கேள்வி: நிகழ்காலத்தை கவனித்தாலே போதும் என்று மகான்கள் கூறுகிறார்களே. அது பற்றி:
கடந்த காலத்தை எண்ணி தொடர்ந்து விசனப்படுவதை விட எதிர்காலத்தை எண்ணி அச்சப்படுவதை விட நிகழ்காலத்தில் செய்ய வேண்டியதை நேர்பட ஒழுங்காக செய்தால் நலம் என்ற கூற்றில் இது கூறப்படுகிறது. ஆனால் அதே சமயம் கடந்த காலத்தை மீண்டும் அந்தத் தவறுகள் செய்யாமல் இருப்பதற்கு திரும்பி பார்ப்பது தவறல்ல. கடந்த காலத்தில் செய்த தவறுகள்தான் பாவமாக மாறுகிறது என்பதால் அதை நினைவில் வைத்துக் கொண்டு விழிப்புணர்வோடு வாழ அந்தக் கடந்த கால அனுபவத்தை பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். எதிர்காலத்தைப் பொறுத்தவரை நிகழ்காலத்தில் கூடுமானவரை தெளிவாக இருக்கிறோம். நல்லதை எண்ணி நல்லதை செய்கிறோம். இருந்தாலும் சிலவற்றை செய்யத் தவறி விட்டோம். இதையாவது இனி எதிர்காலத்தில் செய்ய வேண்டும் என்கிற ஒரு உணர்வு வருவதற்கு சற்று அவகாசம் எடுத்து எதிர்காலத்தை நினைத்துக் கொள்ளலாம். ஆனால் அதற்காக சதா சர்வகாலம் கடந்த காலக் கவலையிலும் எதிர்கால அச்சத்திலும் இருந்து கொண்டு நிகழ்காலத்தை கோட்டை விடக்கூடாது என்பதுதான் எம்போன்ற ஞானிகளின் வாக்காகும்.
கேள்வி: ரமண மகரிஷியின் நான் யார்? என்ற விசாரமே வேதத்தின் முடிவா?
அது ஒரு உச்ச நிலை. அதை நோக்கி செல்வதற்கு ஏற்கனவே ஏற்கனவே பல பிறவிகளில் அன்னவன் (ரமண மகரிஷி) முயற்சி செய்தது போல் செய்திருக்க வேண்டும். எடுத்த எடுப்பிலேயே உச்ச நிலையை நோக்கி சென்றால் ஒரு மனிதனுக்கு சோர்வு தட்டும். எனவே தான் எளிய பக்தி மார்க்கமும் வேறு பல செயல்களும் செய்து கொண்டே சென்றால் ஒரு கட்டத்திலே அவனவன் ஆத்மாவிற்கே அந்த விசாரம் செய்வது எப்படி? என்பது இறைவனால் உணர்த்தப்படும்.
