தேகம்

தேங்காய் மட்டையோடு இருக்கும் போது அதை தேங்காய் என்ற பெயர் இருந்தது. தேங்காயிலிருந்து மட்டையைப் பிரித்து எடுத்தபின் அதற்கு தேங்காய் என்ற பெயர் நீங்கி மட்டை என்ற பெயர் வந்து விடுகிறது. அது இறுதியில் மண்ணொடு மண்ணாகி மட்டை என்ற பெயர் மண் என்றாகி விடுகிறது.

நார் தேங்காயோடு இருக்கும் போது அதற்கு தேங்காய் என்ற பெயர் இருந்தது. அதை தேங்காயிலிருந்து பிரித்தபின் அதற்கு தேங்காய் என்ற பெயர் போய் நார் என்ற பெயர் வந்து விடுகிறது. அது இறுதியில் மண்ணொடு மண்ணாகி நார் என்ற பெயர் மண் என்றாகி விடுகிறது.

ஓடு தேங்காயோடு இருக்கும் போது தேங்காய் என்ற பெயர் இருந்தது. உள்ளே உள்ள பருப்பில் இருந்து ஓட்டைப் பிரித்ததும் அதற்கு தேங்காய் என்ற பெயர் போய் தேங்காயோடு அல்லது சிரட்டை என்ற பெயர் வந்து விடுகிறது. அது இறுதியில் மண்ணொடு மண்ணாகி ஓடு என்ற பெயர் மண் என்றாகி விடுகிறது.

தேங்காயின் பருப்பைச் செக்கில் இட்டு ஆட்டியெடுத்தால் பருப்பின் கழிவுகளுக்கு சக்கை என்ற பெயரும் வந்து விடுகிறது. இந்த சக்கை இறுதியில் மண்ணொடு மண்ணாகி சக்கை என்ற பெயர் மண் என்றாகி விடுகிறது. தேங்காயில் இருந்து இத்தனை பொருட்கள் பிரிந்து இறுதியில் இருக்கும் நீர்ம பொருளுக்கு எண்ணெய் என்ற பெயர் வந்து விடுகிறது.

மண்ணிலிருந்து வந்த தென்னை மரத்தில் இருந்து வந்த தேங்காய் அதிலிருந்து பிரிந்த பொருட்கள் ஒவ்வொன்றாக மண்ணோடு மண்ணாகி விடுகிறது. இறுதியாக இருக்கும் அந்த எண்ணெயில் திரி போட்டு விளக்கேற்றினால் அந்த எண்ணெய் ஒளியாக மாறி ஆகாயத்தோடு கலந்து விடுகிறது.

இப்போது தேங்காய் எங்கே இருக்கிறது? தேங்காய் என்று எதைக் கூறுவது? தன்னை சுற்றியுள்ள பொருளை ஒவ்வொன்றாக பிரிக்க பிரிக்க இறுதியில் உள்ள எண்ணெய் என்ற பொருளும் பிரபஞ்சத்தில் கலந்து விட்டது. இப்போது தேங்காய் என்று எதைக் கூறுவது?

இதுபோல்தான் இந்தத் தேகம். இந்த தேகத்தை நான் என்று சொல்கிறோம். இந்த நான் என்றால் யார்? இந்த கையா? காலா? கண்ணா? முக்கா? உணர்வுகளா? மனமா? சிந்தனையா? உடம்பை மனதை இயக்கும் மூச்சுக் காற்றா? இவை அனைத்தும் சேர்ந்ததுதான் தேகம். இவை அனைத்தும் எப்படி ஒன்றாக இருக்கிறது. ஆசைகள் வினைகள் இவற்றை அனுபவிக்க இவை அனைத்தையும் இறைவன் ஒன்றாக்கி தேகம் என்ற பெயரில் இறைவன் கொடுத்திருக்கிறார். இந்த தேகத்தில் இவற்றை அனுபவிக்கும் போது தேகத்தோடு நிற்பது இன்பம் மற்றும் துன்பம். இறுதியில் அந்த தேகமும் அழிந்து அடுத்த தேகத்தை எடுத்துக் கொண்டு மீண்டும் ஆசைகள் துன்பங்கள் இவற்றை அனுபவித்து இறுதியில் இறத்தல் மீண்டும் பிறத்தல் என்று ஒரு பிறவி சுழற்சியில் மாட்டி இந்த ஆன்மா சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த சுழற்சியில் இருந்து மீள என்ன வழி?

இந்த தேகத்தை சுற்றி இருக்கும் ஆசைகள் மும்மலங்களான ஆணவம் கன்மம் மாயை மற்றும் வினைகள் இவை அனைத்தையும் பிரித்து விட்டால் இறுதியில் இருப்பது ஆன்மா மட்டுமே. அதுவும் நான் என்ற உணர்வு இல்லாத நிலையில் இறைவனோடு இரண்டறக் கலந்து விடுகிறது. பிறவி சுழற்சியில் இருந்து மீள இதுவே வழி. இந்த தேகத்திலிருந்து இவை அனைத்தையும் பிரிக்க என்ன செய்ய வேண்டும்?

கை கால் கண் காது மூக்கு போன்ற இந்த தேகத்தில் இருக்கும் அனைத்து உறுப்புகளும் நானல்ல. தேகத்திற்குள் ஓடிக் கொண்டு இருந்த சுவாசம் நானல்ல. அந்த சுவாசத்தில் கலந்து ஓடிக் கொண்டிருக்கிற உணர்வும் நானல்ல. மனமும் நானல்ல. நினைவும் நானல்ல. நினைவுக்குள் இருக்கும் அறிவு நானல்ல என்ற பாவனையை முதலில் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். இன்பம் துன்பம் என்று எதனை அனுபவித்தாலும் அனைத்தும் இறைவன் செயலே என்ற சிந்தனையை வளர்த்துக் கொண்டே சென்றால் இந்த பாவனை நம்பிக்கையாக உணர்வாக மாறி தேகத்தில் உள்ள அனைத்தையும் பிரித்து விடும். இறுதியில் ஜோதி வடிவில் ஆத்மாவானது தனித்து நிற்கும். அதன் பெயர்தான் கடவுள். கட + உள் = கடவுள். இந்த உடம்பை கடந்து உள்ளே சென்றால் இருப்பது கடவுள். இந்த கடவுளை உணர்ந்து கொள்ள தேங்காய் எப்படி ஒவ்வொன்றாக விட்டு இறுதியில் எண்ணையாக மாறி தீபத்தில் எரிந்து பிரபஞ்சத்தோடு கலந்து விட்டதோ அதுபோல் நாமும் நமது தேகத்தை சுற்றி இருப்பவற்றை ஒவ்வொன்றாக விட இறுதியில் இருக்கும் இந்த ஜீவாத்மா அங்கிங்கெனாதபடி எங்கும் பிரகாசமாய் இருக்கும் அந்த பரமாதவாவோடு கலந்து விடும்.