ஜீவ நாடி வழியாக அகத்திய மாமுனிவர் வாக்கு

அகத்திய மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு:

உண்மையாகவே ஒரு மனிதன் மனஉளைச்சல் கொள்ள வேண்டியது அறிய வேண்டியதை விட்டுவிட்டு ஹரியை அறிய வேண்டியதை விட்டுவிட்டு அறியாதவற்றையெல்லாம் அறிந்து கொண்டிருக்கிறார்களே. இந்த அறியா சனங்களை எண்ணி உண்மையில் வேதனை கொள்ளத்தான் வேண்டியிருக்கிறது. மனிதன் மெய்யாக மன அழுத்தம் கொள்ள வேண்டியது மெய்ப் பொருளை அறியாமல் பொய்ப் பொருள் பின்னால் செல்கிறோமோ என்றுதான். ஆனால் அவனுக்கு அப்படி ஒன்று இருப்பதே தெரியாமல் பொய் பொருள் பின்னால் அழியக் கூடிய வாழ்க்கைக்கு பின்னால் சென்று கொண்டே அதனால் தன்னைத் தானே சுயa சித்திரவதைக்கு ஆளாக்கிக் கொள்வதும் மன அழுத்தத்திற்கு ஆளாக்கிக் கொள்வதும் ஒரு வகையான அறியாமை தான். அந்த அறியாமையை அவனுக்கு தருவது அவன் செய்த பாவ வினைகள் தான். அந்த வினைகளின் எதிரொலி தான் சுற்றி சுற்றி மனிதனை பலவீனப்படுத்துகிறது. இதற்கு மீண்டும் மீண்டும் வழியென்றால் இறைவனை நோக்கி செல்வதும் பக்தி செலுத்துவதும் தர்மம் செய்வதும். இது ஒன்றேத் தவிர வேறு வழி இல்லையப்பா.

அகத்திய மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு:

சித்தர்கள் கணத்திற்கு கணம் உருவாகிக் கொண்டே தான் இருக்கிறார்கள். அப்படி உருவாக்கப்படுவது அப்படி சித்து நிலைக்கு போக நினைக்கிற ஆன்மாவிற்கு ஏதாவது ஒரு வழியில் வழி காட்டுவதற்காக. ஏற்கனவே சித்தத் தன்மை அடைந்த ஆத்மாக்கள் சித்தத் தன்மை அடைய அருகிலுள்ள ஆத்மாவிற்கு ஏதாவது ஒரு வழியை வழிகாட்டி கொண்டே தான் இருக்கின்றன இறைவன் கருணையால்.

அகத்திய மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு:

அளவு பார்க்காமல் நாள் பார்க்காமல் திதி பார்க்காமல் நாழிகை பார்க்காமல் இரவு பகல் பார்க்காமல் பிறர் குறிப்பறிந்து தந்து கொண்டே இருக்க வேண்டும். இது சித்தர்கள் வழி. எது அளவில் உயர்வோ அதை முதலில் தருவது சித்தர்கள் வழி. அதைப்போல் மனதளவிலே அணுவளவும் எந்தவிதமான தடுமாற்றம் இல்லாமல் கொடுப்பதும் கொடுக்கின்ற பொழுதிலே இந்த அளவா? அந்த அளவா? என்று எண்ண அலைகளின் ஏற்ற இறக்கம் இல்லாமல் கொடுப்பதும் சித்தர்கள் வழியில் வருபவர்களின் தன்மையாகும். சற்றும் அஞ்சற்க (பயம் வேண்டாம்) சலனம் வேண்டாம். இதுபோல் எதிர்காலத்தில் இன்னும் அதிகம் செய்ய செய்ய அதுபோல் நிலையை இறைவன் நல்குவார் அருளுவார் என்றெண்ணி தொடர்ந்து சராசரி மனித சிந்தனையிலிருந்து விடுபட்டு எமது வழியில் வருகின்ற சிந்தனையை வளர்த்துக் கொள்ள அனைவருக்கும் நன்மையாம்.

அகத்திய மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு:

உலகியல் ரீதியான வெற்றியை ஒரு மனிதனுக்கு இல்லையென்றால் அத்தனை எளிதாக விட்டுவிடுகிறானா? போராடி போராடி அது வேண்டும் என்று அதன் பின்னால் செல்வது போல நல்ல காரியங்களை நல்ல அறச் செயல்களை நல்ல தர்மங்களை தொடர்ந்து செய்ய விதியே ஒரு மனிதனுக்கு தவறாக எழுதப்பட்டிருந்தாலும் அதாவது அவன் இந்தப் பிறவியில் தவறே செய்து வாழ வேண்டும் என்று இருந்தாலும் கூட அந்த விதி மெல்ல மெல்ல மாறத் துவங்கும்.

இதுபோல் ஒருவன் பருக வேண்டிய மோரிலே சிறிது உப்பை சேர்க்கலாம். தவறுதலாக அதிக அளவு உப்பை சேர்த்து விட்டால் இல்லை இது குடிக்க முடியவில்லை. உப்பின் சுவைதான் தூக்கலாக இருக்கிறது. என்ன செய்வது? என்று தெரியவில்லை. எனவே இதில் உள்ள உப்பை மட்டும் பிரித்துத்தா என்றால் அது கடினம். அதற்கு பதிலாக என்ன செய்யலாம். இன்னும் சிறிதளவு மோரை ஊற்றி உப்பின் அளவை அதன் மூலம் குறைக்கலாம். எனவே ஏற்கனவே செய்த பாவங்களின் அளவை ஒரு மனிதன் பிறப்பிலிருந்து பிரிப்பது கடினம். ஆனால் மேலும் மேலும் புண்ணியத்தை சேர்க்க பாவங்களின் அளவு குறையும் என்பதை புரிந்து கொண்டிட வேண்டும்.

இதற்குத்தான் ஜீவா அருள் ஓலையிலே புண்ணியம் புண்ணியம் புண்ணியம் புண்ணியம் என்று ஒவ்வொரு மனிதனையும் அறச் செயல் செய்ய நாங்கள் தூண்டிக் கொண்டே இருக்கிறோம். ஏனென்றால் அந்த புண்ணியத்தின் அளவு அதிகமாக அதிகமாக கரிக்கின்ற உப்பை போன்ற பாவங்களின் அளவு சரிவிகிதமாகி விடும் என்பதை மனிதர்கள் உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.

அகத்திய மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு:

கந்த சஷ்டி கவசம் கந்த குரு கவசம் என்று எந்த கவசமாக இருந்தாலும் அதை ஒரு மனிதன் தன் சொந்த கவசம் என்று (தனக்காக என்று) எண்ணி பாராயணம் செய்யாமல் பிறர் கஷ்டம் நீங்க பாராயணம் செய்தால் நன்றாக இருக்கும். ஏனென்றால் இது போன்ற பாசுரங்களை இறை வழிபாட்டு பாடல்களை பாடியவர்கள் யாரும் தன் கஷ்டம் நீங்க வேண்டும் என்று பாடவில்லை. அதனால் தான் ஆதிசங்கரர் பிட்சை எடுத்தார். தனக்காக அன்னை மகாலட்சுமியை அவர் வேண்டவில்லை. பிறர் வறுமை நீங்கத்தான் வேண்டினார். எனவே இது போன்ற விஷயங்களை பிறர் துன்பம் நீங்க ஒரு மனிதன் பயன்படுத்தினால் பரிதமாகும். அதிலேயே பிறர் நலத்தை பார்ப்பதால் அவன் பாவங்கள் குறைந்து அவனுக்கும் இறையருளால் நலம் கிட்டும்.

அகத்திய மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு:

எங்கே சத்தியம் நிரந்தரமாக தங்குகிறதோ எங்கே தர்மம் நிரந்தரமாக தங்குகிறதோ எங்க கருணை நிரந்தரமாக குடி கொண்டிருக்கிறதோ எங்கே பெருந்தன்மை நிரந்தரமாக குடி கொண்டிருக்கிறதோ எங்கே விட்டுக் கொடுக்கும் தன்மை நீடித்திருக்கிறதோ அங்கே இறையருள் இருந்து கொண்டே இருக்கும் என்பதில் சிறிதளவும் சந்தேகம் வேண்டாம். இறையருளை தக்க வைத்துக் கொள்ள என்ன வழி? என்று பார்த்து அந்த வழியிலே ஒருவன் சென்றால் ஏனைய பிரச்சினைகள் மெல்ல மெல்ல அவனை விட்டு சென்று விடும்.

அகத்திய மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு:

விதியே ஒருவனை தவறு செய்யத் தூண்டினாலும் பிரார்த்தனையின் பலத்தால் தல யாத்திரையின் பலத்தால் புண்ணிய நதியில் நீராடுகின்ற பலத்தால் தர்ம செயலை செய்கின்ற பலத்தால் ஒரு மனிதன் தன்னை கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு சினமோ வேறு தகாத எண்ணங்களோ எழும் போதெல்லாம் இறை நாமத்தை ஜெபித்து ஜெபித்துத்தான் அதிலிருந்து வெளியே வர வேண்டும். இல்லையில்லை விதிதான் என்னை இவ்வாறு தூண்டுகிறது என்று பலகீனமாக இருந்து விட்டால் அதன் விளைவுகளுக்கும் அவனே பொறுப்பேற்க வேண்டும்.

அகத்திய மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு:

நாங்கள் கூறுகின்ற சூட்சுமத்தை யாரும் புரிந்து கொள்ளவேயில்லை. ஒரு மனிதன் தன் தேவை மறந்துவிட்டு பிறருக்கு சேவையையும் பொது நல தொண்டையும் செய்ய துவங்கும் பொழுதே அவன் தேவையை இறைவன் கவனிக்க துவங்கி விடுவார் என்பதே சூட்சுமம். எனவே தன்னைத்தான் தனக்குத்தான் தன் குடும்பத்தைத்தான் பார்ப்பதை விட்டுவிட்டு தான் தான் தான் தான் என்பதையெல்லாம் விட்டுவிட்டு இறைவனைத்தான் அவனின் கருணையைத்தான் இறைவன் அன்பைத்தான் இறையின் பெருமையைத்தான் இறைவன் அருளைத்தான் இறையின் பெருந்தன்மையைத்தான் புரிந்து கொண்டால் இந்தத் தான் ஓடிவிடும். இந்தத் தான் ஓடிவிட்டால் அந்தத்தான் (இறைவன் அருளைத்தான்) தன்னால் வந்துவிடும். அந்தத் தான் வந்துவிட்டால் எந்தத் தானும் மனிதனுக்கு தேவையில்லை.

அகத்திய மாமுனிவரின் பொதுவாக்கு:

இறைஞான தெளிவு வராத வரையில் மனிதனுக்குள் எல்லா விதமான அனாச்சாரங்களும் இருக்கத்தான் செய்யும். அன்றாடம் அமைதியாக அமர்ந்து செய்கின்ற பிரார்த்தனையினாலும் செய்கின்ற முறையான சுவாசப் பயிற்சியினாலும் அகவைக்கு ஏற்றவாறு செய்கின்ற தேக நலத்திற்கு ஏற்றவாறு செய்கின்ற முறையான யோக பயிற்சியினாலும் அமைதியாக வாழ்கின்ற வாழ்க்கை முறையினாலும் கட்டாயம் பாவ வினைகள் குறைக்கின்ற வழி முறைகள் இறையருளால் ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் சுட்டிக் காட்டப்படலாம். அதனை உறுதியாகப் பிடித்துக் கொண்டு மேலேறுவது மாந்தர்களின் கடமையாகும்.

கேள்வி: குழந்தை வளர்ப்பு பற்றி:

ஒரு குழந்தை நன்றாக வளர வேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்ட பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைக்கு முன்மாதிரியாக இருக்க வேண்டும். குழந்தைக்கு முன்னால் சதா சர்வகாலமும் நல்ல அறச் சொற்களை பேசிக்கொண்டே இருந்தால் குழந்தையும் அதை இயல்பாக கற்றுக் கொள்ளும். குழந்தைக்கு முன்னாள் சதா சர்வ காலமும் இறை நாமத்தை ஜெபித்துக் கொண்டே இருந்தால் இறைவனின் நாமத்தை கூறிக் கொண்டிருந்தால் குழந்தையும் அதனை இயல்பாகக் கற்றுக் கொள்ளும். குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு பொய் கூறுவது பெற்றோர்களே. எனவே பொய்யே கூறலாம் என்று அங்கீகாரம் கொடுப்பதே பெற்றோர்கள்தான். எத்தனைதான் இடர் வந்தாலும் உண்மையை கூறு என்பது போல பெற்றோர்கள் முன்மாதிரியாக இருக்க வேண்டும்.

அடுத்ததாக ஒரு வேலை குடும்பத்தை விட்டு கல்வி கற்க வெளியே சென்றால் அங்கே சூழல் ஏற்புடையது இல்லை என்றால் என்ன செய்வது? என்று அப்படி செல்வதற்கு முன்னரே பலமான அடித்தளத்தை குழந்தை மனதிலே ஏற்படுத்தி விட வேண்டும். அந்த அளவிற்கு ஒரு குழந்தையின் தாயும் தந்தையும் ஒரு கடுமையான தவம் போல் குழந்தை வளர்ப்பை கவனிக்க வேண்டும். அதுபோல் குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு நிறைய தர்ம காரியங்களை செய்யும் பொழுது அதனை இயல்பாக குழந்தை கற்றுக் கொள்ளும். இது ஒரு எளிமையான வழியாகும். இதோடு நல்விதமான இறை ஸ்லோகங்களை அன்றாடம் சொல்லி சொல்லி பழகுவதும் ஆலயம் செல்ல பழகுவதும் நல்ல நீதி நூல்களை வாசிக்க கற்றுக் கொடுப்பதுமாக இருந்தால் கட்டாயம் அந்த குழந்தை வழி தவறுவதற்கான விதி அதன் வாழ்க்கையில் குறுக்கிட்டாலும் இந்த அடிப்படை விஷயங்கள் அதன் வாழ்க்கையில் கவசம் போல் காத்து நிற்கும். ஆனால் இவைகள் மட்டும் போதாது. கடுமையான பித்ரு தோஷங்களும் கடுமையான முன் ஜென்ம பாவங்களும்தான் பருவ காலத்தில் ஒரு பருவ தடுமாற்றம் குழந்தைகள் வாழ்விலே ஏற்பட்டு அதனால் கல்வி தடைபடுவதற்கான வாய்ப்பு ஏற்படுகின்றது. இதற்கு வழக்கம் போல் திலயாகம் வழிபாடு போன்றவற்றை செய்வதோடு கூடுமானவரை குறைந்தபட்ச தேவைகளோடு ஒரு குடும்பம் வாழ்ந்து எஞ்சியவற்றையெல்லாம் தக்க ஏழைகளுக்கு தர்மமாக கொடுத்துவிட்டால் கூடுமானவரை குழந்தைகள் குறித்த கவலைகள் இல்லாமல் வாழலாம்.