மகாகவி காளிதாசர் வயல் வழியாக வெயிலில் நடந்து சென்ற போது தாகம் எடுத்தது. சற்று தூரத்தில் ஒரு கிராமப்பெண் கிணற்றில் இருந்து தண்ணீர் எடுத்து வந்து கொண்டிருந்தாள். காளிதாசர் அவரைப் பார்த்து அம்மா தாகமாக உள்ளது சிறிது தண்ணீர் குடிக்க தாருங்கள் என்று கேட்டார். அந்த கிராமத்துப் பெண்ணும் தருகிறேன் உங்களை அறிமுகப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள் என்றாள். உடனே காளிதாசருக்கு இந்த பெண் சிறியவள் தன்னை பற்றி சொன்னால் இவளால் புரிந்து கொள்ள முடியாது என்ற ஏற்றத்தாழ்வு மனப்பான்மை ஏற்பட்டது. நாம் பெரிய கவிஞர் என்று இந்த பெண்ணிடம் சொல்ல வேண்டுமா என நினைத்து நான் ஒரு பயணி அம்மா என்றார். உடன் அந்த பெண் உலகில் இரண்டு பயணிகள் தான் ஒருவர் சந்திரன் ஒருவர் சூரியன் இவர்கள் தான் இரவு பகல் என பயணிப்பவர்கள் என்றாள். சரி என்னை விருந்தினர் என்று வைத்துக் கொள் என்றார் காளிதாசர். உடனே அந்தப் பெண் உலகில் இரண்டு விருந்தினர்கள் தான் உள்ளார்கள் ஒன்று செல்வம் இரண்டு இளமை இவை இரண்டும் தான் விருந்தினராக வந்து உடனே போய் விடும் என்றாள். சற்று எரிச்சலான காளிதாசர் தான் ஒரு பொறுமைசாலி என்றார். உடனே அந்த பெண் அதுவும் இரண்டு பேர்தான். ஒன்று பூமி எவ்வளவு மிதித்தாலும் எவர் மிதித்தாலும் தாங்கும் மற்றொன்று மரம் யார் கல்லால் அடித்தாலும் பொறுத்துக் கொண்டு காய்களைக் கொடுக்கும் என்றாள். சற்று கோபமடைந்த காளிதாசர் நான் ஒரு பிடிவாதக்காரன் என்றார். அதற்கும் அந்த பெண் உலகிலேயே பிடிவாதக்காரர்கள் இரண்டு பேர் தான் ஒன்று முடி மற்றொன்று நகம் இவை இரண்டையும் எத்தனை முறை வேண்டாம் என்று வெட்டினாலும் பிடிவாதமாக வளரும் என்றாள். நான் ஒரு முட்டாள் என்று தன்னை கூறிக்கொண்டார். உடனே அந்த பெண் உலகிலேயே இரண்டு முட்டாள்கள் தான் இருக்கிறார்கள் ஒருவன் நாட்டை ஆளத்தெரியாத அரசன் மற்றவன் அவனுக்குத் துதிபாடும் அமைச்சன் என்றாள்.
காளிதாசர் செய்வதறியாது அந்த பெண்ணின் காலில் விழுந்தார். உடனே அந்த பெண் மகனே எழுந்திரு என்றதும் நிமிர்ந்து பார்த்தார் காளிதாசர் சாட்சாத் சரஸ்வதி தேவியே அவர் முன் நின்றாள் காளிதாசர் கைகூப்பி வணங்கியதும் தேவி காளிதாசரைப் பார்த்து காளிதாசா எவன் ஒருவன் தன்னை மனிதன் என்று உணர்ந்து அனைத்து உயிர்களையும் இறைவனாக பார்த்து அன்பு செலுத்துகிறனோ அவனே மனிதப்பிறவியின் உச்சத்தை அடைகிறான். ஆகவே நீ மனிதனாகவே இருந்து பெரியவர் சிறியவர் என்ற ஏற்றத் தாழ்வுகள் பார்க்காமல் இரு என்று கூறி தண்ணீர் குடத்தை காளிதாசர் கையில் கொடுத்து சரஸ்வதி தேவி மறைந்தாள்.
யாவும் கனவு யாவும் கனவு இறையே நினைவு இறையே நினைவு யாக்கை வாழ்வு குறைகளுக்கு நாளும் வருந்தி வாழ்வு வாழும் முறையும் வேண்டாமப்பா. உயர்ந்த வாழ்வு வாழ வேண்டி முனிவர் போல் மோட்ச லோகம் அடைய வேண்டி வருத்தம் கொள். இறை நினைத்து நாளும் அழு. வழங்கு வழங்கு வழங்கு உள்ளதெல்லாம் வழங்கு. (தானம் செய்) வறியவர் எளியவர் இயன்றோர் இயலாதோர் என வாதிடாமல் எவர் என்ன கூறிட்டாலும் சிந்தை கலங்காமல் வழங்கு வழங்கு வழங்கு. உள்ளதை வழங்கு வழங்க வழங்க இறை உனக்கு வழங்கும். வார்க்க வார்க்க இறை உனக்கு வார்க்கும் வழங்குவதால் வருங்காலம் குறை காணுமோ என அஞ்சிடாதே. வழங்குவதால் வருங்காலம் வெறுமை கண்டிடுமோ என அஞ்சிடாதே வழங்குவதால் நீ ஏதும் இழப்பதில்லை. பெறுகிறாய் பெறுகிறாய் என்ற நோக்கமும் மாறி எக்குறிக்கோளும் இ்ன்றி பக்குவமடைந்து யாவும் இறை சித்தம் என்றுணர்ந்து பரிபக்குவ மனோ நிலையில் இறையே யாவுமாய் அதில் நீயுமாய் சூட்சுமம் உணர்ந்து வழங்கு. பாழ் மாந்தர் (கெட்ட மனிதர்கள்) மாய மாந்தர் (மாயையில் இருக்கும் மனிதர்கள்) உரை (சொல்லும் ஆலோசனைகளை) விட்டுத்தள்ளு. பக்குவமாய் தினம் நாளும் ராமநாமம் ஜபித்து வா. பதறாதே கதறாதே குறையேதும் அண்டிடாது அய்யனையும் அடியேனையும் நாம தடத்திலும் லிங்க தடத்திலும் தரிசிப்பாய். ஸ்ரீ ராம ஜெயம் ஸ்ரீ ராம ஜெயம் ஸ்ரீ ராம ஜெயம். லகரம் (லட்சம்) ககரம்(கோடி) உருவேற்று. ராம ஜெயம் ஸ்ரீ ராம ஜெயம் ஸ்ரீ ராம ஜெயம் யாவும் நல்கும். ஸ்ரீ ராம் ஜெயராம் ஜெய ஜெய ராம்.
சங்கடப்பட்ட பல்மாந்தர்கள் (பல மனிதர்கள்) தலைவிதி மாறிய கிரி. சபலங்கள் சலனங்கள் ஓட்டிடும் கிரி. சிறப்பில்லா முன்வினை ஊழ் பயன் சிறப்பாக மாற்றித் தரும் கிரி. சிந்தனையில் அணுவளவும் கட்டமில்லா தன்மையை நல்கிடும் கிரி. சிறப்போ சிறப்பில்லையோ பேதம் பார்க்கா வாழ்கையை ஏற்க வைக்கும் கிரி. சப்த கன்னியர்கள் அன்னையோடு அன்னை அருளால் அருளும் கிரி செப்புங்கால் பஞ்சமும் அடங்க பஞ்சவதனத்தோன் அருளும் கிரி. சிறப்பாக எத்தனை குன்றுகள் இளையவன் (முருகப் பெருமான்) அருளால் இருந்திட்டாலும் குன்றுக்கெல்லாம் உயர் குன்றாய் இன்றும் சான்றாய் அருளும் கிரி. அன்னையோடு ஐயன் அமர்ந்து அன்றும் இன்றும் என்றும் அருளும் கிரி. நீறு (திருநீறு) வேறு நாமம் வேறு என்று அறியாமையால் எண்ணும் மாந்தனுக்கு (மனிதனுக்கு) நீறு (திருநீறு) பூத்த அக்னிபோல் நீரோடு நாமமும் கலந்து வேங்கடகிரியாய் அருளும் கிரி. கட்டிய கணவன் காதில் ரகசியமாய் மனையாள் ஓதினாலும் கட்டிய மனைவி ஓதுகிறாளே என்று தாய் ஓதினாலும் உபயத்தையும் தாண்டி பிள்ளைகளுக்கு எதை ஓதினாலும் மாந்த குரு (மனித குரு) சிஷ்யனுக்கு ஓதினாலும் அனைத்திலும் பேதமுண்டு சுயநல நோக்கமுண்டு. பேதமில்லா தாண்டிய நிலையில் வேதமெல்லாம் ஓர் உருவாக ஓம்கார நாத வெள்ளம் ரூபமாக நேத்திரத்தில் (கண்ணில்) கருணை வெள்ளம் பிரவாகமெடுக்க அறுவதனமும் (ஆறு தலைகள்) ஐவதனமாகி (ஐந்து தலைகளாகி) (வழக்கமாக ஆறு தலைகளுடன் இருக்கும் முருகர் இக்கோவிலில் ஜந்து தலைகளுடன் மட்டுமே இருப்பார்) எழு பிறப்பும் எட்டென விரட்டி உபய வினையும் இல்லாது ஒழித்து சூல நேத்திரத்தோன் திரு மைந்தன் சதுரத்தை நவரசமாய் பிழிந்தெடுத்து அதனையும் தாண்டி பல்வேறு நுட்பத்தை பேதமில்லா ஓதி ஒருமுகமாய் திருமுகமாய் ஒரு நினைவாய் மாந்தன் (மனிதன்) வாழ அருளும் கிரி. ஞானத்தை நல்கும் கிரி. அஞ்ஞானத்தை அடியோடு அழிக்கும் கிரி. பேதத்தை நீக்கும் கிரி. வேதத்தை உணர்த்தும் கிரி. சீரற்ற குணங்களை சீராக்கும் கிரி. நிலைத்த செல்வத்தை நல்கும் கிரி. வாழ்வின் தடைகளை நீக்கும் கிரி. எதிர்பார்த்த விடைகளை நல்கும் கிரி. கர்ம நிலைகளை மாற்றும் கிரி. அக உளைச்சல் ஒழிக்கும் கிரி. பேதம் காட்டா வேதகிரி. ஓம் எனும் பிரணவம் ஒலிக்கும் நாத கிரி. இளையவன் (முருகப்பெருமான்) திருவடி பாதம் படிந்த கிரி. அன்னை நிரந்தரமாய் அருளும் கிரி. ஐயனோடு இன்று அனைவரும் இருக்கும் கிரி ஓதும் கிரி அது ஓதிய கிரி. பேதம் தவிர்த்து பிரணவநாதம் கலந்து ஒலிக்கும் கிரி.
ஓதிமலை முருகனைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ளவும் கோவில் மற்றும் மலை புகைப்படங்களை பார்க்கவும் கீழ் உள்ள லிங்கை க்ளிக் செய்யவும்
இறை அணியப்பா என்ற தலைப்பில் அகத்திய மாமுனிவரின் பாடல்:
அகத்திய மாமுனிவர் வாக்கு:
அந்த இறையை நீ உள்ளத்தில் அணியப்பா. இறையணி அணியத்தான் நிறையணியாகும் வாழ்வப்பா. இயம்புங்கால் எமை நாடும் மாந்தர்கள் அனைவரும் ஓரணியில் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக யாமும் வாக்கை சீராக்கி உயர்வணி ஆக்கி நல்வித சொல் அணி ஆக்கி அவையணி ஆக்கி உயர் தமிழ் அணி ஆக்கி நல்விதமாய் அணி அணியாய் வாக்கை அவ்வப்போது பகரணியாக்கி உரையணியாக்கி சொல்லணியில் சொல்லுங்கால் அவ்வணியை எல்லாம் செவியணியில் ஏற்று சிந்தனை அணியில் வைத்து சொல்லணியில் மீண்டும் செயல்படுத்தி செயலணி ஆக்கிவிட்டால் யாம் உரைத்த வாக்கணிக்கு உயர்வான மதிப்பணி ஆகுமப்பா அப்பனே செய்யாது ஒரு செவியணியில் ஏற்று அதை மறு செவியணியில் விட்டுவிட்டால் எமது வாக்கு மதிப்பணி எப்படி ஆகுமப்பா? இவையெல்லாம் வாக்கணியா? சித்தர்களின் போக்கணியா? இவையெல்லாம் நான் நம்பமாட்டேன். இதனை என் மதியணி ஏற்காது. எல்லாம் விதியணி என்றால் எதற்கு இவர்கள் முன் அமர்ந்து அணியணியாக கூறுகின்ற வாக்கைஎல்லாம் கேட்க வேண்டும்? அங்கே தீப அணி ஏற்றச் சொல்கிறார்கள். பிறகு தர்ம அணி செய்யச் சொல்கிறார்கள். இவற்றை எல்லாம் செய்வதற்கு தன அணி வேண்டாமா? என்று கேட்டால் அதற்கும் கர்ம அணி என்றுதான் கூறுகிறார்கள். கர்ம அணியை நீக்க தர்ம அணிதான் தேவை என்றால் தன அணி எப்போது வரும்? என்று எம்முன்னே வினவி அந்த தன அணி தராவிட்டால் தர்ம அணி செய்ய முடியாது என்று வாது செய்கிறார்கள் என்றாலும் பொல்லா அணி எல்லாம் மனிதனை விட்டு நீங்கி நல்ல அணி எல்லாம் மனதில் வைத்துவிட்டு இம்சை அணியும் வேதனை அணியும் விட்டுவிட்டு அவன் தாய் அணி போல் எம்மை அணுகும் போது அவன் கர்ம அணியைக் கழிப்பதோடு அவனுக்கு தர்ம அணியின் வழியையும் காட்டி அவன் உயர் கர்ம அணியை தொடர்ந்து செய்து இறை அணியிலே அவனும் ஒரு அணியாக இருப்பதற்கு வழியைக் காட்டி எம்முன்னே இன்னும் பேத அணி கொள்ளாமல் அனைவரும் ஓரணியாக நின்றால்தான் நாங்களும் இறையணியைக் காட்டித் தருவோம். எனவே இந்த நல் அணியை செவி அணியிலே ஏற்றி சிந்தை அணியில் வைத்து இறைவன் திருவடியை சிந்திக்க பல்வேறு வாக்கனிகள் வாக் கனிகளாய் இனி மலருமப்பா.
அணி என்ற வார்த்தையை வைத்து தமிழில் அகத்தியர் விளையாடி பொது வாக்கு அருளியிருக்கிறார். இதற்கான பொருளை பலரால் புரிந்து கொள்ள இயலாது என்ற காரணத்தால் இந்த அகத்தியரின் வாக்கின் விளக்கத்தை கீழே கொடுத்திருக்கிறோம்.
இறையை நீ உள்ளத்தில் வீற்றிருக்க வையுங்கள். இறைவனின் திருவடிகளை உள்ளத்திற்குள் வைத்தால் தான் முழுமை பெற்றதாகும் வாழ்வப்பா. எடுத்து சொல்லும் போது எமை தேடி வரும் மனிதர்கள் அனைவரும் ஓரே கூட்டமாக இறைவனைத் தேடும் ஒரே இனமாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக யாமும் வாக்கை சீராக்கி உயர்வான தத்துவங்கள் ஆக்கி நல்லவிதமாக சொற்களை சொல்லுகின்ற தத்துவமாக அவற்றை ஒழுங்கு படுத்திக் கொடுத்து உயர்வான தமிழ் மொழிக்கு அணிகலன்களாக அழகு படுத்துவதாக நல்விதமான வரிசை வரிசையாய் வாக்கை அவ்வப்போது சொல்லப்படுகின்ற சொல் தொடர்களாக்கி அதை அப்படியே வரிசைப்படி இங்கே உங்களுக்கு உரைக்கின்றோம். அதை அழகான சொற்களாக்கி சொல்லும் பொழுது அந்த அழகான சொற்களை எல்லாம் ஆபரணங்களை சூடியிருக்கும் காதுகளில் கேட்டுக் கொண்டு அவற்றை உங்களின் சிந்தை என்கிற பெட்டகத்தில் வைத்துக் கொண்டு நீங்கள் சொல்லுகின்ற வார்த்தைகளிலும் மீண்டும் மீண்டும் எடுத்துச் சொல்லி அதை அப்படியே செயல் படுத்துகின்ற காரியங்களின் ஒழுங்காக ஆக்கிவிட்டால் யாம் உரைத்த வாக்குகளின் அமைப்புக்கு மிகவும் உயர்வான மதிப்பைக் கொடுத்து அழகுபடுத்தியது போல் ஆகுமப்பா.
அப்பனே யாம் சொல்வதை ஆபரணங்களை சூடியிருக்கும் காதுகளில் கேட்டுக் கொண்டு அதை இன்னொரு காது வழியாக விட்டுவிட்டால் எமது வாக்கை நீங்கள் மதிப்பைக் கொடுத்து அழகுபடுத்தியது போல் என்று எப்படி ஆகுமப்பா? இவையெல்லாம் வாக்குக்கு அழகா? சித்தர்களின் போக்குக்கு அழகா? இவையெல்லாம் நான் நம்பமாட்டேன். இதனை என் சிந்தனை அழகாக ஏற்காது. எல்லாம் விதியின் வழியே என்றால் எதற்கு இவர்கள் முன் அமர்ந்து வரிசை வரிசையாக கூறுகின்ற வாக்கை எல்லாம் ஏன் கேட்க வேண்டும்? அங்கே தீபத்தை அழகாக ஏற்றச் சொல்கிறார்கள். பிறகு தர்மங்களை வரிசையாக செய்யச் சொல்கிறார்கள். இவற்றை எல்லாம் செய்வதற்கு செல்வங்களும் வரிசையாக இருக்க வேண்டாமா? என்று கேட்டால் அதற்கும் கர்மங்களே வரிசையாக இருக்கின்றது என்று தான் கூறுகிறார்கள். கர்மங்களின் வரிசையை நீக்க தர்மங்களை வரிசையாக செய்வது தான் தேவை என்றால் செல்வங்களின் வரிசை எப்போது வரும்? என்று எம் முன்னே கேட்டு அந்த செல்வ வரிசையை தரா விட்டால் தர்மங்களை வரிசையாக செய்ய முடியாது என்று வாதம் செய்கிறார்கள் என்றாலும் தீமையான செயல்கள் எல்லாம் மனிதனை விட்டு நீங்கி நல்ல செயல்கள் எல்லாம் மனதில் வைத்துவிட்டு வருத்துகின்ற செயல்களையும் துன்பம் கொடுக்கின்ற செயல்களையும் விட்டுவிட்டு அவன் அம்மாவை தேடி குழந்தை போவது போல் எம்மை அணுகும் போது அவன் கர்மங்களின் வரிசையைக் நீக்கி விடுவதோடு மட்டும் இல்லாமல் அவனுக்கு தர்மங்களை முறைப்படி செய்கின்ற வழியையும் காட்டி அவன் உயர்வான நல்ல கர்மங்களை வரிசையாக தொடர்ந்து செய்து இறைவனின் திருவடிகளிலே அவனும் ஒரு ஆபரணமாக இருப்பதற்கு வழியைக் காட்டி எம் முன்னே ஒருவரோடு ஒருவர் வித்தியாசமாக பார்க்கும் எந்த விதமான குணங்களையும் பார்க்காமல் அனைவரும் ஓரே கூட்டமாக இறைவனைத் தேடும் ஒரு இனமாக நின்றால் தான் நாங்களும் இறைவனது திருவடிகளைக் காட்டித் தருவோம். எனவே இந்த நல் வாக்குகளை எல்லாம் உங்களின் காதுகளில் கவனமாக கேட்டுக் கொண்டு எண்ணங்களில் ஞாபகமாக முறைப்படி வைத்து இறைவன் திருவடியை சிந்திக்க பல்வேறு வாக்கு வரிசைகளை இனிக்கின்ற பழங்களாக இனி மலருமப்பா.
ஜடாயு இயற்கை பூங்கா அல்லது ஜடாயு பாறை என்றும் இந்த இடம் அழைக்கப்படுகிறது. இது கேரளாவின் கொல்லம் மாவட்டத்தில் உள்ள சடையமங்கலத்தில் உள்ள ஒரு பூங்கா மற்றும் சுற்றுலா மையமாகும். இது சராசரி கடல் மட்டத்திலிருந்து 350 மீ உயரத்தில் உள்ளது மற்றும் இது உலகின் மிகப்பெரிய பறவை சிற்பம் கொண்ட தனிச்சிறப்பைக் கொண்டுள்ளது. இந்த சிற்பம் 200 அடி நீளம் 151 அடி அகலம் 21 அடி உயரம் கொண்டது. தரையில் 15000 சதுரஅடி பரப்பளவைக் கொண்டது. ராமாயணத்தில் வரும் கழுகு வடிவான கதாப்பாத்திரமான ஜடாயுவின் சிற்பம் ஆகும்.
ஆதிசங்கரர் சிறுவயதில் சன்னியாசி ஆனவுடன் யாசகத்திற்குப் புறப்பட்டார். ஒரு நாள் அவர் யாசித்த வீடு மிகவும் ஏழ்மையான வீடு. பவதி பிட்சாந்தேஹி என குரல் கொடுத்த ஆதிசங்கரருக்கு கொடுக்க ஏதுமில்லையே என வருந்திய அவ்வீட்டிலிருந்த ஏழைப் பெண் தன்னிடமிருந்த காய்ந்த நெல்லிக்கனி ஒன்றைக் கொடுத்தாள். (அவள் இல்லத்தின் பின்புறம் நெல்லி மரம் ஒன்று இருந்தது.) ஒரு ஏழைப் பெண் அளித்த பிட்சையை ஏற்றுக் கொண்ட ஆதிசங்கரர் இந்த வீட்டில் ஒரு சன்யாசிக்கு கொடுப்பதற்கு கூட ஒரு நெல் மணி இல்லாத அளவுக்கு ஏழ்மையில் இருக்கிறார்களே என்று பரிதாபப்பட்டார். உடனே அவரது காதில் உதவி செய்வதாக இருந்தால் பரிதாபப்பட வேண்டும் உதவி செய்ய இயலாத போது பரிதாபப்படக்கூடாது என்று ஒரு அசிரீரீ கேட்டது. இதனை கேட்ட ஆதிசங்கரர் அவளுக்கு உதவ விரும்பினார். மகாலட்சுமியை நோக்கி மனம் உருகப் பாடினார். ஆதிசங்கரர் தனது பாடலில் சாதக பட்சி மழைத் துளிக்கு ஏங்குகிற மாதிரி இவர்கள் சம்பத்துக்காக ஏங்குகிறார்கள். இவர்களுடைய பூர்வபாவம் மழையே இல்லாத கோடை காலம் மாதிரி இவர்களைத் தகிக்கிறது. ஆனாலும் உன்னிடம் தயை என்கிற காற்று இருக்கிறதல்லவா? அந்தக் காற்றினால் உன் கடாட்ச மேகத்தைத் தள்ளிக் கொண்டு வந்து இவர்களுக்குச் செல்வ மழையைப் பொழியம்மா என்கிறார் இந்தச் சுலோகத்தில். அவர் பாடிய பாடல் கனகதாரா தோத்திரம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஆதிசங்கரர் பாடல் பாடி முடித்த உடனே அவள் வீட்டு வாசலின் முன்பாக தங்க நெல்லி மழை போல் பெய்தது. வீடு முழுவதும் தங்கக் கனிகள் குவிந்தன.
காலடி என்ற இடத்தில் இருக்கும் அந்த தங்க மழை பெய்த வீடு சொர்ணத்து மனை என இன்றும் அழைக்கப்பட்டு இருக்கிறது. ஆதிசங்கரரின் அருள் பெற்ற இந்த ஏழை தம்பதியர்களின் பரம்பரையினர் இன்றும் வசித்து வருகிறார்கள். இந்த வீட்டிக்கு நாலுகெட்டு என்று பெயர். தங்க நெல்லிக்கனி மழை பொழிந்த சொர்ணத்து மனை முதலில் ஒரு சாதாரண ஓட்டு வீடாகத் தான் இருந்தது. இந்த வீடானது சொர்ணத்து மனை பரம்பரையில் வந்தவர்களால் 250 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கட்டப்பட்டது. கொடுக்கப்பட்டுள்ள புகைப்படத்தில் உள்ள இந்த வீடானது 250 ஆண்டுகள் பழமையானது. மகாலட்சுமி அன்னையின் அருளுக்கும் பால சன்னியாசியான சங்கரரின் கருணைக்கும் சாட்சியாக இன்றும் உள்ளது இந்த வீடு. இந்த சம்பவத்தையொட்டி ஆண்டுதோறும் காலடி கண்ணன் கோவிலில் கனக தாரா யாகம் செய்கின்றனர். சங்கரர் முக்தியடைந்தது 32 ஆம் வயதில். எனவே அன்றைய தினம் 32 நம்பூதிரிகள் கனகதாரா சுலோகத்தை 1008 முறை ஜெபித்து அர்ச்சனை செய்வார்கள். தங்க நெல்லிக்கனிகள் வெள்ளி நெல்லிக்கனிகள் ரட்சைகள் வைத்துப் பூஜை செய்வார்கள். இந்த வீட்டிற்கு யார் வந்தாலும் வெளியே திண்ணையில் அமர்ந்து தியானம் செய்துவிட்டு கனகதாரா ஸ்தோத்திரம் படித்துவிட்டு அமைதியாக செல்லலாம். மற்றபடி வீட்டுக்குள் நுழைய யாருக்கும் அனுமதியில்லை.
தமிழகத்தின் கலையழகு மிக்க கோயில்களில் திருவிடைமருதூருக்கு சிறப்பிடம் உள்ளது. இங்கிருக்கும் மகாலிங்கேசுவரர் சன்னதி முன்பு இருக்கும் பாவை விளக்கின் நேர்த்தி அளவிட முடியாத அழகுடையது. சிறந்த வேலைப்பாடுகள் உடைய புடவையுடுத்தி சந்திர பிரபை சூரிய பிரபை நெற்றிச்சுட்டி நாகசடை வில்லை தோள்வளை பூமுகம் முத்தாரம் காரை அட்டிகை கைவளை கடகம் இடுப்பணி கால் கொலுசு மெட்டி என்று தலை முதல் கால் வரை மங்கல ஆபரணங்கள் பூட்டி முகம் கனிந்த சிரிப்புடன் நின்றிருக்கும் பாவை விளக்கின் அழகு கண் கொள்ளாதது. அவ்விளக்கிலிருக்கும் பாவை பற்றிய குறிப்புகள் அப்பீடத்தின் அடியில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது.
மராட்டிய அரசு குலத்தை சேர்ந்த அம்முனு பாய் என்பவர் தான் இந்த பாவை விளக்குப் பெண்மணி. பிரதாப சிம்மன் என்னும் தஞ்சை அரச குடும்பத்தை சேர்ந்த இளவரசனின் மாமன் மகளாகிய அம்முனு லட்ச தீபம் ஏற்றி மகாலிங்கேஸ்வரர் அருள் பெற்றதாக அதில் குறிப்புள்ளது. இதன் மூலம் அம்முனு தான் விரும்பிய மாமன் மகனை திருமணம் செய்துக் கொண்டு தன் வேண்டுதல் வழி தன்னையே பாவை விளக்காக சிலை செய்து இறைவனுக்கு சமர்பித்ததாக யூகங்கள் இருந்தன. ஆனால் உண்மை கதை வேறு. குடவாயில் பாலசுப்பிரமணியம் ஐயா சிலையின் கீழ் பொறிக்கப்பட்டிருந்த குறிப்புகள் துணைக் கொண்டு திருவிடைமருதூர் அரச குடும்பம் குறித்த ஏடுகள் மற்றும் தஞ்சை மராட்டியர் நூலகத்தில் கிடைத்த ஏடுகள் மூலம் அறிந்த உண்மை கதையை தனது ஆய்வின் மூலம் தெரியப்படுத்தி இருக்கிறார். அமரசிம்மன் என்னும் மராட்டிய அரசனின் மகன் பிரதாப சிம்மன். அவர்கள் தஞ்சையில் தங்கள் ஆட்சி அதிகாரத்தை இழந்து திருவிடைமருதூர் மாளிகையில் வசிக்கின்றார்கள். முன்னரே மணமாகி குழந்தை இல்லாத பிரதாபசிம்மன் தன் மாமன் மகள் அம்முனு பாய் மீது காதல் கொள்கிறான். அம்முனுவும் பிரதாப சிம்மனை உயிருக்குயிராய் நேசிக்கிறாள். இவர்கள் அன்பு உற்றார்களால் அங்கீகரிக்கப்பட்டு திருமணம் நிச்சயிக்கப்படுகிறது. ஆனால் துரதிர்ஷ்டவசமாக பிரதாப சிம்மன் இறக்கிறான். பிரதாப சிம்மனை தன் மனதில் கணவராக எண்ணியிருந்த அம்முனு துறவு கொள்கிறார். தன் மனம் விரும்பியவனின் ஆத்ம மோட்சத்திற்காக மகாலிங்கேஸ்ரர் சன்னதியில் லட்ச தீபம் ஏற்றி அதில் ஒரு விளக்காக தன் மங்கல கோலத்தை வார்க்க செய்து வழிப்படுகிறாள் அம்முனு அம்மிணி. பின் தன் ஆயுள் வரை மகாலிங்கேஸ்வரர் ஆலய பணியில் ஈடுபடுகிறார். தமிழகம் முழுவதும் எண்ணற்ற பாவை விளக்குகள் உள்ளன. அவற்றிற்கு பின் இன்னும் எத்தனையோ கதைகள் அறியப்படாமல் இருக்கிறது.
எல்லா பொருள்களையும் சுத்தமான நீரில் கழுவி (உப்பு உட்பட பூ தவிர) நல்ல வெயிலில் காய வைக்க வேண்டும். துணியினையும் சுத்தமாக துவைத்து மஞ்சளில் நினைத்து காய வைக்க வேண்டும். தீபம் ஏற்ற உகந்த நேரம் மாலை ஆறு மணி. எல்லா விளக்குகளையும் நன்றாக கழுவி நல்ல வெயிலில் காய வைக்க வேண்டும். மஞ்சள் குங்குமம் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். எந்த ஆலயத்தில் தீபம் ஏற்றுகிறோமோ அந்த ஆலயத்தில் முன்பாகவே முறைப்படி அனுமதி பெற வேண்டும். எந்த ஆலயத்தில் வேண்டுமானாலும் ஏற்றலாம். முடிந்த வரை ஈசானிய மூலையில் (வடகிழக்கு) நன்கு உயர்ந்த இடத்தில் ஏற்றுவது சிறப்பு. முதலில் திரி தயாரிக்க வேண்டும். நல்ல சுத்தமான பருத்தி துணியில் பச்சை கற்பூரம் கருப்பு எள் சீரகம் பருத்தி கொட்டை கல் உப்பு மிளகு ஆகியவற்றை முடிச்சு போட்டு கொள்ள வேண்டும். இந்த முடிச்சின் மறுமுனைதான் நமக்கு திரியாக பயன்பட போகிறது. ஆலயத்தில் இதற்கு என்று தேர்வு செய்யப்பட்ட இடத்தில் தலை வாழை இலையினை வைக்க வேண்டும். அதன் மேல் நவ தானியங்களை பரப்ப வேண்டும். பிறகு 21 விளக்குகளையும் தனித்தனியாக வைத்து அதனுள் எள் நிரப்ப வேண்டும். அதன் மேல் ஒவ்வொரு விளக்குக்கும் ஒரு விளக்காக மீதம் உள்ள விளக்குகளையும் வைக்க வேண்டும். நெய் நன்றாக நிரப்பப்பட வேண்டும். பின்னர் முன் செய்த திரியினை இதனுள் நன்றாக நனைக்க வேண்டும். சரியாக நடுவில் வைத்து தீபம் ஏற்ற வேண்டும்.
தீபம் மேல் நோக்கி மட்டுமே எரிய வேண்டும் (எந்த திசை பார்த்தும் இருக்க கூடாது). பார்ப்பதற்கு லிங்கம் போல் காட்சி கிடைக்கும். பிறகு பஞ்சாட்சர மந்திரத்தை (நமசிவய) குறைந்தது நூற்றி எட்டு முறை ஜபிக்க வேண்டும். (விஷ்ணு ஆலயமாக இருந்தால் அஷ்டாட்சர மந்திரம்). இறுதியாக இறைவனிடம் இப்பூவுலகில் பிறந்து இறந்த அனைத்து ஆன்மாக்களுக்கும் இந்த பூஜா பலனை சமர்ப்பிக்கிறோம். இந்த பலனால் அந்த ஆன்மாக்கள் நற்கதி சற்கதி அடைய பிராத்தனை செய்கிறோம். மேலும் இந்த பூஜையை செய்வதும் செய்ய வைப்பதும் இறைவனும் சித்தர்களுமே. நாங்கள் வெறும் கருவிகளே என்று பிராத்தனை செய்ய வேண்டும். இவ்வாறு பூஜை செய்வதோடு நிறைவு பெறுவது இல்லை. மறுநாள் நாம் பூஜை செய்த விளக்குகள் (இலை நவ தானியம் உட்பட) ஒரு துளி கூட சிந்தாமல் அனைத்து பொருட்களையும் நதியில் சேர்த்து விட வேண்டும் இது கட்டாயம். ஏனென்றால் ஒவ்வொரு பொருளும் ஏன் ஒவ்வொரு எள்ளும் கூட ஒரு ஆத்மா. ஆதலால் நதியில் சேர்த்து விட வேண்டும். கண்டிப்பாக முறையாக அனுமதி பெற்று தான் தீபம் ஏற்ற பட வேண்டும்.
