புத்தர் தனது சீடர்களை மக்களுக்கு தனது உபதேசங்களை ஊர் ஊராக சென்று சொல்லுமாறு அனுப்பினார். அதில் காஷ்யபருக்கு மட்டும் எங்கு செல்வது என்று சொல்லவில்லை. காஷ்யபர் நேரடியாய் கெளதமரிடமே சென்று கேட்டார். நான் எந்த ஊருக்கு செல்ல வேண்டும். புத்தர் சிரித்தபடி சொன்னார். உனது விருப்பம் நீயே தேர்வு செய் என்றார். ஒரு ஊரின் பெயரை சொல்லி அங்கு தான் செல்ல விரும்புவதாக சொன்னார் காஷ்யபர். சீடனைப் பார்த்து மிகவும் ஆச்சரியப்பட்டவராய் கேட்டார் புத்தர். அங்கே வாழும் மனிதர்கள் மிகவும் முரடர்கள். கொஞ்சம் கூட பக்தியோ தியான உணர்வோ இல்லாதவர்கள் அந்த பொல்லாதவர்களிம் போக விரும்புகிறாயா என்று கேட்டார் புத்தர். ஆமாம் அங்கு செல்லவே விரும்புகின்றேன் என்றார் காஷ்யபர். உன்னிடம் மூன்று கேள்விகளை கேட்க விரும்புகின்றேன். இந்த மூன்று கேள்விக்கும் சரியான பதில் சொல்லிவிட்டால் நீ போகலாம் என்றார் புத்தர்.
அந்த ஊருக்குள் சென்ற பிறகு உன்னை வரவேற்பதற்கு பதில் அவமானப்படுத்தினால் என்ன செய்வாய் என்று கேட்டார் புத்தர். மிகவும் மகிழ்ச்சியடைவேன் ஏனென்றால் அவர்கள் என்னை அடிக்கவில்லை என்று. அவமரியாதையோடு நிறுத்திக் கொண்டார்களே என்று இறைவனுக்கு நன்றி சொல்லி எனது பணியை ஆரம்பிப்பேன் என்றார்.
ஒருவேளை அவர்கள் உன்னை அடித்தால் என்ன செய்வாய் என்று கேட்டார் புத்தர். என்னைக் கொல்லாமல் விட்டுவிட்டார்கள். வெறுமனே அடித்ததோடு நிறுத்திக் கொண்டார்களே என்று இறைவனுக்கு நன்றி சொல்லி மகிழ்ச்சியடைவேன் என்றார்.
ஒருவேளை உன்னைக் கொன்றுவிட்டால் என்ன செய்வாய் என்று கேட்டார். மேலும் மகிழ்ச்சியடைவேன். மொத்தமாக இந்த வாழ்க்கையில் இருந்தே எனக்கு சுதந்திரம் தந்துவிட்டார்கள். இனி எதைப் பற்றியும் கவலைப்பட வேண்டிய அவசியமே இல்லையே என்றார் காஷியபர்.
நீ எங்கும் செல்ல முழுத்தகுதி பெற்றவன். நீ போய்வா காஷியபா என்று ஆசிர்வதித்து அனுப்பினார் புத்தர். எந்தச் சூழலையும் மகிழ்ச்சியாக அணுகக் கற்றுக் கொண்டால் அனைத்தையும் மகிழ்ச்சியாகவே காண முடியும்.
