Month: January 2020

அர்ஜுனன் எய்த சம்மோஹன அஸ்திரத்தின் வேகம் சிறிது நேரத்தில் தணிந்தது. தூக்கத்திலிருந்து விழித்தெழுபவர்கள் போன்று கௌரவர்கள் மற்றும் படை வீரர்கள் விழித்துக் கொண்டார்கள். எழுந்ததும் நிலைமையை அவர்கள் ஆராய்ந்து பார்த்தார்கள். கழுத்திலிருந்த பட்டு துண்டுகளை தாங்கள் பறிகொடுத்து இருப்பதை அறிந்தார்கள். இந்நிகழ்ச்சி அர்ஜுனன் அவர்களை தோற்கடித்ததற்கு அறிகுறியாக இருந்தது. தாங்கள் தோல்வி அடைந்ததை எண்ணி கௌரவர்கள் மிகவும் துயரத்துடன் அஸ்தினாபுரம் திரும்பிப் போனார்கள். உத்தரனும் அர்ஜூனனும் ஆயுதங்களை மீண்டும் மரப் பொந்தில் மறைத்து வைத்து விட்டு வெற்றி வீரர்களாக அரண்மனைக்கு திரும்பிப் போனார்கள். இப்பொழுது அர்ஜுனன் மீண்டும் பிருஹன்நளாவாக ரதத்தை ஓட்டிச் சென்றாள்.

விராட நாட்டின் மீது படையெடுத்து வந்த திரிகர்த்த மன்னனாகிய சுசர்மனை வெற்றி கொண்டதை முன்னிட்டு நகரவாசிகள் விராட அரசனுக்கு குதூகலமான வரவேற்பு அளித்தார்கள். வெற்றியை கொண்டாடும் இடத்தில் ராஜகுமாரன் உத்தரன் காணப்படவில்லை. இதனை அரசன் விசாரித்த பொழுது பண்ணையின் வடபகுதியை தாக்குவதற்கு படையெடுத்து வந்த கௌரவ சேனையை சமாளிப்பதற்கு உத்தரன் தனியாக போய் இருக்கிறான் என்ற விஷயத்தை அரசன் அறிய வந்தான். அவனுக்கு துணையாக பிருஹன்நளா மட்டும் அவனுடன் சென்று இருக்கிறாள் என்ற செய்தியை கேட்டதும் அரசனுக்கு வருத்தம் உண்டாயிற்று. நிகழ்ந்த போராட்டத்தில் நிச்சயமாக அந்த ராஜகுமாரன் கொல்லப்பட்டு இருப்பான் என்று முடிவு செய்தான். அவன் உயிரோடு இருந்தால் அவனைக் காப்பாற்றுவதற்கு திடம் வாய்ந்த படை ஒன்று அனுப்ப அரசன் உத்தரவிட்டான். உத்தரனுடன் பிருஹன்நளா சென்றிருக்கிறாள் ஆகவே ராஜகுமாரனுக்கு தீங்கு ஒன்றும் நேராது என்று கனகன் அரசனுக்கு உறுதி கூறினான். இதற்கிடையில் உத்தரன் கௌரவ சேனையை தோற்கடித்து விட்டான் என்றும் பசுக்களை அனைத்தும் மீட்டு விட்டான் என்றும் அரசருக்கு செய்தி வந்தது. சாத்தியம் இல்லாத இந்த செய்தியை ஏற்றுக்கொள்ள அரசனுக்கு மனம் ஒப்பவில்லை.

தேரோட்டியாக பிருஹன்நளா உடன் சென்று இருப்பதினால் ராஜகுமாரனுக்கு வெற்றி நிச்சயம் என்று கனகன் அரசருக்கு உறுதி கூறினான். உத்தரன் மீது அரசன் கொண்ட கவலையை போக்க இச்செய்தியை கனகன் மீண்டும் மீண்டும் சொல்லிக் கொண்டே இருந்தான். ராஜகுமாரனுக்கு மேலாக ஒரு பெண்ணுக்கு கனகன் முக்கியத்துவம் கொடுத்தது அரசனுக்கு பிடிக்கவில்லை. இதைக் குறித்து அரசன் கனகன் மீது மிகவும் கோபம் கொண்டு கனகனின் முகத்தில் பகடையை வீசி எறிந்தான். அது கனகனின் நெற்றியில் பட்டு ரத்தம் சொட்ட ஆரம்பித்தது. அப்பொழுது அருகில் இருந்த சைரந்தரி சொட்டிய இரத்தத்தை தன் சேலை முந்தானையால் துடைத்து எடுத்து அதை தங்கக் கிண்ணத்தில் பிழிந்து வைத்தாள். அரசனுக்கு சைரந்தரி செய்தது பிடிக்கவில்லை. இதை குறிப்பால் அறிந்து கொண்ட சைரந்தரி அதற்கு விளக்கம் சொன்னாள். இவர் ஒரு சான்றோர் இவருடைய ரத்தம் பூமியில் விழுந்தால் பல வருடங்களுக்கு இந்நாட்டில் மழை பொய்த்துப் போகும் என்றாள். அப்போது உத்தரனும் பிருஹன்நளாவும் அரண்மனைக்கு திரும்பி வந்து விட்டார்கள் என்ற செய்தி அரசருக்கு தெரிவிக்கப்பட்டது உடனே அவர்களை ராஜசபைக்கு அழைத்து வர வேண்டும் என்று அரசன் ஆணையிட்டான். தனது நெற்றியில் ரத்தம் வந்து கொண்டிருப்பதை பிருஹன்நளா பார்த்தால் தேவையில்லாத சர்ச்சை ஏற்படும் என்ற காரணத்தால் சிறிது நேரம் பொறுத்து பிருஹன்நளா வரவேண்டும் என்ற செய்தியை கனகன் சொல்லி அனுப்பினான்.

விராட நகரத்தின் பசுக்களை மீட்டெடுப்பது அர்ஜுனன் செய்ய வேண்டிய முதல் கடமையாக இருந்தது. அதற்கேற்ற முறையை அவன் கையாண்டான். தன்னுடைய காண்டீப வில்லில் இருந்து கணக்கற்ற அம்புகளை அவன் பறந்தோடச் செய்தான். அதனுடைய சத்தம் காதைத் துளைத்தது. அந்த சத்தத்தின் விளைவாக பசுக்கள் எதிரிகளின் கைவசத்தில் இருந்து தப்பித்துக் கொண்டு தங்கள் பண்ணையை நோக்கி விரைந்து ஓட்டம் பிடித்தன. பசுக்களை பராமரித்து வந்த மாட்டுக்காரர்கள் மகிழ்வுடன் அவற்றை பின் தொடர்ந்து ஓடினார். அர்ஜுனன் பசுக்களை மீட்டெடுப்பதில் வெற்றி அடைந்தான்.

போரில் பசுக்களை மீட்டெடுப்பது துவக்க பகுதியாக இருந்தது. அடுத்தபடியாக அவன் துரியோதனனை பின்தொடர்ந்தான். கௌரவ போர்வீரர்கள் அவனுடைய முயற்சிக்கு முட்டுக்கட்டை போட்டனர். போர்வீரர்கள் அனைவரும் அர்ஜுனனை வளைத்துக் கொண்டு தாக்கினர். ஆனால் அற்புதமான பங்கிலே அனைவரையும் அவன் முறியடித்தான். தாக்கிய அனைவரையும் சமாளித்துக் கொண்டு அவன் விரைந்து பாய்ந்து கர்ணணை தாங்கினான். விரைவில் கர்ணன் போர்க்களத்தில் இருந்து பறந்து ஓடி விட்டான். அடுத்தபடியாக அர்ஜுனன் துரோணாச்சாரியாரை தாக்கினான். துரோணாச்சாரியார் சோர்ந்து போய் பின்வாங்கினார். அதன்பிறகு அசுவத்தாமன் அர்ஜுனனை வந்து தாக்கினான். இருவருக்கும் இடையில் நடந்த போர் மிகவும் பயங்கரமாக இருந்தது. அசுவத்தாமனும் சோர்வடைந்து பின்வாங்கினான். பிறகு அந்த இடத்தை கிருபாச்சாரியார் வந்து பிடித்துக் கொண்டார். அவரும் விரைவில் பின்வாங்கினார். அர்ஜுனன் மிக லாவகமாக அங்கு வந்து இருந்த படைகளை தோற்கடித்தான்.

பீஷ்மர் முன்வந்து அர்ஜுனனை தாக்கினார். பாட்டனாருக்கும் அர்ஜூனனுக்கும் இடையில் நடந்த போராட்டம் மிகவும் பயங்கரமாக இருந்தது. அந்த அரிய நிகழ்ச்சியை பார்க்க விண்ணவர்களும் உலகிற்கு வந்தனர். களைத்துப்போன பாட்டனாருக்கு சிறிது ஓய்வு தேவையாக இருந்தது. அவரும் பின் வாங்கினார். அர்ஜுனன் இப்போது தன்னுடைய ஜென்மத்து விரோதியாய் இருந்த துரியோதனனை தாக்கினான். துரியோதனன் அதிவிரைவில் தோல்வியடைந்து போர்க்களத்திலிருந்து ஓட்டம் பிடித்தான். அவனிடம் நீயும் ஒரு க்ஷத்திரனா வெட்கமாக இல்லையா என்று அவனை ஏளனம் பண்ணினான். அர்ஜூனனின் பரிகாசம் செய்ததை முன்னிட்டு துரியோதனனுக்கு ஓரளவு வீரத்தை தூண்டியது. ஆகையால் அவன் மீண்டும் போர் புரிய துணிந்து வந்தான். அவனை பின்பற்றிய அவனுடைய சேனைத் தலைவர்கள் அனைவரும் ஒன்று கூடி வந்து அதனை தாங்கினார். வல்லமை பெற்று இந்த போர் வீரர்கள் பலரை ஒற்றை மனிதனாக அர்ஜுனன் சமாளித்து பார்ப்பதற்கு அரிய காட்சியாக இருந்தது.

வீராதி வீரர்கள் அத்தனை பேருக்கும் மேம்பட்டவன் அர்ஜுனன் என்பதை நிரூபித்துக் காட்டினான். அதன் பிறகு அவன் சம்மோஹன அஸ்திரத்தை கையாண்டான். அதன் விளைவாக எதிரிகள் அத்தனை பேரும் மயங்கி கீழே விழுந்தார்கள். இந்த சூழ்நிலையில் வெற்றிவேந்தனாக அர்ஜுனன் காட்சி கொடுத்தான். அந்த நிலையில் அர்ஜூனன் ராஜகுமாரன் உத்திரனுக்கு ஒரு சிறிய வேலை கொடுத்தான். கௌரவ படைவீரர்கள் கழுத்தில் அணிந்திருந்த பட்டு துணிகளை அவிழ்த்து வரும்படி கூறினான். இச்செயல் நிறைவேறிய பிறகு வெற்றி வீரனாக அர்ஜுனன் அவ்விடத்திலிருந்து அரண்மனை நோக்கி சென்றான்.

பீஷ்மர் பேசினார். துரோணர் கிருபர் அஸ்வத்தாமன் கூறியவற்றில் உண்மை இருக்கிறது. கர்ணனுடைய பேச்சு குழப்பத்தையும் கருத்து வேற்றுமையையும் உண்டு பண்ணியிருக்கிறது. அவன் செய்துள்ள தவறை மன்னிக்கவும் மறக்கவும் செய்வோம். தலைவர்களுக்கு இடையிலேயே உண்டாகும் கருத்து வேற்றுமைகள் சேனையில் குழப்பத்தை உண்டு பண்ணும் நெருக்கடியான சூழ்நிழையில் காலத்தின் போக்குக்கு ஏற்ப நன்கு எண்ணிப் பார்த்து நாம் குறை நிலைகளை நிறை நிலைகளாக திருத்தி அமைக்க வேண்டும். அதற்கு அனைவரும் ஒன்றுகூடி போர் செய்ய ஆயுத்தமாவோம் என்று பீஷ்மர் கூறினார்

துரோணர் பேசினார். கர்ணன் என்னை ஏளனம் பண்ணியதை நான் கருத்தில் வாங்கிக் கொள்ளவில்லை. ஒரு குழந்தையின் பிதற்றலாக கருதி நான் அதை ஒதுக்கி விட்டேன் ஆனால் எனக்கு ஏற்பட்டுள்ள ஒரு சந்தேகம் ஒன்றை பெரியோர் தாங்கள் தெளிவுபடுத்த வேண்டும் அர்ஜுனன் தன்னை யார் என்று அனைவரும் தெரிந்து கொள்ளும் வகையில் தன்னுடைய காண்டீப வில்லுடன் குரங்கு கொடியை கட்டிக்கொண்டு மும்முரமாக போர் செய்ய முன்னேறுகிறான். அவன் மறைந்திருக்கும் காலம் இன்னும் பூர்த்தியாகவில்லை என்று துரியோதனன் சொல்கின்றான். இந்த விஷயத்தில் தாங்கள் கூறுவது என்ன என்று பீஷ்மரிடம் துரோணர் கேட்டார்.

பீஷ்மர் பேசினார். பாண்டவர்கள் ஒருபொழுதும் தருமத்திலிருந்து பிசகுவதில்லை. இவ்வுலக சம்பந்தமான ஒப்பந்தமும் உடன்படிக்கையும் ஒவ்வொரு 5 ஆண்டுகளோடு இரண்டு மாதங்களை சேர்த்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று ஜோதிட சாஸ்திரம் உறுதி கூறுகிறது. இது சம்பந்தமான வாக்குவாதத்தை தவிர்த்தல் பொருட்டு பாண்டவர்கள் ஐந்து மாதங்கள் அதிகப்படியாகவே அக்ஞாத வாசத்தில் வாழ்ந்து இருக்கின்றார்கள். ஆகையால் அர்ஜுனன் முன்னேறி வருவது தர்மத்துக்கு உட்பட்டு முற்றிலும் முறையே என்று பீஷ்மர் கூறினார்

துரோணர் பேசினார். அப்படியானால் இப்பொழுதே நாம் துரியோதனனையும் கால்நடைகளையும் நகரத்திற்கு அனுப்பி விடுவோம் இல்லையேல் நெடுங்காலம் அர்ஜுனன் பூண்டுள்ள கோபத்தின் விளைவாக துரியோதனனை அவன் கொன்று விடக் கூடும் என்றார். துரோணாச்சாரியார் கூறியதை அனுசரித்து அதற்கு உரிய போர் ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன. போர்க்களத்திலிருந்து பின் வாங்கிக் கொள்ளும்படி துரியோதனனே பெரியவர்கள் ஒன்று கூடி கேட்டுக்கொண்டு அர்ஜூனனை சமாளிப்பதற்கு அனைவரும் ஒன்று கூடி எதிர்த்து நின்றனர்.

அர்ஜுனன் இரண்டு அம்புகளை ஒரே நேரத்தில் எய்தான். ஒன்று துரோணாச்சாரியாரின் பாதங்களில் வந்து விழுந்தது. அது குரு வணக்கத்திற்கு அறிகுறியாக இருந்தது. இரண்டாவது அம்பு துரோணாச்சாரியாரின் காதுக்கருகில் சீறிக்கொண்டு சென்றது. போர் புரிவதற்கு குருநாதரின் அனுமதி கேட்டதற்கு அது அறிகுறியாக இருந்தது. அர்ஜுனன் துரியோதனனை போர்களத்தில் தேடினான் அனால் அவனை எங்கும் காணவில்லை. பசுக்களை ஓட்டிக்கொண்டு துரியோதனன் அஸ்தினாபுரம் சென்று கொண்டிருந்தான்.

தொடரும்………….

ரதத்தை உத்தரன் ஓட்ட படையெடுத்து வந்த கௌரவர்களை எதிர்த்து விராட நகரத்தின் போர் வீரனாக புறப்பட்டுப் போனன் அர்ஜூனன். விராட நகரக் கொடி சிங்கத்தை அடையாளமாக கொண்டது. அர்ஜுனனுடைய கொடி குரங்கை அடையாளமாக கொண்டது. பிருஹன்நளா என பெயர் கொண்ட அர்ஜூனன் ரதத்திலிருந்த சிங்க கொடியை நீக்கிவிட்டு தன்னுடைய குரங்கு கொடியை கட்டி அர்ஜுனனை அடையாளமாகக் கொண்டு கௌரவர்களை எதிர்த்து போர் வீரனாக புறப்பட்டுப் போனான். போருக்கு வருபவன் யார் என்பது கௌரவர்களுக்கு விளங்கியது. இதைப்பார்த்த துரோணர் அர்ஜூனன் வருகின்றான். அவனை எந்த தேவனாலும் மனுடனாலும் வெல்ல முடியாது. 13 வருடங்களுக்கு பிறகு நான் அவனை காண்கிறேன் என்றார். அதற்கு கர்ணன் போர்க்களத்திற்கு இந்த பிராமணனை கொண்டு வந்து நாம் பிழை செய்து விட்டோம். எதிரியை பாராட்டிப் பேசி நம் பக்கம் இருக்கும் சேனேகளின் உற்சாகத்தை பாழ்படுத்துகிறார். அவருக்கு பொருத்தமான இடம் இந்த போர்களம் அல்ல. யாகசாலையோ அல்லது சபாமண்டபம் இவருக்கு ஏற்ற இடமாகும் என்றான்

துரியோதனன் பேசினான். கீச்சகனால் இடையறாது உபத்திரவப்படுத்தப்பட்ட சுதர்மனுக்கு உதவிபுரிய இந்நாட்டின் மீது நாம் படையெடுத்து வந்திருக்கின்றோம். சுதர்மன் நாட்டை தென்திசையில் தாக்கியதன் விளைவாக மன்னனும் அவனுடைய சேனை முழுவதும் அப்பக்கம் கவர்ந்து இழுக்கப்பட்டு விட்டார்கள். இந்நகரில் மறைந்திருக்கும் பாண்டவர்களை கண்டுபிடிப்பது நம்முடைய முக்கிய நோக்கமாகும். ஓர் வருட காலம் முற்றுப் பெறுவதற்கு முன்பே அவர்களில் ஒருவனை நாம் கண்டு பிடித்தாயிற்று. இது போதும் அதன் விளைவாக பாண்டவர்கள் மறுபடியும் பன்னிரண்டு வருட காலம் வனவாசம் செல்ல கடமைப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்று துரியோதனன் கூறினான்.

கிருபர் பேசினார். தன்னந்தனியாக இருந்து அர்ஜுனன் ஏற்கனவே பல அரிய பெரிய செயல்களைச் செய்து உள்ளான். நேரடியாகவோ மறைமுகமாகவோ பாண்டவர்களை உபத்திரப்படுத்திய நம்மில் யாரையும் ஒதுக்கி வைக்காமல் அனைவரையும் அவன் தாக்க போகின்றான். ஆகையால் நாம் அனைவரும் ஒன்று கூடி நம்மை காப்பாற்றிக் கொள்ள முயல்வோம் என்று கிருபர் கூறினார்.

அசுவத்தாமன் பேசினான். விராட நாட்டுக்கு உரிய பசுக்களை நாம் கைப்பற்ற இங்கு வந்துள்ளோம் அவைகள் என்னும் அஸ்தினாபுரம் செல்லவில்லை. பசுக்கள் யாவும் இன்னும் விராட நாட்டின் நகரின் எல்லைக்கு உள்ளேயே இருக்கின்றன பெருமக்கள் வீண்பேச்சு பேசாமல் தங்கள் வீரத்தை செயலில் காட்டுகின்றார்கள் ஆனால் நாம் வீண் பேச்சை ஏராளமாக கையாளுகிறோம். வீரர்கள் பகடை விளையாடி ராஜ்யத்தை வெல்லாமல் வெளிப்படையாக போர் புரிந்து ராஜ்யத்தை வெல்கின்றனர். ஆனால் நாமோ பாண்டவர்களின் ராஜ்யத்தை போர் புரிந்து வெற்றி பெறாமல் பகடை விளையாடி வெற்றி பெற்றுள்ளோம். பசுக்களை மீட்டெடுக்க அர்ஜுனன் இங்கு வந்துள்ளான் அவனுடைய காண்டீபவில்லை நாம் ஒன்று சேர்ந்து எதிர்த்தாக வேண்டும் என்றான்.

ரதத்தில் இருந்து கீழே குதித்து ஓடிய உத்தரனை கண்ட பிருஹன்நளா அவனைத் துரத்திப் பிடித்து அவனுக்கு உற்சாகம் ஊட்டினாள். ராஜகுமாரன் நடு நடுங்கி கொண்டு நின்றான். பயந்து கொண்டிருந்த ராஜகுமாரனிடம் ராஜகுமாரா பயப்படாதே ஒரு நெருக்கடியில் பயந்து ஓடுகின்ற யாரும் எதையும் சாதிக்க முடியாது. பயம் மனிதனைப் பாழ்படுத்திவிடும். நீ ரதத்தை ஓட்டு. எதிரிகளை நான் தோற்கடித்து உனக்குரிய பசுக்களெல்லாம் மீட்டு உன்னிடம் தருகிறேன். அதனால் வருகின்ற வெற்றியும் கீர்த்தியும் உனக்கே உரியதாகட்டும் என்று கூறி ராஜகுமாரனை தூக்கிய ரதத்தில் வைத்துக்கொண்டு ஊருக்கு அருகில் இருந்த இடுகாட்டு பக்கம் ஓட்டி சென்றாள்.

கௌரவர்களுடைய சேனைக்கு மிக அருகில் இந்நிகழ்ச்சி நடந்தது. துரோணாச்சாரியார் கூர்ந்து கவனித்துப் பார்த்தார். சாரதியாக வந்த அந்த பெண்ணிடத்தில் அர்ஜூனனுடைய பங்குகள் சில தென்படுகின்றன என தெரிவித்தார். இதனை கேட்ட கர்ணன் தன்னந்தனியாக வந்துள்ள இந்த ராஜகுமாரன் உத்தரனுக்கு சாரதியாக வந்து இருப்பவள் ஒரு பெண். அவள் ஆடை அணிந்திருப்பதில் நேர்த்தி எதுவும் தென்படவில்லை அவள் அஞ்சிக் கொண்டிக்கின்றாள். அத்தகைய பெண்ணொருத்தியை அர்ஜுனன் என்று யூகிப்பது தவறு என்றான். ஆனால் கிருபாச்சாரியார் துரோணருடைய அபிப்பிராயத்தை ஆமோதித்தார். இவர்கள் இப்படி விதவிதமாக பேசிக்கொண்டிருப்பது குறித்து துரியோதனனுக்கு கோபத்தை உண்டாக்கியது. எதிர்த்து நின்றவர்கள் யாராக இருந்தாலும் அவர்களை உடனே கொல்ல வேண்டும் என்று துரியோதனன் அனைவர் முன்னிலையிலும் கூறினான்.

விராட நகரின் எல்லையில் இருக்கும் இடுகாட்டில் ஒரு மரத்தின் மீது தொங்கிக் கொண்டிருந்த சவத்தை உத்தரனிடம் பிருஹன்நளா காட்டினாள். அதைப் பொருட்படுத்த வேண்டாம் என்றும் மரத்தின் மீது ஏறி அதன் உள்பகுதியில் இருக்கும் தோல் பையை தூக்கிக் கொண்டு வரவேண்டும் என்று உத்தரனிடம் பிருஹன்நளா வேண்டிக் கொண்டாள். அவள் சொல்லியபடியே உத்தரனும் நடந்துகொண்டான். மரத்தில் இருந்த பொந்தின் உள்ளே இருந்த ஒரு பெரிய தோல் பையை பார்த்து அவன் திகைத்துப் போனான். அதை கீழே எடுத்துக் கொண்டு வர அவனுக்கு இயன்றது. அதைத் திறந்து பார்த்தபோது சூரியப் பிரகாசத்தோடு ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்த ஆயுதங்கள் தென்பட்டன. அதை பார்த்த ராஜகுமாரனுக்கு எண்ணிலடங்காத வியப்பு உண்டாயிற்று. இப்பொழுது விஷயங்கள் அனைத்தையும் உத்தரனிடம் அர்ஜூனன் எடுத்துக்கூறினான்.

ஆயுதங்கள் அனைத்தும் பாண்டவர்களாகிய எங்களுக்கு சொந்தம். கனகன் எனும் பெயருடன் இருப்பவர் யுதிஷ்டிரர். சமையல்காரர் வல்லாளன் பெயருடன் இருப்பவர் பீமன். பிருஹன்நளாவாகிய நான் அர்ஜுனன். தமக்ரந்தி என்ற பெயருடன் குதிரைக்காரனாக இருப்பவன் நகுலன். தந்திரிபாலன் என்ற பெயருடன் பசுக்களை பார்த்துக்கொள்பவர் சகாதேவன். சைரந்திரி பெயருடன் வேலைக்காரியாக இருப்பவள் திரௌபதி. ஒரு வருஷம் மறைந்து வாழ்ந்து இருத்தால் பொருட்டு நாங்கள் அனைவரும் உங்கள் அரசாங்கத்தில் அடைக்கலம் புகுந்து வாழ்ந்து வருகின்றோம். இன்னும் சில நாட்கள் தான் பாக்கி இருக்கின்றன. அதன் பிறகு எங்களை இன்னாரென்று வெளிப் படுத்திக் கொள்வோம். அதுவரையில் உன் தந்தையிடம் கூட எங்களைப் பற்றிய ரகசியத்தை தயவு செய்து வெளியிட வேண்டாம் என்று அர்ஜுனன் உத்தரனிடம் கேட்டுக்கொண்டான்.

கனகனால் தூண்டப்பட்ட சமையல்காரன் வல்லாளன் விராட மன்னனை விடுவிக்க விரைந்து ஓடினான். மரம் ஒன்றை வேரோடு பிடுங்கி எடுத்துக் கொண்டு போனான். உனக்கு விருப்பமான போர் முறைகளை இங்கே கையாள வேண்டாம் ஏனென்றால் இன்னும் சில தினங்களுக்கு நாம் மறைந்திருக்க வேண்டும். சாதாரண போர் வீரர்கள் போன்று போர் செய்வாயாக என்று வல்லாளனுக்கு கனகன் எச்சரிக்கை பண்ணினார். கனகனின் ஆணைப்படியே நடந்து கொண்டா வல்லாளன் சுதர்மனை தோற்கடித்து விராட மன்னனை விடுவித்தான். அதோடு சுதர்மனின் கைகளையும் கால்களையும் கட்டி போட்டு தன்னுடைய ரதத்திலே வைத்து அவனைக் கொண்டு போனான். எதிரியின் படை தோல்வியுற்றது. தன்னை காப்பாற்றிய புதிய போர் வீரர்களுக்கு விராட மன்னன் நன்றி மிக செலுத்தினான். அவர்கள் அடைந்த வெற்றி நகரத்தாருக்கு தெரிவிக்கப்பட்டது. மிக மகிழ்வுடன் இச்செய்தியை கேட்ட நகர மக்கள் தங்களுடைய நகரை நன்கு அலங்கரித்து தங்களுடைய பெரும் பாராட்டுகளோடு அவர்கள் வரவேற்றனர்.

விராட நாட்டின் வடக்கு திசையில் துரியோதனன் படை எடுத்து வந்து அங்கிருக்கும் மாட்டுப் பண்ணையில் பசுக்களை எல்லாம் அஸ்தினாபுரம் ஓட்டிச்சென்றான். அப்பண்ணையை நிர்வாகித்து வந்தவர்கள் ஆதரவற்றவர்களாயினர். துரியோதனன் பசுக்களை கொள்ளையடித்ததை தெரிவிப்பதற்கு விராட மன்னனுடைய சபா மண்டபத்திற்கு சென்றனர். ஆனால் அங்கு சபாமண்டபம் காலியாக கிடந்தது. அதன் பிறகு அவர்கள் நாட்டிய மண்டபத்திற்கு ஓடினார்கள். அங்கு இளவரசன் உத்தரன் வீணை வாசித்துக் கொண்டு இருந்ததைப் பார்த்தார்கள். அரசாங்கத்துக்கு உரிய கால்நடைகளை துரியோதனன் அபகரித்துக் கொண்டு செல்கின்றான் என்று தெரிவித்தார்கள். உத்தரனுக்கு அதைப்பற்றி கவலை உண்டாயிற்று. போரில் வெற்றி பெருவதற்கு சாரதி மிகவும் முக்கியம் என்றும் தனக்கு சரியான தேர் ஓட்டும் சாரதி ஒருவன் கிடைத்தால் அர்ஜுனனுக்கு நிகராக போர்புரிய முடியும் என்று அவன் பெருமை பேசினான்.

அதைக்கேட்ட சைரந்திரி உத்தரன் முன்பு வந்து பிருஹன்நளா ஆடுவதிலும் பாடுவலும் கெட்டிக்காரியாக இருப்பது போன்று சாரதி தொழிலிலும் வல்லவள். அவளை அழைத்துச் சென்றாள் போர் சூழ்நிலைக்கு ஏற்றார் போல் அவளால் சிறப்பாக தேரை ஓட்ட முடியும் என்றாள். உத்தரனும் பிருஹன்நளா சாரதியாக வருவதற்கு சம்மதித்தான். இந்த நெருக்கடியை கருத்தில் வாங்கிக்கொண்டு பிருஹன்நளா உடனடியாக ஆயுதங்களை எடுத்து அணிந்து கொண்டு ரதத்தில் குதிரையைப் பூட்டி அதனுள் அரசகுமாரனை அமரச்செய்து அந்த ரதத்தை வடக்கு திசை மாட்டுப்பண்ணை நோக்கி விரைந்து ரதத்தை ஓட்டிச் சென்றாள். கையில் ஆயுதம் பிடித்திருந்த உத்தரனுக்கு இப்போது உற்சாகம் மிகுதியாக இருந்தது. தன்னால் இயன்றவரை போர் புரிய வேண்டுமென்று அவன் துணிந்து சென்றான். கௌரவர்களுடைய சேனை எங்கு இருந்தது என்பதை கவனித்து பார்த்து அத்திசையை நோக்கி ரதத்தை பிருஹன்நளா செலுத்தினாள். அங்கு கௌரவர்கள் பெரும் கூட்டமாக போரில் சிறந்த வீரர்கள் போருக்கு ஆயத்தமாய் இருப்பதை பார்த்து பயந்து போன உத்தரன் ரதத்திலிருந்து கீழே குதித்து தம் உயிரை காப்பாற்றிக்கொள்ள விரைந்து ஓடினான்.