அகத்தியர் தனது பொது வாக்கில் தூய தமிழில் சொல்லியிருக்கிறார். இதற்கு கீழே விளக்கம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.
நதியின் சங்கமம் ஆழியாேடு, உயர் நற்றமிழின் சங்கமம் நற்சுவையாேடு, விதித்த விதியின் சங்கமம் அவனவன் செயலாேடு, என்றென்றும் பதியின்(கணவன்) சங்கமம் மெய் பத்தினியாேடு, அவனவன் மதியின் சங்கமம் உயர் குணத்தாேடு, விளைந்த கதியின் சங்கமம் அவனவன் எண்ணத்தாேடு, என்றென்றும் தர்மத்தின் சங்கமம் புண்ணியத்தாேடு, தளர்வில்லா மனதின் சங்கமம் இறையாேடு, தப்பில்லா வாழ்வும் வளமாேடு இருக்க நாள் நாளும் நிகழும் சங்கமம் நல் விளைவாேடு, நலமில்லா சூழலின் சங்கமம் முன் கர்மத்தாேடு, நன்றாய் உயிரின் சங்கமம் ஆக்கையாேடு, அந்த ஆக்கையின் சங்கமம் ஆண் பெண் கலப்பாேடு அறியங்கால் அடியாரின் சங்கமம் உயர் தாெண்டாேடு, உயர் தாெண்டின் சங்கமம் நல்புண்ணியத்தாேடு, ஆன்மா ஆக்கை எடுத்த பயன் புலன் ஆசை விட்டு அன்றாடம் அறம் சத்யம் தாெடர்ந்து மெய் ஞான வழியில் சென்று ஆக்கை தாண்டி ஆன்மாவை இறையாேடு சங்கமித்தலே. சங்கமிக்கும் காலம் வரை தேகம் மீண்டும் மீண்டும் சங்கமிக்கும். தமிழ் சங்கமம் வளர்த்த அன்னை மீனாள். பெருகூர்(ஓர் ஊர்) தன்னில் இருந்து சங்கத்தாேடு சில சங்தேகத்தாேடு எம்முன் அமர்ந்த என்றும் எம்மையே சங்கமித்து எம்மையே சங்கல்பம் செய்து சங்கில் இருந்து நாதம் வந்தாலும் எம்(அகத்திய மாமுனிவர்) நாதமாக எண்ணி எம்மையே எம்மையே சங்கநாதம் செய்யும் பூர்வ ஜென்ம தாெடர்……. நல்லாசி.
விளக்கம்:
நதியின் சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) ஆழியாேடு (கடலோடு)
உயர் நற்றமிழின் (நல்ல தமிழின்) சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) நற்சுவையாேடு (நல்ல சுவையோடு)
விதித்த விதியின் சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) அவனவன் செயலாேடு
என்றென்றும் பதியின் (கணவன்) சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) மெய் (உண்மையான) பத்தினியாேடு
அவனவன் மதியின் (அறிவின்) சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) உயர் குணத்தாேடு
விளைந்த (வாழ்வில் கிடைத்த) கதியின் (நிலை) சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) அவனவன் எண்ணத்தாேடு
என்றென்றும் தர்மத்தின் சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) புண்ணியத்தாேடு
தளர்வில்லா மனதின் சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) இறையாேடு
தப்பில்லா வாழ்வும் வளமாேடு இருக்க நாள் நாளும் நிகழும் (செய்கின்ற நன்மையான செயல்கள்) சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) நல் விளைவாேடு
நலமில்லா சூழலின் சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) முன் கர்மத்தாேடு
நன்றாய் உயிரின் சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) ஆக்கையாேடு (உடம்போடு)
அந்த ஆக்கையின் (உடம்பின்) சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) ஆண் பெண் கலப்பாேடு அறியுங்கால் (அறியும் பொழுது)
அடியாரின் சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) உயர் தாெண்டாேடு
உயர் தாெண்டின் சங்கமம் (சென்று சேருகின்ற இடம்) நல் புண்ணியத்தாேடு
ஆன்மா ஆக்கை (உடம்பு) எடுத்த பயனானது புலன் ஆசை விட்டு அன்றாடம் அறம் சத்யம் தாெடர்ந்து மெய் ஞான வழியில் சென்று ஆக்கை (உடம்பை) தாண்டி ஆன்மாவை இறையாேடு சங்கமித்தலே (கலப்பதே) ஆகும். சங்கமிக்கும் (அப்படி கலக்கின்ற) காலம் வரை தேகம் (உடலோடு) மீண்டும் மீண்டும் சங்கமிக்கும் (ஆன்மா சேர்ந்து பிறந்து கொண்டே இருக்கும்).
தமிழ் சங்கமம் (மூன்று தமிழும் கலந்து இருப்பது) வளர்த்த அன்னை மீனாள் (மீனாட்சி). பெருகூர்(ஓர் ஊர்) தன்னில் இருந்து சங்கத்தாேடு (கூட்டத்தோடு) சில சந்தேகத்தாேடு எம்முன் அமர்ந்த என்றும் எம்மையே சங்கமித்து (சார்ந்து இருந்து) எம்மையே சங்கல்பம் (வைராக்கியமாக பற்றிக் கொண்டு) செய்து சங்கில் இருந்து நாதம் வந்தாலும் எம்(அகத்திய மாமுனிவர்) நாதமாக எண்ணி எம்மையே எம்மையே சங்கநாதம் (சங்கும் நாதமும் போல ஒன்றாக) செய்யும் (இருக்கும் காரணம்) பூர்வ (முந்தைய) ஜென்ம (ஜென்மத்திலிருந்து) தாெடர் (தொடர்ந்து வருகின்ற பற்றினால் ஆகும்) நல்லாசி.
