மகாபாரதம் 10. சௌப்தீக பருவம் பகுதி -2

பாஞ்சால நாட்டு இளவரசன் திருஷ்டத்யும்னனும் திரௌபதியின் செல்வர்கள் ஐவரும் பாண்டவர்களின் படைகளும் உறங்கிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது அஸ்வத்தாமனால் கொல்லப்பட்டார்கள் என்ற செய்தி யுதிஷ்டிரனிடன் எடுத்துச் செல்லப்பட்டது அதை கேட்டு அவன் ஸ்தப்பித்துப்போனான். பாண்டவ சகோதரர்களும் திகைத்துப் போயினர். இந்த மகாபாரதப் போரின் விளைவாக தோல்வியுற்றவர்களும் வெற்றி அடைந்தவர்களும் ஏறத்தாழ ஒரே பரிதாபகரமான நிலையில் இருந்தார்கள். இந்த விபத்து நடந்த இடத்திற்கு திரௌபதி அதிவிரைவில் அழைத்து வரப்பட்டாள். தன் செல்வர்கள் மடிந்த கிடந்ததை பார்த்த அவள் மயங்கி கீழே விழுந்து கதறி அழுதாள். அதே வேகத்துடன் அவள் பேச ஆரம்பித்தாள். அஸ்வத்தாமனை கொல்ல முடியாது என்று நான் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். அவனை வெட்டி தள்ள வேண்டும். இல்லையெனில் அவன் சிரசில் அணிந்திருக்கும் மணியை பிருங்கி அவனை அவமானப்படுத்த வேண்டும். இந்த இரண்டில் ஒன்று நிகழும் வரை நான் பட்டினி கிடப்பேன் என்றாள் அவனைத் தேடிப் பிடிக்க பீமன் உடனே கிளம்பினான்.

வல்லமை பெற்ற அஸ்வத்தாமனை எளிதில் பிடிக்க பீமனால் இயலாது என்பதை அறிந்த கிருஷ்ணரும் அர்ஜூனனும் பீமனோடு கிளம்பினார்கள். கங்கை கரையில் முனிவர்களோடு முனிவராக வியாசருடன் இருந்த அஸ்வத்தாமனை கண்டார்கள். பீமன் அவன் மீது பல அம்புகளை செலுத்தினான். அஸ்வத்தாமன் பாண்டவர்களின் வம்சம் அழிந்து போக வேண்டும் என்று எண்ணி பிரமாஸ்திரத்தை செலுத்தினான். பதிலுக்கு அர்ஜூனனும் பிரமாஸ்திரத்தை செலுத்தினான். இரண்டும் மோதுமாயின் உலகம் அழியும் என அறிந்த வியாசரும் நாரதரும் உலகை காக்க நினைத்தனர். அர்ஜூனனிடம் பிரம்மாஸ்திரத்தை திரும்ப எடுத்துக்கொள்ளுமாறு கட்டளை இட்டனர். அவர்கள் கட்டளைக்கு பணிந்த அர்ஜூனன் பிரமாஸ்திரத்தை திரும்ப அழைத்துக் கொண்டான். அஸ்வத்தாமனுக்கு பிரமாஸ்திரத்தை திரும்ப அழைத்து கொள்ளும் ஆற்றல் இல்லை.

பிரமாஸ்திரம் ஏதேனும் ஒரு இலக்கை அழித்தே தீரும். அஸ்வத்தாமன் பாண்டவர் வம்சத்தையே பூண்டோடு ஒழிக்க எண்ணி பாண்டவர் மனைவியர்களின் கர்ப்பத்தில் இருந்த சிசுக்கள் அனைத்தும் அழியட்டும் என அந்த அஸ்திரத்திற்கு இலக்கு நிர்ணயித்தான். ஆனால் கிருஷ்ணரின் அருளால் உத்திரையின் கரு காப்பாற்றப்பட்டது. சிசுக்களை அழித்த அஸ்வத்தாமனை கிருஷ்ணர் பழித்தார். தலையில் இருந்த மணியை வியாசர் தருமாறு கூற அவ்வாறே அளித்தான். அறிவிலியே நீ தொழுநோயால் பீடிக்கப்பட்டு காட்டில் தன்னந்தனியாய் பல ஆயிரம் ஆண்டுகள் விலங்காகவும் மானுடாகவும் தவிப்பாயாக என்று அஸ்வத்தாமனை சபித்தார் வியாசர். உத்தரையின் கருவில் உள்ள குழந்தை நல்லபடியே பிறந்து பரீட்சித் என்னும் பெயருடன் இந்நில உலகை ஆளுவான் என்று வியாசர் ஆசி கூறினார். சாபப்படி அஸ்வத்தாமன் காட்டிற்கு சென்றான்.

கிருஷ்ணர் அர்ஜுனன் பீமன் மூவரும் பாசறைக்கு திரும்பிச்சென்று தாங்கள் கைப்பற்றி வந்த அஸ்வத்தாமனின் மணியை திரௌபதியிடம் ஒப்படைத்தார்கள். துரியோதனன் அழிந்து விட்டான். உன்னுடைய சபதம் அனைத்தும் நிறைவேற்றப்பட்டது என்று தெரியப்படுத்தினார்கள் திரௌபதி ஒருவாறு மன அமைதி அடைந்தாள்.

சௌப்தீக பருவம் முடிந்தது அடுத்து ஸ்திரி பருவம்.

மகாபாரதம் 10. சௌப்தீக பருவம் பகுதி -1

பாண்டவர் தரப்பில் ஐந்து பாண்டவர்கள், கிருஷ்ணர், சாத்தியகி மற்றும் யுயுத்சு ஆகிய எட்டு பேர்கள் மட்டும் உயிருடன் எஞ்சினர். கௌரவர் தரப்பில் கிருபர், அசுவத்தாமன், கிருதவர்மன், கர்ணனின் மகன் விருச்சகேது ஆகிய நால்வர் மட்டுமே போரின் இறுதியில் உயிருடன் எஞ்சினர். போரில் ஈடுபட்ட மற்ற அனைத்து மன்னர்கள் படைத்தலைவர்கள் மற்றும் படைவீரர்கள் கொல்லப்பட்டனர். கிருபர், கிருதவர்மா, அஸ்வத்தாமா ஆகியோர் துரியோதனைக் கண்டு வேதனைப்பட்டனர். துரியோதனன் வாழ்ந்திருந்த காலத்தில் வல்லமை மிக்க பேரரசனாக இருந்தான். சிற்றரசர்களும் மந்திரிகளும் அவனுடைய ஆணையை நிறைவேற்ற காத்திருந்தனர். அல்லும் பகலும் அவனுக்கு பணிபுரிய பாணியாளர்கள் காத்துக்கொண்டிருந்தனர். இப்பொழுது துரியோதனன் கவனிப்பார் யாரும் இல்லாமல் அடிபட்டு வெறும் தரையில் தன்னந்தனியாக படுத்து தவித்துக் கொண்டிருந்தான். தொடைகள் முறிந்ததால் நகர முடியாதமல் துயரமுற்றான். தான் அணு அணுவாக செத்து கொண்டிருப்பதை அறிந்தான் துரியோதனன்.

தன் வேந்தனின் நிலையை பார்த்த அஸ்வத்தாமன் வருந்தினான். விதியை வெல்ல முடியவில்லையே என்று அஸ்வத்தாமனிடம் வருந்தினான் துரியோதனன். அஸ்வத்தாமனுக்கு கோபம் மூண்டது. இல்லாத பொய்யை சொல்லி பாண்டவர்கள் என் தந்தையை தோற்கடித்து அவரைக் கொன்று விட்டனர். அடாத முறையை கையாண்டு உங்களை இந்நிலைக்கு கொண்டுவந்து விட்டனர். இப்பொழுது நான் சபதம் மேற்கொள்கிறேன். பாண்டவர்களே நான் கொல்வேன். அவர்களை ஒழித்துத் தள்ளும் வரை நான் ஓய மாட்டேன் என்று அசுவதாமன் துரியோதனனிடம் கூறினான். அஸ்வத்தாமனின் சபதம் துரியோதனனுக்கு மகிழ்ச்சியை ஊட்டியது அஸ்வத்தாமன் மீது நீர் தெளித்து அவனை சேனாதிபதி ஆக்கினான் துரியோதனன். இப்போது கௌரவர்களிடம் சேனே ஒன்றும் இல்லை. கிருபர், கிருதவர்மா, அஸ்வத்தாமா மூவரும் பாண்டவர்கள் தங்கியிருந்த பாசறைக்கு அருகில் சென்று நள்ளிரவு வரை காத்திருந்தனர்.

உறங்கிக் கொண்டிருக்கும் பாண்டவர்களையும் திரௌபதியையும் கொல்ல வேண்டும் என அஸ்வத்தாமன் கருதினான். கிருபர் அத்திட்டத்தை ஏற்கவில்லை. கிருபரின் எதிர்ப்பை மீறி அன்று இரவு அஸ்வத்தாமன் பாண்டவர்கள் பாசறைக்குள் நுழைந்தான். அனைவரும் உறங்கி கொண்டிருந்தனர். அவன் திரௌபதியின் புதல்வர்களான உபபாண்டவர்களை பாண்டவர்கள் என்று எண்ணி தலையை கொய்து கொன்றான். தன் தந்தையை கொன்ற திருஷ்டத்துய்மனை சித்ரவதை செய்து கொன்றான். சிகண்டியையும் கொன்றான். அப்போது பாண்டவர்கள் கிருஷ்ணரின் அறிவுறைப்படி அங்கு இல்லை.

அஸ்வத்தாமன் செயல் அறிந்த துரியோதனன் மகிழ்ந்தான். அஸ்வத்தாமன் தான் கொய்த தலைகளை துரியோதனன் வீழ்ந்து கிடந்த இடத்திற்கு கொண்டு சென்று காண்பித்தான். அதை பார்த்த துரியோதனன் மூடனே இவர்களின் இளகிய முகத்தை பார்த்துமா உனக்கு தெரியவில்லை இவர்கள் பாண்டவர்கள் இல்லை என்று என்ன காரியம் செய்தாய் நீ என்று திட்டி விட்டு இறுதிவரை பாண்டவர்களை ஒழிக்க முடியவில்லையே என்று கூறி தன் விழிகளை மூடினான். துரியோதனன் உயிர் பிரிந்தது. வாழ்நாளில் ஒரு கணம் கூட அவன் தன் செயலுக்கு வருந்தவில்லை. மரணித்த ஒவ்வொரு வீரனின் இறப்பிற்கு பலரின் பூர்வ ஜென்ம கதை, சாபங்கள், பாவங்கள், புண்ணியங்கள், சூழ்ச்சி, கடன் என அனைத்தும் இருந்தது. ஆயிரம் ஆயிரம் வீரர்களை பலிக்கொண்டு சடலங்களை மலையாக குவித்து குருதியை ஆராய் பெருக்கெடுக்க செய்த குருக்ஷேத்திர போர் முடிவிற்கு வந்தது.