Year: 2022

அகத்திய மாமுனிவரின் பொது வாக்கு:

இறைவன் அருளாலே நல்ல கருத்துக்களையும் நல்ல ஞானத்தையும் மனிதன் அன்றாடம் சிந்தித்துக் கொண்டும் கேட்டுக் கொண்டும் இருக்க இருக்கத்தான் அதிலிருந்து அவன் விலகாமல் இருப்பதற்குண்டான மனோதிடம் உருவாகும். எனவே ஒரு மனிதன் மெளனமாக இருப்பதும் மெளனத்தைக் கலைத்துப் பேச முற்பட்டால் எப்பொழுதுமே நல்ல சாத்வீகமான நல்லதொரு சத் விஷயமாகப் பேசுவதும் இறை சார்ந்த விஷயமாகப் பேசுவதும் இருப்பதே ஏற்புடையதாக இருக்கும். முழுக்க முழுக்க ஆன்மீகத்தை வாழ்க்கையாகக் கொண்டு அதை நோக்கியே செல்வேன் என்று உறுதி எடுத்துக் கொண்ட மனிதர்களெல்லாம் மிக மிக மிக கவனமாக இருக்க வேண்டும். ஏனென்றால் எல்லா பணிகளையும் பார்த்துக் கொண்டு பகுதி பகுதியாக கால அவகாசம் ஒதுக்கி வித்தை (கல்வி) கற்கிறேன் என்கின்ற மாணவன் சற்றே குறைவாக மதிப்பெண் எடுத்தால் பாதகமில்லை. ஆனால் முழுநேரமும் வித்தை (கல்வி) கற்கத்தான் ஒதுக்கியிருக்கிறேன் என்று அப்படி ஒதுக்கி வித்தை கற்கின்ற மாணவர்கள் அதிக அளவு மதிப்பெண்ணை எடுக்கவேண்டும் அல்லவா?அதைதான் முழுநேர ஆன்மீகத்தை நோக்கி செல்கின்ற மனிதர்கள் கருத்தில் கொண்டிட வேண்டும். இல்லையென்றால் வெறும் உலகியல் பிரச்சனைகளிலிருந்து தப்பித்துக் கொள்ள ஒரு சாதனமாக்கத்தான் ஆன்மீகம் இருக்குமே தவிர உண்மையாகவே எந்த நோக்கத்திற்காக ஆன்மீகத்தை நோக்கி ஒரு மனிதன் செல்கிறானோ அந்த நோக்கம் கைவராமல் பல்வேறு பிறவிகளைத் தாண்டி செல்ல வேண்டியிருக்கும். அடுத்தடுத்த பிறவிகளில் இந்தப் பிறவியில் உழைத்த உழைப்பு கை கொடுக்கும் என்றாலும் மாயையில் சிக்கிவிட வாய்ப்பும் இருக்கிறது. இறைவனின் கருணையை சரியான பாத்திரமாக இருந்து மனிதன் பயன்படுத்திக் கொண்டிட வேண்டும்.

இறைவன் அருளாலே நாங்கள் (சித்தர்கள்) அடிக்கடி கூறுவது போல நலம் எண்ணி நலம் உரைத்து நலம் செய்ய நலமே நடக்கும். இது உலகியலாக இருந்தாலும் ஆன்மீகமாக இருந்தாலும் பலிதமாகும். இறைவன் அருளாலே உள்ளத்தைப் பண்படுத்தி பண்படுத்தி உள்ளத்தை உறுதியாக்கி எண்ணத்திலே மேம்பாடு இன்னும் இன்னும் அதிகரித்து வாழுங்கால் எதுவும் நன்மையே நலம் தரும் செய்கையே. மன அழுத்தம் என்பது அதனைத் தாண்டி இந்த உலகில் பிற உயிர்களால் ஏற்படக்கூடிய அழுத்தம் தாக்கம் என்பது மிக இயல்பாக கடந்து போவதற்கு மனதை சரியான பக்குவநிலையில் வைத்திருந்தால் போதும். என்றுமே உலகையோ உலக இயல்பையோ மாற்றுவதும் திருத்துவதும் என்றும் கடினம். அங்கனம் இருக்கும் பட்சத்திலே ஒரு மனிதன் தன்னுடைய மனதைதான் பக்குவப்படுத்தி உறுதிபடுத்தி அனுசரித்து சாத்வீகமாக பார்க்க எதிர்கொள்ள பழக வேண்டும். நாங்கள் (சித்தர்கள்) அடிக்கடி கூறுவது போல கருவை கருப்பை சுமக்கட்டும். கருவிலே சுமக்க வேண்டிய குழவியை (குழந்தையை) இடுப்பில் சுமக்க முடியாது. தோளிலே சுமக்க முடியாது. அது போலதான் எதிர்காலமும். கடந்த காலம் சவம் போன்றது. சவத்தை தோளிலே சுமந்து கொண்டு திரிவது மனிதனுக்கு வேண்டுமானால் சுகமாக இருக்கலாம். மகான்கள் பார்வையில் அது தேவையற்றது. இக்கணம் இக்கணம் இக்கணம் நிகழ் நிகழ் நிகழ் அந்த நிகழ் நிகழ்காலம். அவற்றை சரியாகப் பயன்படுத்த வேண்டும். கடந்த கால கரையான்கள் செல்லட்டும். எதிர்கால நாகங்களும் வேண்டாம்.

அகத்திய மாமுனிவரின் பொது வாக்கு:

இறைவனின் கருணையாலே உலகியல் வாழ்வும் உலகியல் வாழ்வு சார்ந்த விஷயங்கள் மட்டுமே ஒரு மனிதனை மாயையில் ஆழ்த்துவதாக எண்ணி விடக்கூடாது. அது பொதுவான மாயை. ஆன்ம ஞானத்தில் வந்த பிறகும் கூட இது ஆன்மீகமோ? இது தான் மெய்யான இறை வழியோ? என்று எண்ண வைத்து மாயையில் ஆழ்த்துகின்ற விஷயங்களும் இருக்கின்றது. இன்னும் கூறப் போனால் கடுகளவு கூட ஆன்மீகம் பற்றி தெரியாத ஆன்மாக்கள் கூட தப்பித்து விடலாம். ஆனால் படிப்படியாக பிறவி கர்மா இறை நவக்கிரகம் ஞானம் அபர ஞானம் பர ஞானம் என்றெல்லாம் விவாதித்துக் கொண்டு சகல சாஸ்திரங்களையும் வேதங்களையும் எப்பொழுது ஒரு ஆத்மா கற்கத் துவங்குகிறதோ அப்பொழுதே குழப்பமும் தெளிவும் பிறகு மீ்ண்டும் குழப்பம் பிறகு புரிதலும் பிறகு புரியாத நிலையும் ஏற்பட்டு அதற்குள்ளே அந்த ஆன்மா மாயையில் சிக்குவதற்கு வாய்ப்புகள் ஏராளம். வேறு வகையில் கூறப் போனால் எல்லாவற்றையும் ஓதுதலும் ஓதியதை அசை போடுவதும் ஒருபுறமிருக்க பரிபூரண சரணாகதி அந்த பக்தி வழியில் செல்லும் பொழுதே சற்றே சுலபமாக மாயையை விடுவதற்கு இறைவன் அருளலாம் என்பதால்தான் பக்தி வழியையும் தர்ம வழியையும் நாங்கள் காட்டுகின்றோம்.

ஒரு மனிதன் யோகாசங்கள் செய்ய வேண்டாமா? வேண்டும். பிரணாயாமம் செய்ய வேண்டாமா? வேண்டும். உடல் பயிற்சி செய்ய வேண்டாமா? வேண்டும். ஒரு மனிதன் ஸ்தல யாத்திரை செய்ய வேண்டாமா? செய்ய வேண்டும். யாகம் செய்ய வேண்டாமா? செய்ய வேண்டும். தர்மங்கள் செய்ய வேண்டாமா? செய்ய வேண்டும். ஆனால் இவைகளை நிஷ்காம்யமாக (விருப்பு வெறுப்பின்றி) செய்ய ஒரு மனிதன் கற்றுக் கொள்வதே மாயையில் சிக்கிக் கொள்ளாமல் வாழ்வதற்குண்டான வழியாகும். எனவே ஒரு மனிதன் என்ன தான் ஆன்மீக வழியில் வருவதாக எண்ணினாலும் கூட தான் பிறரைப் போல் அல்ல. ஆன்மீகத்தில் இருக்கிறோம் என்று எண்ணும் பொழுதே ஒரு மாய சேற்றில் அவன் விழுந்து விடுகிறான். உண்மையான ஆன்மீகம் யாரையும் வெறுப்புடன் பார்க்காது. உண்மையான ஆன்மீகம் எல்லோரையும் அரவணைத்தே செல்லும். உண்மையான ஆன்மீகம் பிறரை தூஷகம் (நிந்தை) செய்தாலும் (பதிலுக்கு) பிறரை தூஷகம் செய்யத் தூண்டாது. எனவே கிட்டத்தட்ட பக்தர்கள் பார்வையில் இறை எப்படி இருந்தாலும் இறைவனின் பார்வையில் பக்தர்கள் எப்படி இருக்கிறார்கள்? என்பதே ஒரு உயர்ந்த சிந்தனையாகும். அந்த சிந்தனையை வளர்த்துக் கொண்டால் தான் மாயையில் சிக்கிடாமல் இருப்பதற்கு நல்லதொரு வழியை மனிதர்கள் உணரலாம்.

கேள்வி: தாங்கள் வகுத்துக் கொடுத்துள்ள சாஸ்திரங்களிலும் பூஜா முறைகளிலும் யாகங்களிலும் உள்ள இடைசெருகல்களை நீக்கி மூலத்தை தந்து அருள வேண்டும்:

இடையிலே ஏற்பட்டுள்ள கருத்துப் பிழைகளையெல்லாம் நீக்க வேண்டுமென்றால் அப்படி நீக்கினாலும் அவற்றை ஏற்கும் மனம் ஒரு மனிதனுக்கு வர வேண்டும் என்றால் அதற்கு பரிபூரண இறையருள் வேண்டுமப்பா. அத்தனை எளிதாக மனித மனம் ஏற்றுக் கொள்ளாது. உலகியல் சார்ந்த முன்னேற்றத்தைத் தராத சுகத்தைத் தராத நலத்தைத் தராத எந்த சாஸ்திரமும் எந்த மரபும் மனிதனால் அத்தனை எளிதாக பின்பற்றக்கூடிய நிலைக்கு வந்து விடவில்லை. அதனால்தான் இத்தனை இடைசெருகல்கள் காலகாலம் வந்திருக்கின்றது. உதாரணமாகக் கூறுவோம். சிலவற்றை மனிதன் அறிவு கொண்டு புரிந்து கொள்ள வேண்டும். முற்காலத்திலே நாணயங்கள் புழக்கத்தில் இல்லை. ஆனால் தற்போது மனிதர்களிடையே நாணயம் புழக்கத்தில் இருந்தது. அது போன்ற தருணங்களிலே ஒரு சிரார்த்தம் என்றால் திதி என்றால் அதை செய்கின்ற ஊழியனுக்கு தானியங்களையும் காய்கறிகளையும் தருவது மரபாக இருந்தது. காரணம் என்ன? அதைக் கொண்டு அவன் குடும்பம் பிழைக்க வேண்டும் என்று. ஆனால் இன்றும் அதைத் தான் தர வேண்டும் என்ற கட்டாயம் இல்லை. தேவையான தனத்தைத் தந்தால் அவனுக்கு என்ன வேண்டுமோ அவன் அதை வாங்கிக் கொள்வான். ஆனால் இன்னமும் அதை விடாப்பிடியாகப் பிடித்துக் கொண்டு நான் காய்கறிதான் வாங்கித் தருவேன் என்று இவன் கூற அவன் என்ன செய்கிறான்? காலையில் முதலில் ஒருவனுக்கு வாங்கிய அதே காய்கறியை வைத்துக் கொண்டே அனைவருக்கும் செய்து கொண்டிருக்கிறான். இந்தத் தவறுக்கு யார் காரணம்? யாருடைய மனநிலை காரணம்? எனவே சாஸ்திரங்களும் மரபுகளும் எதற்காக ஏற்படுத்தப்பட்டன? என்பதை புரிந்து கொண்டு கால சூழலுக்கு ஏற்ப சிலவற்றை தன்னுடைய சுயநலம் அல்லாமல் பொது நலம் கருதி மாற்றிக் கொள்வது தவறல்ல. ஆனால் சாஸ்த்திரங்களை மனிதன் சுயநலத்திற்காக மட்டுமே எப்பொழுதும் மாற்றுகிறான். பொது நலத்திற்காக மாற்றுவதில்லை.

தர்மம் செய் என்றால் மட்டும் இன்று வெள்ளிக்கிழமை. இப்பொழுதுதான் தனத்தை வாங்கி வந்திருக்கிறேன். நீ இரண்டு தினம் கழித்து வா. இப்பொழுதுதான் அந்தி சாய்ந்து இருக்கிறது. இப்பொழுதுதான் அந்தியிலே விளக்கேற்றி இருக்கிறேன். இப்பொழுது எதுவும் தரக்கூடாது. இன்று செவ்வாய் கிழமை. எதுவும் தரமாட்டேன். இன்று புதன்கிழமை. அதைத் தரமாட்டேன் என்று தருவதற்கு ஆயிரம் சட்ட திட்டங்களைக் கூறுகின்ற மனிதன் பெறுவதற்கு எந்த சட்ட திட்டமாவது போடுகிறானா?. வெள்ளிக்கிழமை எனக்கு தனம் வேண்டாம் என்று யாராவது கூறுகிறார்களா? வெள்ளிக்கிழமை தானே மகாலட்சுமிக்கு உகந்த தினம் என்று வழிபாடு செய்கிறான். எனவே தனக்கென்றால் ஒரு நியாயம். பிறருக்கென்றால் ஒரு நியாயம் என்பது மனிதனின் சுபாவமாகப் போய் விட்டது. இது போன்ற நிலையிலே ஜாதகத்தைப் பார்த்து பலன் சொல்லும் ஒருவனிடம் மனிதன் எப்படி கேட்கிறான்? என் ஜாதகம் நன்றாக இருக்கிறதா? நிறைய செல்வம் சேருமா? என்று தான் கேட்கிறான். நிறைய புண்ணியம் செய்தேனா? நிறைய தர்ம காரியங்களில் எனக்கு நாட்டம் வருமா? என்று யாரும் கேட்பதில்லை. அதுமட்டுமல்லாமல் ஜாதகம் சொல்கின்ற மனிதன் எப்படி சொல்கிறான்? நீ பிறருக்கு எந்த உதவியும் செய்து விடாதே. யாருக்காவது உதவி செய்தால் தேவையற்ற அபவாதம் தான் வரும். எனவே ஒதுங்கி இரு. அதுதான் உனக்கு நன்மையைத் தரும் என்றெல்லாம் போதிக்கின்ற நிலைமைக்கு இன்றைய தினம் அனைவருமே ஆளாகி விட்டார்கள். எனவே நல்லதை தர்மத்தை சத்தியத்தை விட்டுக் கொடுக்காமல் பொது நலத்தை பொது சேவையை விட்டுக் கொடுக்காமல் ஒருவன் சாஸ்திரத்தை அனுசரித்தும் சாதகமோ அல்லது பாதகமோ இல்லாமல் பொது நலம் கருதி அதில் மாற்றங்கள் ஏற்படுத்திக் கொள்ளலாம்.

கேள்வி: பழனியில் சாலையோரத்தில் ஒரு உயர்ந்த ஆன்மாவை தரிசித்தோம். அவரைப் பற்றி கூறுங்கள் ஐயனே?

இறைவன் அருளால் பிற்காலத்தில் இதுபோன்ற ஆத்மாக்களைப் பற்றி நாங்கள் விளக்கம் கூறுவோம். பொதுவாகவே வாழும் மகான்கள் என்று பலரை மனிதர்கள் நாடுகிறார்கள். அதை நாங்கள் குறையோ குற்றமோ கூறவில்லை. ஆனாலும் கூட நாங்கள் ஏற்கனவே உன்னொத்து ஒருவன் வினவிய வினாவிற்கு கூறியதையே இப்பொழுதும் கூறுகிறாம். அதாவது ஒருவன் இந்த ஜீவ அருள் ஓலையை(ஜீவநாடி) நம்பி நாடி இதன் கருத்துக்களை ஏற்கத் துவங்கும் பொழுது நாங்கள் இறைவனருளால் கூறுகின்ற கருத்தையெல்லாம் 100 க்கு 100 பின்பற்றி அதன் வழியாக நடக்க நடக்க மெய்யான ஞானிகளை இவன் தேட வேண்டாம். மெய்யான ஞானிகள் இவனைத் தேடி வருவார்கள். அதுதான் ஏற்புடையது. அங்கு ஞானி இருக்கிறார் இங்கு ஞானி இருக்கிறார் என்று தேடி சென்றால் அதனால் தேவையில்லாத குழப்பங்கள்தான் ஏற்படும். எத்தனைதான் மிகப்பெரிய ஞானியாக இருந்தாலும் கூட இந்த பூமியிலே பிறவி எடுத்துவிட்டால் சில விரும்பத்தகாத குணங்களும் அவரிடம் இருக்கலாம். அப்பொழுது என்னவாகும்? அந்த ஒரு பகுதியைப் பார்க்கின்ற மனிதன் தவறாகப் பார்ப்பான். நாங்கள் நல்லவற்றை எடுத்துக் கூறினால் சித்தர்களே இப்படியெல்லாம் உயர்வாகக் கூறுகிறார்களே? எங்கள் பார்வைக்கு அப்படி தௌன்றவில்லையே? என்று ஒருவன் கூறுவான். எனவேதான் சமகாலத்தில் வாழ்கின்ற ஞானிகள் குறித்து நாங்கள் எந்த விளக்கமும் தர விரும்புவதில்லை.

கேள்வி: திருப்பதியில் பெருமாள் ஓரிடத்திலும் அலர்மேல்மங்கை தாயார் வேறொரு இடத்திலும் இருப்பதன் காரணம் என்ன?

அப்படி புறத் தோற்றத்தில் தானப்பா இருக்கிறது. வேங்கடவனின் திருமார்பிலே அன்னை திரு (மகாலட்சுமி) எப்பொழுதுமே அருள்புரிந்து கொண்டு இருப்பதால் தான் அந்த ஸ்தலம் அமோகமாக இருக்கிறது.

கேள்வி: விருக்ஷங்களிலும் (மரங்களிலும்) ஆன்மா இருக்கிறது. புட்களிலும் ஆன்மா இருக்கிறது. நுண்ணிய கிருமிகளிலும் ஆன்மா இருக்கிறது. அனைத்து ஆன்மாக்களுமே மேன்மையடைந்து முக்தியடைய வேண்டும் என்று முன்னர் கூறியிருந்தீர்கள். இந்த அறையிலேயே கோடானு கோடி கிருமிகள் இருக்கக்கூடும். இந்த நுண்ணிய கிருமிகளாய் பிறப்பெடுக்க வேண்டுமென்றால் அது என்ன கர்ம வினை?

ஒரு சில பாவங்கள் என்பதல்ல. எத்தனையோ வகையான பாவங்களின் தொகுப்பு தான் நாங்கள் முன்னரே கூறியது போல் ஆன்மாவின் சட்டையாக (உடலாக) மாறுகிறது. ஒரு ஆன்மாவின் சட்டையைப் (உடலைப்) பொறுத்து அதன் பாவத்தைப் புரிந்து கொள்ளலாம். அதாவது ஒரு ஆன்மாவிற்கு பெரும்பாலும் மனித சட்டை (உடல்) கொடுக்கப்படுகிறதென்றால் பெரும்பாலும் புண்ணிய பலன் இருக்கிறது என்று பொருள். அதற்காக விலங்குகளாகப் பிறந்த அனைத்து ஆத்மாக்களும் முழுக்க முழுக்க பாவிகள் என்று நாங்கள்(சித்தர்கள்) கூறவில்லை.

அதிலும் விதி விலக்குகள் உண்டு. சில புண்ணிய ஆத்மாக்கள் கூட சில காரணங்களுக்காக விலங்குகளாக பிறவியெடுப்பதும் உண்டு. மிகப்பெரிய மகான்கள் கூட பசுக்களாக தாங்கள் பிறக்க வேண்டும் என்று வரம் கேட்டு தம் பால் முழுவதும் இறைவனுக்கு அபிஷேகம் செய்யப்பட வேண்டும் என்று வரம் கேட்டு வாங்கி வருவதும் உண்டு. அவற்றையெல்லாம் விலங்குகள் என்ற வரிசையில் சேர்க்கக்கூடாது. ஆனால் பொதுவாக விலங்குகள் என்று பார்க்கும் பொழுது அறியாமையிலே பிறவிகள் எடுக்கக்கூடிய உயிர்கள் அனைத்துமே கோடானு கோடி பாவங்களை நுகர்ந்து தீர்ப்பதற்காக இது போன்ற விலங்குகள் பிறவியைப் பெறுகின்றன. விலங்குகளுக்கு அதன் செயல்களுக்கு முழுக்க முழுக்க அதன் பாவங்களைக் கழிப்பதற்குண்டான நிலைதான் இருக்கிறது. புதிதாக புண்ணியத்தை சேர்த்துக் கொள்ள இயலாது. புதிதாக பாவத்தையும் சேர்த்துக் கொள்ள இயலாது. உதாரணமாக ஒரு நூறு பிறவி ஆடாகப் (ஆடு) பிறந்து அது தன் உயிரை மனிதனின் அசுரத்தனத்தால் தன்னைக் கொன்று உண்ணக்கூடிய மனிதனுக்கு தன் உடல் பயன்படவேண்டும் என்ற விதி பெற்று அந்த ஆடு பிறக்கும் பொழுது அதனுடைய கர்மாவானது அதன் கழுத்தில் இருக்கிறது. நாங்கள் (சித்தர்கள்) அடிக்கடி கூறுவது போல அதனை வெட்டுகின்ற கத்தியானது அதன் கர்மாவைக் குறைக்கிறது. ஆடு கத்திக் குறைக்கிறது.

எனவே இப்படி பிறவியெடுத்து பிறவியெடுத்து அதன் பாவங்கள் தீர்ந்த பிறகு அடுத்த தேகத்தை (உடலை) நோக்கி செல்கிறது. இப்படி மேலேறி மேலேறி ஒரு தினம் அல்லது ஏதாவது ஒரு பிறவியிலே அது மனிதனாக அல்லது மனித சட்டை (மனித உடல்) கொடுக்கப்பட்டு சற்றே சிந்தனையாற்றலும் கொடுக்கப்படுகிறது. ஆனால் எதற்காக கொடுக்கப்படுகிறது? இன்னும் மேலேறி செல்ல வேண்டும். மனிதனாக புனிதனாக மாமனிதனாக மகானாக ஞானியாக முனிவனாக சித்தனாக அல்லது தேவனாக கந்தர்வனாக. ஆனால் இந்த இடத்திற்கு வந்த பிறகு மனிதன் தன் செயலால் மீண்டும் கீழ் நோக்கியும் செல்கிறான் அல்லது மேல் நோக்கியும் செல்கிறான். கீழ் நோக்கி செல்லாதே என்று வழிகாட்டத்தான் எம் (அகத்திய மாமுனிவர்) போன்ற மகான்களை இறைவன் படைத்து அருளாணை இட்டிருக்கிறார்.

கேள்வி: மனதிற்கும் ஆன்மாவிற்கும் உள்ள வேறுபாடு என்ன? மனம்தான் ஆத்ம ஸ்வரூபமா? இதில் புத்தி என்பது எங்கே வருகிறது?

இதை வேறு விதமாகக் கூறலாம். ஒரு மின் சக்தியை எடுத்துக் கொண்டால் மின் சக்தி என்பது இதுதான் இங்குதான் இருக்கிறது என்று கூற இயலுமா? காற்றின் ஆற்றல் இங்குதான் இருக்கிறது என்று கூற இயலுமா? இயலாது. ஆத்மா என்பது நீக்கமற நிறைந்துள்ள ஒரு சக்தி என்று வைத்துக் கொள். அது அறியாமையிலே பாவ மாயையிலே சிக்கி இந்த உடலுக்குள் சிறைபட்டிருக்கிறது என்றால் கண்ணிலே மட்டும் இருக்கிறதா? கையிலே மட்டும் இருக்கிறதா? அல்லது வயிற்றிலே மட்டும் இருக்கிறதா? என்றால் இல்லை. அப்படி எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது. உடல் எனப்படும் ஒரு கூடு. அந்த கூடு இயங்குவதற்கு வேண்டிய ஆற்றலை ஆத்மாவிடமிருந்துதான் இந்தக் கூடு பெறுகிறது. இந்த ஆத்மாவானது தன்னை உணராமல் தன் உடலை தான் என்று எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறது. அதாவது ஒரு மனிதன் தன் உடலின் மானத்தை மறைக்க ஆடை அணிகிறான். அந்த ஆடை கிழிந்து விட்டால் நான் கிழிந்து விட்டேன் என்று அந்த மனிதன் கூறமாட்டான். என் ஆடை கிழிந்து விட்டது என் ஆடை அழுக்காகி விட்டது. என் ஆடை பழுதடைந்து விட்டது என்று வேறு ஆடை மாற்றிக் கொள்வான். மனிதன் தன் உடலுக்கு ஆடை போடுகிறான். ஆன்மாவிற்கு போடப்பட்ட ஆடைதான் இந்த உடல்.

விதவிதமான ஆடைகள் சிங்கம் புலி ஆடு மாடு என்று விதவிதமான ஆடைகளை ஆத்மாவிற்கு போட்டு இறைவன் அனுப்புகிறான். இந்த உடல் வேறு. இ்ந்த உடலுக்குள் இருக்கின்ற ஆத்மா வேறு என்பதை புரிந்து கொள்வதற்கு ஒரு மனிதன் பல நூறு பல கோடி பிறவிகளை எடுக்க வேண்டும். நிறைய புண்ணியங்களை பிராத்தனைகளை செய்ய வேண்டும். அப்படி செய்யும் பொழுதுதான் நீ கூறிய ஆத்மா என்பது என்ன? என்பது உன் உள்ளத்திற்கு தெரிய வரும். மனம் என்றால் என்ன? மனம் என்பது தனியான ஒரு பொருள் அல்ல. இருதயம் என்பது இயங்குகின்ற ஒரு தன்மை. அதை குறிப்பாக இருதயம் (இதயம்) இருக்கிறதா? என்று மனிதர்கள் கேட்கிறார்கள். ஆனால் இங்கே உள்ளே இயங்குகின்ற இருதயத்திற்கும் இதயம் இருக்கிறதா? என்று மனிதன் கேட்பதற்கும் வேறுபாடு உண்டு. இரண்டும் ஒரு பொருள் அல்ல. உனக்கு நல்ல மனம் இருக்கிறதா? என்பதைத்தான் மனிதன் இதயம் இருக்கிறதா? என்று கேட்கிறான். தொடர்ந்த எண்ண ஓட்டங்களின் தொகுப்புதான் மனம். அந்த மனம் எங்கே விழிப்புநிலை பெறுகிறதொ அப்பொழுது நீ ஆத்மாவை உணரலாம்.