மகாபாரதம் 17. மகாபிரஸ்தானிக பருவம் பகுதி -3

யுதிஷ்டிரன் மேரு மலையின் உச்சியை அடைந்தான். அவனுடன் வந்த நாயும் அவன் பின்னே வந்து சேர்ந்தது. அப்போது இந்திரன் தன்னுடைய விமானத்தில் யுதிஷ்டிரனை அழைத்து செல்ல யுதிஷ்டிரன் முன்னிலையில் வந்து இறங்கினான். இந்திரன் யுதிஷ்டிரனை பார்த்து தங்களை சொர்க்கத்திற்கு அழைத்துச் செல்ல வந்திருக்கின்றேன். தாங்கள் விமானத்தில் ஏறுங்கள் என்று கேட்டுக்கொண்டான். அதற்கு யுதிஷ்டிரர் வழியில் வீழ்ந்து மடிந்து போன தன்னுடைய சகோதரர்களும் திரௌபதியும் என்ன கதியை அடைந்தார்கள் என்று நான் தெரிந்து கொள்ளவேண்டும். அதை தெரிந்து கொள்வதற்கு முன்பு சொர்க்கலோகம் வரமாட்டேன் என்று கூறினான். அதற்கு இந்திரன் அவர்கள் ஒவ்வொருவராக வீழ்ந்த போது நீ ஏன் அவர்களை திரும்பிப் பார்க்கவில்லை என்று கேட்டார். அதற்கு யுதிஷ்டிரன் அவர்களை திரும்பி பார்த்திருந்தால் நானும் வீழ்ந்திருப்பேன். மேலான லட்சியத்தை நாடிச் செல்லும் ஒருவன் பந்த பாசத்தை முன்னிட்டோ அல்லது வேறு காரணத்தினாலோ திரும்பிப் பார்ப்பானாகில் அவன் மேற்கொண்டு முன்னேற்றம் அடையமாட்டான். இது வாழ்வைப் பற்றிய கோட்பாடு ஆகும். மேலான சொர்க்கத்திற்கு செல்லும் லட்சியத்தை நாடிச் சென்று கொண்டிருந்தேன். ஆகையால் திரும்பிப் பார்க்கவில்லை என்று கூறினான்.

உனது சகோதரர்களும் திரௌபதியும் வீழ்ந்த போது பீமனிடம் அதற்கான சரியான காரணத்தை சொன்னாய். அந்த காரணங்களை முன்னிட்டு அவர்கள் உடலோடு சொர்க்கத்திற்குப் வர தகுதியற்றவர்கள் ஆனார்கள். சூட்சும உடலோடு அவர்கள் ஏற்கனவே சொர்க்கத்திற்கு வந்திருக்கின்றார்கள். நீ அறநெறி பிறழாது இருந்த காரணத்தினால் உடலுடன் சொர்க்கம் வர தகுதி உடையவனாக இருக்கிறாய். ஆகையால் நீ விமானத்தில் ஏறுவாயாக என்று இந்திரன் கூறினான். யுதிஷடிரன் விமானத்தில் ஏற முயன்ற பொழுது யுதிஷ்டிரனுடன் வந்த நாய் விமானத்தில் ஏற முயன்றது. அப்போது இந்திரன் இந்த நாய்க்கு சொர்க்கத்தில் இடமில்லை என்று தடுத்தான். இதைப்பார்த்த யுதிஷ்டிரன் என்னை நம்பி இந்த நாய் வந்திருக்கின்றது. இதற்கு அனுமதி இல்லையென்றால் என்னை நம்பி வந்த இந்த நாயை புறக்கணித்துவிட்டு நான் வரமாட்டேன் என்று கூறினான். அதற்கு இந்திரன் இந்த நாயோடு இந்த உலகத்தில் இருக்க விரும்புகிறாயா அல்லது ஏற்கனவே அங்கு சென்றுள்ள உன் சகோதரர்களுடன் சொர்க்கத்தில் இருக்க விரும்புகின்றாயா என்று கேட்டான். அதற்கு யுதிஷ்டிரன் அனைத்து விலங்குகளையும் தெய்வீகம் வாய்ந்தவைகளாகவே தான் கருதுகிறேன். என்னை நம்பி வந்த நாயை புறக்கணிப்பது தர்மமாகாது. தர்மத்தின் படி நடக்க என்னுடன் பிறந்தவர்களையும் சொர்கத்தையும் துறக்க நான் தயாராக இருக்கின்றேன். என்னை நம்பி வந்த நாயை விட்டு வரமாட்டேன் என்று உறுதியுடன் கூறினான்.

யுதிஷ்டிரன் இவ்வாறு கூறியதும் நாய் எழில் நிறைந்த தர்மதேவதையாக மாறியது. மகனே உன்னை நான் பெரிதும் பாராட்டுகிறேன் முன்பு ஒரு தடவை நச்சுப்பொய்கை கரையில் உன்னை நான் சோதித்தேன். சொந்த சகோதரர்களுக்கும் மாற்றாந்தாய் சகோதரர்களுக்கும் இடையே எந்த வித்தியாசமும் இல்லாமல் நடந்து கொண்டாய். இப்பொழுது விலங்குகள் மேல் வைத்திருக்கும் கருணையை நான் ஆராய்ந்தேன். உன்னுடைய பரந்த மனப்பான்மையை முற்றிலும் நான் பாராட்டுகின்றேன். நீ இந்திரனோடும் என்னோடும் சொர்க்கலோகம் வருவாயாக இந்த உடலோடு வரும் தகுதி உனக்கு உண்டு என்று விமானத்திற்குள் வரவேற்றார். இந்த அதிசயத்தை காண விண்ணவர்கள் அங்கு ஏராளமானவர்கள் கூடினார்கள். யுதிஷ்டிரன் அவர்களை கண்ணெடுத்தும் பார்க்கவில்லை.

மகாபிரஸ்தானிக பருவம் முற்றியது அடுத்து சுவர்க்க ஆரோஹன பருவம்.

மகாபாரதம் 17. மகாபிரஸ்தானிக பருவம் பகுதி -2

பாண்டவர்கள் இருந்த மணல் திட்டு எல்லா பக்கங்களிலும் விரிவடைந்திருந்தது. அதற்கு வடக்கே பர்வதராஜன் என்று அழைக்கப்பட்ட மேருமலை இருந்தது. அந்த மேரு மலையிலிருந்து சொர்க்கத்திற்கு மேல் நோக்கிப் போவது அவர்கள் போட்டிருந்த திட்டம். அந்த மணல் திட்டை தாண்டியதும் துரௌபதி தரையில் வீழ்ந்து மடிந்து போனாள். இதனை கண்ட பீமன் யுதிஷ்டிரனிடம் துரோபதி வீழ்ந்து விட்டாள் அதற்கு காரணம் என்ன என்று கேட்டான். திரௌபதி அனைவரிடத்திலும் அன்பு வைத்திருந்தாள். எனினும் அவளுடைய ஆழ்ந்த அன்பு அலாதியாக அர்ஜுனன் மேல் வைத்திருந்தாள். இந்த பாரபட்சத்தை முன்னிட்டே அவள் வீழ்ந்து மடிந்தாள் என்று திரும்பி பார்க்காமல் பதில் அளித்து விட்டு மேலே நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தான்.

சிறிது தூரம் சென்ற பிறகு சகாதேவன் வீழ்ந்து மடிந்து போனான். சகாதேவனின் வீழ்ச்சிக்கு காரணம் என்ன என்று பீமன் யுதிஷ்டிரனிடம் கேட்டான். சாஸ்திர ஞானத்தில் தனக்கு நிகரானவர் யாருமில்லை என்ற கல்விச் செருக்கு சகாதேவனிடத்தில் இருந்தது. அந்த செருக்கினால் மடிந்து போனான் என்று திரும்பி பார்க்காமல் பதில் அளித்து விட்டு மேலே நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தான்.

சிறிது தூரம் சென்ற பிறகு நகுலன் வீழ்ந்து மடிந்து போனான். நகுலன் வீழ்ச்சிக்கு காரணம் என்ன என்று பீமன் யுதிஷ்டிரனிடம் கேட்டான். தன் மேனி அழகை பற்றிய செருக்கு அவனிடத்தில் அதிகம் இருந்தது. அந்த செருக்கினால் மடிந்து போனான் என்று திரும்பி பார்க்காமல் பதில் அளித்து விட்டு மேலே நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தான்.

சிறிது தூரம் சென்ற பிறகு அர்ஜுனன் வீழ்ந்து மடிந்து போனான். அர்ஜுனன் வீழ்ச்சிக்கு காரணம் என்ன என்று பீமன் யுதிஷ்டிரனிடம் கேட்டான். நிகழ்ந்த குருஷேத்திர போரில் போர் வீரர்கள் அனைவருக்கும் கடமைகள் இருந்தன. ஆனால் அர்ஜுனன் தன்னுடைய காண்டிபத்தின் மேல் இருந்த பற்றினாலும் நம்பிக்கையினாலும் ஒற்றை ஆளாக இருந்து கொண்டு எதிரிகள் அனைவரையும் தானே அழிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் படைத்திருந்தான். அந்த எண்ணத்தினால் மடிந்து போனான் என்று திரும்பி பார்க்காமல் பதில் அளித்து விட்டு மேலே நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தான்.

சிறிது தூரம் சென்ற பிறகு பீமன் விழுந்தான். எனக்கு அழிவு காலம் வந்து விட்டது நான் என்ன குற்றம் செய்தேன் என்று பீமன் யுதிஷ்டிரனிடம் கேட்டான். உன்னுடைய உடல் பலத்தை குறித்து நீ படைத்திருந்த செருக்கே உன்னுடைய வீழ்ச்சிக்குக் காரணம் என்று திரும்பி பார்க்காமல் பதில் சொல்லிவிட்டு மேலே நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தான். பீமனும் உயிர் நீத்தான். இப்பொழுது யுதிஷ்டிரன் மட்டும் தனியாக மேல் நோக்கி நடந்து சென்று கொண்டிருந்தான் இத்தனை நேரம் இவர்கள் பின்னே வந்து கொண்டிருந்த நாயும் யுதிஷ்டிரனை பின்தொடர்ந்து சென்றது

மகாபாரதம் 17. மகாபிரஸ்தானிக பருவம் பகுதி -1

வியாசர் கூறிய கருத்தை ஏற்றுக்கொண்ட பாண்டவர்கள் ஐவரும் உலகை விட்டு செல்லும் மனப்பான்மையில் ஒன்றுபட்டனர். தங்களுடைய வையக வாழ்வு பூர்த்தி ஆகி விட்டது எனவே இவ்வுலக வாழ்வில் இருந்து விலகிக் கொள்ளும் காலம் தங்களுக்கு வந்துவிட்டது என முடிவு செய்தனர். அஸ்தினாபுரத்து சிம்மாசனத்தின் மீது அபிமன்யுவின் மகன் பரீட்சித்துவை அரசனாக முடி சூட்டினர். அதே விதத்தில் துவாரகையின் அழிவிலிருந்து தப்பித்து கொண்ட வஜ்ரன் என்னும் ராஜகுமாரனை இந்திரப்பிரஸ்தத்துக்கு அரசனாக்கினார். இந்த இரண்டு இளம் ராஜகுமாரர்களை பாதுகாக்கும் பொறுப்பு உத்திரைக்கு வந்து அமைந்தது. குரு வம்சத்திலே எஞ்சியிருந்த யுயுத்ஸீ என்னும் ஒரு போர் வீரனை ராஜகுமாரர்கள் இவருக்கும் காப்பாளனாக நியமித்தனர். கிருபாச்சாரியார் இந்த இரண்டு ராஜா குமாரர்களுக்கும் ஆச்சாரியராக பொறுப்பேற்றார்.

பாண்டவர்கள் ஐவரும் திரௌபதியுடன் தலைமை பட்டணத்தில் இருந்து புறப்பட்டு சொர்க்கத்திற்குப் போக தீர்மானித்தார்கள். தபஸ்விகளுக்கு உண்டான ஆடைகளை அணிந்து கொண்டு வயதுக்கு ஏற்றவாறு யுதிஸ்திரன் முதலிலும் மற்றவர்கள் முறைப்படி பின் தொடர்ந்து சென்றார்கள். இறுதியாக துரோபதி அவர்களுக்கு பின்னால் சென்றாள். அவளின் பின் ஒரு நாய் பின் தொடர்ந்தது. பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பகடை விளையாட்டில் தோற்கடிக்கப்பட்டு நாட்டை விட்டு சென்றார்களோ அதே பாங்கில் அவர்கள் இப்போது புறப்பட்டுப் போனார்கள். இந்த இரண்டு தடவைகளிலும் நாட்டு மக்கள் பெரும் துயரத்தில் இருந்தார்கள். பாண்டவர்களோ முன்பு துயரத்திலும் தற்போது பேரின்பத்திலும் சென்றர்கள். அர்ஜூனன் தன்னுடைய காண்டீபம் என்னும் வில்லையும் அம்பு இருக்கும் அம்பாரத்தூணிகளையும் தன்னுடனே கொண்டு சென்றான். அர்ஜுனன் அதன் மீது வைத்திருந்த பற்றே அதற்கு காரணமாக இருந்தது

பாண்டவர்கள் முதலில் கிழக்கு திசை நோக்கி சென்றார்கள். கிழக்கே கடற்கரையை காணும் வரை அவர்களின் பயணம் இருந்தது. கடற்கரையை எட்டிய பிறகு அவர்கள் முன்னிலையில் அக்னிதேவன் தோன்றினான். பல வருடங்களுக்கு முன்பு காண்டவ வனத்தை அழிப்பதற்கு அர்ஜூனனுக்கு தேவையான காண்டீப வில்லையும் அம்பு வைக்கும் அம்பாரத் தூணிகளையும் சமுத்திர தேவனிடம் பெற்று அர்ஜூனனுக்கு அளித்தேன். இந்த ஆயுதங்களை வைத்து அர்ஜூனன் பல அரிய சாதனைகளை செய்திருக்கின்றான். இனி இந்த ஆயுதங்கள் அருஜூனனுக்கு தேவையில்லை. ஆகவே அவற்றை திருப்பி அளிக்க வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டான். அக்னி தேவன் கூறியதை சகோதரர்கள் அனைவரும் ஆமோதித்தார்கள். உடனே அர்ஜூனன் அம்பையும் அம்பாரத்தூணிகளையும் கடலுக்குள் போட்டான். இச்செயலின் விளைவாக உலக பந்தபாசங்கள் அனைத்தும் அவனை விட்டு அகன்று போயிற்று.

பின்பு தென் திசையை நோக்கி சென்று பின் தென் மேற்கு திசையில் சென்று வடதிசையில் பயணிக்க ஆரம்பித்தார்கள். இதன் வாயிலாக இந்த புண்ணிய பூமியை அவர்கள் முறையாக வலம் வந்து இமயமலையின் அடிவாரத்திற்கு வந்து சேர்ந்தார்கள். இமயமலையின் சிகரங்கள் வானளாவி இருந்தது. அந்த பள்ளத்தாக்குகள் வழியாக நடந்து சென்று மலைத்தொடரின் வடக்கே இருந்த மணல்திட்டை அடைந்தார்கள்.