பதினாறாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்தவர் பூந்தானம் நம்பூதிரி என்பவர் சிறந்த குருவாயூரப்பன் பக்தர். இவர் இந்தியாவின் கேரளாவின் மலப்புறம் மாவட்டத்தில் கீழாற்றூரில் வசித்து வந்தார். இவர் தனது 20 வயதில் திருமணம் செய்து கொண்டார். ஆனால் நீண்ட காலமாக அவர்களுக்கு குழந்தைகள் இல்லை. அவர் சந்தனா கோபாலம் ஓதி மூலம் குருவாயூர் இறைவனைப் பாடித்துதித்தார். பின்னர் இவருக்கு ஒரு மகன் பிறந்தார். அதற்கான ஒரு வீழா ஏற்பாடு செய்து அனைவருக்கும் அழைப்பு விடுத்தார். அனைவரும் வந்தனர். ஆனால் விழா ஆரம்பிக்கும் ஒரு மணி நேரத்திற்கு முன்பே குழந்தை இறந்துவிட்டது. துயரமடைந்த பூந்தானம் குருவாயூர் கோயிலில் தஞ்சம் அடைந்து பிரார்த்தனை செய்யத் தொடங்கினார். மனம் உடைந்த பூந்தானத்தின் மடியில் குருவாயூரப்பன் ஒரு குழந்தையாக ஒரு கணம் இருந்து ஆறுதல் படுத்தினார். சிறிய கிருஷ்ணர் நம் இதயத்தில் நடனமாடுகையில் நமக்கு சொந்தமான சிறியவர்கள் தேவையா என்று கிருஷ்ணரை தனது மகனாக கருதி ஞானம் அடைந்தார். இதனை ஞானப்பனா என்னும் நூலில் எழுதியிருக்கிறார்.
அவர் தினமும் தனது ஊரிலிருந்து காட்டு வழியே தொலைதூரம் நடந்து குருவாயூருக்குச் சென்று குருவாயூரப்பனை தரிசனம் செய்வார். அவ்வாறு செல்கையில் ஒரு நாள் வழியில் சில கொள்ளைக்காரர்கள் அவரைத் தடுத்துத் தாக்கினர். அவரிடம் என்ன பொருள் இருக்கிறது என்று ஆராயத் தொடங்கினார்கள். அவர் மனமோ தன் விரல்களில் உள்ள மோதிரத்தை அவர்கள் பார்த்துவிடக் கூடாது என்று பயந்தது கண்களை மூடி குருவாயூரப்பா குருவாயூரப்பா என்று உரத்துக் கூறினார். சிறிது நேரத்தில் புதியதான மலரின் மணம் காற்றில் வீசியது. கண் திறந்து பார்த்தபொழுது மாங்காட்டச்சன் என்ற திவான் குதிரை மேல் வேகமாக வாளைச் சுழற்றிக் கொண்டு வந்தார். அவரைக் கண்டதும் கொள்ளையர்கள் வேகமாக அந்த இடத்தை விட்டு ஓடிவிட்டார்கள். மனம் நெகிழ்ந்த பூந்தானம் உங்களுக்கு நான் என்ன கைமாறு செய்வேன் என்று கேட்டார் அவரும் உன்னுடைய கையில் இருக்கும் மோதிரத்தை எனக்குக் கொடு என்று கூறினார். மோதிரம் களவு போய்விடக் கூடாது என்று பயந்த பூந்தானம் இப்போது தயங்கி திகைத்து செய்வதறியாது அந்த மோதிரத்தை திவானுக்குப் பரிசாக அளித்தார். திவான் அவரைத் தன் குதிரையில் ஏற்றிக் கொண்டு குருவாயூர் எல்லையில் விட்டுவிட்டுச் சென்றார்.
அதே நேரம் கோவில் அர்ச்சகரின் கனவில் தோன்றிய குருவாயூரப்பன் அர்ச்சகரே என் கையில் ஒரு மோதிரம் இருக்கும் அதைப் பூந்தானத்திடம் கொடுத்து விடுங்கள். கொள்ளையர்களிடம் இருந்து அவரைக் காப்பாற்ற மாங்காட்டச்சன் உருவில் சென்று அவரிடம் இருந்து விளையாட்டாக மோதிரத்தைப் பெற்றேன் என்று கூறினார். பூந்தானம் குருவாயூர்க் கோயிலை நெருங்கும்போது அர்ச்சகர் ஓடி வந்து பூந்தானத்தின் காலில் விழுந்தார். தன் கனவில் குருவாயூரப்பான் சொன்னதைக் கூறி மோதிரத்தை அவரிடம் கொடுத்தார். மோதிரத்தைப் பார்த்த பூந்தானத்திற்குப் புல்லரித்தது. முந்தைய இரவு மாங்காட்டச்சனிடம் கொடுத்த அதே மோதிரம்தான் அது தன்னைக் காப்பாற்ற குருவாயூரப்பனே மாங்காட்டச்சனாக வந்ததை எண்ணி ஆனந்தக் கண்ணீர் பெருக்கினார்.
தனது இறுதிகாலம் வந்ததை உணர்ந்த அவர் தான் சொர்க்கத்திற்கு புறப்பட போவதாகவும் தன்னுடன் வர விருப்பம் உள்ளவர்கள் வரலாம் என்றும் அறிவித்தார். கிராம மக்கள் அனைவரும் மறுத்துவிட்டனர். இறுதியில் நோய்வாய்ப்பட்ட மனைவியை பராமரித்த ஒரு வேலைக்காரி மட்டுமே அவருடைய பரலோக பயணத்தில் அவருடன் சேர்ந்து கொண்டதாக அவரது புராண வரலாறு தெரிவிக்கிறது. ராகவியம், விஷ்ணுவிலாசம் சமஸ்கிருதத்தில் சீதாராகவம் மலையாளத்தில் விஷ்ணுகீதா பஞ்சதந்திரம் ஆகிய நூல்களை இயற்றியிருக்கிறார்.
