சிவபெருமானது அறுபத்து நான்கு திருவிளையாடல்களில் குண்டோதரனுக்கு அன்னமிட்ட படலம் நூலின் ஏழாவது படலமாகும்.
சுந்தரேஸ்வரர் மீனாட்சி திருமண நிகழ்விற்கு வந்திருந்த அனைவரும் வெள்ளியம்பலத்தில் நிகழ்ந்த இறைவனாரின் திருநடனத்தினைக் கண்டு களித்தனர். பின்னர் அனைவரும் அறுசுவையுடன் கூடிய திருமண விருந்தினை உண்டனர். திருமண விருந்தினை உண்டவர்களுக்கு பாக்கு தாம்பூலத்துடன் பரிசுப் பொருட்களையும் தடாதகை வழங்கினார். அப்போது சமையல்காரர்கள் தடாதகையிடம் விரைந்து சென்று அம்மையே திருமண விருந்திற்கு தயார் செய்த உணவு வகைகளில் ஆயிரத்தில் ஒரு பங்கு உணவு கூட காலியாகவில்லை. இப்போது என்ன செய்வது? என்று கேட்டனர். இதனைக் கேட்ட தடாதகைக்கு இத்தனை பேர் உணவு உண்ட பின்னும் திருமண உணவு மீதி இருக்கிறதா என்ற ஆச்சர்ய எண்ணத்தோடு அதிகமாக உணவு ஏற்பாடு செய்திருக்கிறோம் என்ற கர்வமும் தொற்றிக் கொண்டது. சமையல்காரர்கள் கூறியதைக் கேட்ட தடாதகை சுந்தரேசரிடம் சென்று ஐயனே திருமணத்திற்கு முப்பத்து முக்கோடி தேவர்களும் இங்கு வந்தனர். அவர்களுக்காக அறுசுவையுடன் கூடிய திருமண விருந்து தயார் செய்யப்பட்டது. அவ்வாறு தயார் செய்யப்பட்ட திருமண விருந்து உணவினை அனைவரும் சாப்பிட்ட பின்பும் ஆயிரத்தில் ஒரு பங்கு உணவு கூட காலியாகவில்லை. வேறு யாரேனும் தங்களைச் சார்ந்தவர்கள் உணவு அருந்தாமல் இருந்தால் அவர்களை உணவு உண்ண அனுப்பி வையுங்கள் என்று பெருமையும் கர்வமும் பொங்க கூறினாள்.
தடாதகை கர்வத்துடன் கூறியதைக் கேட்ட சிவபெருமான் ஒரு திருவிளையாடலை நிகழ்த்த எண்ணினார். அவர் தடாதகையை நோக்கி புன்னகையுடன் உலகில் பெறுதற்கரிய செல்வங்களை எல்லாம் நீ பெற்று உள்ளாய். கற்பக விருட்சமும் உன்னுடைய செல்வ செழிப்பிற்கு முன்பு தோற்றுவிடும். உன்னுடைய செல்வத்தின் அளவினை அறிவிக்கவே இவ்வளவு உணவினை தயார் செய்ய சொல்லியுள்ளாய். ஆனாலும் அறுசுவை திருமண விருந்தினை உண்ண பசியால் களைப்படைந்தோர் யாரும் எம்மைச் சார்ந்தவர்கள் இல்லை என்பதே உண்மை. நான் இப்போது என்ன செய்வது? என்று கேட்டு விட்டு பின் பக்கத்தில் நின்றிருந்த குண்டோதரனுக்கு வடவைத்தீ என்னும் பசிநோயினை உண்டாக்கினார். பசி நோய் வந்ததும் குண்டோதரன் பசியால் தளர்ந்த உடலுடன் ஐயனே எனக்கு பசிக்கிறது என்றான். இதனைக் கேட்ட இறைவனார் தடாதகை எனது குடையினைத் தாங்கிவரும் இந்த பூதகணத்திற்கு ஒரு பிடி உணவு என்று கூறினார். இதனைக் கேட்ட மீனாட்சி ஒரு பிடி உணவு என்ன வயிறு நிறைய திருமண விருந்தினை குண்டோதரன் உண்ணட்டும் என்று கர்வத்துடன் கூறினாள். குண்டோதரனும் பசியோடு திருமண விருந்து நடைபெறும் இடத்தினை நோக்கிச் சென்றான்.
திருமண விருந்து நடைபெறும் இடத்தினை அடைந்த குண்டோதரன் அங்கிருந்த சமைத்த அறுசுவை உணவுகளை எல்லாம் ஒரு நொடியில் விழுங்கினான். பின் அங்கிருந்த காய்கறிகள் பழங்கள் கரும்பு தேங்காய் அரிசி நவதானியங்கள் சர்க்கரை என கண்ணில் பட்ட எல்லா உணவுப் பொருட்களையும் உண்டான். அப்போதும் அவனின் பசி நோய் தீரவில்லை. இவ்வளவு சாப்பிட்டும் குண்டோதரன் வயிறு ஒட்டிப் போயே இருந்தது. அவன் வயிற்றில் இருந்த அக்கினி அனைத்து உணவையும் நொடிப்பொழுதில் பஸ்மமாக்கியது. இன்னும் ஏதாவது உண்ணத் தாருங்கள் என்று அங்கிருந்த சமையல்காரர்களிடம் கேட்டான். அதனைக் கேட்ட சமையல்காரர்கள் தடாதகையிடம் குண்டோதரன் உணவுகள் அனைத்தையும் விழுங்கியதையும் இன்னும் உண்ண உணவு வேண்டும் என்று கேட்டதையும் பற்றிக் கூறினர். இதனைக் கேட்ட தடாதகை சுந்தரேசரிடம் சென்று தயங்கியபடி எப்படித் தொடங்குவது என்று தயங்கி நின்றாள். இறைவன் ஒன்றும் தெரியாதவர் போல தடாகையிடம் குண்டோதரன் சாப்பிட்டு முடித்து விட்டானா? மற்ற பூதங்களுக்கு ஆள் அனுப்பி இருக்கிறேன். இதோ வந்து விடுவார்கள் சற்று பொறுத்துக் கொள் என்றார் இறைவன். இதனைக் கேட்ட தடாகை ஐயனே நான் என்னுடைய செல்வத்தால் உலகத்தினர் அனைவருக்கும் உணவளிக்க முடியும் என்று கர்வம் கொண்டிருந்தேன். ஆனால் தாங்கள் ஒரு பிடி உணவு சாப்பிடச் சென்ற குண்டோதரனின் பசியை என்னால் போக்க இயலவில்லை. என்னை மன்னியுங்கள் என்று கூறி சிவபெருமானே சரணடைந்தாள்.
சிவபெருமான் இந்த திருவிளையாடலை செய்து இதன் மூலம் உலகிற்கு அளித்த நன்மை:
இறைவியே ஆனாலும் தன் செல்வத்தை எண்ணிக் கர்வம் கொள்ளக் கூடாது கர்வம் கொண்டால் உள்ளதும் அளிந்து போகும் என்ற கருத்தை அனைவருக்கும் அறிந்து கொண்டு யாரும் கர்வம் கொள்ளக் கூடாது என்பதை இந்த திருவிளையாடல் மூலம் அனைவருக்கும் உணர்த்தினார்.
