நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் தான் பக்தியே பிறக்கிறது இறைவனை நம்பு என்பதற்காக ஒரு மனிதன் தான் செய்ய வேண்டிய கடமைகளில் இருந்து ஒதுக்கி கொள்வது என்பது கூடாது. இந்த இறை நம்பிக்கையின் அளவு மூடத்தனமாக ஆகிவிடவும் கூடாது. அதே சமயம் நம்பிக்கையை விட்டு விலகும் வண்ணமும் ஆகி விடக்கூடாது. உடல்நலம் சரியில்லை என்றால் பிரார்த்தனை செய்வதோடு மருந்தினையும் ஏற்க வேண்டும். எப்படி ஒரு மருத்துவன் எழுதிக் கொடுத்த ஒரு மருந்தினை ஒரு பிணியாளன் நம்பிக்கையோடு ஏற்கிறானோ அதேபோலத்தான் ஆலயம் செல்வதும் பிரசாதம் ஏற்பதும் அதோடு எல்லாவற்றையும் இறைவன் பார்த்துக் கொள்வான் என்ற எண்ணமும் இருக்க வேண்டும்.
இறை தரிசனமோ சித்தர்களின் தரிசனமோ கிடைப்பது பிரார்த்தனையினாலும் புர்வ ஜென்ம புண்ணியத்தாலும். பூர்வ ஜென்ம புண்ணியத்தால் தானே நம்பிக்கையும் அந்த நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் பிரார்த்தனையும் ஒருவன் செய்கிறான். அது மட்டுமல்ல எத்தனையோ இடங்களுக்கு இறைவன் சென்று மகான்களின் வடிவிலும் சாதாரண மனிதர்கள் வடிவிலும் வேண்டிய உதவிகளை இன்னும் செய்து கொண்டுதான் இருக்கிறார். ஆனால் ஒரு கடினம் என்னவென்றால் வந்தது இறை தான் என்று அந்த ஆன்மாவால் புரிந்து கொள்ள முடியாது.
விதியை வெல்ல வேண்டும் என்கின்ற ஒரு விதி ஒருவனுக்கு இருந்தால் விதியை வெல்லலாம். பற்றற்ற ஞானிகளால் தான் விதியை வெல்ல முடியும். எனவே விதி நன்றாக இருக்கும் வண்ணம் வாழ்ந்து விட்டுப் போவதே விதியை வெல்லும் மார்க்கமாகும்.
தேவலோகத்து அரசன் நான் என்ற அகந்தையுடன் இந்திரன் திருக்கைலைக்குச் சென்று சிவபெருமானை வணங்கி வர கிளம்பினான். இதனை அறிந்த சிவபெருமான் அவனது அகந்தையை அழிக்க அவன் வரும் வழியில் துவாரபாலகராக உருமாறி நின்றிந்தார். இந்திரன் அவரிடம் நான் இப்போது ஈஸ்வரனைச் சந்திக்க இயலுமா எனக் கேட்டான். சிவபெருமான் எதுவும் பதில் கூறாமல் வாய்மூடி அமைதியாக இருந்தார். இதனால் கோபம் கொண்ட இந்திரன் தன் வச்சிராயுதத்தால் அவரைத் தாக்கினார். வச்சிராயுதம் தவிடு பொடியானது. கோபமடைந்த சிவபெருமான் ருத்ரவடிவம் கொண்டார். உண்மை அறிந்த இந்திரன் பயந்து போய் தன்னுடைய அகந்தை அழிந்து அவரிடம் மன்னிக்க வேண்டினான். கருணையே வடிவான பரம்பொருள் அவனை மன்னித்து அவனுக்கு விடை கொடுத்து அனுப்பினார். தனது கோபத்தை எடுத்து கடலில் எறிந்துவிட்டு கைலாயம் சென்றடைந்தார். கடலில் விழுந்த கோபக்கனல் ஒரு வலிமை மிக்க அரக்க குழந்தையாக உருவெடுத்தது. இந்த குழந்தையை கடலரசன் எடுத்து வளக்க ஆரம்பித்தான். தான் வளர்க்கும் அந்தக் குழந்தைக்கு பெயர் வைக்க பிரம்மனிடம் கொடுத்தான். குழந்தையைத் தன் மடிமீது வைத்துக் கொஞ்சிக் கொண்டிருந்த பிரம தேவரின் தாடியைப் பிடித்து இழுத்தது குழந்தை. பிரம்மன் வலி தாளாமல் கண்ணீர் சிந்த அது குழந்தையின் மேல்பட்டது. கடல் நீர் பட்டதாலும் பிரம்மனின் கண்ணீர் பட்டதாலும் அக்குழந்தைக்கு ஜலந்தரன் என பெயரிட்டார் பிரம்மர். ஜலந்தரன் என்ற சொல்லுக்கு ஜலம் தரித்தவன் என்றும் தண்ணீரால் தாங்கப் பெற்றவன் என்றும் பொருள்.
கடுமையான தவம் செய்து பிரம்மரிடம் பல வரங்கள் பல பெற்றான் ஜலந்தரன். அரக்கர்களுடன் சேர்ந்து மொத்த உலகத்தையும் வெற்றி பெற்றான். மிகப்பெரிய நகரம் ஒன்றை அமைத்து அதற்கு ஜலந்தரபுரம் எனப் பெயரிட்டான். அதில் இருத்து மொத்த உலகத்தையும் அரசாட்சி செய்த ஜலந்தரன் காலநேமி என்பவரின் மகள் பிருந்தையை மணந்து இன்பமாக வாழ்ந்து வந்தான். தன் வரத்தின் பலத்தாலும் உடல் வலிமையாலும் ஆணவம் கொண்ட ஜலந்தரன் தேவர்களை எல்லாம் துன்புறுத்தத் தொடங்கினான். இவன் வருகையைக் கேட்டதும் தேவர்கள் எல்லாம் அஞ்சி ஓடத் தொடங்கி கயிலை மலையில் அடைக்கலம் புகுந்தனர். இதனை அறிந்து மிகக்கோபங் கொண்டு போர்க் கோலம் தாங்கி கயிலை மலையை நோக்கி செல்ல ஆயத்தமானான். இதனைப் பார்த்த அவன் மனைவி பிருந்தை சிவபெருமானின் பெருமைகளை எல்லாம் எடுத்துக் கூறி கைலை மலையை நோக்கிப் போருக்கு செல்லக் கூடாது என்று வேண்டி நின்றாள். ஆனாலும் கயிலை சென்றான் ஜலந்தரன்.
இந்திரன் முதலானோர் சிவபெருமானிடம் சென்று முறையிட்டார்கள். சிவபெருமானும் அபயமளிக்கும் திருக்கரத்தை காட்டி அஞ்சவேண்டாம் என அருள் செய்தார். ஒரு அந்தணராக உருவம் மாறி ஜலந்தரன் முன்னே சென்று அவனுடன் பேசலானார். அவன் தான் கைலைக்குச் செல்லும் எண்ணத்தைக் கூறினான். அதற்கு அவரும் அவர் கைலைக்குச் செல்வது ஒருபுறம் இருக்கட்டும் தான் சொல்லும் சிறு வேலையைச் செய்ய முடியுமா? என்று கேட்டார். ஆணவத்துடன் எதையும் செய்து முடிக்கும் பேராற்றல் தனக்கு உண்டு என்று கூறினன். உடனே அந்த அந்தணர் தன் கால் பெருவிரலால் மண்ணில் ஒரு வட்டமிட்டு அந்த வட்டத்தைப் பெயர்த்து எடுத்து அவன் தலைமேல் தாங்க வேண்டும் என்று கூறினார். ஜலந்தரன் அதைக் கேட்டு சிரித்துவிட்டு அந்த வட்டத்தை அனாயாசமாகப் பெயர்க்கக் தொடங்கினான். ஆனால் அவனால் அது எளிதில் முடியவில்லை. தன் வலிமை அனைத்தையும் பயன்படுத்தி பெயர்த்து தன் இரு கரங்களாலும் உயரத் தரக்கிப் பிடித்து தலைக்குமேல் தாங்கினான். உடனே அது அவன் உடலை இரு கூறுகளாகப் பிளந்தது சக்கரம். அவனது உடலில் இருந்து சோதி வடிவமாக இறைவன் திருக்கரத்தில் சென்று அமர்ந்தான்.
ஜலந்தரன் அழிந்ததால் அனைவரும் ஆனந்தப்பட்டனர். தேவர்கள் தங்களுக்கு உண்டான அவரவர் பதவியை மீண்டும் பெற்றார்கள். தேவர்கள் துயர்துடைக்க சலந்தரனை வதம் செய்த மூர்த்தியே ஜலந்தர வத மூர்த்தி ஆவார்.
ஒரு மனிதன் எமக்கு பிரியமானவன் எமது வழியில் வருபவன் என்றால் எமது வார்த்தைகளை உள்நிறுத்தி செவி கேட்டு செயல் நடத்திக் காட்ட வேண்டும். ஒரு செல்வந்தன் இருக்கிறான் அவன் தனக்கு பிரியமான ஒரு உதவியாளனை அழைத்துக் கொண்டு பல்வேறு இடங்களுக்கு செல்லும் பொழுது அவனுக்கு கிடைக்கும் மதிப்பும் மரியாதையும் அவன் உதவியாளனுக்கும் கொடுக்கப்படுகிறது. ஆயினும் அந்த உதவியாளன் தவறுகள் ஏதேனும் செய்தால் அவனை அழைத்துச் சென்ற செல்வந்தருக்கு தானே அந்த கேவலம் ஏளனமும். அதுபோலத்தான் மிகப்பெரிய மகான்களின் உன்னத கருத்துக்களை கூறிக் கொண்டிருக்கும் எமக்கு எமது வழியில் வருபவன் என்று கூறிக்கொண்டு எமது வாக்கின் தன்மையை பிரதிபலிக்காமல் இருந்தால் அது எமக்கு ஏற்புடையதாக இராது. எம்மையும் ஏளனப்படுத்துவதாகும். அப்படிப்பட்டவர்களுக்கு யாங்கள் பெயரளவுக்குத்தான் வாக்குகளை தருவோமே ஒழிய ஆத்மார்த்தமாக அல்ல. புத்தி சொல்லித் திருந்தவில்லை என்றால் அவன் விதிப்படி வாழட்டும் என்று விட்டுவிடுவோம்.
காலம் இடம் சூழல் சுற்றி உள்ள மனிதர்கள் வறுமை வளமை இல்லம் தொழில் இதில் எது சிக்கலாக இருந்தாலும் அதை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு அறம் சத்தியம் இறை பிரார்த்தனையை மறவாதே. இவற்றை பின்தொடர்ந்து கொண்டே வா. யாம் உன் அருகில் இருந்து கொண்டே இருப்போம். ஆசிகள் சுபம்.
சூரபத்மன் பெரும் வலிமை உடைய கூடிய அரக்கன். அவன் தேவலோகத்தை தாக்கி இந்திரனை வெற்றி கொண்டு தேவலோகத்தில் இருப்பவர்களுக்கு பெரும் துன்பத்தை கொடுத்தான். சூரபத்மனின் தொல்லைகளைப் பொறுக்க முடியாத இந்திரன் தன் மனைவி இந்திராணியுடன் சீர்காழியில் மறைவாக வசித்து சிவபெருமானைத் துதித்துக் கொண்டிருந்தான். இதற்கிடையே அசுரர்களின் கொடுமைத் தாங்காத தேவர்கள் இந்திரனைத் தேடி சீர்காழி வந்தனர். இந்திரனையும் அழைத்துக் கொண்டு திருக்கயிலை அடைந்தனர். இந்திராணி ஐயப்பனின் பாதுகாப்பில் இருந்தார். கயிலையில் சனகாதி முனிவர்கள் யோகத்தினைப் பற்றி சிவபெருமானிடம் அளவளாவிக் கொண்டிருந்ததால் இவர்கள் பல ஆண்டுகள் காத்திருந்தனர். அச்சமயத்தில் சூரபத்மனின் தங்கையான அசுமுகையும் அவளது தோழியான துன்முகியும் சீர்காழி சென்றனர். இந்திராணியை சூரபத்மனை மணம் செய்து கொள்ளச் சொன்னார்கள். இதற்கு மறுத்த அவளை இழுத்துக் கொண்டு சென்றனர். இதைப்பார்த்த ஐயப்பன் அவர்களுடன் கடுமையான போர் நடத்தினார். அவர்கள் இந்திராணியை கொடுமைப் படுத்தியதற்காக அவர்களின் கையையும் வெட்டி அனுப்பினார். இதனை அறிந்த சூரபத்மன் தனது சகோதரிகளின் கையை வளரச் செய்தான். இச்செய்தி கேள்வியுற்ற சூரபத்மனின் மகனான பானுகோபன் ஐயப்பனை பழிவாங்கப் புறப்பட்டான். பானுகோபன் இந்திராணியையும் இந்திரனையும் தேடி அலைந்தான் அவர்களைக் காணவில்லை. உடனே இந்திரலோகம் அடைந்தான் அங்கும் காணாததால் இந்திரனின் புத்திரனாகிய ஜெயந்தனிடம் போரிட்டான். அப்போரில் ஜெயந்தன் மயங்கினான். பானுகோபன் அவர்களது ஐராவதத்தை சிறை பிடித்தான்.
ஐராவதம் பானுகோபனுடன் சண்டையிட்டது. ஐராவதத்தின் தந்தம் உடைய அதுவும் பின் வாங்கியது. மனம் வருந்திய ஐராவதம் திருவெண்காடு சென்று மூன்று காலமும் நீராடி இறைவனைத் துதித்தது. இதனால் மனம் மகிழ்ந்த சிவபெருமான் அதற்கு காட்சி கொடுத்தார். அதன்பின் அதன் குறைகளை நீக்கி அதன் ஒடிந்த தந்தங்களை புதுப்பித்து பழையபடி இந்திரனின் வாகனமாக்கினார். அதற்குப் பிறகு முருகபெருமானால் சூரசம்ஹாரம் முடிந்தவுடன் இந்திரன் தன்னுலகம் திரும்பினான். ஐராவதமும் அவனுடன் சென்றது. ஐராவதமாகிய ஒரு யானையின் வேண்டுகோளுக்கு மனமிரங்கி சிவபெருமான் காட்சிக் கொடுத்து வரம் கொடுத்த வடிவமே கஜாந்திக மூர்த்தி ஆகும்.
மனிதர்கள் குற்றங்கள் செய்தால் தடுப்பதற்கு சிறைச் சாலையை மனிதர்கள் வைத்திருக்கிறார்கள். இந்த சிறைச் சாலையே இல்லாத நிலை என்றாவது வந்து விடுமா? அப்படி என்றால் குற்றங்களே இல்லாத மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள் என்று பொருளாகிவிடும். அதைப் போல ஆன்மாக்கள் செய்கிற தவறுகளுக்கு இந்த உலகில் பிறந்து ஏற்கனவே செய்திட்ட பாவங்களுக்கு தண்டனையாக அல்லது ஒரு விதமான துன்ப அனுபவத்தை நுகர்ந்து அந்த பாவங்களை கழிப்பதற்காகத்தான் பிறவிகள் தரப்படுகின்றன. அது விலங்கு பிறவியோ மனிதப் பிறவியோ தேவ பிறவியோ இந்த பிறவியாக இருந்தாலும் ஏற்கனவே சேர்த்த புண்ணியத்தையும் நுகர வேண்டும். பாவத்தையும் நுகர வேண்டும். அப்படி நுகர்வதற்காக ஏற்படுத்தப்பட்ட எத்தனையோ கூடங்களுள் இந்த பூமியும் ஒன்று. எனவே இப்போதைக்கு குற்றங்களே இல்லாத மனிதர்கள் யாரும் இல்லை என்பதால் இந்த பூமி என்னும் சிறைச் சாலையை ஒட்டுமொத்தமாக அழிக்க இறைவன் என்னும் எண்ணவில்லை. அப்படி ஒரு சூழலும் நிகழாது. பகுதி பகுதியாக அழிவுகள் ஏற்படும். அதற்கு காரணம் வேறு.
திருப்பதியைப் பற்றி எத்தனையோ மகத்துவங்கள் எல்லாம் கூற வேண்டுமப்பா. பெருமாளின் அம்சம் அங்கு இருக்கிறது என்பது உண்மை. அங்குள்ள வராகர் சன்னிதியில் வணங்கினால் குழந்தைகளின் புத்தி கூர்மைக்கு உதவும். அச்சன்னதியில் ஹயக்ரீவரும் அன்னை கலைவாணியும் அரூபமாக இருந்து தவம் செய்வதுண்டு. பெருமாளை வணங்குவதற்கு முன் வராஹரை வணங்க வேண்டும். திருப்பதி என்பது சாட்சாத் பூலோக வைகுண்டம் தான்.
பாண்டிய மன்னன் குதிரைக்காக மாணிக்கவாசகரை துன்புறுத்த மாணிக்கவாசகர் சிவபெருமானை தஞ்சம் அடைந்தார். சிவபெருமான் தமது சிவகணங்களை குதிரை வீரர்களாகவும் நரிகளைக் குதிரைகளாகவும் மாற்றி மதுரைக்கு அனுப்பி தாமே அதற்குத் தலைவராக நடத்தி வந்தார். குதிரை அணிவகுப்புத் தலைவன் அரசனிடம் குதிரைகளை முன்னும் பின்னும் நடத்தி அவற்றின் சிறப்பைக் கூறி ஒப்படைத்தான். விலைகூடிய பீதாம்பரம் ஒன்றை அரசன் அவனுக்குப் பரிசாக அளித்தான். அவனோ அதைத் தன் சவுக்கினால் வாங்கி குதிரையின் மேல் போட்டுவிட்டு விடைபெற்றார் இறைவன். அன்றிரவே குதிரைகள் மீண்டும் நரியாக மாறி முதலில் அந்தக் கொட்டடியில் இருந்த குதிரைகளையும் கடித்து விட்டு ஓடின. இதை அறிந்த அரிமர்த்தன பாண்டியன் மிகவும் கோபம் கொண்டு மாணிக்க வாசகரை மேலும் துன்புறுத்தினான். மீண்டும் மாணிக்கவாசகர் சிவபெருமானை தஞ்சம் அடைய சிவபெருமானின் திருவிளையாடலால் பாண்டிய மன்னன் கலங்கிப் போனான். அப்போது சிவபிரானின் குரல் அசரீரியாய் கேட்டது. மன்னவா வாதவூரரின் பெருமையை உலகுக்கு தெரிவிக்கும் பொருட்டு இத்திருவிளையாடலை நாம் செய்தோம். இதனை அறியாது நீ கோபம் கொண்டாய் என்று அக்குரல் சொல்லிற்று. மாணிக்கவாசகரின் பெருமையை அறிந்த மன்னன் அவரை விடுவித்தான்.
மாணிக்கவாசகர்க்காக நரிகளை பரிகளாக்கி அதன் தலைவனாக சென்று வந்த கோலமே அசுவாருட மூர்த்தியாகும். திருப்பெருந்துறையில் உள்ள ஸ்ரீ யோகாம்பிகை உடனுறை ஸ்ரீ ஆத்மநாத சுவாமி கோயிலில் உள்ள பஞ்சாட்சர மண்டபத்தின் தூண் ஒன்றில் இந்த மூர்த்தியின் சிற்பம் உள்ளது.
ஒருமுறை அசுரர்களின் தொல்லை அதிகரிக்கவே அவர்களை அழிக்க சிவபெருமான் முருகபெருமானை அழைத்து அசுரர்களை வதம் செய்ய உத்தரவிட்டார். முருகர் அசுரர்களை வதம் செய்ய கிளம்பும் போது சிவபெருமானும் தேவர்களும் அவருக்கு பல ஆயுதங்களை கொடுத்தார்கள். அப்போது திருமால் தனது சங்கு சக்கரத்தை கொடுத்து ஆசி புரிந்தார். ஆயுதங்களுடன் சென்ற முருகபெருமான் அசுரர்களை சம்ஹாரம் செய்தார். இந்த நிகழ்வின் அடிப்படையில் முருகன் கைகளில் கேடயம் வில் அம்பு சாட்டை கத்தி சூலாயுதம் வஜ்ரம் மற்றும் திருமாலின் ஆயுதங்களான சங்கு சக்கரத்துடன் காட்சி தருகிறார். சங்கு சக்கரமே இவரது பிரதான ஆயுதமாக இருக்கிறது. மயில் மீது அமர்ந்த கோலத்தில் இருக்கும் இவர் கல்யாண சுந்தர சண்முக சுப்பிரமணியர் என்று அழைக்கப்படுகிறார். அவர் அருகில் வள்ளி தெய்வானை உள்ளனர். மயில் இடது புறமாக திரும்பி நிற்கிறது. இடம்: அருள்மிகு படிக்காசுநாதர் திருக்கோவில். அழகாபுத்தூர் தஞ்சாவூர் மாவட்டம்.
ஒருவனின் கைரேகையை பார்த்தே அவனுடைய திசா புக்தியைக் கூறி விடலாம். ஒருவனின் கண்களைப் பார்த்தே ஜாதகத்தை அளந்து விடலாம். ஒருவனின் ரோமத்தை வைத்தே அவன் இன்ன லக்னத்தில் பிறந்திருக்கிறான் என்று கூறிவிடலாம். இதையெல்லாம் தாண்டி ஒருவனை சந்திக்கும்போது அப்பொழுது அவனை சுற்றி நடக்கின்ற நிமித்தங்களை வைத்தே அவன் எதற்காக வந்திருக்கிறான் என்று கூறி விடலாம். நுணுக்கங்களுக்கும் அடிப்படை மனப்பக்குவம். எனவே மனதிலே உள்ள லோகாயத்தை தூக்கி விட்டெறி. நீயும் சகலத்தையும் கற்று தேர்ந்து ஒரு பரிசுத்த உன்னத நிலைக்கு செல்லலாம்.
