நான்கு குழந்தைகளுக்கும் விஸ்ரவஸ் பெயர் வைத்தார். முதல் குழந்தை பத்து தலைகளுடன் பிறந்ததால் தசக்ரீவன் என்று பெயர் வைத்தார். அடுத்த குழந்தை மலை போல் பெரிய உருவத்துடன் இருந்ததால் அவனுக்கு கும்பகர்ணன் என்று பெயர் வைத்தார். மூன்றாவதாக பிறந்த பெண் குழந்தைக்கு சூர்ப்பணகை என்று பெயர் வைத்தார். நான்காவது குழந்தைக்குக்கு விபீஷணன் என்று பெயர் வைத்தார் விஸ்ரவஸ். தசக்ரீவன் கொடூரமான சுபாவத்துடன் வளர்ந்தான். கும்பகர்ணன் மதம் பிடித்தவன் போல திரிந்து தர்ம வழியில் சென்ற மகரிஷிகளை தின்று வளர்ந்தான். விபீஷணன் தர்மாத்மாவாக தினமும் தர்மத்தை அனுசரித்து வளர்ந்தான்.
குபேரன் ஒரு முறை புஷ்பக விமானத்தில் தனது தந்தையைக் காண வந்தான். அவனுடைய தேஜஸைப் பார்த்த கைகயி தசக்ரீவனிடம் பேச ஆரம்பித்தாள். உனது தந்தையின் சகோதரனான அந்த குபேரனைப் பார். மூன்று உலகத்திற்கும் தனாதிபதியாக இருக்கிறார். அவரின் தேஜஸ் எப்படி இருக்கிறது என்று பார். அவரின் சகோதரனான உனது தந்தையைப் பார். இருவரும் ஒளிச் சுடராக இருக்கிறார்கள். தசக்ரீவா இவர்களைப் போலவே நீயும் மேன்மையடைய வேண்டும். நீ அளவில்லாத பலம் உடையவன். உன்னால் முடியாதது ஒன்றும் இல்லை. முயற்சி செய்து குபேரனுக்கு சமமானவன் என்றும் அனைவரும் பெருமைப்படும்படி செய் என்று கட்டளையிட்டாள். தாயின் இந்த வார்த்தையைக் கேட்ட தசக்ரீவன் குபேரன் மீது பொறாமை கொண்டு தாயே நான் உங்களுக்கு சத்யம் செய்து தருகிறேன். என் சகோதரன் குபேரனை விட மேன்மையானவன் ஆவேன். என் ஆற்றலினால் குபேரனையும் மிஞ்சுவேன். கவலையை விடுங்கள் இனி இந்த வருத்தம் உங்களுக்கு வேண்டாம் என்று சொல்லிய தசக்ரீவன் தன் உடன் பிறந்த கும்பகர்ணன் விபீஷணனுடன் கடுமையாக தவம் செய்ய முடிவு செய்தான். தவத்தினால் நாம் விரும்பிய வரங்களைப் பெற்று தாயின் ஆசையை நிறைவேற்றி சுகமாக வாழலாம் என்று முடிவு செய்த மூவரும் கடும் விரதங்களோடு கோகர்ண ஆசிரமத்தை வந்து சேர்ந்தார்கள்.
தர்ம மார்கத்தை நன்றாக தெரிந்து கொண்டும் விதி முறைகளை கேட்டறிந்தும் மூவரும் தங்களது தவத்தை ஆரம்பித்தார்கள். அதன் படி கும்பகர்ணன் வெயில் காலத்தில் வெயிலின் மத்தியிலும் மழை நாட்களில் வீரஆசனம் போட்டு அமர்ந்து கொட்டும் மழையில் அசையாமல் மனதை ஒரு நிலைப்படுத்தி நின்றான். குளிர் காலத்தில் நீருக்குள் நின்று தவம் செய்தான். இது போல பத்தாயிரம் வருடங்கள் தவம் செய்தான். தர்மாத்மாவான விபீஷணன் ஐயாயிரம் ஆண்டுகள் ஒரு காலில் நின்று தவம் செய்தான். இவன் விரதம் முடியும் காலத்தில் அப்சரப் பெண்கள் நடனமாடினார்கள். தேவர்கள் மகிழ்ந்து பூமாரி பொழிந்தார்கள். இதன் பின் ஐயாயிரம் வருடங்கள் சூரியனை உபாவாசித்து தலைக்கு மேல் கைகளைத் தூக்கியபடி நின்று தன் கொள்கையில் திடமாக இருந்து தவம் செய்தான். இவ்வாறு விபீஷணன் தவம் செய்து சொர்க்கத்தில் இருந்த தேவர்களை மகிழ்வித்தான். தசக்ரீவன் பத்தாயிரம் வருடங்களும் ஆகாரம் இன்றி தன் தலையிலேயே அக்னி வளர்த்து ஹோமம் செய்தான். ஒவ்வோரு ஆயிரம் வருடங்கள் முடிவில் தன்னுனைய பத்து தலைகளில் ஒவ்வொன்றாக வெட்டி ஹோம அக்னியில் போட்டு தவம் செய்தான். ஒன்பதாயிரம் வருடங்களில் அவனது ஒன்பது தலைகளையும் அக்னியில் சேர்ந்து விட்டான். பத்தாயிரம் வருடங்கள் ஓடி விட்டன. பத்தாயிரம் வருட முடிவில் மீதியிருந்த ஒரு தலையையும் வெட்டி அக்னி ஹோமத்தில் போட முற்பட்ட பொழுது பிரம்மா தேவர்கள் கூட்டத்தோடு அவர்கள் மூவருக்கும் காட்சி கொடுத்தார்.
