கஜேந்திர மோட்சத்தை விளக்கும் சிற்பம். எந்த நேரத்திலும் விஷ்ணு பகவானையும் தாயார் லட்சுமி தேவியையும் தாங்கி பறப்பதற்கு தயாராக இருக்கும் பெரிய திருவடி கருடாழ்வார். அவருக்கு கீழே கஜேந்திரனையும் (யானை) அவருக்கும் கீழே முதலையும் மிக நேர்த்தியாக செதுக்கியுள்ளனர். இந்த அரிய சிற்பம் ஆந்திர மாநிலம் அனந்தபூர் மாவட்டத்தின் பெண்ணா நதிக்கரையில் உள்ள தக்குதேவாலயம் என்னும் விஷ்ணு கோவிலில் அமைந்துள்ளது.
பெரியநாயகி அம்பாளுக்கு துவாரபாலகர்கள் உள்ள ஒரே கோவில் ஹரிகேசநல்லூர் அரியநாத சுவாமி சிவாலயம்.
ஒரு யானைப் பாகன் தனக்கு 100 ஏக்கர் நிலம் வேண்டும். 50 யானைகளுக்கு சொந்தக்காரனாக வேண்டும். சுற்று வட்டாரத்தில் இல்லாத அளவுக்கு பெரிய வீடு கட்ட வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டான். அதற்காக இறைவனுக்கு பூஜைகள் மற்றும் பிரார்த்தனைகள் செய்ய ஆரம்பித்தான். பல நாட்கள் செய்த கடுமையான பூஜைகளின் பலனாக இறைவன் அவனுக்கு காட்சி கொடுத்து என்ன வரம் வேண்டும் என கேட்டார். அவன் தன்னுடைய நீண்ட நாள் ஆசைகளை வரிசைப்படுத்தி அனைத்தும் வேண்டும் என கேட்டான். இறைவனும் சிரித்தபடி 50 யானைகளை காட்டி இது போதுமா? என்றார். அவன் மகிழ்ச்சியாக தலையாட்டினான். 100 ஏக்கர் நிலத்தை காட்டி இது போதுமா? என்றார். அதற்கு அவன் நிலத்தில் இன்னும் நான்கு கிணறுகள் இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்றான். பெரிய மாளிகையை காட்டினார். வீடு முழுவதும் தங்கம் மற்றும் நவரத்தினங்களால் அலங்கரித்து வேண்டும் என்றான். அவன் கேட்ட அனைத்தையும் கொடுத்த இறைவன் நீ எனக்கு ஒரு சிறு உதவி செய்ய வேண்டும் என கேட்டார்.
நீங்கள் கொடுத்த அளவுக்கதிகமான செல்வம் என்னிடம் இருக்கிறது. என்னால் செய்ய முடியாதது இப்போது எதுவும் இல்லை. என்ன உதவி வேண்டும் நீங்கள் சொல்வதை செய்து முடிக்கிறேன் என்றான். நீ இறந்த பின் மேலே வரும்போது உன்னிடம் இருக்கும் யானையின் வாலின் முடியில் ஒன்றை மட்டும் வெட்டி எடுத்துக் கொண்டு வந்து என்னிடம் தர வேண்டும் என்றார். இதற்கு ஏன் சாகும்வரை காத்திருக்க வேண்டும் இப்போதே பிடுங்கித் தருகிறேன் என்றான். இல்லை இப்போது எனக்கு தேவையில்லை என்றார் இறைவன். அதற்கு அவன் இறந்த பின் ஒரு துரும்பை கூட எங்கும் கொண்டு போக முடியாதல்லவா என்றான். பிறகு ஏன் உனக்கு இவ்வளவு பேராசை? என்று இறைவன் கேட்க அவர் கொடுத்த அத்தனை சொத்துக்களையும் திருப்பி கடவுளிடமே கொடுத்துவிட்டு என்றும் அழியாத எங்கு சென்றாலும் தன்னுடன் வரக்கூடிய இறை அருளை சேர்க்க பூஜைகள் தானங்கள் தர்மங்கள் செய்வது எப்படி என்ற சிந்தனையுடன் நடக்க ஆரம்பித்தான் யானைப் பாகன்.
விஸ்வகர்மாவால் குழந்தை கிருஷ்ணரின் திருவுரும் செய்யப்பட்டு துவாரகையில் இந்த சிலையை மனைவி ருக்மணிதேவியால் வழிபடப்பட்டு துவாரகை கடலில் மூழ்கிய போது மூழ்கி பல ஆயிரம் ஆண்டுகள் கழித்து மத்வருக்குக் கிடைத்து. மத்வரால் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்ட இந்த பாலகிருஷ்ணர் குழந்தை கிருஷ்ணரின் திருவுருவமே உடுப்பி கிருஷ்ணர் கோயிலில் உள்ளது. இவரை சுவரில் உள்ள ஜன்னல் வழியாகத்தான் பார்க்க வேண்டும். இடம் கர்நாடகா உடுப்பி.
மூலவர் திருமூலநாதர் சுயம்பு வடிவாக அருள்பாலிக்கிறார். சப்த ரிஷிகள் இங்கு பிரார்த்தனை செய்து ஞானம் பெற்றதினால் இறைவன் ஞானபுரீஸ்வரர் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார். அம்மாள் குங்கும சுந்தரி. அம்மனின் வாகனமாக நந்தி விளங்குகிறார். கோயில் கிழக்கு நோக்கி அமைந்துள்ளது. திருச்சி மாவட்டம் லால்குடி அருகே பூவாளூர் பங்குனி ஆற்றங்கரையில் இக்கோயில் உள்ளது. முகப்பைத் தாண்டியதும் அகன்ற பிரகாரமும் மகாமண்டபமும் உள்ளன. மகாமண்டபத்தினுள் உள்ளே அம்பாள் குங்கும சுந்தரியும் கிழக்கு நோக்கி அருள்பாலிக்கின்றனர். இக்கோயில் கிபி 7 ம் நூற்றாண்டுக்கு முற்பட்ட கோயில் இது. திருஞானசம்பந்தர் இங்கு சில நாள் தங்கியிருந்து திருமூலநாதரை வணங்கி சென்றுள்ளார். தீர்த்தம் பங்குனி தீர்த்தம். தல மரம் வில்வம். இம்மரம் பித்ரு சாப விமோசன தலமரமாக விளங்கி வருகிறது. தனது கணவர் உயிர் பெற்று மீண்டும் எழுவதற்கு ரதிதேவி தவம் செய்த திருக்கோயிலான பூவாளூர் திருமூலநாதர் திருக்கோயிலுக்கு மன்மதபுரம் என்றொரு பெயரும் உண்டு. பண்டைய காலத்தில் பூக்கள் நிறைந்த காட்டுப் பகுதியாக இத்திருக்கோயில் இருந்ததால் பூவாளியூர் என்றழைக்கப்பட்டது. பின்னர் அது மருவி பூவாளூர் என்று மாறியது.
இக்கோயிலில் இறைவன் கல்யாண திருக்கோலத்தில் இருப்பதால் இறைவியின் சன்னதியும் இறைவன் சன்னதிக்கு இடதுபுறத்திலேயே அமைந்துள்ளது. இறைவன் இறைவியின் சன்னதிகள் இணைந்து அமைந்துள்ளதால் பிரகாரம் வலம் வரும்போது இரண்டு சன்னதிகளையும் சேர்த்தேதான் சுற்றியாக வேண்டும். தனியே சுற்ற இயலாது. மண்டபத்தினுள் 63 நாயன்மார்கள் வடக்கு நோக்கி அருள்பாலிக்கின்றனர். தட்சிணாமூர்த்தி தனி சன்னதியில் உள்ளார். மஹாலிங்கம் கிழக்கு நோக்கி அருள்பாலிக்கிறார். வெள்ளை வாரண விநாயகருக்கு தனி சன்னதி உள்ளது. பாலதண்டாயுதபாணி கெஜலட்சுமி ஜேஷ்டாதேவி ஆகியோர் கிழக்கு நோக்கி அருள் பாலிக்கின்றனர். சண்டிகேஸ்வரர் துர்க்கை அம்மன் சண்டிகேஸ்வரி தனி சன்னதிகள் உள்ளது. நடராஜர் தெற்கு நோக்கி அருள்பாலிக்கிறார். நவகிரகம் பைரவர் சனீஸ்வரர் ஆகியோருக்கும் சன்னதிகள் உள்ளன. மேலும் 12 திருமுறைகள் புத்தகங்களை கொண்டு திருமுறை கோயில் இங்கு உள்ளது.
கோயில் 130 அடி அகலமும் 170 அடி நீளமும் கிழக்கு நோக்கியவாறு நான்கு பிரகாரங்களைக் கொண்டுள்ளது. கிழக்கு நோக்கிய கோவிலில் மூன்று நிலை கோபுரம் உள்ளது. கோவில் வளாகம் பெரியது. கோயில் கட்டிடக்கலை பாணியில் இருந்து கோயில் சோழர் காலத்தைச் சேர்ந்தது என்று நாம் கருதலாம். கோஷ்ட மூர்த்திகளாக நர்தன கணபதி தட்சிணா மூர்த்தி லிங்கோத்பவர் பிரம்மா துர்க்கை ஆகியோர் காணப்படுகின்றனர். தட்சிணா மூர்த்தி மற்றும் விநாயகர் சிலைகள் சமீப காலத்தில் செதுக்கப்பட்டதாகத் தோன்றினாலும் பழமையானதாகத் தெரிகிறது. அம்மன் சன்னதியின் மகா மண்டபத்தில் தனி சன்னதியில் 12 கரங்களுடன் மயிலின் மீது அமர்ந்த சண்முகரின் சிறிய சிலை உள்ளது. இக்கோயிலின் முருகப்பெருமானை அருணகிரிநாதர் பாடியிருக்கிறார். கிராமத்தின் கிராம தெய்வமான வாக்குவாலம்மன் என்ற சிறிய கோயில் பிரதான கோயிலின் நுழைவாயிலில் அமைந்துள்ளது. இரண்டு முக்கிய சன்னதிகளைச் சுற்றியுள்ள பெரிய பிரகாரத்தில் சுவாரஸ்யமான சிற்பங்களுடன் கூடிய பல தூண்கள் உள்ளன.
கோயிலுக்கு முன்பு பங்குனி ஆற்றங்கரையில் கயா பல்குனி ருத்ர சித்தர் சன்னதி உள்ளது. இங்கு ஒவ்வொரு அமாவாசை தினத்தன்று பிதுர் ஹோமம் நடைபெறுகிறது. பிதுர்க்களே இத்தலத்திற்கு நேரில் வந்து யாக ஆகுதிகளை ஏற்று ஆசிர்வதிப்பதினால் இத்தலம் தென்னிந்திய கயா என்று அழைக்கப்படுகிறது. யாகம் செய்ய வசதி இல்லாதவர்கள் தலத்திற்கு வந்து கோயிலை தூய்மை படுத்தும் உழவார திருப்பணிகளில் பலருடன் சேர்ந்து செய்தால் பிதுர் ஹோமம் நடத்திய பலன் கிடைக்கும். தீயச்செயல்கள் செய்து அதற்கு பிராயசித்தம் தேடுபவர்கள் பங்குனி மாதம் ஆற்றங்கரையை தூய்மை படுத்தும் பணியில் ஈடுபட உடல்சுத்தி உள்ளம்சுத்தி புத்திசுத்தி மனசுத்தி அறிவுசுத்தி ஆகிய ஐந்து சுத்திகளும் கிடைக்கும். ஒரு ரிஷி தன் முன்னோர்களுக்கு சடங்குகள் செய்ய விரும்பினார். அப்போது அங்கு நதி இல்லாததால் கயாவில் நடத்த நினைத்தார். இந்த இடத்தை விட்டுச் செல்வதற்கு முன் அவர் இந்த கோயிலில் சிவனைப் பிரார்த்தனை செய்தார். இறைவன் தனது சிலம்பை எடுத்து வீசினார். உடனே அந்த இடத்தில் கங்கை ஓடத் தொடங்கியது. உடனே ரிஷி அந்த இடத்திலேயே தான் செய்ய வேண்டிய முன்னோர்க்கு உண்டான சடங்கை செய்தார். அன்று முதல் இக்கோயில தென்னகத்தின் கயாவாக விளங்குகிறது.
தேவர்களுக்கு அசுரர்கள் தொல்லை கொடுத்துக் கொண்டே இருந்தனர். தேவர்களால் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாமல் நேரடியாக சிவபெருமானிடம் சென்று தங்களைக் காப்பாற்றுமாறு முறையிட்டனர். முருகன் வருவார் காப்பாற்றுவார் எனக் கூறிவிட்டு மீண்டும் தவத்தில் அமர்ந்து விட்டார் சிவபெருமான். ஆண்டுகள் பல கடந்தும் அசுரர்களின் தொல்லை தீரவில்லை. முருகனும் வரவில்லை. சிவபெருமானின் தவமும் கலையவில்லை. தேவர்கள் மன்மதனிடம் சென்று காமக்கணையை வீசி சிவனது தவத்தைக் கலையச் செய்யும்படி கூறினர். மன்மதன் இதற்கு மறுத்து விட்டான். மறுத்தால் நாங்கள் சாபம் விடுவோம் என தேவர்கள் பயமுறுத்தவே பயந்த மன்மதன் சிவபெருமான் மேல் மன்மத பாணத்தை ஏவினான். சிவபெருமான் மன்மதனை நோக்கித் திரும்ப அவரின் நெற்றிக்கண் பார்வைபட்டு மன்மதன் எரிந்து போனான். இந்த நிகழ்வு நடைபெற்ற திருக்கோயில் நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. தனது கணவரை இழந்த ரதிதேவி கண்ணீர் விட்டுக் கதறி அழுதாள். தனது கணவனை காப்பாற்ற உடனடியாக சிவபெருமானை நோக்கி கடும் தவம் இருக்கத் தொடங்கினாள். மன்மதன் இல்லாததால் பிரம்மாவும் தனது படைப்புத் தொழிலைச் செய்ய முடியாமல் தவித்து வந்தார். தனது மானசீக புதல்வரை இழந்த மகாவிஷ்ணுவும் பிரம்மாவும் சிவபெருமானிடம் சென்று முறையிட்டனர். இதனால் மனம் இளகிய சிவபெருமான் தவம் செய்து கொண்டிருந்த ரதியின் முன்பு தோன்றினார். உன் கணவன் உன் கண்களுக்கு மட்டுமே தெரிவான். மற்றவர்களின் கண்களுக்கு அரூபமாகத் தெரிவான் என்று ரதியிடம் கூறிய சிவபெருமான் மன்மதனை உயிர் பெற்று எழச் செய்தார். இந்த இடம் பூவாளூர் திருமூலநாதர் திருக்கோயிலில்.
சிவத்தலங்களில் பொதுவாக துர்க்கையம்மன் கோயிலின் இறைவன் தேவகோட்டத்தில் அமைந்திருப்பார். ஆனால் பூவாளூர் திருமூலநாதர் திருக்கோயிலில் விஷ்ணு துர்க்கை அம்மன் தனி சன்னதி கொண்டு எழுந்தருளியிருக்கிறார். நவராத்திரிப் பெருவிழாவின் போது இந்த அம்மனுக்கு சிறப்பு வழிபாடுகள் நடத்தப்படுகின்றன. சிறப்பு வாய்ந்த துர்க்கை அம்மனுக்கு 8 கரங்கள் உள்ளன என்பது இத்திருக்கோயிலின் தனிச் சிறப்பாகும். ஏழு முனிவர்களின் புதல்வர்களாகிய எழுபது முனிவர்கள் சைவ சாத்திர நுட்பங்கள் தமக்கு அருளுமாறு பெருமானை வேண்டி யாகம் செய்தார்கள். வேள்வியில் மகிழ்ந்த சிவபெருமான் எழுபது முனிவர்கள் உள்ளிட்ட பிரம்மன் முதலியோருக்கு சைவ சாஸ்திர நூல்களின் நுட்பங்களை அருளியது இத்திருக்கோயிலில்தான் என்கிறது தல புராணம்.
எட்டு கரங்களைக் கொண்ட காளி தேவி ஈசனுக்கே உரியதான சந்திரப்பிறைக் கொண்ட கிரீடத்தை அணிந்துள்ளார். இங்கே இவள் தீயவற்றை அழிக்க கோபத்துடன் பார்க்கும் கண்கள் மற்றும் கோரைப் பற்களுடன் காட்சியளிக்கின்றாள். தேவி அணிந்துள்ள காதணிகளில் வலது காதில் சிங்கத்தையும் இடது காதில் யானையையும் அணிந்திருக்கிறாள். ஒவ்வொரு கைகளிலும் அரிவாள் வில் அம்பு ஈட்டி மண்டை ஓடு சுடர்விடும் ரத்தினம் என்று தமிழில் அறியப்படும் அரிவாள் வடிவ பலி வாள் ஏந்தியிருக்கிறாள். 17 ஆம் நூற்றாண்டை சேர்ந்த கேரள மாநிலத்தைச் சேர்ந்த மரத்தில் செதுக்கப்பட்ட காளி தேவியின் சிலை தற்போது அமெரிக்கா நாட்டின் நியூயார்க் நகரம் மெட்ரோபாலிட்டன் கலை அருங்காட்சியகத்தில் காட்சிக்காக வைக்கப்பட்டுள்ளது.
ஒரு முறை கிருஷ்ண பகவான் உதங்க முனிவரிடம் என்ன வரம் வேண்டும் கேளுங்கள் என்றார். ஒன்றும் வேண்டாம் என்றார் முனிவர். கிருஷ்ணர் வற்புறுத்தினார். நான் சுற்றிக் கொண்டே இருப்பவன். சில சமயம் தாகத்துக்குத் தண்ணீர் கிடைப்பதில்லை. அதற்கு ஏற்பாடு செய்தால் நல்லது என்றார் உதங்கர். கிருஷ்ணர் அதை ஒப்புக்கொண்டார். அதே சமயம் ஒரு நிபந்தனையும் விதித்தார். தாகம் எடுக்கும்போது என்னை நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். தண்ணீர் கிடைக்கும். ஆனால் நான் எப்படித் தண்ணீரை அனுப்பினாலும் நீங்கள் வாங்கிக் கொள்ள வேண்டும் என்றார் கிருஷ்ணர். உதங்கர் ஒப்புக் கொண்டார். நாட்கள் கடந்தன. உதங்கர் ஒரு முறை பாலைவனத்தில் பயணம் செய்து கொண்டிருக்கும் போது அவருக்குத் தாகம் எடுத்தது. பக்கத்தில் தண்ணீர் கிடைக்க வழி இல்லை. அப்போது கிருஷ்ணனை நினைத்தார்.
கிருஷ்ணரின் திருவுள்ளம் தொலை தூரத்தில் இருந்தாலும் உதங்கரின் எண்ணத்தை உணர்ந்த கிருஷ்ணர் உடனே தேவேந்திரனைத் தொடர்புகொண்டார். உதங்கருக்கு தேவாமிர்தம் தரும்படி சொன்னார். தேவேந்திரன் அதற்கு ஒப்புக் கொள்ளவில்லை. மனித ரூபத்தில் உள்ளவர்களுக்கு தேவாமிர்தம் தருவதில்லையே என்றான். கிருஷ்ணரின் வற்புறுத்தலின் பேரில் சம்மதித்தான். ஆனால் என் விருப்பப்படிதான் செல்வேன் என்றான். கிருஷ்ணர் ஒப்புக் கொண்டார். இந்திரன் ஒரு புலையரின் வடிவத்தில் உதங்கரிடம் சென்றான். அழுக்கான உடல் அதைவிட அழுக்கான ஒற்றை ஆடை பஞ்சடைந்த தாடி மீசை கையில் அழுக்குப் பிடித்த ஒரு தகரக் குவளை பக்கத்தில் சொறி பிடித்த நாய். இந்தக் கோலத்தில் சென்றான். உதங்கரிடம் சென்று தகரக் குவளையை நீட்டினான். அருவருப்படைந்த முனிவர் அவனை விரட்டி விட்டார். மாற்றுருவில் வந்த இந்திரன் வற்புறுத்தினான். முனிவர் கேட்கவில்லை. இந்திரன் சென்றுவிட்டான். உதங்கருக்கு மகா கோபம். கிருஷ்ணன் இப்படிச் செய்து விட்டானே என்று வருந்தினார். எப்படியோ சமாளித்துச் சற்றுத் தொலைவில் உள்ள ஊருக்குச் சென்று தாகத்தைத் தணித்துக் கொண்டார்.
கிருஷ்ணரை வேறொரு நாளில் மீண்டும் சந்தித்தார். உதங்கர் முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டார். புன் சிரிப்போடு நெருங்கிய கிருஷ்ணர் என்ன முனிவரே உங்களுக்காக இந்திரனிடம் தேவாமிர்தம் கொடுத்து அனுப்பினேன் நீங்கள் அவனை விரட்டிவிட்டீர்களே என்றார். உதங்கருக்குத் தன் தவறு புரிந்தது. உதாங்கர் பெரிய தவயோகி. ஆனால் ஏன் அவரால் கிருஷ்ணர் அனுப்பிய அமிர்தத்தைக் குடிக்க முடியவில்லை. விஸ்வரூபம் காட்டிய பரந்தாமனே அனுப்பிய நீர் என்றால் யோசிக்காமல் எடுத்துக் குடிக்க வேண்டியதுதானே? அப்படிச் செய்ய விடாமல் உதங்கரைத் தடுத்தது எது? உயிர்களிடத்தில் உயர்வு தாழ்வு பேதம் பார்க்கும் அவரது குணம் காரணம். ஒருவர் எவ்வளவு தவம் செய்கிறார் என்பது முக்கியமல்ல. எவ்வளவு சாஸ்திரங்களைப் படித்துக் கரைத்துக் குடிக்கிறார் என்பதும் முக்கியமல்ல. புறத் தோற்றம் முக்கியமல்ல தோற்றத்துக்குப் பின் என்ன இருக்கிறது என்பதை உணர்வதே முக்கியம். இதைத்தான் கிருஷ்ணர் உதங்கருக்கு உணர்த்தினார். உதங்கர் எவ்வளவுதான் ஞானியாக இருந்தாலும் அவருக்கு மனிதர்களிடத்தில் பேதம் பாராட்டும் தன்மை இருந்தது. தோற்றத்தை வைத்து ஒருவரை எடைபோடும் தன்மை இருந்தது. அது இருக்கும்வரை ஒருவர் கடவுளை நெருங்க முடியாது. ஆகவே தனது மாய விளையாட்டால் இதனை உதாங்க முனிவருக்கு உணர்த்தி அவரது குணத்தை மாற்றினார் கிருஷ்ணர்.
சிவபெருமான் வாசுகி பாம்பின் மீது நர்த்தனமாடும் திருக்கோலமே வாசுகி நர்த்தனர் திருக்கோலம் எனப்படும். ஆணவத்தில் படம் விரித்தாடி விஷம் கக்கி அனைவரையும் பயமுறுத்திய வாசுகியின் தலைமீது ஈசன் தன் திருப்பாதம் வைத்து நாடனம் ஆடினார். ஈசனின் நடன வேகத்தால் நிலை குலைந்த வாசுகி ஆணவம் நீங்கி அவரிடம் அபயம் கேட்டது. வேண்டியவருக்கு அருள் செய்யும் ஈசன் வாசுகியை மன்னித்துத் தன்னுடைய கழுத்தில் அணிந்து கொண்டு நாகாபரணராகத் திருக்காட்சி அளித்தார். பத்துத் திருக்கரங்களோடு வாசுகி மீது திருப்பாதம் தாங்கிப் புன்னகையோடு நிற்கும் நடன மூர்த்தி இரு கரங்கள் அபய வர ஹஸ்தங்கள் உள்ளது. மற்ற இரு திருக்கரங்களில் மான் மழு யோக முத்திரைகளோடு அருள் காட்சி தருகிறார் ஈசன். இடம் ஸ்ரீமேகாம்பிகை சமேத மேகநாதீஸ்வரர் ஆலயம் மேலக்கோட்டையூர்.
குருவே இந்த வாழ்கை பற்றி ஒரு சந்தேகம் மனதில் ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறது. நான் பிறப்பதற்கு முன் எங்கிருந்து வந்தேன். நான் இறந்த பின் எங்கே செல்வேன். இந்த கேள்விக்கு பதில் தெரியாமல் என்னால் இரவு தூங்க முடியவில்லை. இந்த கேள்விக்கு சற்று விளக்கமாக நீங்கள்தான் பதில் சொல்லவேண்டும் என்று கேட்டான். குரு சீடனிடம் புத்தக அறைக்கு சென்று ஒரு புத்தகத்தின் பெயரை சொல்லி அதை எடுத்து கொண்டு வா என்றார். சீடன் அந்த அறைக்கு சென்றான். அங்கு வெளிச்சம் எதுவும் இல்லாமல் இருள் நிறைந்து காணப்பட்டது. உடனே சீடன் குருவே இங்கு வெளிச்சம் எதுவும் இல்லை எப்படி நான் அந்த புத்தகத்தை தேடி எடுப்பேன் என்று கேட்டான். குரு ஒரு தீப விளக்கை சீடனிடம் கொடுத்து இப்போது சென்று புத்தகத்தை எடுத்துக்கொண்டு வா என்றார். சீடனும் குரு கூறிய புத்தகத்தை விளக்கு வெளிச்சத்தில் தேடி எடுத்து வந்து குருவிடம் கொடுத்தான். குருவே தாங்கள் இன்னும் அந்த கேள்விக்கு பதில் சொல்லவில்லை என்றான் சீடன். குரு சீடன் கையில் வைத்திருந்த விளக்கின் தீபத்தை அணைத்தார்.
சீடனை இந்த புத்தகத்தை எப்படி எடுத்து கொண்டு வந்தாய் என்று கேட்டார். அதற்கு சீடன் இந்த விளக்கில் உள்ள வெளிச்சத்தின் உதவியால் கொண்டு வந்தேன் என்றான். சீடனே அது இரண்டாவது முறை முதல் முறை என்ன செய்தாய் என்று கேட்டார். முதல் முறை நான் அந்த அறைக்கு செல்லும் போது அங்கு வெளிச்சம் இல்லை அதனால் புத்தகத்தை எடுக்க இயலாமல் தடுமாறினேன் என்றான். சீடனே முதல் முறை உன்னால் புத்தகத்தை எடிக்க முடியவில்லை இந்த விளக்கின் ஒளியால் தான் இந்த புத்தகத்தை உன்னால் எளிதில் எடுக்க முடிந்தது அல்லவா என்றார். ஆம் குருவே என்றான் சீடன் இந்த விளக்கின் நெருப்பு எங்கிருந்து வந்தது என்று கேட்டார் குரு. சீடன் தெரியாது என்றான். அந்த விளக்கின் நெருப்பை அணைத்த பிறகு அந்த விளக்கின் வெளிச்சம் எங்கே சென்றது என்று கேட்டார் சீடன் தெரியாது என்றான். விளக்கிலிருந்த தீபம் இந்த பிரபஞ்ச பஞ்சபூத சக்தியிலிருந்து வந்தது. தீபத்தை அணைத்ததும் அந்த தீபம் பஞ்ச பூத சக்தியிடமே ஓடுங்கியது.
மாயை என்ற தெரியாத இருள்களுக்கு நடுவே நமது ஆசைகள் மற்றும் வினைகளின் காரணமாக இந்த மனித வடிவில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம். நமக்குள் இறை நம்பிக்கை மற்றும் அந்த இறையிடம் சரணாகதி அடைந்தால் இந்த ஆசைகள் வினைகள் மாயை என்ற இருள் மறைய ஆரம்பித்து ஒரு வெளிச்சம் தோன்றும். அந்த வெளிச்சத்தில் பார்த்தால் புத்தகம் கிடைத்தது போலவே இறைவனை தரிசிக்கலாம். அந்த இறைவனது திருவடிதான் நாம் இறுதியாக சென்று சேரும் இடம். நாம் வந்ததும் அந்த திருவடியிலிருந்துதான். எங்கிருந்து வந்தோமோ அங்கேயே மீண்டும் சென்று சேருவோம். இறைவனது திருவடியை தவிர வேறு கதி என்று ஒன்று இந்த பிரபஞ்சத்தில் இல்லை. ஆகவே எங்கிருந்து வந்தோம் எங்கே போவோம் என்ற சிந்தனையை தூக்கி எறிந்து உனக்குள் தீபத்தை ஏற்றி இந்த வெளிச்சத்தில் இறைவனை தரிசித்து அவரது திருவடியை சேர்ந்தால் இறப்பு பிறப்பு இல்லாத பேரின்ப இறைவனது திருவடியில் லயித்திருக்கலாம் என்று சொல்லி முடித்தார்.
மணல் கல்லிலான முப்பெரும் தேவியர்களின் ஒருவரான சரஸ்வதிதேவியின் சிற்பம். நேபாளத்தை சேர்ந்த இந்த சிற்பம் 10 மற்றும் 11 நூற்றாண்டை சேர்ந்தது. தற்போது இருக்கும் இடம்: வால்டர்ஸ் கலை அருங்காட்சியகம். பால்டிமோர் ஆசிய கலை அருங்காட்சியகம் சான்பிரான்சிஸ்கோ.
