கேள்வி: நாங்கள் எங்கள் பெற்றோருக்கு செய்யும் கடமையைப் போல் எங்கள் பிள்ளைகள் எங்களுக்கு செய்வதில்லையே? இதற்கு காரணம் எங்கள் வளர்ப்பின் குறையா? அல்லது எங்கள் பாவமா?
இறைவனின் கருணையால் யாங்கள் கூறவருவது யாதென்றால் ஒரு மனிதனுக்கு நடக்கக் கூடிய துன்பமோ அல்லது அவன் பார்வையில் இன்பமோ அனைத்தும் கர்ம வினைகளின் எதிரொலிதான். அது ஒருபுறமிருக்கட்டும். எம் வழியில் வரவேண்டிய மனிதன் மனதிலே உறுதியாக தெளிவாக ஒன்றை வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். நல்லதை எல்லோருக்கும் எப்பொழுதும் செய்ய வேண்டும். எக்காரணம் கொண்டும் காலம் தாழ்த்தாமல் செய்ய வேண்டும். தாய் தந்தையருக்கு செய்ய வேண்டிய கடமைகளை கடுகளவும் தவறாமல் செய்ய வேண்டும். உற்றாருக்கும் உடன் பிறந்தாருக்கும் நட்பு கொண்டோருக்கும் செய்ய வேண்டும். ஆனால் இதை பிறர் பாராட்ட வேண்டும் என்று எதிர் பார்க்கக் கூடாது. பிறர் நமக்கு அதைப் போல செய்ய வேண்டும் என்றும் எதிர்பார்க்கக் கூடாது. அப்படி எதிர் பார்த்து செய்யும் பொழுது மலையளவு புண்ணியம் கடுகளவாக மாறிவிடுகிறது. மற்றவர்கள் செய்யவில்லையே? என ஆதங்கம் வரலாம். ஆனால் கட்டாயம் இறைவன் கைவிட மாட்டார் என்ற சிந்தனையை வளர்த்துக் கொண்டால் எதிர்பார்ப்பு குறைந்துவிடும். பிள்ளைகளுக்கு நல்ல விஷயத்தை சொல்லித் தரலாம். நடந்து கொண்டும் காட்டலாம். ஆனால் அந்த பிள்ளைகள் அதனை கட்டாயம் பின்பற்றுவார்கள் என்று எதிர்பார்த்தால் சமயத்தில் ஏமாற்றமாகப் போகும். பிள்ளைகள் நல்லவற்றை பின்பற்ற வேண்டும் என்ற பிரார்த்தனையை வைத்துக் கொண்டால் போதுமானது.
