தில் வேறு ஒருவனை நிறுவனம் அமர்த்தி இருக்கிறது. அவனை சென்று பார் என்று கூறுவானே அதைப்போல அதே பரம்பொருள் ஒரு மனிதனை என்ன வேண்டும்? எதற்கு இறைவனை நாட வேண்டும்? என்ன விஷயமாக நாட வேண்டும்? என்றெல்லாம் தோன்றும் பொழுது சராசரி பக்தி நிலையிலேயே கல்வி வேண்டுமென்றால் அந்த பரம்பொருளை நீ கலைவாணியாக பாரப்பா கல்வியோடு ஞானம் வேண்டும் என்றால் ஹயக்ரீவராக பாரப்பா இல்லை எனக்கு பொருள் வேண்டுமென்றால் அந்த பரம்பொருளை லட்சுமியாக பாரப்பா என்று புரிவதற்காக குறிக்கப்பட்டது. அதிலும் உப விஷயங்களாக சில வழிபாடுகள் கால ஓட்டத்தில் மகான்களாலும் மனிதர்களாலும் வகுக்கப்பட்டது.

இப்படி பிரித்து பிரித்து பரம்பொருளை வணங்கினாலும் அல்லது ஏதாவது ஒரு வடிவத்திற்குள் வணங்கினாலும் அல்லது வடிவமே இல்லாத பேராற்றல் ஆக எண்ணி வணங்கினாலும் வழிபாடு என்பது முக்கியம். மனதிலேயே சுத்தத் தன்மை எந்தவிதமான எதிர்பார்ப்பு இல்லாத பக்தி முக்கியம். அந்த வகையில் நீ கூறியதை தாண்டியும் அன்னை கலைவாணிக்கு வடிவங்கள் உண்டு. வடிவம் எடுக்க வேண்டும் என்று பரம்பொருள் எண்ணிவிட்ட பிறகு அது எப்படி எண்ணிக்கைக்குள் அடங்கும் 64 தான் என்று ஒரு மனிதன் கூறினால் ஏன் 108 ஆக தாயே நீ வடிவம் எடுக்க கூடாதா? என்று ஒரு பக்தன் கேட்பான். இன்னொரு பக்தன் 1008 ஆக எடுக்கக் கூடாதா? என்று கேட்பான். எனவே அது இத்தனை என்ற எண்ணிக்கைக்குள் அடங்காத வடிவம் எனவே எப்படி நீ வழிபட்டாலும் அது வழிபடும் மனிதனின் கர்ம வினையை பொருத்தி பரம்பொருளின் அனுகிரகம் இருக்கும். அதே தருணம் 64 தான் என்று முடிவெடுத்து அதற்குள் வழிபாட்டினை சுருக்கிக் கொண்டாலும் தவறு ஒன்றும் இல்லை. இருந்தாலும் ஒட்டுமொத்த ஞானமும் கல்வியும் பரம்பொருளிடம் இருந்து ஒரு வித்தையை கற்க வேண்டிய முறைகளை ஒரு மனிதன் புரிந்து கொள்ள தெரிந்து கொள்ள தெரிந்து கொள்ள அறிவுப்பூர்வமாக கேட்பவர்களுக்கு இப்படி வைத்துக் கொள்ளலாம். இறைவன் நேரடியாக ஒரு மனிதனுக்குள் புகுந்து கொண்டோ அல்லது தன் ஆற்றலை பாய்ச்சியோ எவ்வாறு இதை செய்ய முடியும்? என்று கேட்பவர்களுக்கு அந்தந்த தெய்வங்களுக்கு உரிய நாம வழியை அல்லது தெரிந்த மந்திரத்தை உள்ளன்போடு உருவேற்ற உருவேற்ற எதை எண்ணி மனிதன் உருகுகின்றானோ சிந்தனையில் அந்த பகுதி ஜொலிக்க துவங்கும். அது அவனுக்குள் இன்னும் மெருகேற துவங்கும். இன்னுமொரு வகையில் கூறப்போனால் அது அவனுக்குள்ளேயே இருக்கிறது. அது எங்கே? என்பதை அவனுக்கு இறைவன் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.

கேள்வி: எண்களில் 9 இன் சிறப்பை கூறுங்கள் ஐயனே.

9 என்ற இலக்கம் மட்டும்தான் சிறப்பா? எட்டு சிறப்பு இல்லையா? 11 சிறப்பு இல்லையா? எண்கள் என்றால் என்ன இறைவனின் கருணையைக் கொண்டு எண்கள் என்றால் என்ன என்று யோசித்துப் பார்த்தால் மனிதன் குறிப்புக்காக வைத்துக் கொள்வது என்று கொள்ளலாம். இதை மனித ரீதியாகவே பார்ப்போம். ஒன்பதை இப்படித்தான் கீர (எழுத) வேண்டும் என்ற வழக்கு இருக்கிறது. இதே ஒன்பதை ஒவ்வொரு மொழியிலும் ஒவ்வொரு விதமாக கீறும் பொழுது அது மற்றவர்களுக்கு புரியாமல் போய்விடுகிறது. மனிதன் தனக்காக வைத்துக் கொண்ட அடையாளங்களில் எப்பொழுதுமே மாட்டிக் கொள்ளக் கூடாது. இன்னொரு வகையில் நவம் என்பது புதியது என்ற பொருளைக் குறிக்கும். எல்லா வரி வடிவங்களும் அது எண்களாக இருந்தாலும் அட்சரங்களாக இருந்தாலும் சிறந்ததே. இந்த வரிவடிவங்களை ஒரு மனிதன் ஒலிப்புக் குறிப்புகளாக வாய் வழியே கூறும் பொழுது பிறருக்கு உணர்த்த கீரல் (எழுத்து) வடிவங்களை கையாண்டான். அவைகள் தான் அட்சரங்கள் ஆகின்றன. இந்த அட்சரங்களுக்கு நாளாவட்டத்தில் ஒழுங்கு வந்தது. பிறகு இலக்கணம் வகுக்கப்பட்டது. பிறகு அது இலக்கியமாக வளர்ந்தது. இவைகளை எல்லாம் தாண்டி நிலை ஒன்று இருக்கிறது அது எந்த விதமான வடிவங்களும் இல்லாத வரிகளும் இல்லாத எண்களும் இல்லாத எந்த விதமான வாத பிரதிவாதங்களும் இல்லாத ஒரு நிலை. அங்கு சுத்த பரவளி ஓங்கார நாதம் ஒன்றுதான். அந்த நாதமும் ஒரு நிலையில் மறைந்து போய்விடும். இவை தத்துவார்த்தமாக புரியவில்லை என்றாலும் கூட உன்னுடைய வினாவை வைத்து பார்க்கும் பொழுது ஒன்பதும் சிறப்பு என்று வைத்துக்கொள்.

ஜீவ நாடி வழியாக அகத்திய மாமுனிவர் வாக்கு: 507

கேள்வி: நவக்கிரகம் என்று நாம் வழிபடுவது மொத்தமும் கிரகங்கள் தானே? அதனால் நமக்கு எப்படி நன்மையோ தீமையோ வர முடியும் அறிவியல் படி பார்த்தால்? அப்படியே ஜாதகம் என்பது ஒரு வகையான அறிவியல் கணிப்பு இந்த நேரத்தில் பிறந்தவர்களுக்கு இந்த கிரகத்தால் தோஷம் இருக்கு அல்லது கெட்டது நடக்கும் என்று சொன்னாலோ ஒரு எள் தீபம் ஏற்றுவதனாலோ அல்லது ஒரு விளக்கு ஏற்றுவதனாலோ அது எப்படி மாறும்? சரி நவக்கிரக கோயிலுக்கு போறோம் அப்படி என்றால் அந்த இடத்தில் அந்த கிரகத்தின் கதிர் வீச்சு ஜாஸ்தியா இருக்கு சரி அந்த மனிதருக்கு அந்த கிரகத்தால் இருக்கின்ற தோஷம் விலகும் அப்படி என்றாலும் ஏதோ ஒரு கோயிலில் நவகிரகத்தில் போய் ஒரு எள் தீபம் ஏற்றுவதனாலோ ஒரு ஆடை சாத்துவதாலோ ஒரு பூ போடுவதாலோ எப்படி அந்த கிரகத்தால் வருகின்ற கெடுதல் மூழ்கும்?

இறைவனின் கருணையைக் கொண்டு இது போன்ற வினாக்கள் எல்லாம் கால காலம் மனிதனால் எழுப்பப்பட்டு வருகின்ற வினாக்கள் தான். வினாக்கள் எழுப்பி எழுப்பி தன்னை மேம்படுத்திக் கொள்வது தவறு அல்ல. ஆயினும் கூட சிலருக்கு விடையை ஏற்கனவே புரிந்து கொண்ட மனிதன் இந்த வினாவை பார்த்தால் ஒரு பாமரத் தனமான வினா என்று தான் எண்ணுவான். இருந்தாலும் இந்த குழந்தை வினவிய வினாவிற்கு நாங்கள் கூறுவது இந்த குழந்தைக்கு மட்டும் அல்ல வளர்ந்த குழந்தையும் புரிந்து கொள்ளத்தான். இது போலவே நன்றாக புரிந்து கொள்ள வேண்டும். விண்ணுலகிலே சஞ்சரிக்கும் கிரகங்கள் ஜடப் பொருள் போலும் அந்த கிரகங்கள் மண் பொன் இரும்பு பொன்ற உலோகக் கலவையால் ஆன ஒரு நிலையிலும் அந்த கிரகங்கள் எதற்காக அல்லது எப்படி மனிதனைத் தாக்குகின்றன என்பது போலவும் மனிதனுக்கு தோன்றுகிறது குழப்பம் ஏற்படுகின்றது.

இங்கே நன்றாக கவனிக்க வேண்டும். ஒரு அரசாங்கம் இருப்பதாக கொள்வோம். அந்த அரசாங்கத்திற்கு முன்பெல்லாம் மன்னர்கள் இருந்தால் மன்னர்களுக்கு என்று ஒரு இலச்சினை (குறியீடு / அடையாளம்) இருக்கும். சோழனுக்கு புலி என்றும் சேரனுக்கு வில் என்றும் அது போலவே பாண்டியனுக்கு மீன் என்றும் இப்படி பல்லவனுக்கு சிம்மம் (சிங்கம்) என்றெல்லாம் வைத்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். ஆனால் ஒன்று எங்கும் மனிதனை மனிதன் இலச்சினையாக (குறியீடாக / அடையாளமாக) வைத்தது இல்லை. அவனுக்கே தெரியும் தன்னை விட விலங்குகள் தான் மேல் என்று. இது போன்) நிலையிலே நன்றாக கவனிக்க வேண்டும். இப்பொழுது கூட ஒவ்வொரு அரசாங்கமும் இது இந்த தேசத்தின் அரசாங்கம் என்பதை உணர்த்துவதற்காக ஒரு குறியீட்டை (அடையாளத்தை) பயன்படுத்துகிறார்கள். அந்த குறியீடே (அடையாளமே) அரசாங்கம் எனலாமா (என்று சொல்லலாமா)? அல்லது அந்த குறியீடே (அடையாளமே) தேசம் என்று கூறலாமா? அந்த குறியீடு (அடையாளம்) எப்படி அந்த அரசாங்கத்தை புரிந்து கொள்ள உதவுகிறதோ அப்படித்தான் மேலே இருக்கின்ற மனிதன் பார்க்கின்ற கிரகங்கள். அந்த கிரகங்களே அந்த கிரகங்களுக்கு உரிய அந்த தேவர்கள் என்று எண்ணுதல் (நினைப்பது) கூடாது.

சூரிய பகவான் என்று பார்க்கும் பொழுது சூரிய பகவான் என்கிற நிலையில் இருக்கக் கூடிய தேவன் தனித்து ஒரு இடத்தில் இருந்து தவம் செய்து கொண்டு இருப்பான். அவனுடைய இலச்சினை (குறியீடு / அடையாளம்) தான் மனிதன் பார்க்கின்ற சூரியன். அங்கே சோமன் எனப்படும் சந்திர பகவான் ஒரிடத்தில் இருந்து தனித்து தவத்தில் இருக்கின்றான். அந்த சந்திரனின் இலச்சினை (குறியீடு / அடையாளம்) தான் வானிலே உலா வரும் நிலவு ஆகும். இதை முதலில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அடுத்ததாக ஒரு மனிதன் செய்கின்ற பாவ புண்ணியத்தின் அடிப்படையிலே அவன் வாழ்க்கையில் இவை இவை நடக்க வேண்டும், இப்படியெல்லாம் சம்பவம் நிகழ வேண்டும் என்பதை இறைவன் தீர்மானித்து அதற்கு ஏற்ற ஒரு சூழலில் அந்த ஆத்மாவை மறு பிறவியில் பிறக்க வைக்கின்றான். அப்போது எந்தெந்த கிரகங்கள் எப்படியெப்படி இருந்தால் அந்த வாழ்க்கையில் அந்த மனிதன் செய்த பாவ புண்ணியத்திற்கு ஏற்ப அந்த நிலைகள் ஏற்படும் என்பதற்கு இணங்க அந்த கிரக நிலையிலே அங்கு அந்த குழந்தை பிறக்கிறது. அடுத்ததாக விதி விதித்தது விதித்ததுதான் அதிலிருந்து யாரும் தப்பிக்க இயலாது (முடியாது) என்பது நிரந்தரமான உண்மை. ஆனால் எல்லோரும் இறைவனின் பிள்ளைகள் தானே? எனவே இறைவனே அந்த விதிக்குள் விதியை வைத்து ஓரளவு தன்னை உணர்ந்து இனி நல்லதை எண்ணுவேன் நல்லதை செய்வேன் என்னால் முடிந்த உதவியை பிறருக்கு செய்வேன் என்று சாத்வீகமாக (சாந்தமாக / அமைதியாக) வாழக்கூடிய மனிதர்களுக்கு சில சலுகைகளை காட்டுகின்றான்.

எப்படி என்றால் இந்த பூவுலகிலே (பூமியிலே) தவறு செய்பவர்களை தண்டிக்க சிறைக்கூடம் இருக்கிறது ஏதோ உணர்ச்சி வசப்பட்டு ஒருவன் ஒரு தவறு செய்து விடுகிறான் அவனுக்கு சிறைச் சாலையிலே சில ஆண்டுகள் இருக்கும் படியான தண்டனை கிடைக்கிறது. ஆனால் அங்கு சென்று அவன் மனம் வருந்தி இனி ஒழுங்காக வாழ வேண்டும் என்று திருந்தி அவன் அங்கு இட்ட பணிகளை நேர்மையாக செய்கிறான். அமைதியாக வாழ்கிறான் என்றால் அவனின் நன்னடத்தை காரணமாக அவனுக்கு விதிக்கப்பட்ட அந்த அத்தனை ஆண்டு காலத்திற்கு முன்பாகவே விடுதலை செய்யப் படுகிறான் அல்லவா? வெறும் சுய நலம் அதிகம் உள்ள மனிதனே இவ்வாறெல்லாம் பெருந்தன்மையாக நடந்து கொள்ளும் பொழுது இறைவன் எப்படி நடந்து கொள்வார்? எனவே தான் அறிந்தோ அறியாமலோ சேர்த்த பாவத்தை நீக்கிக் கொள்ள சில வாய்ப்புகளை மனிதனுக்கு தருகிறான். அந்த வாய்ப்புகளின் அடிப்படை தான் தர்மம் அடுத்ததாக பக்தி. ஒரு மனிதனைப் பார்த்து நீ முடியாத ஏழைக்கு உதவி செய் என்றால் இதை ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடிய மனம் பலருக்கு இருக்காது. ஆனால் இறைவனுக்கு அபிஷேகம் செய் என்றால் அவன் சந்தோஷமாக செய்வான். இறைவனுக்கு தீபம் ஏற்று என்றால் செய்வான். ஏனென்றால் அவன் வளர்ந்த விதம் வளர்ந்த சூழல் அவன் வாசித்த புத்தகங்கள் அவ்வாறு அவனுக்கு போதிக்கப் (சொல்லிக் கொடுக்கப்) பட்டு இருக்கிறது. இல்லை என்றால் அவன் விதி அவ்வாறு இருக்கின்றது. அவன் எண்ணுகிறான் இறைவனுக்கு நேரடியாக நம் பிரார்த்தனை செல்கிறது நம் கஷ்டம் நீங்கும் என்று. எனவே உற்சாகமாக தீபம் ஏற்றுகிறான். எப்படியாவது ஒரு மனிதனை பண்படுத்த (பக்குவப் படுத்த) வேண்டும் என்பதற்காகத் தான் பல்வேறு விதமான வழிபாடுகள் ஆரம்ப நிலையில் மகான்களால் கூறப்படுகின்றன. உண்மையில் பக்குவப்பட்டு விட்டால் புற (வெளியில் செய்கிற) சடங்குகள் எதுவும் அவசியம் இல்லை. ஆனால் பக்குவப்படும் வரை எல்லா சடங்குகளும் தேவை.

ஆரம்ப நிலை குழந்தைக்கு விரல் விட்டு தான் கணிதம் (கணக்கு) சொல்லித் தர வேண்டும். வளர்ந்த பிறகு அது மனக் கணக்காக கூட போடலாம். எடுத்த எடுப்பிலேயே மனக் கணக்கை போதிக்க (சொல்லித் தர) இயலாது. எனவே நீ தீபம் ஏற்று. நீ அபிஷேகம் செய் என்றெல்லாம் போதி (சொல்லிக் கொடுத்து) ஒருத்தன் செய்து செய்து மெல்ல மெல்ல அவனுக்குள் சில மன முதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தி பிறகு தான் தத்துவ ரீதியான (சார்ந்த) ஆன்மீக விஷயங்களை போதிக்க (சொல்லிக் கொடுக்க) வேண்டும். எனவே இதில் இன்னொரு விஷயமும் அடங்கி இருக்கிறது. இவை எல்லாம் மனிதர்களால் புரிந்து கொள்ள முடியாது. கூடுமான வரை புரிந்து கொள்ள முயற்சி செய்தால் குழப்பங்கள் அகன்று (நீங்கி) விடும். ஒரு தீபம் ஏற்ற ஒரு மனிதன் எண்ணுகிறான். அப்பொழுது அவன் என்னென்ன செய்ய வேண்டும்? தீபத்திற்கு உண்டான மண் அகல் விளக்கை வாங்க வேண்டும். அதன் மூலம் அந்த விளக்கை தயாரிக்கின்ற குடும்பம் பிழைக்கிறது. பிறகு அதில் எண்ணையோ நெய்யோ வாங்க வேண்டும். அதன் மூலம் ஒரு குடும்பம் பிழைக்கிறது. பிறகு அதிலே திரி பிறகு அதிலே அனலை (நெருப்பை) உற்பத்தி செய்யும் செவ்வகம் (தீப்பெட்டி) இது தொடர்பான தொழில்கள் எல்லாம் நன்றாக வளர்கிறது. ஒன்றை நன்றாக புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இறையோடு தான் எல்லா சமுதாய இணைப்புகளும் மறைமுகமாக முற்காலத்தில் பிணைக்கப் பட்டு இருக்கின்றன.

நன்றாக கவனிக்க வேண்டும் அனல் (வெப்பம்) தகிக்கும் கோடை (வெயில்) காலத்தில் தான் இங்கே தென் பகுதியில் குறிப்பாக தமிழகத்திலே நிறைய திருவிழாக்கள் எல்லாம் நடக்கும். ஏனென்றால் விவசாயம் இராது (இருக்காது). அக்காலத்திலே மனிதர்கள் இல்லத்திலே (வீட்டிலேயே) முடங்கி கிடப்பார்கள். எனவே அவர்களை அந்த பகுதியை விட்டு வேறு பகுதிக்கு அழைப்பதற்கு இருக்கின்ற ஒரே வழி இறை இறை தொடர்பான விஷயங்கள் தான். எனவே தான் அது போன்ற விழாக்கள் எல்லாம் ஏற்படுத்தப்பட்டன. இதிலே இடை செருகல்களும் (பின்னால் சேர்க்கப் பட்ட மூட நம்பிக்கைகளும்) மனிதனின் சுய நலமும் மரணங்களும் புகுந்து விட்டன என்பதை நாங்கள் மறுக்கவில்லை. அதற்காக ஏற்படுத்தப்பட்ட முறையே தவறு என்று எண்ணி விடக் கூடாது. எனவே எதை செய்தாலும் அதை அர்த்தமுள்ள சடங்காக பார்க்க கற்றுக் கொண்டு விட்டால் கட்டாயம் அதன் மூலம் நல்ல பலன் உண்டு. எடுத்த எடுப்பிலேயே பத்மாசனம் இட்டு (போட்டு) அமர் (உட்கார்). புருவ மத்தியை (நடுவை) கவனி. மூலாதாரத்தில் முடங்கி கிடக்கும் குண்டலினி சக்தியை எழுப்பு என்றால் அது எத்தனை பேருக்கு சாத்தியம் (கை வரும்)? எனவே மிக எளிய வழி இறை நாமத்தை ஜெபிப்பது. ஆலயம் (கோவில்) தோறும் செல்வது. தான் பாடுபட்டு நேர்மையாக சேர்த்த செல்வத்தை தனக்காக மட்டும் வைத்துக் கொள்ளாமல் பலருக்கும் பயன்படும் வண்ணம் (முறையில்) நற் செயலை ஆற்றுவது (நல்ல செயல்களை செய்வது) இதன் மூலம் ஒரு மனிதனின் பாவ கர்மாக்கள் படிப்படியாக குறைகிறது. பாவம் குறைய குறைய முதலில் மனிதனை விட்டு ஐயம் (சந்தேகம்) அகலும் (நீங்கும்). எல்லாம் ஒன்று தான் என்கிற நிலை வரும். இறைவன் என்பது என்ன எப்படி அதைப் புரிந்து கொள்ளக் கூடிய சூழல் என்ன எப்படி என்பது எல்லாம் விளங்கும். அதன் மூலம் இறைவனை அறிந்து கொண்டு அவனை அடைவதற்கு ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கும். ஆகவே இதையெல்லாம் செய்வது நம்மை நல் வழிப் படுத்தி இறைவனிடம் சென்று சேர்க்கும்.

கேள்வி: தக்க குருவை அடைவதற்கான வழியை தெரிவிக்க வேண்டும்?

இறைவன் அருளால் தக்க குரு குறித்து பல்வேறு மனிதர்கள் எம்மிடம் வினவுகிறார்கள். சிலர் வந்து கேட்பார்கள் என் குரு யார்? எங்கிருக்கிறார்? எந்த குருவை நான் பின்பற்ற வேண்டும்? என்றெல்லாம் கூட கேட்பதுண்டு. நாங்கள் கூறுவது என்னவென்றால் ஒரு மனிதனுக்கு நல்ல விஷயங்களை போதிக்கின்ற எல்லோருமே குருமார்களே. ஒவ்வொரு அனுபவமும் கூட ஒரு மனிதன் நல்ல விஷயத்தைக் கற்றுக் கொள்ள உதவினால் அதுவும் குருதான். எனவே நாங்கள் போதுவாகக் கூறுவது என்னவென்றால் குருவைத் தேடி நல்ல சீடர்கள் அலையக்கூடாது. சீடனை தேடித்தான் குரு வரவேண்டு்ம். அந்த அளவிற்கு அந்த சிஷ்யன் நடந்து கொள்ள வேண்டும். இந்த இடத்தில் ஆழ்வார்களின் கதையை நினைவூட்டிக் கொண்டால் நன்றாகவே புரியும். அந்த புளிய மரத்தின் அடியிலே கிடந்த ஆழ்வானைத் தேடித்தான் குரு சென்றார் என்பதை நினைவூட்டிக் கொண்டால் மற்றவை தானாக விளங்கும்.