Author: Saravanan Thirumoolar

திருசேய்ஞலூரில் வாழ்ந்து வந்த அந்தணன் யஜ்ஞதத்தன். அவன் மனைவி பத்திரை. இவர்களது மகன் விசாரசருமர். இவர் பிறக்கும் போதே முன் ஜென்ம புண்ய பலனாக நல்லறிவுடன் பிறந்தான். யாரிடமும் வேதம் பயிலாமல் தானே உணரும் அறிவைப் பெற்றிருந்தான். ஏழு வயதில் அவருக்கு உபநயனம் செய்தனர். எந்த ஆசிரியரிடமும் கற்காமல் தானே அனைத்தையும் உணர்ந்து வேதாகம சொற்படி வாழ்ந்து வந்தான். தம்மை வழி நடத்த உரியவர் சிவபெருமான் ஒருவரே என தீர்மானமாக நம்பியிருந்தான். ஊரில் உள்ளவர்களின் பசுவே மேய்க்கும் தொழிலை செய்து வந்த ஒரு அந்தண சிறுவன் பசுவை அடிப்பதைக் கண்டான் விசாரசருமர். உடனே பசு மேய்க்கும் வேலையை தானே செய்ய ஆரம்பித்தான். கோமாதாவின் அருமை பெருமைகளை உணர்ந்ததால் அத்தொழிலைச் சிறப்பாகச் செய்தான். சரியான முறையில் அவற்றை அன்புடன் பராமரித்தான். அதனால் அவை முன்பை விட அதிகளவில் பால் கொடுத்தது. மாடு மேய்க்கும் இடத்தில் உள்ள ஆற்றங்கரையின் அருகில் மணல் மேட்டில் உள்ள அத்தி மரத்தின் கீழே மணலால் ஒரு சிவலிங்கம் செய்து கோயில் கோபுரம் மதில் போன்றவற்றை மணலாலே அமைத்து சிவபெருமானுக்கு பூஜை செய்து பாலபிசேகம் செய்து வழிபட்டு வந்தார்.

விசாரசருமரின் தினசரி இது போல் பூஜைகள் செய்துவர இதனைக் பார்த்தவர்கள் பசுவின் பாலை வீணாக்குவதாக ஊர் பெரியவர்களிடம் முறையிட்டார்கள். ஊர் பெரியோர் விசாரசருமனின் தந்தையிடம் முறையிட்டனர். விசாரசருமரின் தந்தை இனி மேல் இது போல் நடைபெறாதவாறு தான் பார்த்துக் கொள்வதாக உறுதி கூறினார். மறுநாள் அதிகாலை விசாரசருமர் ஆற்றங்கரைக்கு சென்று வழக்கம் போல் சிவலிங்கத்திறகு பூஜித்து பாலபிஷேகம் செய்துக் கொண்டிருந்தார். இதனைக் கண்ட அவரது தந்தை விசாரசருமரை திட்டிக் கொண்டே அவரது முதுகில் ஓங்கி அடி வைத்தார். தந்தை வந்ததையோ தன்னை திட்டியதையோ அடியின் வலியையோ உணராமல் சிவ பூஜையிலேயே விசாரசருமர் ஈடுபட்டிருந்தார் இதனால் மேலும் அதிக கோபமுற்ற அவரது தந்தை பால் குடங்களை காலால் உதைத்துத் தள்ளினார். சிவ பூஜை தடைபடுவதைக் கண்டு சுயநினைவு வந்த விசாரசருமர் சிவபூஜையை தடுத்தது தன்னுடைய தந்தை என்பதையும் பார்க்காமல் அருகில் இருந்த ஒரு கொம்பை எடுத்தார். அது மழுவாக மாறியது. உடன் தந்தையாரின் காலை வெட்டினார். உடனே தம்பதி சமேதராய் சிவபெருமான் அங்கு காட்சிக் கொடுத்தார். என்னுடைய தொண்டர்கள் அனைவருக்கும் இன்று முதல் நீ தலைவன் ஆவாய் என்று எனக்கு செய்யப்படும் நிவேதனம் அனைத்தும் உனக்கே உரியதாகும் என்று சொல்லி தனது ஜடாமுடியில் இருந்த கொன்றை மலர் மாலையை விசாரசருமருக்கு சூட்டி அவருக்கு சண்டேச பதவியை அளித்தார். விசாரசருமருக்கு சண்டேச பதவியை அனுகிரகித்து வழங்கியதால் சிவபெருமானுக்கு சண்டேச அனுக்கிரக மூர்த்தி என்றப் பெயர் ஏற்பட்டது. கும்பகோணம் சேய்ஞலூர் அருகிலுள்ள ஊர் திருவாய்ப்பாடியில் என்ற பெயரில் அருள்பாலிக்கிறார்.

இரண்ய கசிபு என்னும் அசுரன் சிவபெருமானிடம் அளவில்லா பக்தி கொண்டவன். அவன் ஒரு முறை அசுர குருவான சுக்ராச்சாரியாரின் யோசனைப்படி சிவபெருமானை நோக்கித் தவமிருந்தான். தவத்தில் மெச்சிய சிவபெருமான் அவனுக்கு காட்சிக் கொடுத்து என்ன வரம் வேண்டுமென்று கேட்டார். அதற்கு அவன் ஐம்பூதங்களாலும் எந்த விதமான கருவிகளாலும் வானவர்கள் மனிதர்கள் பறவைகள் விலங்குகளாலும் இரவிலும் பகலிலும் வானத்திலும் நிலத்திலும் வீட்டின் உள்ளேயும் வெளியேயும் என மேற்சொன்ன எவற்றினாலும் நான் இறவாதிருக்க வேண்டும் என்று வரம் கேட்டான். அவனின் தவத்தின் பலனாக சிவனும் அப்படியே ஆகட்டும் என்று வரம் கொடுத்து அருளினார். இரண்ய கசிபு தான் பெற்ற வரத்தினால் மூவுலகினரையும் அச்சுறுத்தினான். தேவகன்னிகளை விசிறி வீசவும் இந்திரன் நான்முகன் போன்றோர் தினசரி வந்து தன்னை வணங்கிவிட்டு செல்ல வேண்டும் என்றும் தன்னைத் தவிர மற்றவர்களை வணங்கக் கூடாது என்றும் ஆணையிட்டான். திருமாலை வெற்றி கொள்ள அவரை மூன்று லோகத்திலும் தேடிக் கொண்டிருந்தான். திருமாலோ அவனை அழிக்கும் காலம் வரும்வரையில் தனது மாயையினால் தன்னை மறைந்து நின்றார். அவனுக்கு பயந்து அனைவரும் இரண்யாய நமஹ என்று கூறினர்கள்.

இரண்ய கசிபுவின் மகன் பிரகலாதன் மட்டும் ஸ்ரீ நாராயணாய நமஹ என்றான். இதனால் ஆத்திரமடைந்த இரண்யன் பிரகலாதனுக்கு பலவித தொல்லைகளையும் கொலை முயற்சியும் செய்தான். அனைத்திலுமே நாராயணன் பிரகலாதனை காத்தருளினார். பிரகலாதன் சதாசர்வ காலமும் நாராயணனை பூஜிப்பதால் ஆத்திரம் அடைந்த இரண்யன் ஒருநாள் எங்கே இருக்கிறான் உன் நாராயணன்? என்றுக் கேட்டார். இதோ தூணில் இருக்கிறார். துரும்பிலும் இருக்கிறார் என்றான். இதோ இந்தத் தூணில் இருக்கிறாரா உன் நாராயணன் என்றபடியே தூணைப் பிளந்தான். பிளந்த தூணின் உள்ளிருந்து திருமால் நரசிம்ம அவதாரமெடுத்து தோன்றினார். பகலும் இல்லாமல் இரவும் இல்லாமல் சூரியன் மறையும் அந்தி நேரத்தில் மனிதனும் இல்லாமல் மிருகமும் அல்ல நரசிம்மமாகத் தோன்றி இரண்யனைக் கொன்றார். மேலும் நாராயண அவதாரமெடுத்த திருமால் அந்த நரசிம்ம ஆக்ரோசத்திலேயே இருந்தபடியால் இதனைக் கண்ட அனைவரும் பயந்தனர். அனைவரும் சிவனை பிரார்த்தனை செய்ய சிவபெருமான் இரு தலை இரு சிறகுகள் கூர்மையான நகம் எட்டுக் கால்கள் நீண்டவாலுடன் பேரிரைச்சலை உண்டு பண்ணியபடி சரப அவதாரம் எடுத்து நரசிம்மரை அணுகினார். இடிமுழக்கம் போல் கத்தியபடி நரசிம்மரின் மார்பின் மீது அமர்ந்தார். சிவனின் அருள் பட்டதும் நரசிம்மரிடம் இருந்த ஆக்ரோசம் தணிந்து சாந்தமடைந்தார். சிவபெருமானை வணங்கிய திருமால் வைகுண்டம் அடைந்தார். இரண்யகசிபுவைக் கொன்ற நரசிம்மரின் ஆக்ரோசத்தை அழிக்க சிவபெருமான் கொண்ட காலமே சிம்ஹக்ன மூர்த்தியாகும். இவருக்கு நடுக்கந்தீர்த்த பெருமான் சிம்மக்ன மூர்த்தி சிம்ஹாரி நரசிம்ம சம்ஹாரர் சரபேஸ்வரர் சரபர் என பல பெயர்கள் உள்ளது.

சரபேஸ்வர வடிவத்தின் திருமேனி பொன்னிறமுடைய பறவையை போன்றது. இதன் கைகள் இரண்டும் மேல் நோக்கி இருக்கின்றன. சிவந்த இரு கண்கள் உண்டு. எட்டு கால்கள் உண்டு. விலங்கின் வாலைப் போன்ற வாலுடன் மனிதரைப் போன்ற உடலையும் சிம்மத்தின் தலையையும் மகுடத்தையும் பக்கத் தந்தங்களையும் உடையதாகவும் தன் இரு கால்களால் நரசிம்மரை தூக்கிக் கொண்டிருக்கும் நிலையிலும் திரு உருவம் உள்ளது. இந்த வடிவத்தை ஆகாச பைரவர் என்று உத்தர காமியாகமம் கூறுகிறது. சரபேஸ்வரருக்கு சூரியன் சந்திரன் ஆகிய மூன்றும் முக்கண்களாய் உள்ளன. காளியும் துர்க்கையும் சரபேஸ்வரரின் இறக்கைகள் ஆகும். இவரின் இதயத்தில் பைரவரும் வயிற்றில் வடவாக்னியும் தலையில் கங்கையும் வீற்றிருக்க தொண்டையில் நரசிம்மர் இருப்பார் என்று பிரம்மாண்ட புராணம் கூறுகிறது. இவர் பெருமைகளை விளக்கும் நூல்கள் பலவும் தெலுங்கு மொழியில் எழுதப்பட்டுள்ளன.

முதலாம் குலோத்துங்களின் மகன் விக்ரமசோழனின் காலத்தில்தான் (கிபி 1118 – 1135) முதன்முதலாக இவ்வடிவம் சிற்பமாக்கப்பட்டது என்று ஆய்வாளர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளனர். இரண்டாம் இராஜராஜன் கட்டிய ஸ்ரீ ஐராவதேஸ்வரர் கோவிலில் ராஜகம்பீர மண்டபத்தில் உள்ள சரபேஸ்வரரின் திருவடியில் கூப்பிய கரங்களுடன் நரசிம்மர் காட்சி தருகிறார். 3 ஆம் குலோத்தங்களின் காலத்தில் கட்டப்பட்ட திருபுவனம் கம்பஹரேஸ்வரர் கோவில் சரபேஸ்வருக்கு என தனியாக சன்னதி உண்டு. சென்னையில் உள்ள தேனுபுரீஸ்வரர் கோவிலிலும் சென்னை வைத்தியநாதர் கோவிலிலும் சரபேஸ்வரின் திருவுருவங்கள் உண்டு. பெரியபாளையத்தில் உள்ள சிவாலயத்திலும் கோயம்பேடு குறுங்காலீஸ்வரர் ஆலயம் முன் மண்டபத் தூண்களிலும் சரபேஸ்வரரின் திரு உருவங்கள் அழகுடன் காணப்படுகின்றன. காரைக்குடி சிவன் கோவிலில் திருவாசியுடன் கூடிய சரபேஸ்வரமூர்த்தியின் செப்புத் திருவுருவம் உள்ளது. சோழிங்கநல்லூர் பிரத்யங்கிராதேவி ஆலயத்தில் சரபேஸ்வரரின் அழகான ஓவியங்கள் வரையப்பட்டுள்ளன. சிதம்பரத்தில் இறைவன் எதிரேயும் வெள்ளீஸ்வரர் திருக்கோவிலிலும் சரபேஸ்வரரின் திருவுருவம் உள்ளது. இது தவிர பல சிவாலயங்களில் சரபேஸ்வரருக்கு தனி சிவாலய சந்ந்திகள் உள்ளது. காஞ்சிபுரம் அருகிலுள்ள தாமல் நகரில் லிங்க உருவத்தில் சரபேஸ்வரர் உள்ளார். வேறு எங்கும் இவ்வாறு லிங்க சரபேஸ்வர் இல்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. காஞ்சிபுரணம் இத்திருவும் பற்றி சிறப்பாக கூறுகிறது. திருமாளிகைத்தேவர் நம்பியாண்டார் நம்பி சிவப்பிரகாசர் ஆகியோர் இவரைப் பற்றி பாடல்கள் பாடியிருக்கிறார்கள். வியாசர் இந்த மூர்த்தியை பரிகாரம் இல்லாத துன்பத்திற்கும் பரிகாரம் இல்லாத நோய்களுக்கும் விஷ பயம் மற்றும் பூத பிரேத உபாதைகள் ஆகியவை நீங்க இவரை வணங்கலாம் என்று கூறுகிறார்.

தாருவன முனிவர்களின் தவத்தையும் முனிபத்தினிகளின் கற்பையும் சோதிக்க சிவபெருமான் எடுத்த உருவமே பிட்சாடன மூர்த்தியாகும். இவருக்கு பரிகொள் செல்வர் என்ற பெயரும் உள்ளது. தமிழ்நாட்டில் பல சிவத்தலங்களில் திருவுருவம் உள்ளது. அம்சுமத்பேதாகமம் காமிகாமகம் சில்பரத்தினம் முதலிய நூல்கள் இந்த உருவத்தைப் பற்றி கூறுகின்றன. இவர் நான்கு கைகளை உடையவர். முன் வலக்கையில் அருகம்புல்லை மானுக்கு கொடுத்தும் பின் வலது கையில் உடுக்கை ஏந்தியும் பின் இடக்கையில் பாம்பையும் திரிசூலத்தை ஏந்தியும் முன் வலக் கையில் கபாலத்துடன் இருப்பார். ஆடை இன்றி பாம்பை அரைஞானாக அணிந்து விளங்குவார். சூலத்தில் மயிலின் தோகை இருக்கும். மரத்தால் செய்யப்பட்ட பாதுகையை அணிந்திருப்பார். இவரது தலையில் சடை அல்லது சடாமகுடம் இருக்கும். நெற்றியில் முக்கண்ணுடன் நீலகண்டனாக இருப்பார். வலக்காலில் வீரக்கழல் அணிந்திருப்பார். பிரம்மனின் கபாலத்தை பிச்சா பாத்திரமாக கொண்டு உடுக்கை வைத்திருப்பார். வலது கையை காது வரை நீட்டி வலப்பக்கம் மானும் இடப்பக்கம் குறட்பூதத்தையும் வைத்திருப்பார்.

தில்லை காடுகளை சுற்றியிருந்த தருகா வனத்தில் வீடுகளமைத்து வாழ்ந்து கொண்டிருந்த அந்தணர்கள் சாஸ்திரங்கள் அனைத்தும் கற்றுத் தெளிந்த வித்தகர்களாக இருந்தார்கள். தாங்கள் செய்யும் யாகமும் யாகத்தில் சொல்லும் மந்திரங்கள் அனைத்தும் சர்வ வல்லமையுடன் பலிப்பதைக் கண்டு தெய்வங்களை விட மந்திரங்களே உயர்ந்தவை என்றும் இறைவனை மந்திரத்தாலேயே கட்டிவிடலாம் என்று செறுக்குடன் இருந்தார்கள். அவர்களது துணைவியர்களோ இறைவனை விட தங்களது கற்பே சிறப்புடையது என்ற எண்ணத்தில் வாழ்ந்து வந்த்தார்கள். அவர்களுக்கு நல்லறிவை புகட்ட எண்ணிய சிவபெருமான் திருமாலை அழைத்து பார்ப்பவர் மயங்கும் பெண்மை அழகுடன் விளங்கும் மோகினியின் அவதாரத்தை எடுக்க வைத்துத் தாமும் பார்த்தவரை வசீகரித்து விடும் ஆண்மை அழகுடன் விளங்கிய பிக்‌ஷாடனர் அவதாரம் எடுத்துக் கொண்டார். பிக்‌ஷாடனர் அவதாரத்தில் உடலில் துணியின்றி நிர்வாணமாகவும் வலது கையில் ஒரு பிச்சையோடும் எடுத்துக் கொண்டு மோகினி பின்தொடர்ந்து வர தருகா வனத்தை அடைந்தார்.

தருகா வனத்தில் வந்திறங்கிய பிக்‌ஷாடனர் அங்கு இருக்கும் ஆசிரமங்களை நோக்கிச் சென்று அனைத்து வீட்டின் கதவையும் தட்டி பிச்சை கேட்டார். பிச்சை போட வெளியே வந்த அந்தணர்களின் பத்தினிகள் பிக்‌ஷாடனரின் அபூர்வ அழகைக் கண்டு அவரின் மேல் அளவிடமுடியாத அளவு மோகம் கொண்டு அவரின் பின்னாலேயே செல்ல ஆரம்பித்தனர். அதே சமயம் அந்தணர்கள் வீற்றிருந்த யாக சாலைக்குச் சென்ற மோகினியும் அங்கே யாகத்தில் மூழ்கியிருந்த அந்தணர்களை மயக்கி விட்டாள். அவர்களும் அவளின் பேரழகில் மயங்கி அவளைப் பின் தொடர்ந்தார்கள். மோகினியைப் பின் தொடர்ந்த அந்தணர்கள் பிக்‌ஷாடனரை வந்தடைந்ததும் அங்கே தங்களின் துணைவியர்கள் அனைவரும் ஒரு பேரழகனின் பின்னால் வருவதைப் பார்த்து அதிர்ச்சியில் மோகினியின் மேலிருந்த மயக்கம் தெளிந்தார்கள். மயக்கம் தெளிந்து தங்களின் கோலத்தையும் தங்களின் மனைவிகளின் கோலத்தையும் பார்த்தவர்கள் தாங்க முடியாத கோபம் அடைந்து தங்களின் ஆச்சாரத்தைக் கலைத்த மோகினியையும் தங்களின் மனைவிகளின் கற்பை கலங்கப்படுத்திய பிக்‌ஷாடனரையும் பலவாறாக சபிக்க ஆரம்பித்தார்கள். அவர்களின் சாபங்கள் அனைத்தும் இறைவனை என்ன செய்யும்? அவர் புன்முறுவல் மாறாமல் இருந்ததைப் பார்த்து இன்னும் கோபம் கொண்ட அந்தணர்கள் அவருக்குச் சரியான பாடம் புகட்ட வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து தங்களின் மந்திரங்களால் அபிசார ஹோமம் என்ற யாகத்தினை வளர்த்தனர். பின்னர் சிவபெருமானை அழிக்க எண்ணிய முனிவர்கள் அபிசார யாகம் இயற்றி அதிலிருந்து வெளிவரும் பொருளினால் சிவபெருமானை கொல்ல ஏவினர். ஆனால் அவர் அவற்றையெல்லாம் ஆடையாகவும் ஆபணமாகவும் அணிந்துக் கொண்டார். முனிவர்கள் மற்றும் அவர்களின் மனைவிகளின் கர்வம் அடங்கிய பின்னர் மோகினியான திருமாலும் பிட்சாடனரான சிவபெருமானும் திருத்தளிச்சேரி எனும் ஊரில் மறைந்தருளினர்.

காஞ்சிபுரத்திலும் கும்பகோணத்திலும் பல புராண கோயில்களிலும் வழுவூரிலும் பந்தநல்லூரிலும் உள்ள சிவ தலங்களில் இவரது திருவுருவம் உள்ளது. திருவல்புறத்தில் உள்ள பிச்சை உகுக்கும் பெருமானின் செப்புத் திருமேனியின் கைகள் வீணையை ஏந்தி உள்ளன. தஞ்சை கலைக்கூடத்தில் முனி பத்தினிகள் சூழ்ந்து வர பெருமான் வரும் கோலம் சிற்பமாக உள்ளது. மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோவிலில் இத்திருக் கோலத்தின் பேரழகு பொலியும் சிற்பமொன்றுள்ளது. திருவண்ணாமலை முதலான சில சிவத்தலங்களின் உற்சவத்தின் போது ஓர் நாள் ஒதுக்கி திருவீதியுலாவுக்கு எழுந்தருள்விக்கும் பிட்சாடனமூர்த்தி திருவிழா இடம் பெறுவதுண்டு. சிதம்பரத்தில் உற்சவத்தின் எட்டாம் நாள் இரவு தங்க இரதத்தில் பிட்சாடனமூர்த்தி வீதியுலா நடைபெறும். திருக்கழுக்குன்றம் சித்திரை பெருவிழா ஒன்பதாம் நாள் அன்று மாலை பிட்சாடனமூர்த்தி திருவீதியுலா நடைபெறும். இத்திருவுருவைப் பற்றிய தகவல்கள் திருமுறைகளிலும் திருமந்திரத்திலும் உள்ளன. மாணிக்க வாசகர் ஆரூர் எம் பிச்சைத் தேவா என்று பாடுகின்றார்.