க்ருத யுகத்தில் தர்மம் 4 கால்களில் இருந்தது. அவ்வாறு கலியுகத்திலும் இருக்க சாத்தியம் உண்டா?
எல்லா காலங்களிலும் தர்மம் இப்படிதானப்பா இருந்தது. ஒருக்கால் இருக்கலாம் கலியுகத்தில் என்ற பெயர்தான் ஒரு கால் என்று வந்து விட்டது. கலியுகம் போக்கிற போக்கிலே ஒருக்கால் தர்மம் இருந்தாலும் இருக்கலாம். ஒரு காலிலும் இருக்கலாம். ஒருக்காலும் இல்லாமல் போகாது என்பதாகத்தான் ஒருக்கால் தர்மம் இருக்கலாம் என்று கூறப்பட்டது. எல்லா காலங்களிலும் இதே நிலைதானப்பா. ஒரு காலத்தில் நிறைய தர்மவான்கள் இருந்தது போலவும் இப்பொழுது குறைந்து விட்டது போலவும் அல்ல. அப்பொழுது மக்கள் தொகை குறைவு. எனவே நல்லவர்கள் ஓரளவு அதிகமாக காணப்பட்டார்கள். அவ்வளவேதான் தவிர இப்பொழுதுள்ள எல்லாவகை மோசமான குணங்களும் அப்பொழுதும் மனிதர்களிடம் இருந்தன. அக்காலத்தில்தான் சகோதரர்கள் முன்னிலையில் துகில் உரித்தான் துரியோதனன். அதுவும் பகவான் க்ருஷ்ணனாக அவதரித்த அந்த காலத்தில் நடந்தது. எனவே எல்லா காலங்களிலும் அசுர குணங்கள் தலை தூக்கியேதான் இருந்தது. தர்ம குணங்கள் மறைந்தே இருந்தது.
இறைவனின் கருணையைக் கொண்டு இயம்புவது யாதென்றால் இதுபோல் இறைவனின் கருணையாலே மனிதப் பிறவி எடுத்திட்ட பல்வேறு ஆத்மாக்களில் சில குறிப்பிட்ட ஆத்மாக்களுக்கு குறிப்பிட்ட விதமாக குறிப்பாக இதுபோல் ஜீவ அருள் ஓலை மூலம் இறைவனின் அருளாணையின்படி வழிகாட்டவே எமைப் போன்ற சித்தர்கள் இதுபோல் ஓலை மூலம் ஒளி வடிவான அக்ஷரங்களை இதுபோல் இதழை ஓதுவதற்கென்றே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சில ஆத்மாக்களின் மூலம் உள் உணர்வாக சில வழி காட்டுதல்களை இறையின் அருள் கொண்டு காலகாலம் நடத்திக் கொண்டிருக்கிறோம். இதுபோல் நிலையிலே எத்தனைதான் இறைவன் அருளை பெறுவதற்கு ஒரு மனிதன் முயற்சி செய்தாலும் கூட பழ வினை அதோடு பல வினை ஒரு ஆத்மாவை கரையேற கடைத்தேற விடாது. பாசமும் பந்தமும் ஆசையும் அறியாமையும் ஒருபுறம் ஆன்மீகம் பேசிக் கொண்டே மறுபுறம் மிக மிக சராசரியாகவே நடந்து கொள்ளத் தூண்டும். இதனை யாம் உரைத்து ஒவ்வொரு மனிதனின் கீழ்த்தரமான எண்ணங்களை எல்லாம் புறந்தள்ளி அந்த ஆத்மாவை மேலேற்றுவதற்கு அந்தந்த ஆத்மாவின் அடிப்படை ஜாதக நிலை எமை நாடுகின்ற பொழுது இருக்கின்ற கிரக நிலை தசாபுத்தி அந்தர சூட்சுமம் அதுபோல் பல்வேறு கர்ம கணக்குகளின் அடிப்படையிலே யாம் வழிகாட்டிக் கொண்டு இருக்கிறோம். ஆயினும் கூட இவையெல்லாவற்றையும் நூற்றுக்கு நூறு புரிந்து கொள்ள முடியாது என்பது எமக்கும் தெரியும். புரிந்து கொள்ள இயலாது என்பதால் அதுபோல் முன் காலங்களில் எல்லாம் குருவானவன் எதைக் கூறுகிறானோ அதை ஏன்? எதற்கு? எப்படி? என்றெல்லாம் அறிவு கொண்டு ஆராய்ச்சி செய்யாமல் அப்படியே ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்ற நிர்பந்தம் இருந்தது. அதற்காக அவற்றையெல்லாம் இக்காலத்தில் அப்படியே புகுத்து விரும்பவில்லை. ஏனென்றால் குரு என்ற ஸ்தானத்தில் இருந்து கொண்டு ஏற்கக் கூடாத கருத்துக்களை கூறினால் அதை ஏற்க வேண்டும் என்று நாங்கள் ஒருபொழுதும் வலியுறுத்த மாட்டோம்.
சர்வ சுதந்திரமாக ஒரு ஆத்மாவை சிந்திக்க வைத்து அதன் கர்மக் கணக்கின் அடிப்படையில் மேலேற்றுவதுதான் எமது எண்ணம். என்றாலும் கூட அந்த அதீத சுதந்திரம் ஒவ்வொரு ஆத்மாவையும் திசை மாற்றித்தான் போக வைக்கிறது என்பதை யாங்கள் நன்றாகவே அறிவோம். இதுபோல் நிலையிலே இந்த ஜீவ அருள் ஓலையின் மூலமாக எப்பொழுதும் வாக்கை தந்து கொண்டிருப்பது சித்தர்கள்தான் மகான்கள்தான் என்ற அடிப்படை எண்ணம் அணுவளவும் கூட குறையாமல் அழுத்தந்திருத்தமாக எவனொருவன் நம்பிக் கொண்டிருக்கிறானோ அவனுக்கு யாங்கள் தோன்றாத் துணையாக தொடர்ந்து இருந்து கொண்டே இருப்போம். ஆனால் இங்கு வருவதும் எம்முன்னே அமர்வதும் வாக்குகளைக் கேட்பதும் சுவையான வாக்குகள் என்று விவாதம் செய்வதும் பிறகு புறம் பேசுவதுமாக இருக்கும் ஆத்மாக்களுக்கு நாங்கள் யாது வழி காட்ட இயலும்? பல முறை கூறியிருக்கிறோம் எம்மைப் பொறுத்தவரை அனைவரும் எமது சேய்களே என்று. ஆனால் அந்த அதீத உச்ச நிலை பக்குவம் மனிதர்களுக்கு வந்து விடாது என்பது எமக்குத் தெரியும். உதாரணமாக இந்த இதழை ஓதும் மூடனுக்கு என்ன எண்ணம் இருக்கிறது? வருகின்ற அனைவருக்குமே நல்லது நடக்க வேண்டும். அவர்களின் பிரச்சினைகள் தீர வேண்டும். இது ஒரு புறமிருக்க இங்கு வருகின்ற அனைவருமே இந்த இதழை நம்ப வேண்டும் என்று எண்ணுவான். ஆனால் அது நடைமுறையில் சாத்தியமல்ல என்பதே உண்மை. ஆனால் இதை வெளிப்புறமாக நம்புவது போல் நடித்துக் கொண்டு உள்புறமாக இவை எல்லாம் சித்தன் வாக்கா? இல்லை பித்தன் வாக்கா? என்று எண்ணிக் கொண்டே ஒருவன் இங்கு உள்ளே நுழைந்தால் அவன் வாயிலிருந்து நம்பிக்கைக்குரிய உரிய வார்த்தைகள் வந்தாலும் அவன் எண்ணங்கள் எதிர்மறையாக இருப்பதால் அந்த அலை இந்த இதழ் ஓதும் மூடனை பாதிக்கும். இனம் தெரியாத வெறுப்பு அந்த ஆத்மாவின் மீது ஏற்படும்.
ஏதோ ஒன்று தடுக்கிறதே? இந்த ஆத்மா இங்கிருந்து அகன்றால் போதும் என்ற எண்ணம் வரும். இந்த போராட்ட நிலையிலே என்னதான் பிரார்த்தனை செய்து ஓலையை எடுத்தாலும் வருபவனின் கர்மக் கணக்கின் அடிப்படையிலே இவன் கர்மக் கணக்கையும் அனுசரித்து எதாவது பரிகாரத்தைக் கூறினாலும் கூட அது முழுமையான ஒரு நிலைக்கு ஆட்படாது. அதனால்தான் ஆதியிலிருந்து நாங்கள் கூறிக்கொண்டு இருக்கிறோம் சில முறை வந்து பார்த்துவிட்டு இந்த ஏட்டிலே கூறப்படும் விஷயங்கள் எமக்கு ஏற்புடையது அல்ல என்று யாருக்கு தோன்றினாலும் வெளிப்படையாக நேர்மையாக அதை ஒப்புக் கொண்டு விலகிவிட வேண்டும். இங்கும் வருவேன் அங்கும் செல்வேன் மனம் போனபடி பேசுவேன் என்றால் அதுபோல் ஆத்மாக்கள் தானும் கரையேறாமல் கரையேற முயற்சி செய்யும் மற்ற ஆத்மாக்களையும் திசை மாற்றிக் கொண்டேதான் இருக்கும். எனவே இதுபோன்ற ஆத்மாக்களுக்கு எதிர்காலத்திலே இறைவன் தன் அருளை அதீதமாக அளித்தால் ஒழிய நாங்கள் வாக்கினை பகர இயலாது.
இதுபோல் அதிகாலை நேரத்திலே இதுபோன்ற எதிர்மறை எண்ணங்களைக் கொண்ட ஆத்மாக்களைக் குறித்து எதற்காக கூறுகிறோம்? என்றால் அதுபோல் ஆத்மாக்கள் தன்னிச்சையாக இங்கு வருவதும் போவதும் தவறில்லை என்றாலும்கூட வாஸ்தவமாகவே எம் மீது அதீத பற்று கொண்டு இந்த சுவடியை நூற்றுக்கு நூறு நம்புகின்ற சில நல்ல ஆத்மாக்களும் கூட இப்படிப்பட்ட எதிர்மறை எண்ணம் கொண்ட ஆத்மாவை இங்கு அழைத்து வந்து விடுவார்கள். எம் மீது முழு நம்பிக்கை கொண்டவனுக்காக இன்னவனுக்கும் நாங்கள் வாக்கினை பகர வேண்டியிருக்கிறது என்பதையும் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். அடுத்ததாக பல முறை கூறியிருக்கிறோம் தர்மங்களின் அடிப்படையில்தான் கலிகாலத்திலே ஒவ்வொரு ஆத்மாவின் பாவத்தை இறைவன் சுத்தி செய்ய விரும்புகிறார் என்று. ஆனால் அதற்கும் ஜாதகத்தில் இடம் வேண்டும். சுப கிரகங்கள் ஆதிபத்யம் பெற்றிருக்க வேண்டும். இருந்தாலும்கூட ஜாதகத்தில் அங்ஙனம் வழியில்லாத ஆத்மாவிற்கும் தொடர்ந்து வாக்குகளைக் கூறி தர்ம வழியில் திசை திருப்ப இறைவன் அருளாணை இடுவதால் நாங்கள் கூறிக்கொண்டு இருக்கிறோம் என்றாலும், இங்கு வந்து சில ஆண்டுகளாக வாக்குகளைக் கேட்டாலும்கூட எம் முன்னே அமரும்போது மட்டும் ஒருவன் நல்லவனாக இருந்து பயனில்லை. அவன் 60 நாழிகையும் நல்லவனாக இருந்தால்தான் இறைவன் அருளை பெற முடியும். இறைவன் அருளை பெறுவது என்பது ஒருவிதத்தில் எளிமை ஒருவிதத்தில் மிக மிகக் கடினம். எந்த விதத்தில் எளிமை? வனம் சென்று தவம் செய்வது என்பது எல்லோருக்கும் சாத்தியமல்ல. வாழ்க்கையில் இருந்து கொண்டே இறை வழியில் செல்வது என்பது வனம் சென்று தவம் செய்வதை விட கடினம் என்பது எமக்கு தெரியும். சராசரி எண்ணங்கள் அவ்வப்பொழுது வந்து மனிதனை பாடாய் படுத்தும் என்பதும் எமக்குத் தெரியும். அதற்கு இடம் தராமல் புண்ணியத்தை சேர்த்துக் கொள்ளா விட்டாலும் பாவத்தை சேர்த்துக் கொள்ளாமல் வாழ கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.
ஒரு பிரச்சினை வரும் பொழுது அடுத்த மனிதன் தன்னை காயப்படுத்துகிறான் புறந்தள்ளுகிறான் என்பதைவிட அந்த பிரச்சினையின் இரு பக்கத்தையும் அலசி ஆராய கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். வேறுபாடு இல்லாமல் தானே குற்றவாளியாக தானே நீதிபதியாக இருந்து பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண வேண்டும். தான் எண்ணுவதே சரி செய்வதே சரி மற்றவர்கள் எல்லோரும் குற்றவாளிகள் என்று எண்ணினால் அங்கே உண்மை காயப்படுகிறது. பொய்மை மேலேறுகிறது. பாவம் சேர்ந்து விடுகிறது. தேவையில்லாமல் புண்ணியத்திலே பங்கம் ஏற்பட்டுவிடுகிறது. இதை எத்தனை முறை கூறினாலும் மனிதர்களின் ஜாதகப்பலன் அவனை மதி இழக்கத்தான் செய்கிறது. இது ஒருபுறமிருக்க எதிர்காலத்திலே தடையற்ற வாக்குகள் வேண்டும் என்று பலரும் எண்ணுகிறார்கள். நல்ல எண்ணம்தான். இறைவன் அருளால் நாங்கள் முழுமையாக எல்லோருக்கும் வாக்கை ரிஷபத் திங்கள் வளர்பிறையோ அல்லது அதற்குப் பிறகோ என்று முன்னரே கூறியிருக்கிறோம்.
இது ஒருபுறமிருக்க இதற்கு இடையிலே தூய்மையான எமது இந்த இதழ் வழியாக வருகின்ற வாக்குகளை நம்புவதோடு நூற்றுக்கு நூறு (இப்படி கூறுவது கூட சித்தர்களாகிய எங்களுக்கு உடன்பாடில்லை. ஒரு குறிப்புக்காக கூறுகிறோம்) இங்கு நடக்கின்ற அறப்பணிகளிலே எவ்விதமான ஐயமும் இல்லாமல் அணுவளவு கூட சந்தேகம் இல்லாமல் இவ்வளவு தனத்தை தருகிறோமே முறையாக செலவு செய்கிறார்களா? இங்கு முறையான கணக்கு வழக்குகள் இல்லையே? இதை நம்பி தரலாமா? உணர்ச்சி வசப்பட்டு தந்துவிட்டு மற்றவர்களிடம் கூறும் போது நீ ஏனப்பா தனம் தந்தாய்? இப்படியெல்லாம் தனம் தந்தால் உன் பாவங்கள் போகும் இறையருள் கிட்டும் என்று யார் கூறினார்கள்? இப்படியெல்லாம் ஒரு நூலில் கூட நாங்கள் படிக்கவில்லையே? என்றெல்லாம் விவாதம் நடக்கும் பட்சத்திலே அதைக் கூட நாங்கள் குறை கூறவில்லை. அப்படிப்பட்ட எண்ணங்கள் கடுகளவு தோன்றினாலும் கூட அதுபோல் ஆத்மாக்கள் இக்குடில் மூலம் நடக்கின்ற அறப்பணிகளுக்கு எதுவும் தரவேண்டாம் என்றுதான் நாங்கள் பலமுறை வலியுறுத்தி வருகிறோம். நூற்றுக்கு நூறு ஐயம் இல்லாத நிலை எப்பொழுது வருகிறதோ அன்று செய்யட்டும் அல்லது அவர்கள் மனம் போனபடி செய்துவிட்டுப் போகட்டும் என்றுதான் நாங்கள் கூறுகிறோம். கொடுத்தவனின் பாவங்கள்தான் குறையுமே தவிர அதை வாங்கி தர்மம் செய்தவனுக்கு எந்த பலனுமில்லை. அதை வாங்கி தர்மம் செய்தவனுக்கு செய்கூலி உண்டப்பா. இங்கு கனகத்தை (தங்கத்தை) நினைவூட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.
இதுபோல் நிலையிலே நாங்கள் வாக்குகளுக்கு தடை கூறினால் அவரவர்கள் மனம் போனபடி அதற்கு கற்பனை காரணங்களை பொருளாக்கிக் கொண்டால் அதற்கு நாங்கள் பொறுப்பல்ல. குடிலும் குடில் சார்ந்த அறப்பணிகளும் தெய்வத்தின் அருளாணையால் சித்தர்களால் நடத்தப்படுகிறது. இவற்றை குறித்து வினா எழுப்ப நமக்கு அருகதையில்லை. முடிந்தால் நம் பங்களிப்பை செய்வோம். இல்லையென்றால் ஒதுங்கிக் கொள்வோம் என்பதே ஒரு உயர்ந்த வழியாகும்.
ஆந்திரா மாநிலம் ராய துர்க்க பகுதியில் உள்ள தரிகொண்டா என்ற கிராமத்தில் 1730 ம் ஆண்டு பிறந்தவர். சிறு வயது முதலே திருமலை பெருமாள் மீது அதீத பக்தி கொண்டவர். இதன் காரணமாக வெங்கமாம்பா திருமணத்தை வெறுத்தார் பெற்றோர் கட்டாயப்படுத்தி மிகச் சிறுவயதிலேயே வேங்கடாசலபதி என்பவரை திருமணம் செய்து வைத்தார்கள். திருமணம் செய்து வைத்த போதும் இல்லற சுகத்தை மறுத்தார். பெருமாளே கதி என பக்தியில் கரைந்து கவிதைகளை பொழிந்தார். சில நாட்களில் அவரது கணவர் இறந்த பின் கணவர் வருவதற்கு முன்பிருந்தே தான் வைத்துக் கொண்டிருக்கும் பூ பொட்டு என்ற மங்கல சின்னங்களை கணவர் இறந்ததற்காக நான் எதற்கு எடுகக வேண்டும் என்று சொல்லி பூவும் பொட்டும் வைத்துக் கொள்வதில் உறுதியாக இருந்தார். இவரது உறுதியையும் ஆன்மீக பற்றையும் பார்த்துவிட்டு கிராமத்தினர் நாளடைவில் அவரை தேவுடம்மா எனச் சொல்லி வழிபட்டனர். வேங்கடவன் மேல் கீர்த்தனைகள் இயற்றுவதிலும் பாடுவதிலும் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டார். சுப்ரமண்யுடு என்ற ஆசானிடம் யோகக் கலை பயின்றார். திருவேங்கடவன் மீது கொண்ட காதலால் திருமலைக்கே குடியேறி வாழ ஆரம்பித்தார். இங்கு வந்த பிறகு பல முக்கியமான நூல்களை இயற்றியதோடு யோகக் கலையையும் நன்கு பயின்று அஷ்டாங்க யோக சாரம் என்ற நூலையும் எழுதி மக்களுக்கு படைத்தார். திருமலையையும் திருவேங்கடவனையும் பற்றி ஏராளமான கவிகள் இயற்றினார்.
வேங்கடவனே கதி என வாழ்ந்த வெங்கமாம்பா ஒவ்வொரு நாள் இரவும் ஏகாந்த சேவை ஆரத்தியின் போது தட்டில் முத்துக்களை வைத்து வேங்கடவனை வணங்கி வந்தார். ஒரு நாள் திருவேங்கடவன் நகை காணாமல் போக அப்பழி தினமும் கோயில் நடைசாற்றியவுடன் வேங்கடவன் முன் பாடும் வழக்கத்தை கொண்டிருந்த இவர் மீது விழுந்தது. இதனால் கோயிலுக்குள் நுழைய அனுமதி மறுக்கப்பட்டு அவரை கோயிலுக்கு எளிதில் வரமுடியாத துாரத்தில் உள்ள தும்புரகோணா என்ற குகைக்கு அனுப்பி வைத்தனர். இவர் தும்புறு குகையிலிருந்து திருமலை கருவறைக்கு ரகசிய பாதை அமைத்து தன்னுடைய பாமாலை பணியை யாரும் அறியவண்ணம் ஆறு வருடங்கள் தொடர்ந்து வந்தார். பின்னாளில் திருவேங்கடவன் மூலம் இவரின் பக்தி எல்லோராலும் அறியப்பட்டு மீண்டும் கோயிலுக்குள் நுழைய அனுமதிக்கப்பட்டதோடு இவரின் பாடலோடும் கற்பூர ஆரத்தியோடும் நடைசாற்றும் வழக்கம் நடைமுறைக்கு வந்தது. இவ்வழக்கம் இன்றும் தொடர்ந்து ஏகாந்த சேவையில் அதாவது கோயில் நடை மூடப்படும் முன் செய்யும் உபசாரங்களில் இறுதியாக எடுக்கப்படும் கற்பூர ஆரத்திக்கு வேங்கமாம்பா ஆரத்தி என்றே பெயரிட்டு அழைக்கப்பட்டு வருகிறது.
1730 ம் ஆண்டு பிறந்த வெங்கம்மாம்பா தனது 87வது வயதில் 1817 ம் வருடம் திருமலையில் ஜீவசமாதி அடைந்தார். இவர் நினைவாக இவரது பெயரில் தற்போது திருமலையில் அன்னதானக்கூடம் அமைந்துள்ளது. மாத்ரு தரிகொண்ட ஸ்ரீ வெங்காமாம்பா நித்யா அன்னதானக்கூடம் என்று பெயரிடப்பட்ட இம்மண்டபத்தில் ஒவ்வொரு நாளும் இரண்டு லட்சம் பேர் சாப்பிடுகிறார்கள். திருமலை மாடவீதிக்கு அருகிலுள்ள இவரின் உடல் புதைக்கப்பட்ட இடம் வளாகத்தை உள்ளடக்கி உயர்நிலைப் பள்ளியாக திருமலை கோயில் நிர்வாகம் பயன்படுத்தி வருகிறது. ஆயினும் வேங்கமாம்பாளின் சமாதியை யாவரும் வணங்கும் வண்ணம் அடியார்கள் எப்போதும் அனுமதிக்கப்பட்டு வருகின்றனர். திருமலையை வணங்க வரும் அடியார்களுக்கு தினமும் அன்னதானம் இடும் மூன்று பெரிய வளாகங்களுக்கு மாத்ரு ஸ்ரீ தரிகொண்ட வேங்கமாம்பா என்று இவரின் பெயரை வைத்திருக்கிறார்கள். தரிகொண்ட வேங்கமாம்பாவின் பெயரும் உருவமும் பொறித்த அஞ்சல் தலை அரசால் வெளியிடப்பட்டது.
இவர் முதல்முறை திருமலை வந்தவுடன் இயற்றிய நூல்கள்
தரிகொண்ட நரசிம்ம சதகம் நரசிம்ம விலாச கதா சிவ நாடகம் பாலக்கிருஷ்ண நாடகம் யக்ஷ கானம் ராஜயோகம்ருத சாரம் த்விபத காவியம்
தும்புரு குகையிலிருந்து மீண்டும் வந்தவுடன் இயற்றிய நூல்கள்
விஷ்ணு பாரிஜாதம் செஞ்சு நாடகம் ருக்மிணி நாடகம் ஜலக்கீரட விலாசம் முக்திகாந்தி விலாசம் கோபி நாடகம் ராம பரிநயம் ஸ்ரீ பாகவதம் ஸ்ரீ கிருஷ்ண மஞ்சரி தத்வ கீர்த்தனலு வசிஷ்ட ராமாயணம் ஸ்ரீ வேங்கடாசல மகாத்மியம் அஷ்டாங்க் யோகசாரம்
இறைவனின் கருணையைக் கொண்டு இதுபோல் இயம்புவது யாதென்றால் நல்விதமாய் கடன் எனப்படும் துன்பம் மட்டுமல்ல ஒரு மனிதன் சந்திக்கின்ற நுகர்கின்ற எந்தத் துன்பங்களாக இருந்தாலும் அந்தத் துன்பத்திற்கு விதையை அவன்தான் என்றோ போட்டிருக்கிறான். எவன் ஒருவன் அழுது கொண்டே வாழ்கிறானோ எத்தனையோ மனிதர்களை அவன் அழ வைத்திருக்கிறான் என்பது பொருள். எவனொருவன் நன்றாக மகிழ்ச்சியோடு கூடுமானவரை வாழ்கிறானோ பலரையும் அவன் மகிழ்ச்சியோடு வாழ வைத்திருக்கிறான் என்று பொருள். எனவே இதில் கடன் எனப்படும் துன்பத்தை எடுத்துக் கொண்டால் இதுபோல் ஏனைய துன்பங்களைப் போலதான். தொடர்ந்து செய்து வரும் பிரார்த்தனையாலும் தர்மத்தினாலும் இவைகள் குறையலாம். அதோடு மட்டுமல்ல வம்சாவளி முன்னோர்களின் தோஷங்களும் சாபங்களும் அதிகமாக இருக்கின்ற மனிதனுக்கு கடன் சுமையும் அதிகமாக வாய்ப்பு இருக்கிறது.
யாங்கள் கூற வருவது மிகவும் நேர்மையாக ஒரு மனிதன் வாழ்ந்து சிந்தனையை தெளிவாக வைத்து திட்டமிட்டு வாழ்ந்து அதனையும் தாண்டி கடன் சுமை ஏற்பட்டால் அல்லது ஒவ்வொரு மனிதனும் முட்டாள்தனமாக செயல்பட்டு கடனை அதிகமாக ஏற்றிக் கொண்டால் அதை அவன் சுயமாக சிந்தித்து குறைத்துக் கொள்ள முயற்சி எடுப்பதுதான் நல்விதமான வழி முறையாகும். இதுபோல் நல்விதமாய் பைரவர் அல்லது காலபைரவர் திருவடியை அன்றாடம் வணங்குவதும் நல்விதமாய் கலப்பில்லா பசுவின் பால் கொண்டு பைரவருக்கு அபிஷேகம் செய்வதும் அதுபோல் தூய இளநீர் கலப்பில்லா சந்தனம் கொண்டு அபிஷேகம் செய்வதும் இவைகளால் அபிஷேகம் செய்ய முடியாத மனிதர்கள் நல்ல நறுமணமிக்க மலர் மாலை சாற்றி பைரவரை வழிபாடு செய்வதும் இதுபோல் செய்ய இயலாத மனிதர்கள் ஆறு முக நெய் தீபத்தை ஆறு தீபங்களுக்குக் குறையாமல் ஏற்றி பைரவர் திருவடியை வணங்குவதும் இவைகளை செய்ய இயலாதவர்கள் இல்லத்தில் அமைதியாக அமர்ந்து பைரவருக்குரிய மந்திரங்களை உருவேற்றுவதும், இவைகளோடு நவக்ரக வழிபாட்டை செய்து வருவதாலும் நல்விதமாய் படிப்படியாய் கடன் சுமை குறைவதற்கு வாய்ப்பு இருக்கிறது. இவைகளை ஒரு குறிப்புக்காகக் கூறினோம்.
ஒருவன் வினவலாம் விநாயகரை வணங்கினால் கடன் சுமை குறையாதா? சிவபெருமானை வணங்கினால் கடன் சுமை குறையாதா? அம்பாளை வணங்கினால் கடன் சுமை குறையாதா? என்று தாராளமாக. தெய்வத்தின் எந்த வடிவத்தை வணங்கினாலும் பிரச்சினை தீரும் என்றாலும் விநாயகருக்குரிய வடிவம் என்று வரும் பொழுது இதுபோல் பைரவர் வழிபாட்டை குறிப்பாக யாங்கள் எடுத்து விளக்கியிருக்கிறோம். இதுபோல் மட்டுமல்லாது தில யாகத்தை முறைப்படி நன்றாக தெய்வ சமுத்திர கோட்டத்திலே சென்று செய்வதும் ஒரு முறை செய்தால் போதாது. குறைந்த பட்சம் வருடம் ஒரு முறையாவது செய்து கொண்டே இருப்பதும் கடன் சுமை குறைவதற்கு தக்கதொரு வாய்ப்பாக இருக்கும். எல்லாவற்றையும் விட பொது நல செயலுக்காக ஒருவன் கடன் பட்டால் இறைவன் தலையிட்டு அந்தக் கடனை நீக்க முன் வரலாம். சுயநலமாய் ஒருவன் கடன் படும்பொழுது அந்தக் கர்ம வினையை அவன் நுகர்ந்துதான் ஆகவேண்டும். இதோடு மட்டுமல்லாமல் வாய்ப்புள்ள அன்பர்கள் இன்னும் இன்னும் கடனை குறைக்க வேண்டுமென்றால் பசு போன்ற உயிரினங்களுக்கு உணவளிப்பதும் அதும் இயலாதவர்கள் சிறு சிறு உயிரினங்களுக்கு உணவளிப்பதுமாக இருக்கும் பட்சத்திலும் கடன் சுமை குறையும். சுக்ர வாரம் அதிகாலையிலே இல்லத்தை சுத்தி செய்து அதுபோல் மகாலட்சுமி வழிபாட்டை தொடர்ந்து செய்வதாலும் குபேர வழிபாட்டை செய்வதாலும் நவகிரக வழிபாட்டை செய்வதாலும் குறிப்பாக சுக்ர வழிபாட்டை செய்வதாலும்கூட கடன் சுமை படிப்படியாகக் குறையும்.
இறைவனின் கருணையைக் கொண்டு இயம்புவது யாதென்றால் இதுபோல் நலம் எண்ணி நலம் உரைத்து நலம் செய்ய நலமே நடக்கும் என்று காலகாலம் எமை நாடும் மாந்தர்களுக்கு யாம் இயம்பிக்ல கொண்டே இருக்கிறோம். ஆயினும் கூட நலம் எண்ணுவதும் நலம் உரைப்பதும் நலம் செய்வதும் மாந்தர்களிடையே குறைந்து கொண்டேதான் வருகிறது.
இதுபோல் தன்முனைப்பும் மன குழப்பமும் இதோடு மற்றவர்களோடு தம்மை ஒப்பிட்டு பார்த்து வாழக் கூடிய வாழ்வு நிலையும் அகங்காரமும் எப்பொழுதுமே மனிதனிடம் குடிகொண்டு இருந்தால் அவனால் யாங்கள் கூறுகின்ற நல்ல கருத்தையெல்லாம் ஏற்று செயல்படுத்த இயலாது. விதி அங்ஙனம் இருந்தாலும் சிறிதளவாவது இறைவனை எண்ணி மதியை பயன்படுத்தி தேவையற்ற எதிர்மறை குணங்களையெல்லாம் விட்டுவிட்டு கூடுமானவரை மௌனத்தையும் மற்ற மனிதர்களால் மன உளைச்சல்கள் ஏற்படும் பொழுதெல்லாம் பொறுமையை கடைபிடித்து பொறுமையோடு வாழ்ந்து எவ்விதமான விவாதங்களும் செய்யாமல் தம் தம் கடமைகளை செய்து கொண்டே இருந்தாலே இறை வழி என்பது மிகத் தெளிவாக புலப்படும்.
இதுபோல் யாம் மென்மேலும் நல் உபதேசங்களை கூறும் பொழுதெல்லாம் இவைகள் நல்ல விஷயங்கள்தான். ஆனால் நடைமுறையில் ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லையே? என்று பல மனிதர்கள் எண்ணுகிறார்கள். நடைமுறையில் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடிய மிக மிக எளிதான அனைவராலுமே பின்பற்றக்கூடிய விஷயம் என்றால் பெரும்பாலும் அதில் தவறும் பாவமும்தான் இருக்கும். புண்ணியமும் தர்மமும் சத்தியமும் பலகீனமான மனிதர்களால் அத்தனை எளிதாக பின்பற்ற முடியாது. அதிக மனோதிடம் இருக்கும் மனிதனால்தான் அதிக அளவு பாவங்களற்ற பிறவிகளால்தான் அவற்றை கடைபிடிக்க இயலும் என்பதை புரிந்து கொண்டு ஒரு மனிதன் தன்னைத்தானே எடை போட்டு பார்த்து தன்னால் சரியான வழியை நோக்கி போக முடியவில்லை என்றால் சரியான விஷயம் என்று தெரிந்தும் பின்பற்ற முடியவில்லை என்றால் அத்தனை பலகீனமாக இருக்கிறோம் என்பதை புரிந்து கொண்டு மெல்ல மெல்ல தன்னை மாற்றிக் கொள்ள முயல வேண்டும். எனவே இதுபோல் கருத்தை மனதிலே வைத்துக்கொண்டால் வாழ்க்கை நன்றாக இருக்கும்.
கேரளாவில் நெய்யாற்றின் கரையில் கேரளக் கட்டுமான முறையில் கட்டப்பட்டிருக்கும் இந்தக் கோவிலில் சதுர வடிவக் கருவறையில் பஞ்சலோகத்தால் செய்யப் பெற்ற சடைமுடியுடன் சிறுவன் வடிவில் இறைவன் காட்சியளிக்கிறார். மேற்கு நோக்கிப் பார்த்தபடி நின்ற கோலத்தில் இருக்கும் இறைவன் தன்னுடைய இரு கரங்களிலும் வெண்ணெய்யை வைத்துக் கொண்டு இருக்கிறார். பால கிருஷ்ணனாக கையில் வெண்ணெய்யுடன் இருப்பதால் இந்த கிருஷ்ணர் நவநீதகிருஷ்ணன் என்று அழைக்கப்படுகிறார். கோவிலின் வளாகத்தில் கணபதி தர்மசாஸ்தா மற்றும் நாகராஜா ஆகியோருக்கும் தனிச் சன்னிதிகள் அமைக்கப் பட்டிருக்கின்றன. கோயில் கிபி 1750 – கிபி 1755 க்கு இடையில் அப்போதைய சுதேச நாடான திருவிதாங்கூரின் மன்னரான அனிஷம் திருநாள் மார்த்தாண்ட வர்மரால் கட்டபட்டது.
இளவரசர் அனுசம் திருநாள் மார்த்தாண்ட வர்மா என்பவர் திருவாங்கூர் சமஸ்தானத்தின் மன்னராகப் பதவியேற்க இருந்தார். அவர் மன்னராவதை விரும்பாத சிலரும் தாங்கள்தான் மன்னர் பதவிக்கு வர வேண்டும் என்று விரும்பிய சிலரும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து மார்த்தாண்ட வர்மாவைக் கொல்வதற்குப் பல்வேறு சூழ்ச்சிகளைச் செய்து வந்தனர். எதிரிகளின் அந்த சூழ்ச்சிகளில் சிக்கிக் கொள்ளாமல் தப்பித்துக் கொண்டிருந்த இளவரசர் ஒரு நாள் அவர்களிடம் சிக்கிக் கொள்ள நேரிட்டது. பகைவர்களிடம் இருந்து தன் உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதற்காக இளவரசர் மார்த்தாண்ட வர்மா அங்கிருந்து தப்பியோடினார். அவரைக் கொல்வதற்கு முயன்றவர்களும் அவரைப் பின் தொடர்ந்து சென்றனர். உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள ஓடிய இளவரசர் நெய்யாற்றின் கரையை வந்தடைந்தார். அங்கிருந்து அவருக்குத் தப்பிச் செல்ல வேறு வழி தெரியவில்லை. உடனே அவர் தான் மறைந்து கொள்வதற்கு நல்லதொரு இடத்தைத் தேடினார். அப்போது அங்கு புல்லாங்குழலுடன் வந்த ஒரு சிறுவன் அங்கிருந்த பலா மரப்பொந்து ஒன்றைக் காட்டி அதனுள் சென்று மறைந்து கொள்ளும்படிச் சொன்னான். பயத்துடன் இருந்த இளவரசரும் அந்தச் சிறுவன் சொன்ன பலாமரப் பொந்திற்குள் சென்று மறைந்து உயிர் தப்பினார். சிறிது காலம் பகைவர்களுக்குத் தெரியாமல் மறைந்து வாழ்ந்த இளவரசர் பின்னாளில் பகைவர்களை வென்று மன்னராகப் பதவியேற்றுக் கொண்டார். இந்நிலையில் ஒருநாள் அவர் கனவில் தோன்றிய கிருஷ்ணர் தானே நெய்யாற்றின் கரையில் சிறுவனாக வந்து பலா மரப்பொந்தில் மறைந்து கொள்ளச் செய்து காப்பாற்றியதாகவும் தனக்கு அங்கே கோவில் ஒன்றைக் கட்டி வழிபடும்படியும் சொல்லி மறைந்தார். மன்னரும் தன் உயிரைக் காப்பாற்றிய கிருஷ்ணனுக்கு, தான் கண்ட சிறுவன் வடிவிலேயேச் சிலை அமைத்து நெய்யாற்றின் கரையில் கிருஷ்ணருக்கு ஒரு கோவிலைக் கட்டினார்.
கோவிலின் ஒரு பகுதியில் மன்னர் மார்த்தாண்ட வர்மா மறைந்திருந்ததாகச் சொல்லப்படும் பலா மரம் வேலியிட்டுப் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகிறது. இந்த மரத்தை அங்கிருப்பவர்கள் மலையாள மொழியில் அம்மாச்சி பிலாவு (தாய் மரம்) என்று அழைக்கின்றனர். இந்த ஆலயத்தில் சித்திரை விசு கிருஷ்ண ஜெயந்தி ஓணம் பண்டிகை நவராத்திரி மற்றும் சபரிமலை ஐயப்பன் கோவிலுக்கான மண்டல பூஜை நாட்களிலும் சிறப்பு வழிபாடுகள் செய்யப்படுகின்றன. மலையாள நாட் காட்டியின்படி மீனம் (பங்குனி) மாதம் பத்து நாட்கள் நடைபெறும் ஆண்டுத் திருவிழா இங்கு மிகச் சிறப்பாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. இவ்விழாவின்போது ரோகிணி நட்சத்திரம் வரும் நாளில் நெய்யாற்றில் இறைவனுக்கு ஆறாட்டு விழா நடத்தப்படுகிறது. கோவிலின் பூஜைகள் நிறைவடைந்தவுடன் கிருஷ்ணரின் கைகளில் சிறு சிறு வெண்ணெய் உருண்டைகளை வைத்து வழிபட்டுப் பக்தர்களுக்குத் தருகின்றனர். இந்த வெண்ணெய் உருண்டைகள் பல்வேறு நோய்களுக்கு அருமையான மருந்தாக உள்ளது. கோவிலின் வடக்குத் திசையின் கீழ்ப் பகுதியில் நெய்யாறு ஓடுகிறது.
இக்கோவிலில் நிறுவுவதற்காக முதலில் மரத்தால் ஆன சிலை ஒன்றுதான் செய்யப் பட்டிருக்கிறது. அந்தச் சிலையை கோவிலில் பிரதிஷ்டை செய்வதற்காக நெய்யாற்றின் வழியாக ஒரு படகு மூலம் கொண்டு வரப்பட்டது. அப்போது அந்தப் படகு ஆற்றுக்குள் ஓரிடத்தில் நகராமல் நின்று விட்டது. அங்கிருந்தவர்கள் எவ்வளவோ முயற்சி செய்தும் படகை சிறிது கூட நகர்த்த முடியாமல் போனது. குறிப்பிட்ட நாளில் கோவிலில் இறைவன் சிலையை நிறுவ விரும்பிய மன்னர் தற்போது ஆலயத்தில் இருக்கும் பஞ்சலோகத்தாலான கிருஷ்ணர் சிலையை உருவாக்கி அதை பிரதிஷ்டை செய்தார்.
அகத்திய முனிவர் மலை உச்சியில் ஆசிரமம் அமைத்துத் தங்கியிருந்தார். அகத்தியக் கூடம் என்றழைக்கப்படும் அந்த இடத்தில் அகத்திய முனிவர் பல வேள்விகளைச் செய்து கொண்டிருந்தார். அவருடைய வேள்விக்காகக் கொண்டு வரப்பெற்ற நெய் அங்கிருந்த பெரிய பானைகளில் நிரப்பி வைக்கப்பட்டிருந்தது. நாளடைவில் அந்தப் பானைகளில் இருந்த நெய் நிரம்பி வழிந்து பெருக்கெடுத்து ஆறாக ஓடியது. நெய்யே ஆறாக ஓடியதால் இந்த ஆற்றுக்கு நெய்யாறு என்று பெயர் ஏற்பட்டது. பிற்காலத்தில் அப்பகுதியில் ஏற்பட்டக் கடுமையான பஞ்சத்தால் பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் இறைவன் கிருஷ்ணரை வேண்ட அவர் அகத்தியக் கூடத்தில் இருந்து வெளியேறி ஓடிக் கொண்டிருந்த நெய் ஆற்றினைத் தெளிந்த நீராக மாற்றி ஓடச் செய்தார்.
இறைவனுக்கு ஆயுதங்கள் இருப்பது என்பது மனிதர்களுக்காக கூறப்பட்ட விஷயங்கள். உண்மையில் இதனை தத்துவமாகத்தான் பார்க்க வேண்டும். மனிதன் ஆயுதம் எடுப்பதையே நாங்கள் அநாகரீகம் என்று கூறும் பொழுது இறைவன் ஆயுதம் எடுப்பதையா நாங்கள் ஆதரிப்போம்? அல்லது இறை அதை ஒத்துக்கொள்ளுமா? எனவே உண்மையான ஆயுதம் மனிதனுக்கு அவனின் மனோபலம்தான். இறைவனை பொறுத்தவரை நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் சக்தி. எதை எண்ணினாலும் அதை செய்து முடிக்கும் ஆற்றல் இறைவனுக்கு இருக்கும் பொழுது ஒரு ஆயுதத்தின் துணை கொண்டுதான் வெற்றியை தேட வேண்டும் என்ற நிர்பந்தம் அங்கே இல்லை.
சித்தம் நிலைத்து பேதங்கள் அற்ற தன்மையிலே அங்கு ஆணும் இல்லை பெண்ணும் இல்லை என்பதை புரிந்து கொள். இருந்தாலும் ஒரு குறியீட்டிற்காக நீ கேட்பதால் பெண் சித்தர்கள் எக்காலத்திலும் உண்டு. ஆண் வடிவத்தில் இருக்கின்ற பலரும் பெண் சித்தராகக் கூட இருப்பார்கள். சில காரணங்களுக்காக ஆணின் தோற்றத்தை எடுத்து அலைந்து கொண்டிருப்பார்கள்.
கிருஷ்ணரின் வளர்ப்புத் தாயான யசோதா தேவி பால கோபால கிருஷ்ணரின் சிலையை வைத்திருந்தார். இந்த சிலையை கிருஷ்ணர் கன்வ முனிவரிடம் ஒப்படைத்தார். பால கோபால கிருஷ்ணருக்கு கன்வ முனிவர் கேரள மாநிலம் காசர்கோட்டில் கோவில் எழுப்பினார்.
