அர்ஜூனா எந்த மனிதன் இந்த ஆத்மா அழிவற்றது நித்தியமானது பிறப்பற்றது மாறுதலற்றது என்று அறிகிறானோ அவன் கொல்வது யாரை? கொல்விப்பது எவனை?
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
ஆத்மவைப் பற்றிய உண்மையை அறிந்து கொண்டவன் அறத்தைக் காக்க தர்மத்தின் படி போர் புரிய யுத்த களம் சென்று மனம் புத்தியுடன் கூடிய உடலுடன் இணைந்து ஆத்ம தத்துவத்துடன் இருக்கும் இன்னொரு உடலை அழிக்கும் போது இங்கு நான் கொல்லவில்லை என்றும் இங்கு யாரும் கொல்லப்படவில்லை என்றும் அழியக்கூடிய உடல் தர்மப்படி அழியக்கூடிய இன்னொரு உடலை அழித்து விட்டது என்று மட்டுமே நினைப்பான். ஆகவே யாருக்காகவும் எதற்காகவும் வருத்தப்படத் தேவையில்லை என்று வருத்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் அர்ஜூனனுக்கு கிருஷ்ணர் உபதேசம் செய்கிறார்.
இந்த ஆத்மா பிறப்பதும் இல்லை இறப்பதும் இல்லை. இந்த ஆத்மா பிறப்பற்றவன் நித்தியமானவன் எக்காலத்திலும் உள்ளவன் பழமையானவன். உடல் கொல்லப்படும் போது இந்த ஆத்மா கொல்லப்படுவதில்லை.
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
எந்த ஒரு பொருளுக்கும் ஆறு விதமான செயல்கள் உண்டு. அவை 1. உருவாகுதல் 2. உண்டான பிறகு அதனது தன்மைக்கு ஏற்ப இருப்பது 3. வளர்வது 4. தன்மைக்கு ஏற்ப உருமாறி அதன் செயல்களை செய்வது. 5. தேய்வது 6. அழிவது. மேற்சொன்ன ஆறு விதமான செயல்களும் ஆத்மாவிற்கு இல்லை. ஆத்மா இறைவனிடம் இருந்து பிரிந்து வந்து பல பிறவிகள் எடுத்து பலவிதமான உடல்களில் வசித்து பின்பு உடல் அழிந்ததும் வேறு ஒரு உடல் எடுக்கின்ற ஆத்மாவனது தனது கர்மங்கள் அனைத்தையும் தீர்த்த பின்பு இறைவனிடமே சென்று சேர்ந்து விடுகிறது. ஆதி காலத்தில் இருந்தே இருக்கின்ற ஆத்மாவானது எப்போதும் நித்தியமாக இருக்கும். உடலில் சிறிது காலம் இருக்கும் இந்த ஆத்மா உடல் கொல்லப்பட்டாலும் அழிவதில்லை.
இவன் கொல்வான் என்று நினைப்போனும் கொல்லப்படுவானென்று நினைப்போனும் ஆகிய இருவரும் உண்மையை அறியாதவர்கள். எனெனில் இந்த ஆத்மா உண்மையில் யாரையும் கொல்வதுமில்லை. யாராலும் கொல்லப்படுவதுமில்லை.
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
ஒருவன் இன்னொருவனை கொல்லும் போது அவனது ஆன்மாவை அழித்து விட்டதாக நினைப்பவனும், ஒருவனால் இன்னொருவன் கொல்லப்படும் போது கொல்லப்பட்டவனின் ஆன்மாவும் அழிந்து விட்டதாக நினைப்பவனும் உண்மையை அறியாதவர்களாக இருக்கிறார்கள். இவர்களுக்கு ஆத்மாவைப் பற்றிய ஞானம் இல்லை. இந்த ஆத்மா உண்மையில் யாரையும் கொல்வதுமில்லை. யாராலும் கொல்லப்படுவதுமில்லை. ஏன் என்றால் இந்த உடலில் இருக்கும் ஆத்மாவின் பூர்வ ஜென்ம ஆசைகளும் எண்ணங்களுமே இந்த உடலால் செய்யப்படும் செயல்களாக இருக்கிறது.
இந்த சுலோகத்தில் ஒரு கேள்வி:
இந்த ஆத்மா உண்மையில் யாரையும் கொல்வதுமில்லை. யாராலும் கொல்லப்படுவதுமில்லை என்றால் கொல்பவன் யார்?
மனம் புத்தியுடன் கூடிய உடலுடன் இணைந்து இன்னொரு உடலை அழிக்க வேண்டும் என்று அஞ்ஞானத்தால் எண்ணி அதற்கான செயலில் ஈடுபடும் போது ஒரு உடலில் இருந்து உயிர் பிரிந்து சென்றால் அந்த செயலில் ஈடுபட்டவனே கொல்பவன் ஆவான். அப்படி கொல்பவன் நான் என்ற எண்ணத்தால் இதனை செய்கின்றதால் அதன் பலனாக வரும் பாவங்களை அவன் அனுபவித்துக் கொள்வான். ஆனால் அறத்தைக் காக்க தர்மத்தின் படி போர் புரிந்து ஒருவனை கொல்பவனை அதன் பலன்கள் அணுகுவதில்லை கர்ம வீரனை அவை பாதிப்பதும் இல்லை.
கொல்லப்படுபவன் யார்?
கொல்பவன் அதற்கான பலன்களை அனுபவிக்க வேண்டியும் கர்மாக்களை தீர்த்துக் கொள்ள வேண்டியும் இன்னொரு மனம் புத்தியுடன் கூடிய உடலுடன் கொண்டவனால் தனது உடலையும் உயிரையும் இழப்பவன் கொல்லப்படுபவன் ஆகிறான்.
அழிவற்ற விளக்க முடியாத நித்தியமான ஜீவாத்மாவினுடைய நீ பார்க்கும் அனைத்து உடல்களும் அழியக்கூடியது. ஆகவே பரதகுலத் தோன்றலே அர்ஜூனா நீ போர் புரிவாயாக.
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
நாம் காணும் இந்த அழியக்கூடிய உடல்கள் அனைத்திலும் காணமுடியாததும் அழிவற்றதும் அறிய இயலாததுமாகிய ஆத்மா தன் கர்மாவை தீர்த்துக் கொள்வதற்காக சில காலம் மட்டுமே தங்குகிறது. நீ தர்மப்படி யுத்தம் செய்து இந்த உடலை மட்டுமே அழிக்கிறாய். ஜீவாத்மாவை அல்ல ஆகவே யுத்தம் செய் என்று கிருஷ்ணர் அர்ஜூனனுக்கு உபதேசம் செய்கிறார்.
இந்த சுலோகத்தில் ஒரு கேள்வி?
அர்ஜூனனை பரதகுலத் தோன்றலே என்று கிருஷ்ணர் ஏன் அழைக்கிறார்?
பரதகுலத்தில் தோன்றிய அரசர்கள் தர்மத்தின்படி உடனடியாக முடிவு எடுத்து அதனை செயல்படுத்தினார்கள். அந்த குலத்தில் வந்த நீயும் அது போல் தர்மத்தின்படி உடனடியாக முடிவு எடுத்து யுத்தம் செய்ய வேண்டும் என்பதை குறிப்பிட்டு சொல்வதற்காக அர்ஜூனனை கிருஷ்ணர் பரதகுலத் தோன்றலே என்று அழைக்கிறார்.
இந்த உலகில் உள்ள அனைத்தும் ஆத்மாவினால் நிறைந்துள்ளன. இந்த ஆத்மா என்பது அழியாமல் உள்ளது என்பதை நீ அறிந்து கொள்வாயாக. அழிவே இல்லாத இந்த ஆத்மாவிற்கு அழிவு என்பதை யாராலும் எற்படுத்த முடியாது.
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
இந்த உலகத்தில் படைக்கப்பட்ட புல் முதல் அனைத்து உயிர்களும் ஆத்மாவினால் நிறைந்துள்ளது. இந்த ஆத்மா அனைத்தும் பரமாத்மாவிடம் சென்று சேரும் வரையில் தனது உடலை மாற்றிக் கொண்டே இருக்குமே தவிர எப்போதும் அழியாமல் இருக்கும். இந்த ஆத்மாவை அழிக்கும் வல்லமை இந்த உலகத்தில் யாருக்கும் இல்லை. இதனை தெரிந்து கொள்வாயாக என்று கிருஷ்ணர் அர்ஜூனனுக்கு உபதேசம் செய்கிறார்.
நிலையாக இல்லாத ஒன்று எப்போதும் உள்ளது என்று கூறுவது பொருந்தாது. நிலையாக இருக்கும் ஒன்று இல்லை என்று கூறுவதும் பொருந்தாது. இந்த இரண்டைப் பற்றியும் ஞானம் உள்ளவர்கள் உள்ளது உள்ளபடியே அறிந்து கொள்கிறார்கள்.
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
நம்மால் பார்க்கக் கூடிய உணரக்கூடிய மற்றும் மாறிக் கொண்டே இருக்கக்கூடிய நிலையில்லாத இந்த உடம்பு மற்றும் ஐந்து புலன்களினால் வரக்கூடிய இன்ப துன்பங்கள் எப்போதும் இருக்கும் இதுவே உண்மை என்று நம்புவது தவறானது. ஏனேனில் இது முன்பு இல்லை. தற்போது அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற காரணத்திற்காக மட்டுமே உள்ளது. அனுபவம் முடிந்த பின்பு இருக்காது. மறைந்து விடும் தேடினாலும் கிடைக்காது அழிந்துவிடும். இல்லாத ஒன்றிற்காக வருத்தப்படுகிறாய்.
அடுத்தபடியாக மனித ரீதியில் பார்க்க முடியாத உணர முடியாத எப்போதும் அழியாமல் இருக்கும் இறைவன் மற்றும் இறைவனின் பகுதியான இந்த ஜூவாத்மா இல்லை என்று சொல்வதும் தவறானது. ஞானிகள் தங்கள் தவத்தின் வழியாக இந்த ஜூவாத்மாவை அறிந்து கொண்டு பரமாத்மாவிடம் செல்லும் வழியை ஆராய்ந்து அறிந்து வைத்திருக்கிறார்கள். இவர்கள் கண்ட உண்மை என்னவெனில் பரமாத்மாவும் அதன் பகுதியான ஜூவாத்மாவும் நிலையாக இருக்கும் எப்போதும் அழியாத ஒன்று. இதனை ஆராய்ந்து உணர்ந்து அறிந்து கொள்ள வேண்டும். எனவே நிலையானதை ஆராய்ந்து தெரிந்து கொண்டு உனது வருத்தத்தை விட்டுவிடு. ஐந்து புலன்களால் பார்க்கப்படும் உணரப்படும் நிலையில்லாதவைகளின் மேல் வருத்தம் கொள்ளாதே என்று கிருஷ்ணர் அர்ஜூனனுக்கு உபதேசம் செய்கிறார்.
அர்ஜூனா இப்படிப்பட்ட சுக துக்கங்கள் யார் ஒருவனை பாதிப்பதில்லையோ யார் ஒருவன் இரண்டையும் சரிசமமாக எண்ணுகிறானோ அப்படிப்பட்ட மனிதன் உயர்ந்த மோட்சம் பெறும் தகுதி அடைகிறான்.
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
சுலோகம் -61 ல் கிருஷ்ணரால் சொல்லப்பட்ட உபதேசத்தை யார் ஒருவன் உணரந்து ஐந்து புலன்களினால் உண்டாகும் சுகத்தால் துள்ளிக் குதிக்காமலும் துன்பத்தால் வருத்தப்படாமலும் இருக்கிறானோ அவன் ஞானியாகிறான். இதனால் அவன் மோட்சம் பெறும் தகுதியை பெறுகிறான் என்று கிருஷ்ணர் அர்ஜூனனுக்கு உபதேசம் செய்கிறார்.
குந்தியின் மைந்தனே புலன்கள் தொடர்பு கொள்ளும் பொருட்கள் மூலமாக வெப்பம் மற்றும் குளிர் போன்றவை உடலுக்கு துன்பம் மற்றும் சுகத்தை அளிக்கின்றன. அவை வந்து போவது இயற்கையாகவே நடக்கிறது. விரைவில் அவை அனைத்தும்அழிந்து விடும் தன்மையுடையவை அநித்யமானவை ஆகவே பாரத நீ அவற்றை பொறுத்துக் கொள்.
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
இந்த உடம்பில் உள்ள கண் காது மூக்கு வாய் உணர்ச்சி ஆகிய ஐந்து புலன்களும் தன்னை சுற்றி உள்ளவற்றோடு ஏதேனும் ஒரு வகையில் தொடர்புடனேயே இருக்கிறது. உணர்ச்சி என்று எடுத்துக் கொண்டால் வெயில் அதிகமான காலங்களில் ஏற்படும் வெப்பம் உணர்ச்சி மூலமாக உடலுக்கு துன்பத்தை கொடுக்கும். இதே வெயில் குளிர் காலத்தில் உடலுக்கு சுகத்தை கொடுக்கும். குளிர் அதிகமான காலங்களில் ஏற்படும் குளிர் உணர்ச்சி மூலமாக உடலுக்கு துன்பத்தை கொடுக்கும். இதே குளிர் வெயில் காலத்தில் உடலுக்கு சுகத்தை கொடுக்கும். சில நாட்களில் அந்த இன்பமும் துன்பமும் மறைந்தும் போகிறது. இது போல் மீதமுள்ள 4 புலன்களின் வழியாகவும் இன்பமும் துன்பமும் ஏற்பட்டாலும் அவை சில மணி நேரத்தில் மறைந்து அழிந்து விடுகிறது. தன்னை சுற்றி உள்ள பொருட்களுடன் ஏதேனும் வகையில் புலன்கள் தொடர்பு கொண்டு இன்பத்தையும் துன்பத்தையும் கொடுக்கின்றன. விரைவில் இந்த இன்பமும் துன்பமும் அழிந்தும் போகின்றது. இது இயற்கையானது நிரந்தரமில்லாதது. ஆகவே அர்ஜூனா நீ பார்ப்பவைகள் கேட்பவைகள் நுகர்பவைகள் உணர்பவைகள் ஆகிய அனைத்தும் சிறிது நேரத்தில் அழிந்து போகும் இவற்றை பொறுத்துக் கொள் என்று அர்ஜூனனுக்கு கிருஷ்ணர் உபதேசம் செய்கிறார்.
ஜீவாத்மா இருக்கும் இந்த உடல் எவ்வாறு இளமை வாலிபப்பருவம் பின்பு முதுமை ஏற்பட்டு மரணமடைகிறதோ அப்படியே அதற்கு வேறு உடலும் வந்து சேர்கிறது. இவ்விசயத்தில் தீரன் கலங்கமாட்டான்.
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
ஜீவாத்மா இருக்கும் இந்த உடல் பிறந்ததும் குழந்தைப் பருவம் அதன் பிறகு இளமைப் பருவம் அதன்பிறகு முதுமைத் தன்மை அடைந்து இந்த உடலில் இருக்கும் உயிர் என்ற மூச்சுக்காற்று நின்று விடுகிறது. அப்போது அந்த உடலில் இருந்த ஜீவாத்மா வெளியே வந்து வேறு உடலை எடுத்துக் கொள்கிறது. இப்படியாக ஜீவாத்மா இறைவனுடன் கலக்கும் வரை பல உடல்களை எடுத்துக் கொள்கிறது. ஜீவாத்மா எத்தனை உடல்களை எடுத்தாலும் அதற்கு எந்தவிதமான பாதிப்பும் ஏற்படுவதில்லை. ஜீவாத்மா அழிவதில்லை நித்யமாக எப்போதும் இருந்து கொண்டே இருக்கிறது என்பதை அறிந்து கொண்ட மன உறுதியுள்ளவர்கள் இதனைக் கண்டு கலங்குவதில்லை இந்த கருத்தை கிருஷ்ணர் அர்ஜூனனுக்கு விளக்குகிறார்.
இவ்விதம் நான் எப்பொழுதும் இருந்ததில்லை என்பது இல்லவே இல்லை. நீயும் இருந்ததில்லை. இந்த அரசர்களும் இருந்ததில்லை என்பதும் இல்லை. இனி மேலும் நாம் இருக்கப் போவதில்லை என்பதும் இல்லை.
இந்த சுலோகத்தின் கருத்து என்ன?
கிருஷ்ணர் அர்ஜூனனிடம் சொல்கிறார். யுத்தத்தில் யார் அழிந்து விடுவார்கள் என்று நீ நினைக்கிறாயோ அவர்கள் யுத்தத்தில் கொல்லப்பட்டு அவர்களின் உடல் அழிந்தாலும் அவர்கள் இல்லாமல் போக மாட்டார்கள். அது அவர்களுக்கு மட்டுமல்ல. நமக்கானதும்தான். உனக்கும் எனக்கும் இருக்கும் இந்த உடல் அழிந்தாலும் நாமும் இல்லாமல் போக மாட்டோம். எனெனில் இந்த உடலுக்குள் இருக்கும் ஆத்மா அழிவற்றது. இந்த உடல் தோன்றுவதற்கு முன்பும் நாம் இருந்தோம். இந்த உடல் அழிந்தாலும் நாம் இருப்போம். ஆகவே யுத்தத்தில் கொல்லப்படுபவர்கள் அனைவரும் அழிந்து போவார்கள் என்று நீ வருந்துவது தேவையில்லாதது என்று கிருஷ்ணர் அர்ஜூனனுக்கு உபதேசம் செய்கிறார்.
