Author: Saravanan Thirumoolar

கிருஷ்ணன் கர்ணனிடம் யாசகம் கேட்கும் அந்தணனாக சென்று யாசிக்கிறார். கர்ணனோ என்னிடம் இப்போது இருப்பது என் உயிர் மட்டுமே. இல்லை என்று என்னை கூற வைக்காமல் என் உயிரை யாசகமாக பெற்று என்னை பெருமை அடைய வையுங்கள் வேண்டாம் என்று சொல்லி என்னை சிறுமை படுத்திவிடாதீர்கள் என்று கூறினான். அதற்கு கிருஷ்ணன் கர்ணா நீ செய்த தர்மத்தின் பலனை எல்லாம் எனக்குத் தாரை வார்த்துக் கொடுத்து விடு அதுபோதும் என்கிறார். கர்ணனும் மறு மொழியின்றி இறப்பிலும் இன்முகத்தோடு தான் செய்த தான தர்மத்தின் பலனை எல்லாம் தன் உதிரம் மூலம் கிருஷ்ணருக்கு தாரை வார்த்துக் கொடுத்தான். பின் கிருஷ்ணன் தன் விஸ்வரூபத்தை காட்டி அழியா புகழோடு நீ முக்தியையும் பெறுவாய் என்று வாழ்த்தினார். கர்ணன் தன் இரு கைகளை கூப்பி பரந்தாமனை வணங்க அப்போது அர்ஜூனன் எய்த அம்பு கர்ணனின் கழுத்தை துண்டித்தது. கர்ணனின் உடலில் இழுந்து ஒளி ஒன்று சொர்கத்தை நோக்கி சென்றது. கர்ணன் வீர மரணம் அடைகிறான். நட்புக்கு இலக்கணமாய் வீரத்திற்கு உதாரணமாய் கொடுத்த வாக்கிற்கு பீஷ்மமாய் வள்ளல்களுக்கு எல்லாம் வள்ளலாய் வாழ்ந்த கர்ணன் சரித்திர நாயகனாய் மண்ணில் சாய்ந்தான். சூரியன் மறைய பதினேழாம் நாள் யுத்தம் முடிவிற்கு வந்தது.

கர்ணன் மாண்ட நிமிடமே போர் தொண்ணூறு சதவிகிதம் முடிந்தது. பிறகு நடந்த போர் வெறும் சடங்குக்காகவே நடக்கிறது என்பதை துரியோதனன் உணர்ந்தான். தனது பிரியமான 99 தம்பியர்களை இழந்தான். பீஷ்மர் குரு துரோணரை இழந்தான். உயிரினும் மேலான நண்பன் கர்ணனை இழந்தான். மனம் வருந்தினான். செய்வதறியாமல் தவித்தான். இவ்வுலகவாழ்வில் இனி பயன் ஒன்றுமில்லை என்ற உணர்ச்சி அவனுக்கு உண்டாயிற்று. ஆதிக்கத்திலும் உலக ஆட்சியிலும் அவன் படைத்திருந்த பேராசை நிரந்தரமாக அவனைவிட்டு அகன்று போயிற்று. இவ்வுலகில் இனி வாழ்ந்து இருக்க அவன் விரும்பவில்லை. அதிவிரைவில் மறுமையை அடைந்து தன் தோழர்களோடு சேர்ந்திருக்க வேண்டும் என்று அவன் தீர்மானித்தான். கௌரவர்கள் கூட்டத்தில் ஒரே துயரம். பாண்டவர்களுடைய கூட்டத்தில் ஒரே மகிழ்ச்சி பாண்டவர்கள் அடைந்த வெற்றிக்கு காரணம் கிருஷ்ணருடைய கிருபை என்று யுதிஷ்டிரர் அனைவரிடமும் கூறினார்.

கர்ண பருவம் முடிந்தது. அடுத்து சல்லிய பருவம்.

கர்ணன் சல்லியனிடம் தேரை பூமியில் சிக்குண்ட இடத்தில் இருந்து மீட்குமாறு கூறினான். அதற்கு சல்லியன் எனது வேலை தேர் ஓட்டுவது மட்டும் தான். தேரை மீட்பது அல்ல. என்னை நீ அவமதித்து பேசினாலோ முறை தவறி பேசினாலோ நான் உன்னை விட்டு விலகி விடுவேன் என்று துரியோதனனிடம் போட்ட நிபந்தையின் பெயரில் தான் உனக்கு சாரதி ஆனேன். இப்போது நான் போகிறேன் என்று கூறிவிட்டு ரதத்தை விட்டு சென்றுவிட்டார். கர்ணன் தன் தேரில் இருந்து குதித்து தன் தேர் சக்கரங்களை வெளியே எடுக்க முயன்றான். இந்த சூழ்நிலையில் அர்ஜுனன் அவனை கொல்ல விரும்பவில்லை.

கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனை நோக்கி ஏன் தயங்குகிறாய் அர்ஜுனா அவன் மீது உள்ள அணைத்து சாபங்களும் ஒன்றாக வேலை செய்கிறது. இது தான் சரியான தருணம். செலுத்து உன் அம்புகளை. கொன்றுவிடு அவனை என்றார். அர்ஜுனனும் தன் இலக்கை குறித்தான். பரசுராமர் அளித்த சாபம் இப்போது வேலை செய்தது. ஆபத்து வேளையில் கர்ணன் கற்ற வித்தைகள் அனைத்தும் அவனுக்கு மறந்து போனது. அர்ஜுனன் தன் மேல் போர் தொடுப்பதை கண்ட கர்ணன் நிராயுதபாணியாய் நிற்கின்ற என்னை தர்மத்தின் பெயரில் கேட்கிறேன் தேரை பூமியில் இருந்து மீட்டு எடுக்க சற்று அவகாசம் கொடு என கேட்டான்.

அப்போது கிருஷ்ணர் கர்ணா நீயா தர்மத்தைப் பற்றி பேசுகிறாய். துரியோதனன் சகுனியுடன் சேர்ந்து தீமைக்குத் துணைப்போனாய். அப்போது உன் தர்மம் என்ன ஆயிற்று. மன்னர் நிறைந்த அவையில் திரோபதியின் உடையைக் களைய நீயும் உடந்தைதானே அப்போது எங்கே போயிற்று உன் தர்மம். பாண்டவர்கள் பதின்மூன்று காலம் வன வாசம் முடித்து வந்ததும் தர்மப்படி நடந்துக் கொண்டாயா. அபிமன்யூவை தர்மத்திற்கு விரோதமாக பின்னால் இருந்து தாக்கினாயே அப்போது எங்கே போயிற்று உன் தர்மம் என கேட்டார். கர்ணன் பதில் பேச முடியாமல் நாணித் தலை குனிந்தான். தான் புரிந்த செயல்கள் சரியானவர்கள் என்று சமாதானம் சொல்ல அவனுக்கு இயலவில்லை

அர்ஜூனன் தன் சக்தி அஸ்திரத்தை எடுத்து நான் தர்மயுத்தம் செய்வது உண்மையென்றால் இது கர்ணனை அழிக்கட்டும் என கர்ணன் மீது செலுத்தினான். அஸ்திரங்களை ஏவும் மந்திரங்கள் மறந்து போக உதவி அற்ற நிலையில் புறமுதுகு காட்டாமல் அர்ஜுனனின் அஸ்திரங்களை மார்பிலே கர்ணன் ஏந்தினான். அம்பு மீது அம்பு விட்டான் அர்ஜுனன். ஆனாலும் கர்ணனின் உயிரை அவற்றால் தீண்டக் கூட முடியவில்லை. ஒரு கட்டத்தில் அர்ஜுனனின் மின்னல் வேக அம்புகள் அனைத்தும் மலர் மாலைகளாகி கர்ணனுக்கு விழத் துவங்கின. குழம்பினான் அர்ஜுனன்.

அர்ஜூனனுடன் வீராவேசமாக போர் புரிந்த கர்ணன் இத்தருணத்தில் இந்திரன் தனக்கு கொடுத்திருந்த சக்தி ஆயுதம் தன் கைவசம் இல்லையே என்று வருந்தினான். வேறு வழியில்லாமல் சக்தி ஆயுதம் துரியோதனனின் வேண்டுகோளின் படி கடோத்கஜன் மீது ஏவப்பட்டது. சக்தி ஆயுதத்திற்கு அடுத்தபடியாக நாகாஸ்திரம் மிக பயங்கரமான ஆயுதம் கர்ணன் அதை எடுத்தான். அர்ஜுனனுடைய கழுத்தை இலக்காக வைத்தான். கர்ணனின் குறியைக் கண்ட சல்லியன் கர்ணனிடம் அவன் கழுத்துக்கு குறி வைக்காதே. மார்புக்கு குறி வை என்றான். கர்ணன் அர்ஜுனன் மாபெரும் வீரன் அவன் உயிர் சில நிமிடங்கள் ஆனாலும் துடித்து இறப்பதை நான் விரும்பவில்லை. ஒரே நொடியில் வேதனை இன்றி அவன் இறக்கட்டும். இதோ அவன் கழுத்துக்கு குறி வைத்து எய்கிறேன் அம்பை என்றான்.

சல்லியன் மீண்டும் வலியுறுத்தினான். சொல்வதை கேள் கர்ணா அர்ஜுனனிடம் நாகாஸ்திரத்துக்கு தகுந்த பதில் அஸ்திரம் கிடையாது. எனவே கிருஷ்ணன் நிச்சயம் ஏதாவது சூழ்ச்சி செய்வான். எனவே நீ அவன் மார்புக்கு குறி வை என்றான். கர்ணன் கேட்கவில்லை நாகாஸ்திரம் நெருப்பைக் கக்கிக் கொண்டு அர்ஜுனனை நோக்கிப் பாய அர்ஜுனன் தன் முடிவு நெருங்கி விட்டது என கையைக் கட்டிக் கொண்டு காத்திருக்க அண்டசராசரங்கள் நடுநடுங்க போரை ஆவலாய் காணக் காத்திருந்த தேவர்கள் மனம் பதைபதைக்க நாகஸ்திரம் அர்ஜுனனை நெருங்கியது.

அந்த நேரத்தில் கிருஷ்ணன் தன் காலால் தேரை அழுத்த குதிரை மண்டியிட்டு அமர்ந்ததும் தேர் ஒன்னரை அடி மண்ணுக்குள் புதைந்தது. அர்ஜுனன் தலையைக் கொய்ய வந்த நாகாஸ்திரம் இந்திரனால் அர்ஜுனனுக்கு வழங்கப்பட்ட கிரீடத்தை சுக்குநூறாக உடைத்தது. அஸ்திரம் திரும்ப கர்ணனை வந்தடைந்தது. இந்த அதிசயத்தை கண்ட பாண்டவர்கள் கர்ஜித்து ஆரவாரம் செய்தார்கள். கோபம் கொண்ட சல்லியன் கர்ணனை மீண்டும் நாகாஸ்திரத்தை செலுத்துமாறு வற்புறுத்தினான். தான் குந்திக்கு செய்து கொடுத்த சத்தியத்தால் கர்ணன் அதை உபயோகிக்க மறுத்தான். சல்லியன் மீண்டும் மீண்டும் வற்புறுத்த கோபம் அடைந்த கர்ணன் நான் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை நீங்கள் சொல்ல வேண்டாம். உங்கள் வேலை ரதம் ஓட்டுவது மட்டும் தான். அதை மட்டும் செய்யுங்கள் என்றான். இருவருக்கும் அபிப்பராய பேதம் உருவானது.

மீண்டும் இரு வீரர்களும் உயிரைப் பறிக்கும் அஸ்திரங்களை இருவரும் ஒருவர் மீது ஒருவர் எய்து கொண்டு போரிடுகிறார்கள். அர்ஜுனன் எய்த அம்புகள் கர்ணனைத் தாக்க கர்ணன் சோர்ந்து போகிறான். அப்போது அவன் முடிவு அவன் கண்களில் தெரிகிறது. மரணம் தன்னை நெருங்கி வந்ததை கர்ணன் உள்மனதில் அறிகிறான். காளதேவன் அசிரீரியாக கர்ணா பூமாதேவி உன் ரதத்தை தன்னுளே பிடித்து வைக்கப் போகிறாள் கவனம் என எச்சரிக்கிறார். அதை உணர்ந்து செயல்படும் முன்னரே தேர் சக்கரம் மண்ணில் புதைகிறது.

.
அர்ஜுனனின் பக்கம் யுதிஷ்டிரைத் தவிர்த்து சகோதரர்கள் மூவரும், சிகண்டி, சாத்யகி என அனைவரும் இருக்க அவர்கள் பின்னும் ஆயிரக்கணக்கில் வீரர்கள் அணிவகுத்து நின்றனர். கர்ணனின் பக்கம் துரியோதனன், கிருதவர்மன், கிருபர், சகுனி, அஷ்வத்தாமன் அனைவரும் இருந்தனர். அவர்கள் பின்னனியில் ஆயிரக்கணக்கில் வீரர்கள் அணிவகுத்து நின்றனர். கர்ணனும் அர்ஜூனனும் போரில் இறங்கினர். இருவருக்கும் இடையே கடுமையான யுத்தம் துவங்கியது. இரு வீரர்களுமே தங்கள் மனதில் வெற்றி அல்லது வீரமரணம் எனும் எண்ணத்தை விதைத்திருந்தனர். துவக்கம் அர்ஜுனனிடம் இருந்து. ஆக்னேய அஸ்திரத்தை கொண்டு கர்ணனுக்கு துணை இருந்த அனைத்து வீரர்களையும் அக்னி கொண்டு துரத்தினான். அதற்கு பதிலாய் கர்ணன் வாருணாஸ்திரம் எய்தான். அது கரிய மேகங்களுடன் கூடிய மழையை வருவித்து அந்த இடத்தையே வெள்ளக்காடாக ஆக்கியது.

அர்ஜுனன் வாயுவாஸ்திரம் கொண்டு அந்த மழை மேகங்கள் அனைத்தைம் தூர துரத்தினான். பின்னர் இந்திரனால் தனக்கு தரப்பட்ட சக்தி அஸ்திரத்தை கர்ணன் மேல் பிரயோகித்தான். அஸ்திரத்தின் வலிமையால் ஆயிர கணக்கான அம்புகள் காண்டீபத்திலிருந்து பாய்ந்து கர்ணனின் உடலை பதம் பார்த்தன. அதற்கு பதிலாக பார்கவா அஸ்திரத்தை கர்ணன் பிரயோகித்தான். அது பாண்டவ சேனையின் ஆயிரக்கணக்கான வீரர்களைக் கொன்றது. அதில் கோபம் கொண்ட அர்ஜுனன் கிருஷ்ணராலும் பீமனாலும் ஊக்கம் பெற்று பிரம்மாஸ்திரத்தை பிரயோகித்தான். அது கர்ணனின் தரப்பின் ஆயிரம் வீரர்களைக் கொன்றது. கர்ணன் அதற்கு பதிலாக ஐந்து சர்ப்ப அம்புகளை எடுத்து அதை கிருஷ்ணரின் மீது ஏவினான். அது கிருஷ்ணரின் உடலில் ஊடுருவி பூமிக்குள் பாய்ந்து மீண்டும் கர்ணனிடமே செல்லத்துவங்க அர்ஜுனன் அவற்றை தன் அம்புகளின் மூலம் துண்டு துண்டாக்கினான். அந்த அம்பினால் கிருஷ்ணருக்கு பாதிப்பு எதுவும் இல்லாமல் எப்போதும் போல சிரித்துக் கொண்டே இருந்தார். கிருஷ்ணரை கர்ணன் தாக்கியதில் கோபம் கொண்ட அர்ஜுனன் கர்ணன் சேனையில் கர்ணனுக்கு துணை இருந்த ஆயிரக்கணக்கான வீரர்களைக் கொன்று குவித்தான். அர்ஜுனனின் தாக்குதலில் அஞ்சிய கர்ணனின் சேனை வீரர்கள் அனைவரும் அவனை விட்டு விலகிச் சென்றனர். தனி ஒருவனாய் அர்ஜுனனையும் அவனைக் காக்க நின்ற வீரர்களையும் தாக்கினான் கர்ணன்.

அர்ஜுனனின் தாக்குதலில் கர்ணனின் ரதம் சில அடிகள் வரை பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டது. சுதாரித்து கொண்ட கர்ணன் அர்ஜுனனின் ரதத்தை தாக்கினான். கர்ணனின் தாக்குதலில் ரதம் சில அங்குலங்கள் மட்டுமே பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டது. கிருஷ்ணர் உடனே எழுந்து நின்று சபாஷ் கர்ணா. உன் வலிமையையும் நான் மெச்சுகிறேன் என்று பாராட்டினார். கோபம் கொண்ட அர்ஜுனன் கிருஷ்ணரை பார்த்து என் தாக்குதலில் கர்ணனின் ரதம் சில அடிகள் தூரமாக நகர்ந்ததே அதற்கு நீங்கள் ஒன்றுமே சொல்லவில்லையே. நமது ரதம் சில அங்குலம் நகர்ந்தற்க்கு அவனை பாராட்டுகிறீர்களே என்றான். அர்ஜுனா அவன் ரதத்தில் மனிதர்களான சல்லியனும் கர்ணனும் மட்டும் தான் இருக்கிறார்கள். உன் ரதத்தில் நீயும் மூவுலகையும் தன்னுள்ளே அடக்கிய நானும் இருக்கிறேன். கூடவே உன் தேரின் கொடியில் மகா பலசாலியான அனுமன் இருக்கிறார். நாங்கள் இருவரும் இருக்கும் ரதத்தை எந்த மனிதனாலும் அசைக்கக் கூட முடியாது. ஆனால் கர்ணனின் தாக்குதலில் ரதம் சில அங்குலங்கள் நகர்ந்திருகிறதே. நானும் அனுமாரும் இல்லை என்றால் நினைத்துப்பார் உன் நிலைமையை. உன் தேர் இந்த பூலோகத்தில் இருந்தே தூக்கி எரியப்பட்டிருக்கும் என்றார்.

அர்ஜூனனும் கர்ணனும் ஒருவரை ஒருவர் யுத்தம் செய்வதைக் காண அனைத்து தேவர்களும், ரிஷிகளும், கந்தர்வர்களும் வந்தனர். புகழ் பெற்ற இரு வீரர்களும் தங்கள் திறனை முழு வீச்சில் வெளிப்படுத்தப் போகும் வித்தைகளைக் காண விழி இமைக்காது காத்திருந்தனர். சூரியன் தன் மகனுக்கு ஆசி கூறுவது போலே பிரகாசமான தன் கதிர்களை ஒளிர்த்துக் கொண்டு இருந்தான். இந்திரனும் தன் மகனின் வெற்றிக்காக ஆசிகளை வழங்கினான். கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனின் ரதத்தை செலுத்த சல்லியன் கர்ணனின் ரதத்தை நடத்த இருவரும் சந்திக்கும் வேளை நெருங்கியது. அர்ஜுனன் கர்ணன் இவ்விருவரும் வில்வித்தையில் கீர்த்தி மிக வாய்க்கப்பட்டவர்கள். ஒருவரை ஒருவர் கொல்ல அவ்விருவரும் தீர்மானித்து இருந்தார்கள். மகாபாரத போராட்டம் இப்பொழுது இவ்விரு வீரர்கள் மூலம் உச்ச நிலையை எட்டியது.

யுத்தம் துவங்கும் முன்பு கர்ணன் சல்லியனோடு சுருக்கமாக உரையாடினான் நான் இந்த யுத்தத்தில் வெற்றி அடைவேன் என்னும் உறுதிப்பாடு எனக்கு உண்டு. ஆயினும் நான் கொல்லப்பட்டால் எனக்கு நீ என்ன செய்வாய் என்று கேட்டேன். அதற்கு சல்லியன் நீ ஒருபோதும் தோல்வி அடைய மாட்டாய். ஒருவேளை நீ தோல்வி அடைந்தால் நான் ஆயுதம் எடுத்து கிருஷ்ணரையும் அர்ஜுனனையும் கொன்று உன்னுடைய மரணத்திற்கு ஈடு செய்வேன் என்று சல்லியன் கூறினான். சல்லியன் அவ்வாறு கூறியது கர்ணனுக்கு பெரும் மகிழ்வை ஊட்டியது. இதற்கு நிகராக அர்ஜுனனுக்கும் கிருஷ்ணனுக்கும் இடையில் சுருக்கமான உரையாடல் நிகழ்ந்தது. ஒருவேளை நான் கொல்லப்பட்டால் கிருஷ்ணா நீ என்ன செய்வாய் என்று அர்ஜுனன் கேட்டான். அதற்கு கிருஷ்ணன் இம்மண்ணுலகத்தை எவ்வாறு கர்ணனால் அழிக்க முடியாதோ அதே போல நீயும் கொல்லப்பட மாட்டாய். உனக்கு ஏதேனும் தீங்கு ஏற்பட்டால் கர்ணனையும் அவனுக்கு சாரதியாக இருக்கின்ற சல்லியனையும் நான் கொல்வேன் என்று கிருஷ்ணன் அர்ஜுனனுக்கு உறுதி கூறினான்.

துச்சாதனன் பீமனால் கொல்லப்பட்டதை அறிந்த துரியோதனன் கிட்டத்தட்ட மூர்ச்சை அடைந்து போனான். அந்த அதிர்ச்சியிலிருந்து அவன் மீள முடியாத நிலையில் இருந்தான். இந்நிலையில் அஸ்வத்தாமன் துரியோதன் இருக்குமிடம் வந்தான். கர்ணனுக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் ஒரு பயங்கரமான யுத்தம் நிகழப்போகிறது. இந்த யுத்தத்தில் கர்ணன் கொல்லப்பட்டால் உன்னுடைய துயரம் மேலும் அதிகமாகும். எனவே யுத்தத்தை நிறுத்திவிடு நான் உன்னிடம் வேண்டி கேட்டுக்கொள்கிறேன். உன் மனம் மாறிவிட்டால் பாண்டவர்கள் இப்போதும் மகிழ்வோடு உன்னிடம் சமாதானம் செய்து கொள்வார்கள். கர்ணனும் அர்ஜுனனும் நெருங்கிய நண்பர்களாக வாழ்வார்கள் என்று கேட்டுக்கொண்டான். துரியோதனன் சிறிது நேரம் சிந்தனையில் மூழ்கியிருந்தான். பிறகு அஸ்வத்தாமனிடம் நீ கூறுவது அனைத்தும் உண்மையே. இந்த உண்மையை நானும் அறிந்திருக்கிறேன். ஆனால் இப்போது பின்வாங்குவது சாத்தியப்படாது. என் அன்புக்குரிய தம்பி துச்சாதனன் கொல்லப்பட்டதை பார்த்த பிறகு சமாதானம் என்ற பேச்சுக்கே இங்கு இடம் இல்லை. ஊழ்வினையின் விளைவால் கடைசி வீரன் இருக்கும் வரை இந்த யுத்தம் நடந்தாக வேண்டும் என்று துரியோதனன் கூறினான்.