ஒருவர் ஐம்புலன்களையும் அடக்கி ஆள வேண்டும் என்ற முடிவோடு ஒரு ஆற்றங்கரைக்கு சென்று அமைதியாக அமர்ந்தான். அப்போது அந்தப் பக்கம் அழகான ஒரு பெண் நடந்து சென்றாள். இவரும் எதேச்சையாக திரும்பி பார்த்தார். அந்த அழகை ரசித்தார். சிறிது நேரத்தில் இன்று இந்த கண் நம்மை ஏமாற்றி விட்டதே என்று எண்ணி வீட்டிற்கு வந்தார். ஐம்புலனில் முதலில் கண்ணை அடக்க வேண்டும் என்ற முடிவோடு அடுத்த நாள் ஆற்றங்கரைக்கு சென்று கண்ணை துணியால் கட்டி கொண்டு அமைதியாக அமர்ந்தார். சிறிது நேரத்தில் அதே பெண் தலையில் வாசனை மிக்க மலர்களை வைத்துக் கொண்டு சென்றாள். மலரின் வாசனை மூக்கை துளைத்தது. நேத்து வந்த அதே பெண்ணாக இருக்குமோ என்று தன் கண்ணைத் திறந்து பார்த்து அந்த அழகை ரசித்தார். இன்று இந்த மூக்கு நம்மை ஏமாற்றி விட்டதே என்று எண்ணி வீட்டிற்கு வந்தார். ஐம்புலனில் கண்ணோடு மூக்கையும் அடக்க வேண்டும் என்ற முடிவோடு அடுத்த நாள் ஆற்றங்கரைக்கு சென்று கண்ணை துணியால் கட்டி கொண்டு மூக்கையும் மூடிக்கொண்னு அமைதியாக அமர்ந்தார். சிறிது நேரத்தில் சலக் சலக் என்று ஒரு சலங்கை ஒலி. இவருக்கு நேற்று வந்த பெண்ணாக இருக்குமா என்று பார்த்து ரசித்து விட்டு காது நம்மை ஏமாற்றி விட்டதே என்று எண்ணி வீட்டுக்கு வந்தார். அடுத்த நாள் ஆற்றங்கரையில் கண் மூக்கு காது அனைத்தையும் கட்டிக் கொண்டு அமைதியாக அமர்ந்தார். சில நிமிடங்கள் சென்றது அவருக்குள் ஒரு கேள்வி எழுந்தது. இப்போது அந்த பெண் இந்தப் பக்கமாக நடந்து போய் இருப்பாளா இல்லையா என்று சிந்திக்க ஆரம்பித்தது அவரது மனம். இப்போது தான் அவருக்கு ஒன்று புரிந்தது. இந்த கண் காது மூக்கு வாய் உணர்வு என்று சொல்லக்கூடிய ஐம்புலன்களும் வெறும் அடியாட்கள் தான். இவற்றை அடக்கி உபயோகம் இல்லை. முதலில் அடக்க வேண்டியது மனதை தான் என்று உணர்ந்து கொண்டு அதற்கேற்ற பயிற்சிகளில் ஈடுபட ஆரம்பித்தார்.
