சிவபெருமானது அறுபத்து நான்கு திருவிளையாடல்களில் மலையத்துவசன் அழைத்த படலம் நூலின் பத்தாவது படலமாகும்.
சுந்தர பாண்டியனார் காஞ்சன மாலைக்காக ஏழு கடல்களை மதுரைக்கு வருவித்து கிணற்றில் இருக்கச் செய்தார். இச்செய்தியை இறைவியான தடாகை காஞ்சன மாலையிடம் தெரிவித்து அவரை கிணற்றில் இருக்கும் கடல் நீரில் நீராட அழைத்தார். தடாகையும் சுந்தர பாண்டியனாரும் கடல் நீர் இருக்கும் கிணற்றின் அருகே வந்து அமந்தனர். தடாகையின் அழைப்பினை ஏற்று காஞ்சன மாலை நீராட கிணற்றின் அருகே வந்து அங்கு கூடியிருந்த முனிவர்களிடம் கடலில் நீராடுவதற்கு ஏதேனும் வழிமுறைகள் உள்ளனவா? என்று கேட்டார். அதற்கு அவர்கள் காஞ்சன மாலையே கணவனுடைய கை மகனுடைய கை பசுவினது கன்றின் வால் இம்மூன்றில் ஏதேனும் ஒன்றினை கையினால் பற்றிக் கொண்டு தீர்த்தத்தில் நீராடுதலே முறை என்று கூறினர். முனிவர்கள் கூறியதைக் கேட்ட காஞ்சன மாலை எனக்கு தற்போது கணவனும் இல்லை. மகனும் இல்லை. நான் கன்றின் வாலினைப் பிடித்து கடலில் நீராடுவேன் என்று மனதிற்குள் எண்ணி வருத்தம் கொண்டாள். பின் தன்னுடைய மன வருத்தத்தினை தடாகையிடம் தெரிவித்து கன்றின் வாலினைப் பற்றிக் கொண்டு நீராடப் போவதைத் தெரிவித்தாள். தாயின் மன வருத்தத்தைக் கேட்ட தடாகை சுந்தர பாண்டியனாரிடம் சென்று நீங்கள் என் தாயின் விருப்பத்தை நிறைவேற்ற ஏழு கடல்களையும் மதுரைக்கு வரவழைத்தீர்கள். தற்போது கடலில் நீராட கணவனும் மகனும் இல்லாத என் தாய் கன்றின் வாலினைப் பற்றி நீராடப் போவதாக கூறுகிறாள். தாங்கள் இதில் ஏதேனும் அவளுக்கு உதவ முடியுமா? என்று வருத்தத்துடன் கேட்டாள்.
தடாகை கூறியதைக் கேட்ட சுந்தரபாண்டியனார் மலயத்துவசனை மனதில் நினைத்தார். மலயத்துவசனும் அவ்விடத்திற்கு வருகை புரிந்தான். பின் பெண் பிள்ளையைப் பெற்றதால் நான் பெற்ற பயன் இது என்று கூறி உலகத்திற்கு இறைவனான சுந்தர பாண்டியனாரை வணங்க முற்பட்டான். இதனைக் கண்ட சுந்தர பாண்டியனார் தங்களுடைய மகளை மணந்ததால் நீங்கள் எனக்கு மாமன் முறை. மாமன் என்பவர் தந்தைக்கு சமமானவர். ஆதலால் என்னை நீங்கள் வணங்குதல் சரியில்லை. அன்பு நிறைந்த மனைவியோடு தீர்த்தத்தில் ஆழ்ந்து நீராடுங்கள் என்று கூறி மலயத்துவசனை ஆரத் தழுவினார். தன் தந்தையைக் கண்டு அன்பு கொண்ட தடாகை அன்பினால் மலயத்துவசனை கட்டி அணைத்துக் கொண்டாள். மலயத்துவசன் உன்னுடைய திருமணத்தை நான் காண இயலவில்லை. ஆனால் இன்று உங்களிருவரையும் கண்டு என் உள்ளம் பேரானந்தத்தில் திளைக்கிறது என்று கூறினான். காஞ்சன மாலையும் தன்னுடைய கணவனுக்கு அருகில் சென்று வணங்கி மலயத்துவசனின் கையினை பற்றிக் கொண்டு நமசிவாய என்னும் திருவைந்தெழுத்தை உச்சரித்தபடி கடலில் நீராடினாள். கடலில் நீராடி கரையேறிய காஞ்சன மாலையும் மலயத்துவசனும் இறைவனின் திருவருளால் பந்த பாசம் ஒழித்து மீண்டும் பிறவாமை என்னும் வீடுபேற்றினைப் பெற்றனர்.
சிவலோகத்தில் இருந்து வந்த தேவ விமானத்தில் அவ்விருவரும் ஏறினர். அங்கிருந்தோர் அரஅர என்று துதிக்க தேவ விமானம் மேலெழும்பி சிவலோகத்தை நோக்கிச் சென்றது. இதனைக் கண்ட தடாதகை சுந்தர பாண்டியனாரிடம் சென்று என்னுடைய தாய் ஒரு கடல் நீரில் நீராட விரும்பினார். ஆனால் தாங்கள் ஏழு கடலையும் மதுரைக்கு வரவழைத்தீர்கள். பின் தந்தையையும் வரழைத்து தாய் தந்தையரை நீராடச் செய்து இறுதியில் சிவலோகப் பதவியையும் அளித்தீர்கள். இனி எனக்கு எந்தவித துன்பமும் ஏற்படப்போவதில்லை என்று கூறினார். சுந்தர பாண்டியனாரும் மீனாட்சியின் கருத்தினைக் கேட்டு மகிழ்ந்தார்.
சிவபெருமான் இந்த திருவிளையாடலை செய்து இதன் மூலம் உலகிற்கு அளித்த நன்மை:
மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவிலில் உள்ள ஏழு கடல் பொய்கை தீர்த்தத்தில் நீராடுபவர்களுக்கு பிறவி இல்லை என்பதை அனைவருக்கும் உணர்த்தினார். மேலும் மனைவியின் நியாயமான ஆசைகளை நிறைவேற்றுவது கணவனின் கடமை என்பதை அனைவரும் உணர இந்த திருவிளையாடலை புரிந்து அனைவரும் அறியச் செய்தார்.
