கந்தர்வர்களின் தலைவனான சித்திரசேனனிடம் அர்ஜுனன் வேண்டுதல் ஒன்றை வைத்தான். கைது செய்யப்பட்டவர்கள் அனைவரையும் யுதிஷ்டிரன் முன்பு நிறுத்தும் படியும் யுதிஷ்டிரன் கூறும் தண்டனையை இவர்களுக்கு கொடுக்கும்படியும் வேண்டுகோள் வைத்தான். இதற்கு சித்திரசேனன் முழுவதும் சம்மதம் கொடுத்தான். கௌரவர்கள் அனைவரும் யுதிஷ்டிரன் முன்பு அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர். துரியோதனன் செய்த பிள்ளைக்காக யுதிஷ்டிரன் அவனை சிறிது கடிந்து கொண்டான். இதுபோன்ற பொருளற்ற நடவடிக்கை ஏதும் இனி செய்ய வேண்டாம் என்றும் தலைமை பட்டணத்திற்கு திரும்பிப்போய் அமைதியாக வாழவேண்டும். பகையால் பயனேதுமில்லை. இப்போது நிகழ்ந்துள்ள தௌர்பாக்கியங்கள் அனைத்தையும் மறந்துவிட்டு இன்புற்று வாழ்ந்து இருக்கும்படி துரியோதனனுக்கு புத்திமதி கூறி அனுப்பி வைத்தான். துரியோதனன் வெட்கத்தாலும் அவமானத்தாலும் முகம் வாடிப்போனவனாக அங்கிருந்து கிளம்பினான். உடன் வந்தவர்கள் அனைவரையும் அஸ்தினாபுரம் அனுப்பிவிட்டு அவன் தனியாக ஓரிடத்தில் தங்கினான்.

துரியோதனன் திரும்பி வந்ததை அறிந்த கர்ணன் திட்டப்படி துரியோதனன் காரியத்தை நிறைவேற்றி வந்திருக்கிறான் என கருதி துரியோதனனை கர்ணன் பாராட்டினான். ஆனால் துரியோதனனோ தனக்கு நேர்ந்த தௌர்பாக்கியத்தையும் யுதிஷ்டிரனின் மேன்மை தாங்கிய எண்ணமே தன்னை கந்தர்வர்களிடம் இருந்த அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுவித்தது என்றும் தெரிவித்தான். தான் வெறுக்கும் பாண்டவர்களால் தன்னுடைய உயிர் காப்பாற்றப்பட்டதை எண்ணி மேலும் உயிர் வாழ்ந்திருக்க துரியோதனன் விருப்பமில்லை. துச்சாதனனை சிம்மாசனத்தில் அமர்த்தி வைத்து விட்டு பட்டினி கிடந்து உயிர் துறக்க தீர்மானித்தான் துரியோதனன்.

அவனுடைய தம்பிமார்கள் அவனுடைய பாதங்களில் விழுந்து கும்பிட்டு அத்தகைய தீவிர நடவடிக்கை ஏதும் எடுக்க வேண்டாமென்று கேட்டுக் கொண்டார்கள். துரியோதனன் தான் கொண்டிருந்த தீர்மானத்தில் இருந்து மாறவில்லை. அனைத்தையும் கேட்ட கர்ணன் அப்படி செய்வது பயங்கர பயந்தாங்கோலித்தனம் என்றும் க்ஷத்ரியன் ஒருவனுக்கு அது சரியானது இல்லை என்றும் தங்களை ஆண்டுவந்த வேந்தனுக்கு செய்ய வேண்டிய கடமையை தானே பாண்டவர்கள் செய்தனர் என்றும் கர்ணன் நிலைமையை எடுத்துக் காட்டி துரியோதனன் கொண்டிருந்த தீர்மானத்தில் இருந்து பின் வாங்குமாறு கூறினான். ஆனால் துரியோதனன் தான் கொண்டிருந்த தீர்மானத்தில் இருந்து பின் வாங்காதவனாக தென்பட்டான்.

அத்தருணத்தில் தானவர்களும் தைத்யர்களும் துரியோதனன் முன்னிலையில் வந்து தேவர்களால் தங்களுக்கு நேர்ந்த கஷ்டத்தை எடுத்து விளக்கினார்கள். தேவர்களோடு போர் புரிய அவர்கள் தீர்மானித்து இருந்தார்கள். துரியோதனன் மடிந்து போனால் தங்களுடைய போர் வலிமை குறைந்துவிடும். பாண்டவர்களுக்கு துணை புரிய தேவர்கள் முன்வந்திருக்கிறார்கள். தேவர்களைத் தோற்கடிப்பதன் வாயிலாக பாண்டவர்களை தோற்கடிப்பது உறுதி என்று அவர்கள் வாக்குறுதி கொடுத்தார்கள். அரக்கர்கள் கொடுத்த இந்த வாக்குறுதி துரியோதனனுக்கு புதிய வல்லமையை கொடுத்தது இத்தகைய புதிய நம்பிக்கை அடைய பெற்றவனாக துரியோதனன் அஸ்தினாபுரம் திரும்பி வந்தான்.

கந்தர்வர்கள் கௌரவர்களின் கையை கட்டி கைது செய்து காம்யக வனத்திற்குள் பாண்டவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு அருகாமையில் அழைத்துச் சென்று கொண்டிருந்தார்கள். கௌரவர்களின் கதியை பார்த்து பீமன் அகமகிழ்வு எய்தி மிக நன்று மிக நன்று என்று கத்தினான். எங்களை ஏளானம் செய்ய திட்டம் போட்டவர்களின் வினைப்பயன் அவர்களையே சூழ்ந்து கொண்டது என்று கத்தினான். பழிக்குப்பழி வாங்கும் செயலை நாங்கள் செய்திருக்க வேண்டும். ஆனால் எங்களின் பிரதிநிதிகளாக கந்தர்வர்கள் இச்செயலை செய்து விட்டார்கள் என்று உரக்க கூறினான். பீமனுடைய பேச்சை யுதிஷ்டிரன் ஆமோதிக்கவில்லை. நம்முடைய குடும்ப தகராறுகள் நம்முடனே இருக்கட்டும். எக்காரணத்தை முன்னிட்டும் வேற்றார் வந்து நம்முடைய உறவினர்களை தாக்குவதற்கு நாம் ஒரு போதும் அனுமதி தரக்கூடாது. அது மட்டுமில்லாமல் குடும்ப பெண்களையும் அவர்கள் சிறைபிடித்துச் செல்கின்றார்கள். குருவம்சத்துக்கு ஆபத்து என்று ஏதேனும் ஒன்று வந்தால் பாண்டவர்களாகிய நாமும் கௌரவர்களும் ஒன்று சேர்ந்து நம்மை காப்பாற்றிக் கொள்ளவேண்டும் என்று பீமனிடம் யுதிஷ்டிரன் கூறினான்.

துரியோதனன் தங்களை காப்பாற்றுமாறு தொடர்ந்து விண்ணப்பித்துக் கொண்டிருந்தது பாண்டவர்களுக்கு கேட்டது. யுதிஷ்டிரன் தனது சகோதரர்களிடம் யாரேனும் ஒருவர் ஆபத்தில் அகப்பட்டு இருந்தால் அவர்களை காப்பாற்றுவது என்பது ஒரு பொது விதி. இப்போது ஆபத்தில் நமது உறவினர்கள் அகப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். அவர்களை காப்பற்ற நாம் அதிவிரைவாக ஒட நாம் கடமைப் பட்டிருக்கின்றோம். மேலும் துரியோதனன் காப்பாற்றுமாறு நம்மிடம் உதவி கேட்கிறான். இப்போது நான் யாக்ஞத்தில் ஈடுபட்டிருப்பதால் ஆயுதம் எதையும் கையாளலாகாது. ஆகையால் நீங்கள் நால்வரும் நமது உறவினர்களை காப்பாற்ற விரைந்து செல்லுங்கள் என்று உத்தரவிட்டார்.

யுதிஷ்டிரரின் ஆணைக்கு உட்பட்டு பாண்டவ சகோதரர்கள் நால்வரும் தங்களுடைய ஆயுதங்களை எடுத்துக்கொண்டு கந்தர்வர்களோடு வீராவேசத்தோடு போர்புரிந்தார்கள். இந்தப்போராட்டம் மும்முரமாக நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும் பொழுது கந்தர்வர்களின் தலைவன் சித்தரசேனன் தான் இன்னானென்று காட்டிக்கொண்டு அர்ஜூனன் முன் வந்து நின்றான். இவ்வளவு நேரம் பயங்கரமாக போரிட்டு வந்த அர்ஜூனன் இந்திரலோகத்தில் தனக்கு குருவாக இருந்த சித்திரசேனனை பார்த்ததும் அவர் முன்பு வீழ்ந்து வணங்கினான். யுத்தம் நிறுத்தப்பட்டது. கௌரவர்களை ஏன் கைது செய்து அழைத்துச் செல்கின்றீர்கள் என்று இந்திர லோகத்து குருவான சித்திரசேனனிடம் மிகுந்த வணக்கத்துடன் அர்ஜூனன் கேட்டான்.

அதற்கு சித்திரசேனன் கஷ்டதிசையில் இருக்கும் பாண்டவர்களை பரிகாசம் செய்யும் பொருட்டு கௌரவர்கள் ராஜரீதியில் உடை அணிந்து ஆடம்பரமாக வனத்திற்குள் வந்தார்கள். அவனது நோக்கத்தை அறிந்து வந்த நாங்கள் அவனை தண்டித்தல் பொருட்டு கைது செய்து அழைத்துச் செல்கின்றோம் என்றார்.

தொடரும்………

ரிஷிகள் முனிவர்கள் யோகிகள் ஆகியோர் யுதிஷ்டிரன் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்து கொண்டே இருக்கின்றனர். கிருஷ்ணனும் அடிக்கடி பாண்டவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு சென்று அவர்களுக்கு தக்க ஆதரவு கொடுக்கின்றான். அங்கு ஓயாது வந்து கொண்டிருக்கும் விருந்தினர்களுக்கு திரௌபதி அறுசுவை உணவை திருப்திகரமாக கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறாள். யுதிஷ்டிரன் இருக்குமிடம் கைலாசத்துக்கு வைகுண்டத்திற்கும் நிகரானது போல் தென்படுகிறது. போர்க்கலையில் அவர்கள் உச்ச ஸ்தானம் பெற்றிருக்கின்றார்கள். என்று பிராமணன் திருதராஷ்டிரன் தெரிவித்தார்.

பிராமணன் கூறிய அனைத்தையும் கேட்ட திருதரஷ்டிரருடைய மனதில் பெரும் தடுமாற்றம் ஏற்பட்டது. அவருடைய மனதில் போராட்டம் பன்மடங்கு அதிகரித்தது. துரியோதனன் மீது அவர் வைத்திருந்த பாசம் அவனுடைய உள்ளத்தில் பன்மடங்கு இருந்ததாலும் பாண்டுவின் பிள்ளைகள் மீது அவர் வைத்திருந்த பாசம் வெறும் பெயரிலேயே இருந்ததும் அவரின் வேதனைக்கு காரணமாய் இருந்தது. அனைத்தையும் கேட்ட துரியோதனன் பாண்டவர்களிடம் ராணுவ பலம் இல்லை என்றும் தன்னுடைய ராணுவத்தை அசைக்க முடியாத படி தாம் பலப்படுத்தியிருப்பதாவும் எண்ணி உள்ளம் பூரிப்படைந்ததான். நேரம் கிடைக்கும் பொழுதெல்லாம் தன்னுடைய ராணுவத்தை பற்றியும் அதனுடைய பலத்தை பற்றியும் திருதரஷ்டிரரிடம் விளக்கி கூறினான்.

கர்ணனும் சகுனியும் துரியோதனனும் சதியாலோசனை ஒன்று செய்தார்கள். காம்யக வனத்திற்கு அருகில் அஸ்தினாபுரத்திற்கு சொந்தமான மாட்டுப்பண்ணை ஒன்று இருந்தது. அதை தாங்கள் பார்வையிட போவதாக திருதராஷ்டிரனிடம் சொல்லி அவருடைய அனுமதியைப் பெறவேண்டும். பின் அத்திட்டத்தின் படி பாண்டவர்களை அவமானப்படுத்த வேண்டும் என்பது அவர்களுடைய திட்டமாக இருந்தது. திருதராஷ்டிரரின் அனுமதியுடன் பெண்களை தங்களோடு அழைத்துக்கொண்டு பெருங்கூட்டமாக அவர்கள் புறப்பட்டு வனத்துக்குச் சென்றார்கள். அரச குடும்பத்து பெண்கள் ஆடம்பரத்துடன் பட்டாடைகள் நகைகள் அணிந்து இருப்பதை பார்த்து திரௌபதி தன் விதியை எண்ணி வருந்த வேண்டும். தாங்கள் ராஜபோகத்துடன் இருப்பதை பார்த்து பாண்டவர்களை வருத்தப்பட்டு துன்புறுதல் வேண்டும் என்றும் பல வகைகளில் அவர்களை அவமானப்படுத்த வேண்டும் என்று மனக்கோட்டை கட்டிக்கொண்டு காம்யக வனத்திற்கு கிளம்பினார்கள்.

காம்யக வனத்திற்குள் வந்த கௌரவர் கூட்டத்தினர் அங்கு தூய நீர் நிறைந்திருந்த தடகம் ஒன்றை பார்த்தார்கள். முதலில் அதில் நீராடி தங்களை தெளிவுபடுத்திக்கொள்ள அவர்கள் விரும்பினார்கள். ஆனால் அங்கு ஏற்கனவே விண்ணுலகில் இருந்து வந்த கந்தர்வர்கள் நீராடிக் கொண்டிருந்தார்கள். கந்தர்வர்கள் நீராடிக்கொண்டிருந்தது கௌரவர்களுக்கு இடைஞ்சலாய் இருந்தது. ஆகவே அத்தடாகத்தை உடனே காலி பண்ணவேண்டும் என்று அவர்களுக்கு துரியோதனன் உத்தரவிட்டான். ஆனால் கந்தர்வர்கள் அந்த உத்தரவை முற்றிலும் நிராகரித்து துரியோதனனை பொருட்படுத்தவில்லை. அங்கு தகராறு ஒன்று ஏற்பட்டது. அதி விரைவில் தகராறு ஒரு பெரிய போராட்டமாக வடிவெடுத்தது. கௌரவர்கள் விரைவில் தோற்கடிக்கப்பட்டனர். கர்ணன் தன்னுடைய ரதத்தை இழந்து அவமானத்துக்கு ஆளானான். மேலும் தான் ஆபத்துக்கு ஆளாகாத வண்ணம் அங்கிருந்து ஓட்டம் பிடித்தான். கந்தர்வர்கள் பெண்கள் உட்பட கௌரவர்கள் அனைவரையும் அவர்களது கைகளை கட்டி காட்டிற்குள் அழைத்துச் சென்றார்கள்.

பாண்டவர்கள் காம்யக வனத்திற்கு திரும்பி வந்ததை அறிந்த கிருஷ்ணன் தன்னுடைய துணைவியான சத்தியபாமாவையும் அழைத்துக்கொண்டு பாண்டவர்களை பார்க்க வந்தான். இந்த சந்திப்பு அனைவருக்கும் மகிழ்ச்சியை அளித்தது. வனவாசத்தில் நடந்த அனுபவங்களை பாண்டவர்கள் கிருஷ்ணனிடம் தெரிவித்தார்கள். நகரில் இருக்கும் உப பாண்டவர்கள் அபிமன்யூ சுபத்திரை ஆகியோருடைய நலனை கிருஷ்ணர் பாண்டவர்களிடமும் தெரிவித்தார். அர்ஜூனன் தனக்கு இறைவனிடம் இருந்து கிடைத்த ஆயுதங்கள் தேவலோகத்து அனுபவங்கள் அனைத்தையும் கிருஷ்ணனிடம் தெரிவித்தான்.

சிரஞ்சிவியாகிய மார்கண்டேய மகரிஷி காம்யக வனத்தில் பாண்டவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்தார். அவரை தொடர்ந்து நாரதமகரிஷியும் அங்கு வந்தார். மகாபுருஷர்களின் வருகையால் அந்த இடத்தில் தெய்வீகம் மேலோங்கியது. பக்தியை வளர்க்கும் கதைகள் கருத்துக்களை மார்க்கண்டேய மகரிஷி சிறப்பாக கூறினார். அவரிடம் இருந்த தெய்வீக ஆற்றலை பாண்டவர்கள் வேண்டியவாறு பயன்படுத்திக்கொண்டார்கள். அவர்கள் அங்கு இருந்ததில் காலம் வெகு விரைவாக சென்றது. கிருஷ்ணனும் மார்கண்டேய மகரிஷியும் விரைவில் உங்களுக்கு நல்லகாலம் வரும் என்றும் ஆசிர்வதித்து விட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினார்கள்.

வேதங்களை கற்றறிந்த தவத்திலும் ஒழுக்கத்திலும் சிறந்த யாத்திரை செய்யும் பிராமணன் ஒருவன் திருதராஷ்டிரரை அவருடைய மண்டபத்தில் சந்தித்தான். பாண்டவர்களை காம்யக வனத்தில் சந்தித்ததையும் அவர்களுடைய விவரங்களையும் திருதராஷ்டிரருக்கு எடுத்துரைக்க ஆரம்பித்தான். கௌரவர்கள் அனைவரும் அவர் சொல்வதை கேட்க ஆர்வமாக இருந்தார்கள். ஏனெனில் வஞ்சகமாக சூதாடி வனத்துக்கு விரட்டப்பட்ட பாண்டவர்களின் நிலைமையை அறிந்து கொண்டால் மேலும் தாங்கள் எடுக்கும் நடவடிக்கைகளுக்கு பயன்படும். திருதராஷ்டிரர் பாண்டவர்களின் எப்படி இருக்கிறார்கள் என்று தெரிந்து கொள்வதிலும் ஆர்வமாக இருந்தான்.

பாண்டவர்களில் முத்தவனான யுதிஷ்டிரன் இப்போது மண்ணுலகிற்கு மட்டும் அல்லாமல் விண்ணுலகிற்கும் பயன்படுகின்ற ஏராளமான தபோபலன்களை பெற்றிருக்கின்றான். பீமன் அனுமனிடம் இருந்து புதிய உடல் திட்பத்தையும் வல்லமையையும் பெற்றிருக்கின்றான். அர்ஜுனன் தன்னுடைய தவத்தின் விளைவாக மகாதேவனிடமிருந்து பாசுபத அஸ்திரத்தை சிவ பிரசாதமாகப் பெற்று இருக்கின்றான். இந்திரன் அர்ஜுனனை இந்திர லோகத்திற்கு அழைத்துச் சென்று ஒப்புயர்வற்ற அஸ்திரங்களை வழங்கியிருக்கின்றான். நகுலன் சகாதேவன் திரௌபதி ஆகியோர்கள் தங்களுடைய தவத்தின் விளைவாக திண்ணிய மனப்பான்மை படைத்தவர்களாக மேலோங்கி இருக்கின்றார்கள்.

தொடரும்………..

யுதிஷ்டிரனிடம் பாம்பு கேள்வி கேட்க ஆரம்பித்தது. பிராமணன் என்பவன் யார்? அவனுடைய இலட்சணம் என்ன?

உண்மை, கொடை, பொறுமை, நல்லொழுக்கம், இரக்கம், தவம், கருணை ஆகிய குணங்களுடன் தவமும் தெய்வ சம்பத்தும் வாய்க்கப்பெற்று இருப்பவனே பிராமணன். பொறி புலன்களை அவன் வென்றவன். சத்திய விரதத்திலிருந்து அவன் மாறுவதில்லை. பரஞானத்தை நாடியிருப்பதும் அந்த பரஞானத்தை மற்றவர்களுக்கு எடுத்துச் சொல்வதும் அவனுடைய தர்மமாகும். இதுவே பிராமணனுக்குரிய இலட்சணமாகும் என்று யுதிஷ்டிரர் சொல்லி முடித்தார்.

பாம்பு – எதை அறிந்தால் மனிதன் அனைத்தையும் அறிந்தவனாகின்றான்?

யுதிஷ்டிரன் – மாய பிரபஞ்சத்துக்கு ஆதாரமாக இருப்பது பிரம்மம். அந்த பிரம்மத்தை அறிந்தவன் அனைத்தையும் அறிந்தவன் ஆகிறான்.

பாம்பு – அறியத்தக்கது எது?

யுதிஷ்டிரன் – தேசம் காலம் வஸ்து ஆகிய எவற்றாலும் அளவிடமுடியாத எந்த இறைவனிடம் சென்று அடைந்து உயிர்கள் மீண்டும் பிறப்பெடுப்பதில்லையோ அந்த இறைவனே அறியத்தக்கவன்.

பாம்பு – சாதி பிறப்பை அடிப்படையாகக் கொண்டதா?

யுதிஷ்டிரன் – பிறப்பில் சாதி அடிப்படையாக கொண்டது இல்லை. அனைவரும் மனிதர்களாகவே பிறக்கின்றார்கள். பிறகு அவர்கள் அடைந்து வருகின்ற மனப்பரிபாகத்தை முன்னிட்டு மானுடன் ஒருவன் சாதியில் மேலோங்குகின்றான். இவ்வுலக இன்பங்கள் அனைத்தையும் அறவே துறந்து இறைவன் எண்ணத்திலேயே நிலைத்திருந்து மக்கள் எல்லோரையும் உயர்நிலைக்கு அழைத்துச் செல்பவன் பிராமணன் ஆகிறான். சமுதாய ஒழுக்க கட்டுப்பாட்டை முறையாக காப்பாற்றி வருபவன் க்ஷத்திரன் ஆகின்றான். சமுதாயத்தின் செல்வத்தை வளர்ப்பவன் வைசியனாகின்றான். தன்னுடைய சுயநலத்தில் கண்ணும் கருத்துமாய் இருப்பவன் சூத்திரன் ஆகின்றான்.

பாம்பு – பிரம்மஞானி யார்? பிரம்ம ஞானத்தின் பயன் என்ன?

யுதிஷ்டிரன் – ஞானத்தின் சிகரமாகிய பிரம்மஞானத்தை பெறுவது வாழ்வின் முடிவான குறிக்கோள் ஆகும். பிரம்மஞானி ஒருவன் நான் உடல் அல்ல தான் ஆத்ம சொரூபம் என்பதை அனுபூதியில் அறிய வருகின்றான். அவன் இறப்பிற்கும் பிறப்பிற்கும் அப்பாற்பட்டவன். இவ்வுலகத்தின் இன்ப துன்பங்கள் அவனை தாக்காது. அவனே பிரம்மஞானி. பிரம்மஞானிகளிடம் தொடர்பு கொள்கின்ற மக்கள் அனைவரும் ஒழுக்கத்திலும் பரஞானவளர்ச்சியிலும் முன்னேற்றமும் அடைகின்றனர்.

பாம்பு கேட்ட கேள்விகள் அனைத்திற்கும் யுதிஷ்டிரன் சரியான பதில் கூறியதும் அகத்தியர் இட்ட சாபம் முடிவுற்றது. மலைப்பாம்பு உயிர் அற்றதாக நழுவி கீழே விழுந்தது. பாம்பின் உடலில் இருந்த நகுஷன் ஜோதிமயமாக கிளம்பினான். சொர்க்கத்திலிருந்து ரதம் கீழே இறங்கி வந்து அவனை விண்ணுலகு அழைத்துச் சென்றாது. ரதம் மேல் நோக்கி செல்வதற்கு முன் யுதிஷ்டிரனை நகுஷன் ஆசிர்வதித்தான். பீமன் பழையபடி வலிமையான மனிதன் ஆனான். மானுட வாழ்க்கையில் அமையக்கூடிய அதிசயங்களையெல்லாம் வியந்து கொண்டே அண்ணனும் தம்பியும் தங்களுடைய காம்யக வனத்திற்கு திரும்பிச் சென்றனர்.

காம்யக வனத்தில் பாண்டவர்கள் தங்கிய போது ஒருநாள் பீமன் அருகில் இருந்த வனத்திற்குள் வேட்டைக்கு சென்றான். காட்டுக்குள் வெகு தூரம் சென்று விட்டான். அடர்ந்த அந்த பகுதிக்குள் கந்தர்வர்கள் சித்தர்கள் தேவ ரிஷிகள் அப்சரஸ்கள் மட்டுமே உலாவும் இடம் அது. காட்டிற்குள் மிகவும் ரம்யமாக இருந்ததால் பீமன் உற்சாகத்தோடு அங்கே சென்று விட்டான். அப்போது அவன் கண்ணில் ஒரு மிகப் பெரிய பாம்பு ஒன்று தென்பட்டது. பாம்பு பீமனை பார்த்ததும் கண் இமைக்கும் நேரத்தில் அது பீமனை தனது உடலால் சுற்றி இறுக்கியது. பலம் மிக்க பீமனால் அதனிடமிருந்து விடுபட முடியவில்லை. பீமன் அதிர்ச்சி அடைந்தான். அப்பாம்பு அவனைப் பிடித்துக் கொண்டதும் அவனிடத்தில் இருந்த வலிமை அனைத்தும் அவனை விட்டு போய் விட்ட அனுபவம் அவனுக்கு உண்டாகியது. நொடிப்பொழுதில் விவேகம் ஒன்று அவன் உள்ளத்தில் உதயமானது. உடல் வலிமை நிலையற்றது. உடல் வலிமையை சார்ந்திருக்க கூடாது என்று எண்ணினான். வலிமையை இழந்தாலும் தைரியத்தை பீமன் இழந்து விடவில்லை.

பாம்பின் வடிவில் இருக்கும் நீ யார் என்னை சுற்றி பிடித்துக் கொண்டு நீ என்ன செய்யப்போகிறாய். யுதிஷ்டிரனுடைய தம்பி பீமன் நான் என்று பாம்பிடம் கூறினான். அதற்கு மலைப்பாம்பு நான் மிகவும் பசியோடு இருக்கிறேன் உன்னை சாப்பிட விரும்பி உன்னை பிடித்தேன். ஆனால் உன்னை யாரென்று நீ அறிமுகப்படுத்தியதன் விளைவாக உன்னை சாப்பிட நான் தயங்குகிறேன். நான் நகுஷ மன்னன். இந்திர லோகத்தில் இந்திரனாக பதவி ஏற்றேன். அப்போது சொர்க்க வாசத்தில் மண்ணுலகில் நான் பெற்ற செல்வத்தை முன்னிட்டு எனக்கு கர்வம் உண்டாயிற்று. ஆகையால் அகத்திய மகரிஷி எனக்கு சாபமிட்டார். அவரிட்ட சாபத்தின்படி நான் மண்ணுலகில் நெடுங்காலம் மலைப் பாம்பாக வாழ்ந்திருக்க வேண்டும். அப்பொழுது யுதிஷ்டிரன் என்முன் வந்து என்னுடைய கேள்விகளுக்கு பதில் அளித்து சம்வாதம் செய்து வெற்றி பெறுவான். அதன் விளைவாக எனக்கு விமோசனம் கிடைக்கும். உன்னை நீ அறிமுகப்படுத்தியதன் வாயிலாக என்னுடைய பழைய சம்பவங்கள் எனக்கு ஞாபகத்திற்கு வருகின்றது என்று பாம்பு கூறியது.

பீமனை காணாமல் காட்டிற்குள் தேடி பாண்டவ சகோதரர்கள் ஆளுக்கு ஒரு பக்கம் சென்றார்கள். அப்பொழுது யுதிஷ்டிரன் பீமனை தேடிக்கொண்டு அவ்விடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தான். பீமன் மலைப்பாம்பிடம் அகப்பட்டு இருந்த காட்சியை பார்த்து அவன் திகைத்துப் போனான். எனினும் அதிவிரைவில் அவன் தன் மனதை தேற்றிக்கொண்டு அங்கு நிகழ்ந்தவற்றை விசாரித்தான். பாம்பு தன் வரலாற்றை முழுவதுமாக விளக்கியது. மலைப் பாம்பாக இருந்தது தன்னுடைய மூதாதையர் நகுஷன் என்பதையும் ஒரு சாபத்தின் விளைவாக இந்த நிலைக்கு அவன் வந்திருப்பதை அறிந்த யுதிஷ்டிரன் தன்னுடைய மூதாதையராகிய பாம்பின் முன்னிலையில் வீழ்ந்து வணங்கினான். பிறகு இருவருக்கும் இடையிலான சம்பாஷணை தொடர்ந்தது.