இந்தியாவின் தெற்கு கேரளாவில் திருவனந்தபுரத்திற்கு அருகிலுள்ள விழிஞ்சத்தில் குகைக் கோயில் உள்ளது. கிபி 8 ஆம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தது இக்கோயில். குடைவரை கோவில் வீணாதர தட்சிணாமூர்த்தியின் சன்னதியை கொண்டுள்ளது. குகையின் வெளிப்புறச் சுவர் சிவனின் முடிக்கப்படாத சிற்பம் உள்ளது. தென்னிந்தியாவின் மிகச்சிறிய பாறை குடைவரை ஆலயமாகக் கருதப்படும் இந்த ஆலயத்தில் இருபுறமும் சிவன் மற்றும் பார்வதியின் முடிக்கப்படாத சிற்பங்களும் உள்ளன. கேரளாவின் ஆரம்பகால குடைவரை குகைக் கோயில்களில் இதுவும் ஒன்று. இந்த குடைவரை குகைக் கோயில் 1965 முதல் இந்திய தொல்பொருள் ஆய்வின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள ஒரு பாதுகாக்கப்பட்ட நினைவுச் சின்னமாகும்.
திருமந்திர நூலின் நோக்கம் யாம் பெற்ற இன்பம் அனைவரும் பெறுதல் வேண்டும் என்பதேயாகும். இவ்விதம் திருமந்திரம் அனைவருக்கும் எடுத்துரைத்த போதிலும் மறு இன்பங்களை நாடுவோர் பலர் திருமந்திரம் கூறும் யாம் பெற்ற இன்பத்தை நாடுவோர் சிலர் என்பது உலக விதியாகி விட்டது. இருந்த போதிலும் இக்காலத்தில் ஆன்மிகம் இறை சிந்தனை என்பது இளைஞர்களிடத்தில் அதிகரித்து இருக்கிறது. இது ஓர் பாரட்டத்தக்க காரியமாகிறது. சிறு துளி பெரு வெள்ளம் என்கின்றது போல் இத்தகைய சிறு சிறு மாற்றங்கள் முழுமையான நலன்களை அளிக்கும். இல்வாழ்க்கையில் பணம் பொருளை நாடுகின்றோம் இறை அருள்தனை மறக்கின்றோம். இத்தகைய செல்வங்கள் நம்முடன் இறுதியில் வராது என்றும் நலம் நல்காரியங்கள் செய்வதின் விளைவாக வருவது இறையருள் மட்டுமே என்பதை மீண்டும் மீண்டும் கூறுகின்றோம்.
விஷ்ணுவின் வராஹ அவதார சிற்பம் விதிஷாவிலிருந்து கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. 11 மற்றும் 12 நூற்றாண்டு காலச் சிற்பம். இப்போது குவாலியரின் குஜாரி மஹாலில் வைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த அரண்மனை தோமர் ராஜ்புத் ஆட்சியாளர் மான் சிங் தோமர் தனது மனைவி மிருக்னயனிக்காகக் கட்டப்பட்டது. தற்போது அருங்காட்சியகமாக மாற்றப்பட்டுள்ளது.
அவரவர் ஆன்மீக நிலைகள் குறித்து மூர்த்திகளும் மூர்த்திகளின் அசைவும் காணக்கூடும். இது மனப்பிரமை என பலரும் எண்ணுவதுண்டு. அவ்விதம் இல்லை கல்லும் செப்பும் நாராயணா என்பது ஓசையாகவே காதில் விழும் என்பதில் எவ்வித அச்சமும் வேண்டாம். இது மட்டும் அல்லாது மானிடர் துயரம் கண்டு மூர்த்திகளின் கண்ணில் நீர் வருவதும் உண்டு. இக்காலத்தில் மனிதர்களுக்கு வரும் வேதனைகளுக்கு ஆனந்த பைரவரும், லிங்கமும் சீராக்கும். பலர் அகம்தனிலும் தெய்வங்கள் வந்து தட்டி எழுப்புவதும் கலியுகத்தில் ஓர் சாதாரண நிலையாகி விட்டது. இதை ஏன் செய்கின்றனர் என்றால் நம்பிக்கை ஊட்டுவதற்கே கலியில் தோன்றும் கடினங்கள் இருந்த போதிலும் யாமும் உன்னை காக்கின்றோம் எமது பக்கம் திரும்புங்கள் என்கின்றதை உணர்த்திடவே. இருப்பினும் மானிடர்கள் பெரும்பாலும் பணத்தை நாடுகின்றனர். இறைவனை பார்ப்பதில்லை. லட்சுமி தேவியை செல்வம் வர வேண்டும் என்று வணங்குகின்றனரே தவிர ஓர் முக்தி நிலை வர வேண்டும் என வணங்குவதில்லை. எவ்வித தெய்வத்தை வணங்கிய போதிலும் எந்த நாமம் இட்டு வணங்கிய போதிலும் செல்வது ஓரிடத்திற்கே என்பதை மனதில் வைக்க வேண்டும். எந்த ரூபமாக இருந்த போதிலும் பெறுவது அப்பரம்பொருளே என்பதை மறக்காமல் செயல்பட நன்மை உண்டாகும். தேன் எவ்வித பாட்டிலிலும் ஜாடியிலும் கண்ணாடியில் இருந்த போதிலும் தேனின் தன்மை மாறுவதில்லை. இது போல் இறைவனின் தன்மையும் மாறுவதில்லை. நீங்கள் இந்த சக்தியை எந்த பெயரை கொண்டு அழைத்தாலும் அழைத்தவுடன் உங்களுக்கு நல்வழிகாட்ட அச்சக்தி நிற்கிறது. இறைவனும் நாமும் வேறில்லை என்கின்ற எண்ணம் வளர்த்து எமக்குள் இருக்கும் இறைவன் உமக்குள்ளும் இருக்கின்றான் என்ற அப்பெரும் வாக்கியத்தினை உணர்தல் வேண்டும். பல பல இன்னல்கள் தோன்றும் பல பல குறைகள் காணும் இவையாவும் நம் முன் வினைகள் தீரும் வழியாகின்றது என மனதில் நிறுத்தி இறைவன் பாதத்தை பிடித்த வண்ணமாகவே இருத்தல் வேண்டும். எக்காலத்திலும் அவன் பாதத்தை விடுவது சீராகாது. இந்நிலையில் எம்மை இவன் விட மாட்டான் போலிருக்கிறது என ஆண்டவனும் அவனுக்கு நல்வழி அளிப்பான்.
தெய்வங்கள், முனிவர்கள், சித்தர்கள் ஆகியோர் மனிதர்கள் செய்யும் தவறுகளை அறிவார்கள். ஏனெனில் அவர்கள் முக்காலமும் உணர்ந்தவர்கள். அவர்கள் மௌனம் சாதிப்பதை அறியாமை என எண்ணுதல் வேண்டாம். முதன் முறையாக செய்திடும் தவறுகளை மன்னிப்பர். இரண்டாம் முறையாக தவறுகள் செய்தால் பணவிரயம், உடல் நலக்குறைவு, இவற்றால் அவதியுற வேண்டி இருக்கும். இதனை உணராமல் மேலும் தவறுகள் செய்தால் அது சிவ தண்டனையாக பெருமளவிற்கு இருக்கும். இதனை அறிந்து மனிதர்கள் செயலாற்ற வேண்டும். குறிப்பாக தெய்வீக பணிகளில் ஈடுபடுவோர் பெரும் சிரத்தையுடன் செயல்படுவதுடன் தெரிந்து தவறுகள் செய்வதை தவிர்த்தல் வேண்டும்.
பலர் தேவையற்று கோபம் கொள்கின்றனர். நடப்பது வாழ்வது கூறுவது செயல்படுவது அனைத்தும் கர்ம விதிகளின் பலனாக கண்டு கொண்டால் கோபம் என்பது ஓர் தேவையற்ற மனநிலை ஆகின்றது அல்லவா? அடுத்ததாக கோபத்தால் நீங்கள் சாதிக்கப் போவது என்ன என்று வினாவக் கண்டால் சாதிப்பது ஒன்றுமில்லை. அடைவது நஷ்ட நிலைகளே என்றும் உணர முடியும். இந்நிலையில் எப்பொழுதும் அமைதி ஆனந்தம் கொள்ள வேண்டிய மனதில் நாமாக கோபத்தை கொடுத்து கஷ்டப்படுத்துகின்றோம். இவ்விதம் கஷ்டப்படும் மனதால் இறைவனை தொழ முடியாது என்ற உண்மையை உணர வேண்டும். அன்று மாகாளி அவள் காளிதாசனை கண்டு உரைத்த வாக்குகள் என்னவென்றால் ஊருக்கு கதை சொல்லும் மனமது வதை கண்டால் அந்த தெய்வத்தின் முகம் வாடுமே. அதாவது மனம் ஒர் நிலையில் அமைதி இல்லாமல் இருந்தால் தெய்வத்தின் முகம் சுருங்குமாம் இவ்விதமிருக்க வீணாக சிறு சிறு காரியங்களுக்கு கோபம் கொள்ள வேண்டாம். அதற்கு ஈடாக எது கோபத்தை கொடுக்கிறதோ அதனை எளிதாக பேசி தீர்த்து விடலாம் என்கின்ற ஓர் நிலையைக் காண வேண்டும். இல்லையேல் மன அமைதி குறையும். உலகத்தில் இன்று உள்ள பெரும் பிரச்சனைகள் அனைத்திற்கும் காரணம் கோபமே இந்த கோபத்தை நீக்கிட அகங்காரம் என்பது நீங்கி விடும் மனதில் அமைதி நிலவும் மனதில் இறைவனும் அமர்வான்.
சிவன் தனது துணைவி பார்வதி தேவியுடன் நந்தி பகவான் மீது அமர்ந்திருக்கிறார். 4 அடி உயரமும் 3 அடி அகலமும் கொண்ட சிற்பம். இடம் கர்நாடக மாநிலம் லக்ஷ்மேஷ்வர் என்னும் ஊரிலுள்ள சோமேஷ்வரர் கோயில். காலம் 10 ஆம் நூற்றாண்டு.
கேள்வி: நான் என்பது அகங்காரம் என்றால் எதார்த்தத்தில் எவ்விதம் நடப்பது? அதாவது நான் என்ற சொல் இல்லாமல் தன்னை அறிமுகப்படுத்தும் போது என்பெயர் இது நான் இது என்று ஆரம்பிக்கின்றோம் எதார்த்த நிலையில் நான் இல்லாமல் வாழ முடியாது அப்படியானால் எப்படி வாழ்வது?
நான் என்ற வார்த்தையில் தவறில்லை நான் என்கின்றதை இயற்கையிடம் கோர்த்திடவே பிழை ஆகின்றது. நான் என்பது மற்றவர்களிடம் ஒப்பிட்டு நான் சிறப்பானவன் எனவும் மற்றவர்கள் இதில் எளியோர் என காண்பது தவறாகும். இவ்விதமே அகங்காரம் பிறவி காண்கிறது. மற்ற உயிர்கள் அனைத்திலும் இறை நிலையை கண்டால் இவ்விதம் அகங்காரம் வளர்வதில்லை. பின்பு நான் என்பதில் பிழையும் இல்லை. நான் பெரியவன் மற்றவர் எல்லாம் தாழ்ந்த நிலையில் உள்ளனர். நான் சிறப்பானவன் மற்றவர் எளியோர். நான் செல்வந்தன் மற்றவர்கள் ஏழைகள். நான் கல்வியில் சிறந்தவன் மற்றவர்கள் மூடர்கள் என்பதெல்லாம் எண்ணத் துவங்கினால் அகங்காரம் வளரும். வார்த்தையில் பிழையில்லை நாம் அதை உபயோகிக்கும் மனநிலையில் தவறாகும்.
