Month: March 2022

அகத்தியர் மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு

இறைவனின் கருணையைக் கொண்டு இயம்புவது யாதென்றால் யாம் அடிக்கடி எமை (அகத்திய மாமுனிவர்) நாடுகின்ற மாந்தர்களுக்கு கர்ம வினைகளின் தாக்கம் குறித்து எடுத்து இயம்பிக் கொண்டே இருக்கிறோம். இந்த பாவவினைகள் ஒரு மனிதனை சுற்றி பின்னிப் படர்ந்து கொண்டே இருக்கும் அந்த நிலையிலே ஒன்று நல்லதை செய்ய மனம் விரும்பாது. அடுத்தாக மேலும் தவறு மேல் தவறு செய்து பாவங்களை சேர்த்துக் கொள்ளவே தூண்டும். ஆனால் அந்த பல்வேறு பாவங்களிலும் ஏதாவது ஒரு புண்ணியம் (அவன்) இறை வழியில் வர வேண்டும் என்று இருக்கும் பட்சத்திலே அந்த ஆத்மாக்கள் மட்டுமே பிறக்கும் தருணம் ஓரளவு மனசாட்சிக்கு கட்டுப்பட்டு இறை ஆலயங்களை தரிசித்து இயன்ற தர்மங்களை செய்து புண்ணியத்தை சேர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். வெறும் தனத்தை சேர்த்துக் கொண்டு அதனால் ஆவது என்ன? என்ற ஒரு முடிவுக்கு வரும். ஆனால் அந்த நிலையில் வந்தாலும் மனம் தடுமாறும். பிறரை ஒப்பிட்டுப் பார்த்து அவர்களெல்லாம் இது போல் எதுவும் செய்யாமல் நன்றாக வாழ்கிறார்களே? நேற்றை விட இன்றைக்கும் இன்றை விட நாளைக்கும் பொருளாதாரத்தில் உயர்ந்து காணப்படுகிறார்களே? நாம் அவ்வாறில்லாமல் கடவுள் பிறவி தர்மம் என்று ஒருவேளை தவறாக புரிந்து கொண்டு செல்கிறோமோ என்றெல்லாம் குழப்பம் வரும்.

இது போன்ற தருணங்களில் எம் (அகத்திய மாமுனிவர்) வழியில் வருகின்ற மனிதர்கள் பொறுமையோடும் திட சிந்தனையோடும் இருக்க கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். இந்த நிலையிலே ஒரு மனிதனின் வினைப் பயனை ஒட்டியேதான் வாழ்வு முழுவதும் நடக்கும் என்றாலும் யாம்(அகத்திய மாமுனிவர்) அந்த வினையில் வேறு வகையான மாற்றங்கள் செய்கிறோமோ இல்லையோ தொர்ந்து இறை வழியில் வருவதற்குண்டான வலுவை தரத்தான் நாங்கள் (சித்தர்கள்) எமை நாடுகின்ற மாந்தர்களுக்கு உதவுகிறோம். ஆனால் நல்லவனாக இருந்தால் மட்டும் போதாது. எமை நாடுகின்ற மனிதர்கள் மனோரீதியாக வல்லவனாகவும் இருக்க வேண்டும். அது எங்ஙனம் என்றால் தன்னை சுற்றியுள்ள மனிதர்களை கூர்ந்து கவனிக்க வேண்டும். வெறும் தவறுகளையே செய்து கொண்டு சுயநலமாய் வாழ்ந்து கொண்டு தனம் தான் பிரதானம் என்று வாழ்கின்ற மனிதர்களுக்கே அத்தனை தன்னம்பிக்கையும் தைரியமும் இருக்கும் பொழுது நிரந்தரமில்லாத ஒரு வாழ்வை நோக்கி செல்கின்ற அந்த மனிதனே திடமாக இருக்கும் பொழுது இறைவனை நோக்கி செல்கின்ற ஒரு மனிதன் திடமாக இருக்க வேண்டாமா? சிறிய கஷ்டம் வந்து விட்டாலும் கூட சித்தர்களை நம்பினோம். சித்தர்கள் இப்படி செய்து விட்டார்களே என்று அங்கலாய்ப்பது என்பது எம்(அகத்திய மாமுனிவர்) வழியில் வருகின்ற மனிதர்களுக்கு இயல்பாகிக் கொண்டே இருக்கிறது. அல்லது இவையெல்லாம் நடக்கப் போகிறது என்று சித்தர்களுக்குத் தெரியாதா? ஏன் எச்சரிக்கைவில்லை? என்றும் கேட்கிறார்கள்.

எதைக் கூற வேண்டும், எதைக் கூறக் கூடாது என்று நாங்கள் மட்டும் முடிவெடுப்பதில்லை. இந்த இந்த ஆத்மாக்களுக்கு இதை இதை உணர்த்து என்று இறை கட்டளையிடுகிறது. அந்த கட்டளைக்கு ஏற்பவும் எமை நாடுகின்ற மனிதனின் மனோ திடத்திற்கும் பக்குவத்திற்கும் ஏற்பவும்தான் நாங்கள்(சித்தர்கள்) வாக்கை பகிர்ந்து கொண்டே இருக்கிறோம். ஆக கடுமையான ஊழ்வினை தோஷம் ஒரு மனிதனை பாடாய் படுத்துகிறது. எந்த தொழில் செய்தாலும் நஷ்டம் வருகிறது. அந்த நிலை இன்னும் அவனுக்கு 20 ஆண்டுகள் இருக்கும் என்று வைத்துக் கொள்வோம். அந்த நிலை உள்ள ஒரு மனிதன் எமை நாடுகிறான். இன்னும் 20 ஆண்டுகள் உனக்கு கஷ்டம் தான் நீடிக்கும் என்று எமது வாக்கால் கூற இயலுமா? அவனுக்கு இருக்கின்ற கர்ம வினைகளை எப்படி குறைக்க வேண்டும்? எந்த வினையை எப்படி மாற்ற வேண்டும் என்றெல்லாம் நாங்கள் அனுமானம் செய்து இறையிடமும் உத்தரவைக் கேட்டு அதற்கு ஏற்றாற் போல் நாங்கள் செய்து கொண்டே இருக்கிறோம்.

அந்த நிலையிலே அது போல மனிதன் வரும் பொழுதெல்லாம் இதை செய் அதை செய் என்றும் சில சமயங்களில் 3 மாதங்கள் ஆகட்டும் 6 மாதங்கள் ஆகட்டும் முன்பு உரைத்த வழிபாட்டை செய் என்றும் கூறி அவனுடைய கர்ம வினையை குறைக்க முயற்சி செய்கிறோம். ஆனால் எமது வாக்கையோ வாக்கின் நுட்பத்தையோ சரிவர புரிந்து கொள்ள முடியாத நிலையிலே மனிதன் குழம்புகிறான். இங்கு வந்து விட்டாலோ சித்தர்களின் வாக்கை கேட்டு விட்டாலோ மறுதினமே எல்லா பிரச்சனைகளும் தீர்ந்து விடும் என்று எண்ணுகிறான். தீரலாம் தீருவதற்கு வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஆனால் அந்த அளவிற்கு ஒரு ஆன்மா தன்னை தயார் செய்து தகுதி படைத்திருக்கிறதா? என்று பார்க்கவேண்டும். பொறுமை இருக்க வேண்டும். எனக்கு இப்படியெல்லாம் சோதனை வருகிறது. நான் நம்புகிறேன். என் தாய் தந்தை இதை (ஜீவநாடி) நம்பவில்லை. என் மனைவி நம்ப மறுக்கிறாள். என் குழந்தைகள் நம்பவில்லை. அவர்களையும் உங்கள் வழியில் மாற்றுங்கள் என்று கோரிக்கை வைப்பதும் நகைப்புக்குரியது (சிரிப்புக்குரியது). யாருக்கு இதில் எப்பொழுது ஆர்வம் வரவேண்டும்? யாருக்கு இந்த வழி ஏற்புடையது என்றெல்லாம் பிறக்கும் பொழுதே விதி தீர்மானித்து விடுகிறது. அதைத் தாண்டி எம் (அகத்திய மாமுனிவர்) வழியில் வரக்கூடாத மனிதனை வேறு வழியில்லாமல் இங்கு வருகின்ற மனிதன் அழைத்து வந்தாலும் திசை மாறிதான் செல்வான்.

யாரையாவது அழைத்து வந்து இவன் எனக்கு வேண்டிய மனிதன். நல்ல அறப்பணிகள் செய்கிறான். இவனுக்கு வாக்கைக் கூறுங்கள் குருதேவா என்றால் அந்த மனிதனின் அந்த பிறவியை மட்டும் ஒரு சில கால பழக்கம் மட்டுமே இங்கு வருகின்ற மனிதனுக்குத் தெரியும். ஆனால் அவனின் ஆதியோடு அந்தரங்கம் அனைத்தும் எமக்குத்(அகத்திய மாமுனிவர்) தெரியும். அவனுக்கு வாக்கு உரைப்பதால் எவ்விதமான பலனும் இல்லை என்பது எமக்குத் தெரியும். அது மட்டுமல்லாது பல்வேறு மனிதர்கள் மூடர்களாகவே பிறந்து மூடர்களாகவே வாழ்ந்து மூடர்களாகவே இறக்கிறார்கள். அது அவனின் கர்மவினை. அதாவது அவர்களை பொறுத்தவரை புறத் தோற்றம் என்பது மிக முக்கியம். ஒரு ஆன்மீக அமைப்புக்கு செல்ல வேண்டும் என்றால் அந்த ஆன்மீக அமைப்பு உலகியல் ரீதியாக பலரும் அறிந்த ஒன்றாக இருக்க வேண்டும். இவன் உலகியல் ரீதியாக யாரையெல்லாம் மதிக்கிறானோ அவர்கள் எல்லாம் அங்கு வந்து போக வேண்டும். அந்த புறத் தோற்றம் ஜொலிக்க வேண்டும். அங்கு அவன் யாரை சந்திக்கிறானோ எந்த சந்தியாசியை சந்திக்கிறானோ அந்த போதகன் மிக உயர்ந்த இடத்திலே அமர்ந்து கொண்டு மிகவும் ஆணவத்தோடு நடந்து கொண்டாலும் அவனை சுற்றி பல்வேறு மனிதர்களும் இருக்க வேண்டும். அப்பேற்பட்ட மனிதனைதான் ஞானி என்றும் இறையருள் பெற்றவன் என்றும் பல்வேறு மனிதர்கள் நம்புகிறார்கள். தனம் இல்லாமலும் ஒரு கிழிந்த குடிசையில் அமர்ந்து கொண்டும் ஒரு அழுக்கு துணியை சுற்றிக் கொண்டும் யாராவது ஒருவன் போதனை செய்தால் யாராலும் அந்த ஞானியை அடையாளம் காட்ட முடியாது. ஞானிகளும் தன்னை நாடி வருகின்ற மனிதர்கள் ஆயிரக்கணக்கில் வர வேண்டும் என்று எண்ணுவதில்லை. ஒரு சிலர் வந்தாலும் உண்மையைப் புரிந்து கொண்டவர்கள் வந்தால் போதும் என்று என்றுதான் எண்ணுகிறார்கள்.

அது போல்தான் இந்த ஜீவ அருள் ஓலையும். இது எல்லோருக்கும் ஏற்றது அல்ல. இதைப் புரிந்து கொள்வதற்கும் ஒரு மனிதனின் ஜாதகத்தில் சில ஜாதக பலன்கள் இருக்க வேண்டும். குறைந்த பட்சம் லக்னத்தை சுபகிரகங்கள் பார்க்கவேண்டும். அதிலும் குரு பார்க்க வேண்டும். (இவ்வாறு) இல்லாத மனிதர்களை எத்தனை முறைதான் அழைத்து வந்தாலும் போராடி எடுத்து கூறினாலும் இங்கு அமர்ந்து நல்ல பிள்ளை போல் கேட்டு விட்டு பிறகு வெளியே சென்று இவையெல்லாம் ஏற்புடையதல்ல. இதையெல்லாம் நம்பமாட்டேன் என்று கூறிவிட்டு எங்கு சென்றால் ஏமாறுவானோ அங்கு சென்று தான் ஏமாறுவான். இவையெல்லாம் அவனவன் கர்மவினை என்று எடுத்துக் கொண்டு இங்கு வருகின்றவர்கள் அமைதியை கடைபிடித்து எமது வழியில் வர நல்லாசிகள் கூறுகிறோம்.

கேள்வி: தண்டபாணி என்று சொல்லப்படுவதன் பொருள்:

இறைவன் அருளால் தண்டமும் அங்கே ஒரு ஆயுதமாக பயன்படுகிறது. அன்பை போதிக்கின்ற மகான்களும் ஞானிகளும் ஆயுதம் வைத்திருப்பார்களா? அப்படியிருக்க அன்பே வடிவான கருணையே வடிவான இறைவன் கையில் ஆயுதம் இருக்குமா? அப்படியல்ல. இறைவன் கையில் ஆயுதத்தை வைத்ததின் மர்மமும் சூட்சுமமும் என்ன? மனிதனுக்கு ஒரு பாதுகாப்பு. ஒரு காவலன் கையில் இருக்கின்ற ஆயுதம் மனிதனுக்கு அச்சத்தை தராது ஏன்? அது சமூகத்தைக் காப்பதற்காக அவனுக்கு கொடுக்கப்பட்ட வாய்ப்பு அதிகாரம். நாட்டை பாதுகாக்க ரணகளத்தில் பணியாற்றுகின்ற மனிதரிடம் ஆயுதம் இருக்கிறது. அந்த ஆயுதத்தை யாரும் அச்சத்தோடு பார்ப்பதில்லை. ஆனால் ஒரு கள்வன் கையில் ஆயுதம் இருந்தால் அச்சத்தோடு பார்க்கிறார்கள். எனவே ஆயுதம் என்பது பொதுவாக பார்த்தால் அது அஃறிணை. ஆனால் யாரிடம் இருக்கிறது? என்பதை பொறுத்துதான் அதன் பலனும் பலாபலனும். ஆனாலும்கூட இறைவன் கையில் ஆயுதம் இருப்பது அறியாமையில் இருக்கின்ற மனிதனுக்கு உன்னை இறைவன் பாதுகாப்பார். இறைவன் பராக்ரமசாலி பலசாலி. உலகிலுள்ள சக்திகளுக்கெல்லாம் சக்தி என்பதை புரிந்து கொள்ளவே இறைவனுக்கு பலவிதமான கரங்களும் (கைகளும்) சிரங்களும் (தலைகளும்) கொடுக்கப்பட்டன. ஆனால் அப்படிதான் இறைவன் இருக்கிறாரா? இல்லை. நினைத்தவர் தம் மனதிலே எப்படி நினைக்கிறார்களோ அப்படி காட்சி தரக்கூடிய நிலையில்தான் பரம் பொருள் இருக்கிறது.

எனவே பழனி முருகனிடம் தண்டம் ஆயுதமாக இருப்பதன் மர்மமே பொதுவாக முருகனுக்கு எது ஆயுதம்? வேல் ஆயுதம். அந்த வேல் மனிதன் கையில் இருக்கின்ற வேல் அல்ல. இந்த வேல் ஆழமாக இருக்கும். அகலமாக இருக்கும். நீளமாக இருக்கும். குளுமையாக இருக்கும். இது ஞானவேல். அன்னை சக்தி தந்ததினால் சக்திவேல் என்றாலும் அது முழுக்க முழுக்க ஞானத்தை தரக்கூடிய வேலாகும். இரத்தின வேல் என்று கூட வேலிலே ஒருவகை இருக்கிறது. வைர வேலும் இருக்கிறது. சில வகை தோஷங்களை வைரம் போக்கும். சில வகை தோஷங்களை வைரம் தரும். வைர வேல் தரிசனத்தைப் பார்த்தாலே மனிதர்களுக்கு சில வகை தோஷங்கள் நீங்கும். சில முருக ஆலயங்களிலே வைர வேல் தரிசனம் என்பது இருக்கிறது. ஆக இந்த வேலானது ஞானத்தைக் குறிக்கிறது. இப்பொழுது இவள் கேட்டாளே பாசத்திலிருந்து பந்தத்திலிருந்து உலக மாயையிலிருந்து எவ்வாறு விடுபடுவது? என்று இவற்றையெல்லாம் அறுக்கின்ற ஆயுதம்தான் தண்டாயுதம்.

ஆக மனிதனுக்கு யார் எதிரி? என்றால் புறத்தே இருக்கின்ற மனிதன் எதிரி அல்ல. அவன் மனதிலே விளையக் கூடிய களைகள் பதர்கள் தேவையற்ற எண்ணங்கள் சபலங்கள் கீழான எண்ணங்கள் இவற்றையெல்லாம் விட்டுவிட முடியாமல் மனிதன் தவிக்கிறான். தடுமாறுகிறான். இவற்றையெல்லாம் அடித்து நொறுக்கக்கூடிய ஆயுதமே தண்டாயுதம் வேலாயுதம். இது போன்ற இறையுடன் இருக்கக்கூடிய ஆயுதம் அசுரர்களை அழிப்பதாக புராணங்கள் கூறுவதைக் கொண்டு அசுரர்கள் என்றால் எங்கோ புறத்தே இருக்கிறார்கள். கோரப் பற்களோடும் மிகப்பெரிய பயமுறுத்தும் கண்களோடும் இருக்கிறார்கள். கருகரு என்று வருவார்கள். மனிதர்களை மிரட்டுவார்கள் என்று எண்ணுகிறார்கள். அந்த அசுரர்களைக்கூட மனிதர்கள் சமாளித்துவிடலாம். ஒவ்வொரு மனிதனுக்குள்ளும் இருக்கின்றானே பொறாமை எனும் அசுரன் காமம் எனும் அசுரன் சபலம் எனும் அசுரன் வேதனை எனும் அசுரன் விரக்தி எனும் அசுரன் கோபம் எனும் அசுரன் இவற்றைதான் மனிதனால் விரட்ட முடியாது. இவற்றை விரட்டக்கூடிய ஆயுதம் தண்டாயுதம். அந்த தண்டு முதுகிலே மையப் பகுதியில் இருக்கும். அது முதுகுத்தண்டு. இது தாமரையின் மையத்திலே இருக்கிறது. அது தாமரைத்தண்டு. தண்டு என்றாலே பொதுவாக அதன் பொருள் மையம். அங்கே தண்டம் என்பது மனிதரிடம் இருக்கக் கூடிய எல்லா வகையான எதிரான குணங்களையும் நீக்கக்கூடிய ஒரு மையம். மனிதனுக்கு மையம் எது? புருவ மத்தி. அந்த புருவ மத்தியை நோக்கி ஒரு மனிதன் சிந்தனை செய்தால் சர்வகாலமும் புருவ மத்தியை கவனித்துக் கொண்டே வந்தால் அவனுடைய சிந்தனை ஒழுங்குபடும். நேர்படும் நிரல்படும் உறுதிபடும். எனவே மனிதனுக்கு மையம் புருவ மத்தி. அங்கே தண்டு மையம். அந்த மையத்தை நோக்கி இவன் சென்றால் இவன் மையம் சரியாகும் என்பதன் பொருள்தான் தண்டாயுதமாகும்.

கேள்வி: கெளபன தீர்த்தத்தைப் பற்றியும் கெளபனத்தைப் பற்றியும் சொல்லி அருளுங்கள்:

நிர்வாண தீட்சை வேண்டும். இதுபோல பரிபூரண ஞான நிலை பல நூறு பல ஆயிரம் பல கோடி பிறவிகளுக்கு பிறகுதான் அந்த பாக்கியம் இருக்கும் என்கிற ஆத்மாக்கள் ஏதாவது ஒரு சிறு துளி புண்ணியத்தின் பலனாக ஏதாவது ஒரு குருவை நாடி தீட்டை பெற்றாலோ அல்லது ஜீவ அருள் ஓலை (ஜீவநாடி) மூலமாகவோ வேறு ஏதாவது வழியிலே இதுபோல் மகான்களை சந்தித்து ஆசி பெறுவதும் அது போன்ற வழியில் செல்வதற்குண்டான அந்த ஆசியை தருவதும்தான் நீ கூறிய அந்த கெளபீனத்தின் மகிமையாகும். யாருக்கு அது கிடைத்தாலும் அதன் மகிமையை புரிந்து உள்ளன்போடு எவன் போற்றுகிறானோ அவனுக்கு ஞான வழியின் கதவுகள் மிக எளிதாக திறக்கும்.

கேள்வி: அன்னசேவையையும் அபிஷேகத்தையும் முருகப்பெருமான் ஏற்றுக் கொண்டாரா ஐயனே?

இறைவன் அருளால் முருகப்பெருமான் அருளாசி தந்துதான் போகன் (போகர் சித்தர்) வந்தான் என்று நாங்கள் மீண்டும் கூறுகிறோம். தொடர்ந்து இது போன்ற பல்வேறு பூஜைகளை செய்வதோடு தமக்குள் இருக்கின்ற அபிப்ராய பேதங்களையெல்லாம் மறந்து கருத்து வேறுபாடுகளையெல்லாம் மறந்து தகாத மனிதர்கள் தகாத வார்த்தைகளைக் கூறும் பொழுது அதைக் கேட்கின்ற மனிதன் சினம் கொண்டு எதனையும் எடுத்தோம் கவிழ்த்தோம் என்றெல்லாம் செய்து விடாமல் இன்னும் இன்னும் பல்வேறு உள்ளங்கள் ஒன்று சேர்ந்து ஒற்றுமையோடு ஒருவர் கருத்தை ஒருவர் தெளிவாக புரிந்து கொண்டு பணியாற்ற வேண்டும். இங்கே இறை ஆணையும் சித்தர்களின் வழி காட்டுதலும் முக்கியம். அந்த செயல் நல்லவிதமாக நடக்க வேண்டும் என்கிற ஒரே நோக்கத்தோடு தொடர்ந்து அனைவரும் ஒன்றுபட்டு செய்ய நல்லாசி கூறி மீண்டும் தொடர்ந்து பல்வேறு பூஜைகளும் புண்ணியகாரியங்களும் அனைவருமே செய்ய மீண்டும் நல்லாசிகள் ஆசிகள் என்று கூறி சுபம் என்று பூர்த்தி செய்கிறோம்.

அகத்தியர் மாமுனிவர் பொது வாக்கு:

இன்று மதியம் தான் அன்னவனுக்கு ஒரு காதையை (கதை) நினைவூட்டினோம். அன்னவனுக்கு கூறிய கதையை இன்னவன் பொருட்டு அனைவருக்கும் நினைவூட்டுகிறோம். அது அனைவரும் அறிந்த கதைதான் என்றாலும் மீண்டும் நினைவூட்டுகிறோம்.

ஒருமுறை அசுர சக்திகள் (தீயவர்கள்) எல்லாம் சேர்ந்து மாநாடு போட்டன. அந்த காலத்திலே தீடீரென்று அதர்மங்கள் குறைந்து தர்மம் தலை தூக்கி விட்டது. இதை அசுர சக்திகளால் தாங்க முடியவில்லை. அசுர சக்திகளுக்கு எப்பொழுதும் கொண்டாட்டம் என்றால் இப்பொழுது பூமி இருப்பது போல் இருந்தால்தான் அசுர சக்திகளுக்கு (தீயவர்களுக்கு) கொண்டாட்டம். அங்ஙனம் இல்லாமல் பல ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் திடுமென்று புவியெங்கும் தர்மம் தழைத் தோங்குகிறது. மனிதர்கள் அனைவரும் சாத்வீகமாக மாறிவிட்டார்கள். எல்லோரும் தானுண்டு தன் வேலையுண்டு என்று அவரவர் கடமையை செய்வதும் இல்லாதவர்களுக்கு இருப்பவர்கள் வலிய சென்று உதவிகள் செய்வதும் ஒரு வேளை உதவி செய்தாலும் அதை பெறுகின்ற நிலையில் யாரும் இல்லாத நிலைமையும் உருவாக அசுர சக்திகளுக்கெல்லாம் (தீயவர்கள்) வருத்தம் வந்துவிட்டது. நம் போன்ற அசுர சக்திகளுக்கு புவியில் வேலை இல்லாமல் போய் விடுகிறது என்று எண்ணி கூட்டம் போட்டு என்ன செய்யலாம் என்று எண்ணும் பொழுது ஒரு அசுர சக்தி எழுந்து நான் சென்று மனிதர்களை குழப்புகிறேன் திசை மாற்றுகிறேன் அவர்களை தவறான வழிக்கு திருப்புகிறேன் என்று பேசியது. உன்னால் முடியுமா என்று கேட்டது தலைமை அசுர சக்தி என்னால் முடியும் என்றது சிறிய அசுர சக்தி.

அந்தப் பகுதியிலே அது எந்த நாட்டை சேர்ந்திருக்கிறதோ அதில் மிகுந்த நல்லவன் என்று கருதப்பட்ட ஒருவனை சென்று பார்த்தது. அந்த மனிதன் அன்றாடம் எழுவதும் இறைவனை வணங்குவதும் தன் கடமைகளை நேர்மையாக ஆற்றுவதும் பிறருக்கு உதவி செய்வதும் இன்னுரையாக பேசுவதுமாக வழக்கம் கொண்டவன். இந்த சிறிய அசுர சக்தி சாதுர்யமாக நுழைந்து அவனுக்குள் மனசாட்சியாக கலந்து அவனைக் கேட்க ஆரம்பித்தது. ஏ மூடனே இத்தனை ஆண்டு காலம் இறைவனை வணங்குகிறாயே? உனக்கு ஏதாவது கிடைத்ததா? எத்தனையோ தர்மங்கள் செய்தாயே? உனக்கு என்ன பலன் கிடைத்தது? இதையெல்லாம் சேர்த்து வைத்திருந்தால் நீ இன்றைக்கு மிகப் பெரிய செல்வந்தனாகி இருக்கலாமே? ஏன் இப்படி காலத்தை வீணாக்கிவிட்டாய் என்றெல்லாம் வினா எழுப்ப அவனும் குழப்பத்தில் நான் என்ன செய்வது என்று கேட்க இன்றிலிருந்து தர்மத்தை நிறுத்து. ஆலயம் செல்லாதே. இறைவனை வணங்காதே. அப்பொழுதுதான் நீ முன்னேறலாம் என்று அந்த அசுர சக்தி துர்போதனை செய்ய அவனும் குழப்பத்தில் ஆழ்ந்து விட்டான்.

அன்றிலிருந்து இறைவனை வணங்கவும் தவம் செய்யவும் ஜபங்கள் செய்யவும் பிராத்தனை செய்யவும் வேண்டாம் என்று முடிவெடுத்து தர்மம் செய்வதையும் நிறுத்திவிட்டான். இரண்டு தினங்கள் அவனை கவனித்து விட்டு அந்த சிறிய அசுர சக்தி உற்சாகத்தோடு மேலே சென்றது. சென்று தன் மற்ற இனங்களை பார்த்து நான் எப்படி ஒருவனை குழப்பி விட்டேன் தெரியுமா? இதே போல் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு மனிதனை குழப்பினால் போதும். புவியில் மீண்டும் தீய சக்திகள் தலையெடுக்கும் என்று கூற அப்பொழுது தலைமை அசுர சக்தி பலமாக சிரித்து. நீ ஏதோ அவனை கெடுத்து விட்டதாக எண்ணியிருக்கிறாய். ஆனால் நீ செய்தது அவனுக்கு மிகுந்த நன்மையைத் தந்துவிட்டது. என்ன நடக்கிறது என்று கவனி என்று சொல்ல இந்த அசுர சக்திக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அவன்தான் ஆலயம் செல்லவில்லையே? வேறென்ன வேண்டும் என்று கேட்க அவன் மனதை கவனி அதற்கு இறைவன் தந்த அருளாசியை கவனி என்று சொல்ல தன் அசுர பலத்தால் அவனை கவனிக்கும் பொழுதுதான் அனைவருக்கும் புரிய வருகிறது. அவன் ஆலயம் செல்லவில்லை. இறைவனை வணங்கவில்லை. பிராத்தனை செய்யவில்லை. தர்மம் செய்யவில்லை. ஆனால் அவன் எண்ண எண்ணுகிறான். ஐயகோ ஆலயம் செல்ல முடியவில்லையே? அடடா இன்று தர்மம் செய்யவில்லையே? அடடா இன்று மந்திரம் சொல்லவில்லையே? அடடா இன்று பூஜை செய்யவில்லையே? செய்திருக்கலாமே செய்திருக்கலாமே என்று. அவன் ஆலயம் சென்றிருந்தால் அவன் ஆலயத்தில் இருக்கும் அந்த பொழுதில் மட்டும்தான் இறைவனை எண்ணியிருப்பான். பூஜை செய்திருந்தால் அந்த நாழிகையில் மட்டும்தான் இறைவனை எண்ணியிருப்பான். ஆனால் அன்று முழுவதும் வேறு எந்த வேலை செய்தாலும் பூஜை செய்யவில்லையே பூஜை செய்யவில்லையே என்று சதா சர்வகாலம் 60 நாழிகையும் (ஒரு நாள்) இறைவனை எண்ணத் தொடங்கிவிட்டான். நீ ஏதோ அந்த மனிதனை தவறான வழியில் திசை திருப்புவதாக எண்ணி ஏதோ ஒரு சில நாழிகை பூஜை செய்த மனிதனை 60 நாழிகையும் (ஒரு நாள்) இறைவனை எண்ண வைத்து விட்டாயே என்று தலைமை அசுர சக்தி சிறிய அசுர சக்தியை பார்த்து கூறியது.

இந்த கதையை எதற்காக உதாரணமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டுமென்றால் நான் சிறப்பாக செய்யவில்லை. இன்னும் சிறப்பாக செய்திருக்கலாம் என்று எண்ணும் பொழுதே அந்த பூஜை பூர்த்தியடைந்து விடுகிறது.